Een complex gezin

Filip en ik zijn ondertussen al meer dan 2 jaar samen. Hij is echt de man van mijn dromen. Nog nooit heb ik me zo gelukkig gevoeld bij iemand. Hij is een geweldige pluspapa voor de kindjes. Ze zijn verzot op hem en hij kan hen ook niet missen :). Wat hij allemaal doet voor onze kinderen, dat doen zelfs vele 'echte' papa's nog niet. Filip zorgt niet alleen voor hen. Hij zoekt ook mee naar oplossingen, hij gaat mee naar besprekingen (hij wil zelfs niet dat ik alleen ga), hij maakt plezier met hen,... Onlangs ging hij zelfs kamperen om Yara in te schrijven! Hij had dit zelf voorgesteld. Ik heb het niet eens moeten vragen. Ook voor Lennertje doet hij alles. Lennert gaat bijvoorbeeld graag op stap. De colruyt is 1 van zijn favorieten. Nu ik niet echt mobiel ben, ging ik ervan uit dat we die uitstapjes dan maar een tijdje moesten laten. Maar nee, Filip gaat nu alleen met Lennertje naar de colruyt. Hij staat erop om dit te blijven doen voor hem. Ik kan je verzekeren dat dit niet evident is. Lennertje gaat soms lopen, kan de hele winkel bijeen krijsen als hij niet in een bepaalde afdeling wil zijn,....Toch geeft Filip niet op.

Hij is ook bezorgd om mij en de kindjes. Ik heb het soms heel zwaar om het werk, het huishouden en de grote zorg voor de kinderen te combineren. Als het van hem afhangt ga ik terug enkele uren minder werken. Zonder hem zou ik het niet zolang volhouden, denk ik. Hij vindt dat ik vaker moet rusten en af en toe moet ontspannen, maar ik ben dan vaak te koppig om toe te geven dat ik op ben en ik blijf dus maar doorgaan :). Ik ben van mening dat ik ervoor moet zorgen dat alles blijft doorgaan.

Ik probeer Filip zoveel mogelijk te ontzien. Om de zoveel tijd wil hij zijn fitness opgeven om meer te helpen thuis. Dan word ik altijd kwaad. Hij doet al zoveel voor ons. Ik wil absoluut niet dat hij dat ook nog opgeeft. Ik ben hem enorm dankbaar en dat laat ik hem ook vaak zien. Regelmatig schrijf ik een lief gedichtje of ik koop een cadeautje of ik verwen hem :).