Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
21-12-2010
Winterse Marolle
21/12/010 Op de Marolle maken ze er hun werk van, nu er sneeuw volop voorhanden is. Ik moet zeggen, men krijgt niet ieder jaar de kans om zo'n sneeuwmannen te maken, natuurlijk als ik deze kunstwerken zag, kriebelden mijn vingers, dus maar vlug foto aparaat in aanslag, misschien is het morgen te laat en is alles gesmolten.
Erika heeft er haar werk van gemaakt, het resultaat mag gezien worden zo wel bij dag als bij nacht.
Een verloren schaap bij den André.
Men moet de buurt wat opfleuren zei André, en prompt maakte hij deze diarama. maar naar mijn oordeel, loopt dat schaap toch weg! Of is het beschaamd?
En toch heeft die geit maar een oor!!
Bij Elsie een flink uit de kluiten gewassen dikkert.
Wat verderop eentje met een gezwollen hoofd. Wordt vervolgd.
07/12/2010. Sylvain De Boe, meldt dat hij een 8 mm film over Everbeek - Boven op You Tube heeft geplaatst. Het gaat over een speciale uitgave van de kermis en waarschijnlijk georganiseerd door het "Boemelfeesten Comité". Want de officiële kermissen gaan telken jare door op volgende data ; 1e kermis, 3 weken na Pasen, 2e en laatste kermis, laatste zondag van September. Volgens de bijhorende affiche, die prachtig gefilmd is, gaat het dus over: Zondag 13 augustus 1978. Dit was een thema kermis, "Dorps Kermis anno 1900", om het dorp wat meer bekendheid te geven. De organisatoren, "Het Boemelfeesten Comité", slaagde er telken jare in om er een prachtig- week end van te maken, dit met veel bekende zangers en orkesten en natuurlijk hun beroemd varken aan het spit! Op deze week- ends daverde Boembeke op zijn grondvesten. U kan deze film bekijken door links bij "MIJN FAVORIETEN" op "SYLVAIN DE BOE" te klikken. Veel kijk genot. Met dank aan Sylvain De Boe, die deze film zelf heeft gerealiseerd. Meerdere films van Sylvain kunt u bekijken door steeds op de link van You Tube hier onder te klikken.
09/12/010 Dit jaar werdt de winter vroeg ingezet, op 27-11-010 is al de mizerie begonnen. Verleden jaar begon de winter op 17-12-09. Winter hoeft niet saai te zijn, het is de moment om eens onze omgeving uit een andere hoek te be-zien, ik pak dan ook graag mijn fototoestel om een paar mooie winterse beelden te schieten.
Dreigende hemel op 27/11, dit was de voorbode van deze winterse prik.
27/11, in de namiddag, helder weer, dit voorspelde strenge vorst.
Op 30/11 kwam er nog een klein schepje sneeuw boven op. Brr, -9° s'morgens, met deze boodschap werden we brutaal voor een lange periode van sneeuw en vrieskou klaar gestoomd.
Het Poerensveld richting Flobecq.
Steneplein in de greep van de sneeuw.
Steneplein ,richting Kroonstraat.
De Poerensberg.
Steneplein, richting Maandag.
Onze poes moest ook even bekomen van al die sneeuw.
Onze vogeltjes worden goed gevoederd, als men deze fragiele beestjes in de winter goed verwent, heeft men in het voorjaar en de zomer dubbel plezier met ze.
06-11-10 Op vrijdag 05 nov 2010 werdt in Ieper het Roemenië Comité, beter gekend onder de naam "VZW Humanitaire Organisatie Ieper-Roemenië" gelauwerd. De voltallig bestuur en de helpers werden allen feestelijk verwelkomd en in de bloemetjes gezet door het Iepers stadsbestuur, dit voor hun 20 jaar belangloze inzet voor de Ieperse adoptie dorpen in Roemenië, de dorpen Sausa, Reccea en Vidrasau (Hungeni,) bij de stad Tirgu Mures, Jud Mures. En ja, iemand van Brakel -Everbeek was ook uitgenodigd. Sinds vele jaren neem ik deel aan deze missies en was dan ook een welgekomen gast in Ieper, want door dit comiteit en de samenwerking is er een band onstaan, al zeggen ze soms in Ieper "Brak'le wa legt dadde ?, We-k veur taale spreekte giedere doare? ". De vele uren die we samen doorbrachten in het verre Roemenië en de projecten die de groep er verwezentlijkt heeft, de vele problemen die opgelost moesten worden werden allen nog eens opgehaald, dat geeft toch een zekere vorm van fierheid als men er over praat. En ja, ik ben er een beetje fier op!, waarom niet?
Het bestuur, de helpers en een paar schepenen van de stad Ieper, samen op de foto.
Secretaris Pol Morisse aan het woord, voorzitter Rik Morisse is al aan het volgende project aan het nadenken.
Samen gezellig babbelen, dat hoort er ook bij. Oud- burgemeester, André Verstraete lag aan de basis van dit project.
Voorzitter Rik Morisse, enne .......
Olga was niet weinig verbaasd, toen ze deze reuze poes zag, en wou dan ook prompt samen op de foto. Jazeker, Ieper is de kattenstad bij uitstek !!
03/11/010 Onlangs kreeg ik deze medaille in mijn bezit, ik vermoed dat ze afkomstig is van de "Tweelingen Parade", die georganiseerd werd door het "MIK EN PROS", comité van Marcel Van Snick in het jaar 1976. Van wie deze medaille is, aan wie ze geschonken is, aan wie ze heeft toebehoord, daar heb ik het raden naar, feit is dat ze heel de tijd in Everbeek is gebleven en bij mijn weten zijn er hier niet zoveel tweelingen. De medaille is genummerd en draagt het nummer 332, en werdt vermoedelijk ontworpen door ene H. NORGA. Misschien kan iemand, aan de hand van het nr. te weten komen aan wie ze heeft toebehoord! Misschien kan Marcel aan de hand van het nr. te weten komen aan wie ze indertijd is geschonken.
Mijn 1e school was gelegen rechtover de kerk, nu huis van De Wael Bart, dit gebouw bevatte 4 klassen, 2 kleuterklassen, 1e en 2e kleuter geleid door Mevr. Meganck( Mme Pinne), die toen net op pensioen ging en werd opgevolgd door de pas beginnende Mevr. Dumont in onze tijd was dat: Madame Dumont, dit is de familienaam van haar man, Gilbert. Haar echte naam is Erna Foubert en is afkomstig uit Schorisse. Hieronder een zeldzame foto van Mme Dumont en Zuster Remiggia. Zuster Remiggia was lerares van het 1e en 2e leerjaar. Deze prachtige foto werdt mij toegestuurd door Denis Macron. Waarvoor dank.
Foto: Denis Macron.
Hieronder een foto van het 1e studiejaar, rechts op de foto en het 2e studiejaar, links op de foto, onderwezen door Zuster Remiggia. Bemerk in het midden de grote kolenkachel, die iedere morgen moest worden aangestoken. 1e studiejaar, vlnr per rij: Godijn Robert en Vanden Bossche Eric (+). 2e rij; Vanlerberghe Annie en Ghijselinck Jacqueline (+). 3e rij; De Koninck Emilienne en Kindts Ghislaine. 4e rij; Ghijselijnck Claudine en De Geeter Lucinne. 2e studiejaar, vlnr per rij: Ghijselinck André (+), Broddelez Luc (+) en Spitaels Sady. 2e rij; Carbonel Albert, Mincke Emilien (+) en De Cubber Herman. 3e rij; Van Cauwenberghe Claire, De Roe Anita, en Mincke Dyna. 4e rij; Coeck Liliane en Vanwinnendaele Annie.
10/10/10 Klompen-kloefen-kloffers-kloppers-blokken-bootjes-butjes-butsies--tsjabauwen-tsjaboo's. Tsjaboo's komt van het Frans, "des sabots". Niet vergeten dat Everbeek vroeger bij Henegouwen hoorde. Hieronder mijn verzameling kloppers, onlangs aangekocht in onze buurtwinkel, die er nog enkele paren op zolder staan had. Deze verzameling is een beetje uniek, want ze toont de verschillende varianten van deze klompen. Begin de '60er jaren van vorige eeuw zijn die stilletjes verdwenen. Vroeger had men handarbeiders (kloppermoaker-tsjabauwenmoaker) die deze klompen thuis maakten en ze dan in de winkels afleverden. Deze hieronder komen van een klompenmaker uit Flobecq, voorlopig is zijn naam nog niet gekend. Voor de winter kwam er een bomenkoopman rond, die de mooiste wilgen opkocht om er de klompen uit te vervaardigen. In Roemenië heb ik nog gezien hoe er een rondreizende man kwam en die van de wilgen allerlei gebruiksvoorwerpen ter plaatse maakte. Pollepels, troggen enz. zeg het maar, in een wip sneedt hij het gewenste, ik heb er nog een paar hier thuis, als souvenir. Hij gebruikte niets anders dan een paar houtbeitels,een zaag, snijmessen en een bijl.
Na wat gekuis en inwrijven met lijnolie zien ze er prachtig uit. De lichtbruine lederen riem op het zwarte paar moest men zelf aanbrengen, die waren aan te passen, het was confortabeler, de klompen hielden beter aan de voet. Bemerk op deze foto ook de grote sikkel, die is nog van mijn grootvader en werd voor alle ruimwerk in het bos en rond het huis gebruikt, voorwaar een gevaarlijk wapen.
Hier de twee varianten van de mannelijke kloeffen, de zwarte voor algemeen gebruik, de rode waren meer voor snoei- en oogstwerk, ze boden een wat betere bescherming tegen kapmessen, bijlen, pikken en noem maar op. De rode waren ook handig om een bussel stro samen te trekken, ze trokken met de pikhaak de schoof via hun klomp tegen hun been en klaar was de schoof (bussel), de vrouwen die achter kwamen bonden de schoof dan te samen met een van stro gevlochten binding.
Hier de vrouwelijke varianten, beide met een prachtige originele decoratie - let op iedere klompenmaker had zo zijn stijl en kleur en dit was dus zijn handelsmerk -. Ook was er soms discussie over het comfort van sommige klompen door een bepaalde klompenmaker gemaakt. Het was vroeger zo en nu nog. Hier ook de lederen band, op de rechterklomp heb ik ze zelf aangebracht, alleen maar om te tonen hoe ze werkelijk gedragen werden.
Nogmaals dezelfde twee tsjabauwen.
Vroeger spraken de heren van: "ekke hebbe ne kiër mijne tjaboo tegen zen eekels gestampt". Liever niet vriend, want dat komt waarschijnlijk hard aan. Let op deze klompen, na aanpassing, want het is even wennen, zijn heel comnfortabel, licht, warm en waterdicht.
Nog in originele verpakking !!! Zo werden de klompen aangeleverd en verkocht, per twee, samengebonden met "nen be-dzen droad",(draad om houtbundels bestemd voor de oven, te binden). Geïnteresseerd in een paar van deze originele klompen? Als men vlug is kan men er nog een paar op de kop tikken in de "Prima Gosset", hier op het dorpsplein. Let op beleefd en discreet vragen aan Albert, want ze zijn beperkt. Niet te vergeten dat men er de bewoners ( houtworm) gratis bij krijgt. Want vergeet niet, ze zijn waarschijnlijk minimum 50 jaar oud en hebben heel die tijd op stock gestaan.
"Ie es op zen tjabauwen toe gekommen en ie es op zen kousevoeten were gekierd".aldus sprak Pee Klakke. Hij is met veel sier en lawaai aangekomen en is heel stilletjes terug gekeerd van waar hij kwam.
Mooie compositie van vergane glorie. En zeggen dat de mensen van hier, met dit schoeisel te voet naar Lessines gingen werken.
De onderkant, bemerk de fraai gesneden hiel en de riem, deze lederen riem werdt vast gespijkert met speciale nagels.Deze hier, zijn niet de originele nagels (thetsen), die daar voor gebruikt werden, die hadden een grote platte kop, maar ik denk dat die niet meer in de handel te verkrijgen zijn. In de winter als er sneeuw en ijs lag, zette men ze "ten ijze", ttz. men klopte een aantal van deze nagels in het loopvlak.
13/09/2010 Everbeek- boven: deelgemeente van Brakel
09/09/2010 Algemene inleiding Everbeek is een plaats in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de Brakel. Everbeek ligt in het zuiden van de provincie, tegen de grens met Wallonië. De oude dorpskern ligt in het zuiden van de deelgemeente, en wordt Everbeek-Beneden genoemd. Een jongere en afzonderlijke parochie ligt in het noorden, en wordt Everbeek-Boven genoemd. Bij de officiële vastlegging van de taalgrens in 1963 werd de toenmalige gemeente van Henegouwen naar Oost-Vlaanderen overgeheveld.
Dit artikel is overgenomen van de "Hongarije-Brakel", blog. http://www.bloggen.be/hongarije_brakel_be/, die beheerd wordt door Eric Van Cauwenberge(Opbrakel/Akastzó) en mijzelf, op deze blog vindt men veel wetenswaardigheden over Hongarije, een land dat ons nog al nauw aan het hart ligt.
Brakel (de gemeente van de initiatiefnemers van deze blog) ligt in een veelhoek die grosso-modo gevormd wordt door de steden: Oudenaarde, Zottegem, Ronse en Geraardsbergen. Deze gemeente behoort ontegensprekelijk landschappelijk tot de Vlaamse Ardennen, een heuvelend gebied in het zuiden van de provincie Oost-Vlaanderen.
Brakel (circa 14.000 inwoners) is de verzamelnaam van 8 deelgemeenten: Elst, Everbeek, Michelbeke, Nederbrakel, Opbrakel, Parike, Sint-Maria-Oudenhove en Zegelsem. De 8 dorpskernen liggen verspreid op de flanken en in de dalen van de heuvelruggen die Schelde, Zwalm en Dender van mekaar scheiden. Talloze bronnen en beekjes schilderen de vruchtbare Brakelse bodem in duizenden groene en goudgele tinten.van de heuvelruggen die Schelde, Zwalm en Dender van mekaarscheiden. Talloze bronnen en beekjes schilderen de vruchtbare Brakelse bodem in duizenden groene en goudgele tinten. Het landschap glooit, stijgt en daalt dat het een lieve lust is. Op elke kam ontdek je een nieuw heerlijk vergezicht. In Brakel liggen wandelpaden (in elke deelgemeente is een uitgepijld wandelpad met aangepast startpaneel), mountainbikepaden, ruiterpaden, kan men een uitkijktoren beklimmen en is het heerlijk (doch lastig) fietsen. Er is een gevarieerd aanbod van logementen zowel hotels, B & B's als particulier aanbod. Over het jaar gespreid zijn er diverse evenementen in elk van de deelgemeenten. Gastronomisch is er heel wat te proeven. Als elke volwassen Vlaamse gemeente heeft Brakel een eigen familiale brouwerij "De Graal". Brakel is dus uiterst geschikt voor een "actieve vakantie". De lezer vindt alles wat nuttig is op de viertalige toeristische website: www.toerisme-brakel.be (een initiatief van de lokale VVV & Toerisme reeds in 2003). Er is een erkend toeristisch info-kantoor op het marktplein te Nederbrakel, open op de normale kantooruren (niet in het weekend). Sedert kort is er een electronisch kantoor door middel van een gloednieuw "touchscreen" waar heelwat info kan geraadpleegd worden, op dezelfde plaats.
BRAKEL zoals voorgesteld in de laatste toeristische uitgave van de V(erening)V(oor)V(reemdelingenverkeer) & Toerisme
"Probeer maar eens iets zinnigs over Brakel te beweren, zonder adjectievenals schilderachtig en pittoresk in de mond te nemen. Onbegonnen werk. Afhankelijk van de hoek, de heuvel, de bocht van waaruit je kijkt, waan je je in de Dordogne, Toscane of Umbrië.
De golvende landschappen, waarin kleurrijke velden en bossen haast magisch met elkaar afgewisseld worden, zijn doorspekt met kleine en nog kleinere dorpskernen waar het leven van weleer zich niet laat verstoren door de stress die we modern noemen. Brakel is één van die alsmaar zeldzamere gemeenten waar je moet zijn om uit te blazen, om op adem te komen, maar evengoed om je ademhaling te testen.Want wie zich, zoals de vele renners en wandelaars die de streek verkennen, van deelgemeente naar deelgemeente wil verplaatsen, die zal over een tweede adem moeten beschikken.
De acht deelgemeenten zijn eigenlijk allemaal aanraders, allemaal dorpjes met een eigen charme en een eigen verhaal. Allemaal hebben ze prachtige landerijen, zoals je ze elders nog zelden vindt, heuvels, weiden en akkers met een verscheidenheid in fauna en flora die even gevarieerd en zeldzaam is als de sterk wisselende bodems die je alleen in deze streek aantreft. De naam Brakel zou ontstaan zijn uit de Germaanse termen 'braco' (=varen) en 'lauca' (Germaans voor 'bosje' op hoge zandgrond). Je treft er kleine en grote bospartijen aan. Weiden, akkers en beekoevers zijn vaak afgezoomd met bomen. De natuur is hier nog de baas.Mede daardoor is de grootste troef van Brakel misschien wel de rust.Niet van het soort rust dat roest verwekt. Want Brakel leeft."
De deelgemeenten voorstellen:
ELST: het geutelingen dorp
Een eigen champetter, gemeentehuis en postkantoor hebben ze in Elst al lang niet meer, maar de geutelingen kan niemand de Elstenaars afnemen.Tot de jaren 30 was het bakken van geutelingen een gebruik dat bij de vele huisarbeiders in de Vlaamse Ardennen voorkwam. Rond Maria Lichtmis maakte ieder een ketel deeg en trok ermee naar de dichtstbijzijnde oven alwaar een soort pannenkoeken werden gegoten op de gloeiende stenen van een houtoven.Vervolgens werd het lekkers in gezelschap verorberd.De kelen werden gespoeld met een fles jenever (Balegemsen).Met de teloorgang van de huisarbeid verdwenen de geutelingen in de goot. Tot de plaatselijke jeugd in de jaren zeventig de typische pannenkoeken nieuw leven inbliezen. Nog eens tien jaar later werd Het Geutelingencomité opgericht.De zondag na 9 februari worden in Elst tijdens Apolloniakermis steevast de Geutelingenfeesten georganiseerd.
EVERBEEK: het twee kerkendorp
Dit heel landelijke, bosrijke, heuvelachtige en afgelegen dorp paalt aan Henegouwen en hoorde tot 1963 bij de Waalse provincie.Maar de naam van het Tweelingendorp heeft het niet aan zijn taalmatige dubbelheid te danken.Opper-en Neder-Everbeek zijn gewoon twee afgescheiden woonkernen.De benedenkant is het oorspronkelijke centrum. Het gehucht Everbeek-Boven groeide in de negentiende eeuw heel sterk aan en in 1868 bouwden de inwoners er een eigen kerk. Wie ongerepte natuur en stilte zoekt, kan nergens beter terecht.Smalle veldweggetjes, kronkelende paadjes en kabbelende beekjes doorsnijden de glooiende landschappen.Doordat de inwoners van het dorp noch bij Vlaanderen, noch bij Wallonië wilden horen, werd beide centra van Everbeek lange tijd aan hun lot overgelaten en werden er geen industriële activiteiten ontwikkeld. Tegenwoordig is dat natuurlijk een troef.
MICHELBEKE: Het bloemendorp
De eerste Michel die durft te beweren dat Michelbeke naar hem genoemd is, is een leugenaar die zijn geschiedenis niet kent.Hij heeft buiten de Germanen gerekend.Zij passeerden veel eerder in deze buurt.De Romeinen waren nog maar goed verdwenen toen ze de beboste streek rond de Zwalm en de Boembeek aandeden.Iedere al te mondige Michel zou zich dus beter gedeisd houden.Of hij zou wel eens lelijk door de modder kunnen worden gesleurd. Blijkt dat Michelbeke afkomstig is van de Germaanse woorden 'migla' en 'beca', die respectievelijk staan voor op urine gelijkende modder en beek. Gelukkig is er niets van de onwelriekende geur aan Michelbeke blijven plakken. Wel integendeel. De Michelbekenaars doen hun best om hun prachtige dorp overvloedig van bloemen te voorzien.Het is dus vooral een welriekend dorp en daar zal geen enkele modderbeek iets aan kunnen veranderen.
NEDERBRAKEL: Een centrum met hoogtepunten
Is met zijn 6500 inwoners de grootste kern van de gemeente.Veel volk dus en waar volk is, zijn er voorzieningen.Nederbrakel is het administratieve centrum van Brakel, waar mensen niet alleen voor al hun diensten terechtkunnen maar ook op cultureel vlak aan hun trekken komen.Er zijn winkels en verzorgingscentra, zoals elders in de beschaafde wereld.Nederbrakel dankt de volkstoeloop natuurlijk aan zijn gunstige ligging op het kruispunt van wegen die leiden naar omliggende steden als Ronse, Oudenaarde, Zottegem en Geraardsbergen.In 1515 beschikte de gemeente al over een overdekte markt en toen al was er een wekelijkse marktdag.Maar Nederbrakel moet qua natuurschoon niet onderdoen voor de meer pittoreske deelgemeenten van Brakel. Met zijn twee uitzonderlijke hoge uitzichtpunten, de Valkenberg en de Toepheuvel, kunnen ze daar al eens hoog van de toren blazen. Op de Toepheuvel bevindt zich het Toepkasteel, het Toeppark, waar de onuitputtelijke bronnen op een hoogte van 100 meter ontspringen. Op die heuvel staat ook de befaamde Toepkapel.
OPBRAKEL: Waar een weg is
Het ziet er een liefelijk plattelandsdorp uit vol bekoorlijke uitzichten, maar het is evengoed een dorp met een geschiedenis, waarin de Romeinen figureren en waarvan de naam en de St-Martinuskerk aan het eind van de elfde eeuw al in twee aktes vermeld stonden. In de eerste eeuw van onze tijdrekening kwam er een Romeinse heerbaan voorbij (Bavai-Gent), in de Middeleeuwen werd Opbrakel een heerlijkheid in handen van de familie Van Brakel enliep de Brunhildeweg er doorheen om de rivaliserende graafschappen Henegouwen en Vlaanderen met elkaar te verbinden en nog veel later werd de gemeente doorkruist door een inmiddels ook alweer vergane spoorlijn tussen Brakel en Ronse, die nu tot wandelweg is omgevormd. De talrijke bronnen en bovenlopen van de Zwalm, alsook de Molenbeek, waarlangs ooit het riante waterkasteel van de heren van Brakel stond, zorgen ervoor dat er niet alleen te land maar ook te water iets te beleven valt in Opbrakel. De Sint-Martinuskerk is op een hoogte van 56 meter gelegen en prijkt met haar vroeggotische westtoren boven het adembenemende landschap uit. PARIKE: Het verbrande dorp.
Een dorp met een geurtje aan.Die faam heeft Parike te danken aan de weerspannige Gentenaars, die in hun strijd tegen de Bourgondische hertog Filips de Goede het dorp in 1453 gewoon in de fik staken.Hoewel het niet veel meer kan geweest zijn dan een veredelde straat was de nederzetting in 866 al in een document vermeld.De dorpsnaam zou afkomstig zijn van het Ligurische Parnankom, wat een door sparren of balken afgescheiden ruimte moet geweest zijn. Parike brandt nog altijd.Al heeft dat niets met Filips de Goede en de Gentenaars te maken.Om de traditie van een oud heidens volksfeest in ere te houden, wordt op de Parikeberg ieder jaar het Walmkebrand aangestoken, een groot vuur dat de kille winter afsluit en een nieuwe lente verwelkomt. Parike ligt langs de gewestweg Brakel Geraardsbergen en de verkeersdrukte langs die weg heeft ervoor gezorgd dat het gehucht in de tweede helft van de 20ste eeuw zienderogen is gegroeid.
ZEGELSEM : Het kasseidorp.
Warme herinneringen zijn gewoonlijk gekleurd door de gloed of het patina der tijd.Zo ziet een landelijk dorp uit lang vervlogen tijden er altijd mooier, rustiger, sprookjesachtiger uit dan de werkelijkheid het verdraagt.Wel, Zegelsem ziet er precies uit zoals een dorp uit lang vervlogen tijden er moet hebben uitgezien, kinderkopjes incluis.Het is een plek waar de tijd geen vat op lijkt gehad te hebben.Geen tijd voor realiteit. Schrijver Herman Teirlinck, tegenwoordig vooral nog bekend als stichter van de Antwerpse toneelschool Studio Herman Teirlinck, waar zoveel bekend Vlaams acteertalent het vak leerde, was als jongeman niet bepaald een gezonde knaap.Daarom bracht hij veel van zijn jonge dagen door op de buiten, bij zijn grootouders in Zegelsem.Het was daar dat hij de inspiratie vond voor zijn bekendste roman, Maria Speermalie. Wie Zegelsem binnenrijdt, rijdt gewoon het jeugdlandschap van Herman Teirlinck in. Zeg maar, het platteland zoals het er aan het eind van de 19de eeuw uitzag. "Ik heb te Zegelsem geleerd te leven van de simpele vruchten van de aarde, want in Zegelsem is alles aarde en water en lucht en groen en ruimte," schreef Teirlinck in zijn aantekeningen. Vandaag zou hij het niet anders zeggen.
SINT-MARIA-OUDENHOVE: Een halve gemeente
In 1428 was de naam van de gemeente Sente-Marien-Oudenhove. Nog altijd nemen sommigen in de streek de naam Aunove in de mond. Die naam zou afkomstig zijn van het oude hof waarrond de toenmalige dorpsgemeenschap is gegroeid. Aanvankelijk was het een heerlijkheid die in handen was van Arnoldus en Ghislenus Lilar.Zij bewoonden het kasteel van Lilare.Later behoorde het dorpje toe aan de familie van Egmont.Die familie verkocht het in 1675 samen met Michelbeke aan Pieter Blondel, die de titel kreeg van baron van Michelbeke, Sint-Maria-Oudenhove en Rye.Aan het eind van de negentiende eeuw werd de gemeente bekend door de vele thuiswerksters die handschoenen vervaardigden, waardoor er een heuse handschoennijverheid ontstond. In 1975 werd een gedeelte van Sint-Maria-Oudenhove toegevoegd aan Brakel en een gedeelte aan Zottegem. Het is dus een verscheurde gemeente.
Een fotowandeling door Brakel met commentaar
Nederbrakel: marktplein: De Kerk van Sint-Pietersbanden : als je de klokken hoort luiden, zul je wel weten waar de klepel hangt, want er zijn maar liefst 49 klokken in de torenbeiaard, die in 1959 geïnstalleerd werd.De kerk zelf is relatief jong. Ze werd in 1828 helemaal verbouwd en vergroot, maar de monumentale, gotische toren is nog die van de eerste kerk uit 1515-1551. Het meubilair is voor het grootste deel achttiende-eeuws, zoals de preekstoel die werd gemaakt in 1760 door Damianus De Staercke.
Het gemeentehuis in het centrum Nederbrakel op het marktplein: de voorgevel
Het Fietsmonument: op het Rondpunt te Nederbrakel.Het monument werd gerealiseerd in 2005 toen Brakel de titel droeg van Dorp van de Ronde. Dit momument is opgebouwd uit fietsen opgehangen aan een kadersysteem. Ontwerp: Marc Carlier en vervaardigdt door de leerlingen van de plaatselijke vakschool.
Boulevard Spets een leuk pleintje in deelgemeente Parike. Wat zouden die kerels te bespreken hebben? Dit beelhouwwerk werd gecreëerd door Yvan De Vos, beeldhauwer uit Parike.
De Vlaamse Ardennen, waartoe Brakel behoort zijn bijzonder landschappelijk mooi (overigens de grootste troef van Brakel)
Everbeek-beneden.De Sint-Mariakerk werd in 1719 gebouwd en in 1959 beschermd. Het is een laatbarokke, driebeukige kerk.Ze bevindt zich in het benedenkwartier en ze bevat heel wat opmerkelijke kunstwerken, zoals de levensgrote, laatgotische Kruisdragende Christus, een werk dat dateert van 1500. Het interieur van de kerk is bijzonder mooi gerestaureerd
Everbeek-boven.Sint-Jozefskerk: deze driebeukige neogotische kerk in 1873 opgetrokken door de bewoners van het bovenkwartier die een eigen gebouw wilden om de toen nog vaak dagelijkse eredienst te vieren. Aan het luiden van de klokken van deze kerk danken die van het bovenkwatier hun roepnaam: "boembeke". Hier, in de buurt van Akaszto hebben ze een dorp genaamd:Csengőd letterlijk vertaald: klokkenspel. Zou dat toeval zijn? Of stak de geschiedenis hier een handje toe?
Elst.Sint-Appoloniakerk: Sente Ploone wordt de patrones van deze kerk in de volksmond genoemd.Mensen kwamen van heinde en ver om haar te vereren, in de hoop van tandpijn bespaard te blijven of verlost te geraken.Nu worden er geutelingen gegeten rond 9 februari, haar feestdag.En haar impact blijft.Men gelooft nog dat een beet in zon geuteling de tandpijn kan verdrijven.Zelf is ze niet van tandpijn bespaard gebleven. Ze werd de tanden uitgeslagen en vervolgens doodgemarteld toen ze in 249 in het Egyptische Alexandrië haar christelijke geloof niet wou afzweren. Haar marteling staat ook afgebeeld op een 17de eeuws schilderij in de kerk. Die kerk is classicistisch van stijl en werd gebouwd tussen 1775 en 1778.
Michelbeke.De Sint-Sebastiaankerk : Patroonheilige Sint-Sebastiaan werd er destijds aanbeden tegen de pest die onder het vee woedde en nog ieder jaar is er een ruiteromgang die op de derde zondag van juni ter zijner ere wordt gehouden.Zijn kerk ligt een beetje verscholen op het dorpsplein.Ze is classicistisch van stijl, dateert van 1792-94, maar de toren staat er al een stuk langer: van beging de 16de eeuw. Binnen hangt het vol met kunstschatten, zoals bijvoorbeeld het schilderij uit 1866, 'De Aanbidding door de Herders', waarop de wapens van Petrus Blondel te zien zijn, heer van Sint-Maria-Oudenhove en Michelbeke.
Opbrakel.De Sint-Martinuskerk : de kerk staat niet alleen hoog, ze staat er ook stoer en robuust bij met haar 8-kantige toren. De toren dateert van de 13de eeuw, terwijl de rest van de kerk in het midden van de 18de eeuw werd gebouwd en classicistisch van vorm is. Ga gerust eens binnen, want voor het rococo-stukwerk met rocaille- en schelpmotieven is best de moeite. De hemelse klanken komen er uit een origineel Van Petegem-orgel dat in 1789 gebouwd werd.
Parike.Sint-Lambertuskerk : het pittoreske kerkje is in 2007 nog helemaal gerestaureerd en geverfd.De bedekking van de verschillende dakpartijen is helemaal vernieuwd met leien uit Gallicië en er is een nieuwe torenspits geïnstalleerd. Er is in het verleden vaak aan de kerk gewerkt. De eigenlijke kerk zou in het midden van de achttiende eeuw in classicistische stijl zijn opgetrokken, maar heeft daarna veel wijzigingen ondergaan.Het ommuurde kerkhofheeft de vele verbouwingen overleefd. De kerk werd recent fraai gerestaureerd zowel binnen als buiten. Men ziet ook een "startpaneel" van de een van de vele wandelingen die Brakel rijk is.
Zegelsem.De Sint-Ursmaruskerk: deze classicistische kruiskerk is gelegen in de dorpskom van Zegelsem.De gotische toren dateert uit de dertiende eeuw.De prachtige oude linden die naast de kerk staan zijn ook niet meer van de jongste.
Everbeek: Priemstraat, een mooie veldkapel tussen twee oude linden. Hier is een soort plateau met een eindeloos vergezicht. De mooiste landschappen van heel Brakel zijn in deze deelgemeente te vinden.
Nederbrakel. De Toepkapel. Op de weg naar Lierde ligt op de top van de heuvel bij de Top-bronnen een kapel die genoemd is naar haar ligging.Toen de Duitsers begin november 1918 door de Engelsen werden teruggedrongen en al plunderend de aftocht bliezen, zag het er benard uit voor Nederbrakel, maar op 11 november gaven de Duitsers zich over en uit dank voor de vrede lieten de inwoners van Nederbrakel in 1924 een kapel optrekken ter ere van Sint-Jozef, de beschermheilige van België tijdens den grooten oorlog. Van hieruit is een mooi uitzicht over de omgeving.
Een algemene folder door de VVV uitgegeven (de voorpagina). De folder is gratis en te verkrijgen bij de VVV
Als dit geen landelijk tafereel is, normaal in Brakel
Bronnen: Eric Van Cauwenberge (Opbrakel-Akastzó), voorzitter V.V.V. Brakel, voor de tekst; de foto's zijn van mijzelf. Teksten: diverse uitgaven van de VVV & Toerisme Brakel een dynamische 35 jarige vereniging zonder winstoogmerk (vzw), samengesteld uit deskundige vrijwilligers.
26/08/10 Deze week stopte iemand me dit verkiezingsfoldertje van Oktober 1988 toe. Het is afkomstig van de campagne van Marcel Van Snick die toen opkwam voor de PVV Brakel. Dat "MIK" toen gevoel had om een goede campagne te voeren zal niemand betwisten, de Everbekenaars die deze periode meegemaakt hebben, houden daar nog schitterende herineringen aan over, want de strijd om de burgemeesters sjerp was hard in die dagen. Mik zoals we hem toen kenden was niet verlegen om een wel doordachte stunt , zijn beroemd logo met motto "MIK van Snick", was daar een voorbeeld van. Hoe rijk aan verenigingen Everbeek toen was kan je uit dit document af leiden. Omdat dit zo een mooie folder is en die heel onze gemeente en het sociaal leven weergeeft, heb ik hem dan ook integraal afgedrukt. Met dank aan "Tante Germaine"
16/08/010 Dit is waarschijnlijk de oudste foto van SV die bestaat. Deze foto werdt genomen, rond 1968/69, in Opbrakel op een weide in Riebeke, we speelden een vriendenmatch tegen het toen ook opkomende SK Opbrakel. Deze hadden als thuisbasis "Café Ternoot Frans", "bij Schuitze Frans", op het dorpsplein van Opbrakel. Helaas is dit café en zijn concurent er naast gesloopt in de jaren '70.
Vlnr. -Ghijselinck Claude, Rogge Marc, De Dapper Carlos, Vandewattijne Willy, Soetens Lucien, Basselier Hubert, Godijn Robert. -Bonnier Luc, Soetens André, Rasschaert Marc, Pollez Marc en Basselier Freddy.
Deze foto is genomen op een weide in de Vunkstraat tijdens een match tegen de ploeg van de Shivaree," Bij den Blue"(Jouretz Libert), een jongeren café op het statieplein, Brakel. De foto is gedateerd op mei 1969. Vlnr.- De Temmerman Michel, Basselier Hubert, Spitaels Marcel, Spileers Willy, Broddelez Lionel, Wangermez Michel, Rasschaert Marc, Gijselinck Claude. - Basselier Freddy, Depelseneer Johnny, Basselier Jacky, Vandewattijne Willy, Pollez Marc en Godijn Robert. Bemerk de goallatten, in die tijd durfde men ze nog zelf uit het bos halen!!!
Nog een foto van het prille begin. Vlnr.-Soetens André, Basselier Freddy, Rogge Marc, Broddelez Luc, De Temmerman Michel, Spileers Willy. -Pollez Marc, Vandewattijne Willy, Basselier Jacky, Basselier Hubert en Ghijselinck Claude.
Deze foto stamt ook uit deze periode. We hadden onze oudere supporters zo warm gekregen dat ze het voorwaar met 2 ploegen tegen elkaar opnamen, helaas is de foto van de 2de ploeg verdwenen, zonde. In vol ornaat: Vlnr. -Lijnrechter, Ghijselinck Jozef, arbitrage, De Ruyver Willy, Cabernel Roger, Rasschaert Marc, Godijn Robert, Wangermez Charles, Rasschaert Marcel, Soetens Lucien, Joël ...., Noels André, Basselier Freddy, Depelseneer Willy -Godijn Lucien (veldhospitaal!), Mincke Frans, Van Wijmeersch Clairy, Basselier Willy, Godijn Jules (Adriên), en Verstichelen Germain.
24/07/2010 Onze S.V. EVERBEEK is 40 geworden. Uitnodiging tot onze jaarlijkse B.B.Q.
KINDEREN: Betalen terplaatse; 7,00.
Foto van de 1e officiële ploeg. Op de foto, vlnr boven: Claude Ghijselinck,Gilbert Loterman,Marc Rogge, Freddy Basselier,Germain Destercke, Michel De Temmerman, Claudy Vande Pontsele, Luc Broddelez,Michel Wangermez, Hubert Basselier,Clairy Van Wijmeersch. vlnr onder: André Soetens, Marc Pollez, Willy Vande Wattijne, Marc Rasschaert, Willy Spileers, Albert Deruyver.
Hier zijn we op weg: naar ons 1e voetbal terrein op het Steneplein. Vlnr: Nicole Wagermez, de vlagdraagster van dienst ( nu voorzitter), Pastoor Vandermeeren,Johnny Depelseneer draagt de schaar om het lint door te knippen, verder leden van het gemeentebestuur; Pierre Deweze; Roger Ghijselinck ( burgemeester), en Albert Deruyver, daarna volgt onze fanfare; " De Verenigde Vrienden".
De officiële opening door het gemeente bestuur. Vlnr; Johnny Depelseneer; burgemeester Roger Ghijselinck, die het lint doorknipt; secretaris Claude Ghijselinck; onder voorzitter Robert Godijn; bestuurslid Willy Depelseneer. Ons 1e inganghokje werdt vlug in mekaar getimmerd door Willy.
Onze allereerste kantine, was afkomstig uit Brakel, waar ze jaren trouwe dienst achter de rug had op het oude F.C. Brakel veld. Onze 1e bierleverancier was R. Godijn, die toen de bieren van de brij. Concordia uit Geraarsbergen verdeelde. Aan de kantine voor een officiele 1e drink, Pastoor Vandermeren ; Burgemeester R. Ghijselinck, raadslid Frans Casieris, Alfons Godijn, Pierre Deweze; Ernest D'hose, voorzitter van de muziekmaatschapij, De Verenigde Vrienden en Johnny Depelseneer. In werkelijkheid hadden de mannen het bestuur en de vele vrijwillig helpende handen om het terrein en de accomodatie klaar te maken, de kantine al uitvoerig getest. Der moet gezegd worden, een paar weken voorheen was dit nog een gewone weide.
De openingsmatch: Bestuurleden Robert Godijn en Charles Wagermez en de andere bestuursleden zagen dat hun inspanningen om een voetbalploeg op te richten, geslaagd waren. SV- EVERBEEK was geboren!!
Het bestuur en de spelers van het eerste uur: Vlnr. Claude Ghijselinck, Willy Depelseneer, Robert Godijn, bijna onzichtbaar Clairy Van Wijmeersch, Albert Deruyver, Charles Wangermez en de spelers.
"Helaas, we hebben er spijtig genoeg naast gegrepen!! " Maar volgend jaar doen we opnieuw mee! En dan winnen we vast en zeker !
22/06/10 Onze burgemeester, Herman De Croo is duidelijk in de ban van het kunstwerk. Foto: Baudewijn Thijs.
Ode aan het beeld: "Die schone benen"
Waar is de tijd naartoe Dat ik hier als een klein manneke In mijn kort broekske stonde Mee in mijn hand een kanneke Veur achter melk te gaan Bij d'n enen of d'n ander'n boer Ik zie mij daar nog staan Mee de zoutpot op de loer Tot als er een muske kwam Dat op haar staart liet strooien Maar ik moet eerlijk zeggen Ik heb dat nooit gemogen Mijn Broakellief Ik zie ou giëren Waar is den tijd naartoe 'k Peis op juffrouw Gaby En op mijn juffrouw Maria En tons meneer Henri En op de Broedersschole Waar da'k moest huiswerk maken Als ik als missendiender Mee mijn beschaamde kaken De sacristij uitvloog Omdat meneer den Deken Gezien had dat er weer enen Aan de wijn had gezetenen Dat beeld uit den tijd van toen Heeft mij nooit losgelaten Konden we 't maar overdoen We speeldegen op de stroate We tekenden met krijt Een hinkelspel op d'n trotoir Met juist een bloksken hout Als enig accesoir 'k Zie nog die meiskesbenen Hinkelen op de kasseien En van 'tzien van die benen Kreeg ik goesting om te vrijen Mijn Broakellief Ik zie ou giërn Dat beeld uit den tijd van toen Gaan we weer tot leven bringen We gaan d'r den 'al' voor doen veur pleiten en veur zingen 't Zal bij ons op De Rijdt Een ereplaatse krijgen Tot spijt van wie 't benijdt Niemand kan ons bedreigen We willen ze veur ons winnen En in mijn fantasie Streel ik al die schone benen Die benen van Sofie Mijn Broakellief Ik zie ou giërn
Tekst: Marijn Devalck Tekst gemaakt voor "Een thuis voor een beeld", op het bestaand nummer "Mijn Broakel lief", ode aan onze jeugd in Brakel in de zestiger jaren.
21/06/010 Zonnewendedag Voor een keer verlaat ik het pad en neem er Brakel bij, we zijn tenslotte ook Brakelaars geworden, al blijven we eigenzinnige Boembekenaren. Dus vandaag was het zover, de VRT streek neer voor het live spectakel, een thuis voor een beeld op RADIO2 . De gemeente nodigde iedereen uit om bij een natje en een droogje het spectakel mee te maken. De inzet is een mooi bronzen beeld "leap of faith", dit beeld zal indien het gewonnen wordt door onze gemeente op de vijver van de Rijdtmeersen geplaatst worden. En inderdaad we zijn door de préselecties gegaan met glans. Vandaag kwam er nog een opdracht tijdens de rechtstreekse uitzending op Radio 2 van 12:00h tot 13:00h. De opdracht luidde: maak een rok waar minstens 100 mensen in kunnen. Dit leek niet zo eenvoudig maar na een valse start zijn we dan ook met glans in de proef geslaagd. Er was mooi volk op de been, bekende personen waren er genoeg iedereen heeft zijn steentje bijgedragen, vandaar " PROFICIAT BRAKEL" we hebben het gedaan!!
"Leap of Faith", van Sofie Muller, stelt twee meisjesbenen voor op een driedimensioneel hinkspel met zeven vakken, en is uitgevoerd in gepatineerd brons.
Ludwig De Temmerman en Gary De Nooze, hebben zich de naad uit de mouwen gewerkt voor dit spectakel.
Gary had zelfs de "Rode Loper" uitgerold! Ginds, waar nu dit wit eiland drijft komt als het van ons afhangt dit mooi beeld.
Wie kent deze twee heren niet? Marijn Devalck en "Baudewijn met de Grote Handen" alias Boudewijn Thijs.
Twee dikke vrienden.
Herman en de heer en mevrouw Henry Van Herreweghe - Hoorens, alias Panamarenko en zijn sympatieke Evelien.
Schepen Stefan De Vleeschauwer had 45 seconden de tijd om Brakel aan te bevelen.
Ook Burgemeester De Croo werdt op de rooster gelegd door Radio 2 .
Eerste poging, wordt afgekeurd, men had er niet beter opgevonden dan allemaal pull's aan mekaar te knopen. Menige man hield zijn hart vast en dacht "en nu nog de bloezjen !!! ypie" , maar helaas.
tweede poging, we slaagden met glans, waar al die lakens en tafellakens vandaan kwamen weet niemand.
Marijn en Kris de Brakeleer, twee dikke vrienden. Ze brachten het door Marijn geschreven nummer "Mijn Broakel lief", in een aan de wedstrijd aangepaste versie! Knap, Marijn !!!! Het blijft een mooi nummer, die steeds aanzet om het mee te zingen.
Allez, ik sta ook eens op de foto met mijn jeugdvriend en copain. Ttz. de mannen van de tijd van "Bij Liesbeth van den Engel", "Je n'ai plus mon papa" en "Ma première cigarette".
Ja, ja de Marcel van Beneden-kwartier, was ook van de partij. - Zegde de Marcel tegen mij:" 'K benne kek jek naar Broakel gekommen hein. Mijnen nujen Dacia moest ne ki-jer etgeloaten wèrren." -Maar de echte reden was aldus de Pros. "Hie moet van onder men voeten, iewelt gi-en patotters schellen en ie stoat altijd en de weg, de kerjeuzeneuze"
2 Generaties muziek, Pa Willy (Den Brack) en Kris De Brakeleer.
En wie in Brakel kent deze personen niet?
En terug Baudewijn en Marijn. Tot volgende keer. Boudewijn begroete met een "Gruss Gott" en ik antwoorde "Sorry, Baudewijn, maar vandaag raak ik niet meer zo hoog". En het was een prachtige dag vol leuke vrienden echt op zijn "Broakels"! Salut, Roberto.
15/06/010 De militairen van de 4e TTR uit Marche en Fammene; zijn druk bezig met nieuwe zendaparatuur uit te testen op de grensscheiding tussen Everbeek en Flobecq. Opgelet ze zitten net op Vlaamse bodem, men weet maar nooit of de Walen zich voorbereiden op een oorlog tegen ons Vlamingen en dit net na die alles overrompelende verkiezingen. Grapje hoor, ik heb met deze sympatieke militairen gesproken, ze waren zeer vredelievend en open.
- Reactie op dit artikel door Peter Vanderstuyf. - De Geschiedenis van de 4TTr:
De 4 TTr was vroeger een bataljon dat instond voor de verbindingen van het hoofdkwatier van de Belgische troepen in Duitsland. Het bataljon was gekazerneerd te Weiden (Keulen). Bij de terugtrekking uit Duitsland verhuisde 4 TTr naar Saive, om nadien opnieuw te verhuizen naar Marche-en Famenne. Bij de verhuis naar Marche-en-Famenne vond tevens een reorganisatie plaats, het bataljon werd immers omgevormd tot de 4 de Groep CIS (communication and information systems). Met de laatste hervormingen stijgt het belang van de 4 de groep terug en dit omdat 2 van de 5 bestaande CIS-groepen worden ontbonden. Zo verdwijnen de 2 de groep CIS te Haasdonk en de 5 de groep CIS te Doornik. Bijgevolg blijven nu nog drie groepen over: de 4de te Marche-en-Famenne, de 10 de groep te Leopoldsburg en de beste groep, de 6 de uit Peutie (hoe kan het ook anders, ik ben daar ten slotte compagniecommandant geweest!!!!).
03/06/2010 Hongaarse gerechten De Hongaarse keuken is kruidig en lekker, meestal komt paprika en look erin voor. Vrijwel iedereen heeft weleens 'goulash' ge-eten of er over gehoord. Maar wist u dat goulash eigenlijk een soep is ,die men hier in Hongarije gulyás (goelaasj) noemt. Het is het meest bekende gerecht uit Hongarije dat oorspronkelijk een simpel eenpansgerecht is, die herders (gulyás) vroeger op de poesta bereidden. Deze herders hadden een nomadenbestaan en trokken met hun runderen en schappen over de steppes, de zgn puszta. De herders moesten dus met zo min mogelijk spullen reizen en daarom werd alles in één ketel boven een open vuur klaargemaakt. -Algemeen gezien zijn éénpansgerechten hier zeer populair-. Dit kookstel bestond eigenlijk uit een driepoot (állvány) met daaronder een op speciale manier gevormde ge-emaileerde kom (bogrács), deze kookuitrusting wordt heden ten dage nog steeds door iedereen gebruikt en dat voor zomerse etentjes en grote party's. De kok, een man meestal, neemt zijn taak "au serieux", bij een goed glas wijn en wat vrienden, kokkerellen ze een paar uur tot alles klaar is. Deze kookstellen met speciale gasbrander, zijn zowat overal te koop en denk niet dat het iets is voor de toeristen. (Hongaren zijn gek op die manier van koken).Vaak gebruikten zij ingrediënten die op dat moment voorhanden waren: ui, tomaat, paprika, andere groenten die zij verder nog konden vinden en natuurlijk rundvlees. Een speciale versie voegt er dan nog bonen aan toe. Dat suddert dan een paar uur in de ketel totdat "de smaken met elkaar waren getrouwd". De gulyás komt het meest tot zijn recht als deze in de ketel op open vuur is bereid, maar smaakt ook heerlijk als u deze zelf in de keuken maakt.
Hongaarse goulash Ingrediënten voor goulash
500 gram stoofvlees in fijne blokjes
1 rode paprika grof gesneden blokjes en ontdaan van zaadlijsten
1 groene paprika, grof gesneden blokjes en ontdaan van zaadlijsten
4 tomaten, in stukken
1 bakje champignons grof gesneden
2 uien grof gesneden
2 eetlepels boter
1 eetlepel paprikapoeder
5 teentjes knoflook
4 eetlepels tomatenpuree
zout
peper
maizena
Bereidingswijze van Hongaarse goulash
Verhit de boter en braad hierin het met zout en peper bestrooide vlees aan. Blijven omscheppen. Als het vlees wat gekleurd is, voeg je de uien en het paprikapoeder toe en pers je de knoflook boven de pan. Bak de uien en knoflook ca. een minuut of 5 mee. Voeg de verse tomaten en de champignons toe en bak deze ook even mee. Voeg de tomatenpuree met ruim water toe en roer goed door. Breng opnieuw aan de kook en laat alles ca. 2 uur sudderen op klein vuur met een deksel op de pan. Paprika toevoegen en nog ca. 30 minuten laten sudderen. Evt. binden met maizena aangelengd met water...
Goulash wordt opgediend met brood, rijst of frietjes
Pörkölt (varkensstoofpot) Ingrediënten voor Pörkölt
750 gram varkensschouder
2 eetlepels bloem
75 gram boter
4 uien
3 teentjes knoflook
1 theelepel paprikapoeder
1 theelepel piment
1 theelepel gemalen komijn
zout
1 theelepel vers gemalen peper
2 eetlepels tomatenpuree
4 deciliter vleesbouillon
2 deciliter rode wijn
400 gram snelkookrijst
3 paprika's
4 tomaten
2 deciliter zure room
1 eetlepel fijngehakte peterselie
Bereidingswijze van Pörkölt (varkensstoofpot)
Snijd het vlees in blokjes van 3 cm. Doe ze in een kom en bestrooi ze met de bloem. Verwarm de boter in een grote braadpan. Pel intussen de uien en knoflook en snijd ze klein. Bak ui en knoflook in de boter goudgeel en zacht op matig vuur. Doe het vlees erbij en bak dit al omscheppend aan alle kanten aan. Voeg paprikapoeder, piment, komijn, zout en peper toe en roer er de tomatenpuree door. Schenk de bouillon en wijn erbij, roer het geheel even door en dek de pan af. Breng aan de kook en temper het vuur. Laat ca. 1 uur zachtjes stoven tot het vlees gaar en mals is geworden. Was de paprika's en snijd ze doormidden. Verwijder zaad en zaadlijsten en hak het vruchtvlees in niet te kleine stukken. Snijd de gewassen tomaten grof. Voeg paprika en tomaat in de laatste 30 min. van de stooftijd toe. Kook de rijst volgens de aanwijzing op het pak en houd hem warm.Roer de zure room (tejfol) er vlak voor het serveren door. Doe de pörkölt over in een voorverwarmde diepe schaal. Bestrooi nog met de peterselie en doe de rijst apart. Tip: Als het stoofvocht te veel inkookt, voeg dan zo nu en dan wat extra bouillon, vermengd met wijn, toe. Blijft het geheel te nat, stoof dan enige tijd zonder deksel zodat het vocht kan inkoken
19/5/2010 Toeristerend langs het Balaton meer op de weg Nr 7, tussen het veer naar Tihany en Zamardi, kwam ik deze mini verzameling van militaire voertuigen tegen.Wat vinden jullie trouwens van dit nieuwe woord dat ik nu terplaatse heb uitgevonden? Toeristeren, knap hé. Deze privaat verzameling is vrij toegankelijk, mits betaling van een kleine inkom. Deze heren hebben hun speeltjes op deze weide samengebracht tot een heus museum, ze sleutelen, testen, laden toeristen voor een ritje in hun truck en men kan er zelf een rit maken met een van de voertuigen, jeep, truck, personeelscarier of een heuse tank, dit alles op hun eigen piste. Mits betaling uiteraard, ze moeten tenslotte brandstof, olie en onderdelen kopen. Alle voertuigen zijn van Sovjiet makelei en komen van het Hongaarse leger. Dus ik kon er niet aan voorbij om eens met een echte KrAZ te rijden, gezien mijn verleden. Zo'n gelegenheid komt men niet vaak tegen! Voor de liefhebbers: Voertuig: KrAZ-214, gebouwd in Ukraïne vanaf 1958, naam van de fabriek, Kremenchugsky Avtomobilny Zavod uit Kremenchug -Ukraïne. Deze fabriek is gebouwd in opdracht van papa Stalin net na de oorlog, en had als voornaamste opdracht bruggen te bouwen die in de oorlog kapot geschoten waren, eens alle bruggen hersteld werd overgeschakeld op het bouwen van zware trucks, deze KrAZ is een kopie van een Amerikaanse Diamond uit ww2. Dit voertuig hieronder is een kraanwagen, andere versies: bruglegger, dumptruck, vlotten vervoer, personen vervoer, brugdelen vervoer en vele andere versies.
Olga wordt hier geholpen door de plaatselijke Rambo bij het instappen van deze truck, een ladder is hier geen overbodige luxe, zie maar eens naar die wielen.
Effe alles checken, de sleutel omdraaien en een prachtig lopende diesel komt tot leven, met een grote wolk blauwe rook natuurlijk. Beetje geduld, even op druk laten komen en los die handrem, en daar gaan we!
Olga is er niet helemaal gerust in. Goed de sakoche vaste houwen , hé!!!
Geen comentaar, zie die gezichten, die spreken boekdelen.
Precisie werk in een nauwe doorgang.
Blik in de achteruitkijkspiegel, ja deze truck is een maatje groter.
Effe de weg aanschouwen, en weg zijn we weer, 2 en 3, meer gebruik ik niet. 't Is wel even in de sauce roeren hoor, want die versnellingen liggen meters uit elkaar, men moet ook een beetje zoeken naar de plaats waar de gewenste versnelling zit. Gokken kan, maar in gelijk welke versnelling rolt dat ding, zonder een zuchtje!
Zonder commentaar,en genieten. Het servostuur van deze wagen werkt zeer licht. Met een vinger te besturen.
Blijkbaar is deze jongen nog in voormalig Joegoslavië aan het werken geweest, vandaar het opschrift SFOR. (Stabilization Force) er geplaatst na de burgeroorlog om vooral in Bosnië Herzegovina te waken over o.a. de akkoorden van Dayton
Een gelukkig man. Een nooit verwachte droom komt uit. Wie had dat ooit gedacht een jaar of twintig vroeger!
Een T- 72, vrij te bezoeken, alleen voor slanke, jonge mannen, ik had er alle moeite mee om er terug uit te komen.
Wat een bak, die rechtse uiteraard.
Ja, die waren echt bedoeld om ons kapot te schieten .
Beide voertuigen zijn uitgerust om straatbarricades weg te vagen, blijkbaar hadden men daar ook oppositie.
Twee stoere jongens en een Kalashnikov. In de verte een brugslagtank. Het terrein wordt afgebakend door raketneuzen.
Hongaarse goulash
