Vandaag was het emotioneel een zware dag. David heeft het contract getekend voor een appartement, binnen enkele weken verhuist hij dus definitief.

Bovendien heb ik vandaag bericht gekregen dat ze 2 nieuwe klanten gevonden hebben voor mij om te gaan poetsen. Ik heb het met beide dingen moeilijk. Nu is het echt zover dat hij verhuist en wat mijn werk betreft, zat ik eigenlijk al aan mijn limiet, maar als ik wil rondkomen moet ik wel meer gaan werken. Daarom heb ik vandaag ook besloten om me een scootertje aan te schaffen, zodat ik mijn energie kan opsparen voor mijn job en de kinderen. Het lijkt misschien banaal, maar voor mij is het een grote hulp.

Met Yara gaat het momenteel iets beter. Ze krijgt een hogere dosis concerta en daardoor kan ze haar woede onder controle houden. De weekends zijn nog steeds heel erg zwaar, omdat ze dan geen medicatie krijgt.

Tibe hadden we nog niet op de hoogte gebracht van de scheiding, maar hij moet toch iets opgevangen hebben. Vorige week stapte hij huilend van de bus en vroeg of papa in een ander huisje gaat wonen. Ik heb hem dan verteld dat mama en papa elkaar niet meer leuk vinden. Hij kent het begrip liefde nog niet. Ik vertelde hem er wel heel duidelijk bij dat we hem wel altijd leuk zullen blijven vinden en ook zijn broer en zussen. Dat luchtte hem duidelijk op. De dag dat David gaat verhuizen, ga ik met hen iets leuk doen. Dan maken we het niet moeilijker dan het al is. Tibe en Silke zullen het nog moeilijk genoeg krijgen.

Nog even iets over Lennertje. Zoals jullie misschien wel weten is hij verzot op snoepen. Vrijdagavond had hij van mij een chocoladewafel gekregen. Enkele minuten later hoorde ik hem huilen. Ik ging dus kijken en zag dat zijn handjes en een oogje vol chocolade hingen. Waarschijnlijk heeft hij met zijn handjes in zijn oog gewreven. De wafel wou hij niet meer hebben, ook zaterdag en zondag wou hij er geen. Hij duwde de doos telkens weg. Hij had die pijn aan zijn oogje dus gelinkt aan die wafel. Zondagavond probeerde ik hem nogmaals 1 te geven. Dit keer duwde hij de doos niet weg, maar nam er ook niet meteen één. Hij heeft zeker 5 minuten staan twijfelen, maar uiteindelijk nam hij een wafel en beet er voorzichtig van. Toen hij doorhad dat die pijn niet door de wafel had, moest ik de doos terug verstoppen :)