De laatste tijd denk ik veel te pessimistisch en dat wil ik niet. Komt het door de vermoeidheid of omdat ik Yara zo mis? Ik weet het niet. Nog 2 weken en ze is terug thuis. Als ze voorstellen om ze nog is 8 weken daar te houden, dan ga ik het weigeren. Ze nemen me daar niet ernstig. Ze blijven maar beweren dat het alleen psychisch is, terwijl ik inmiddels bewijs heb dat dat niet zo is! Ze geloven ook niet dat ze eerst begon bij te komen en daarna pas veel begon te eten. Het klinkt ook raar, maar het is de waarheid! Ik heb hier mensen genoeg in de omgeving die dat kunnen beamen. Ik mis haar verschrikkelijk.
