Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
10-10-2010
Klompen
10/10/10 Klompen-kloefen-kloffers-kloppers-blokken-bootjes-butjes-butsies--tsjabauwen-tsjaboo's. Tsjaboo's komt van het Frans, "des sabots". Niet vergeten dat Everbeek vroeger bij Henegouwen hoorde. Hieronder mijn verzameling kloppers, onlangs aangekocht in onze buurtwinkel, die er nog enkele paren op zolder staan had. Deze verzameling is een beetje uniek, want ze toont de verschillende varianten van deze klompen. Begin de '60er jaren van vorige eeuw zijn die stilletjes verdwenen. Vroeger had men handarbeiders (kloppermoaker-tsjabauwenmoaker) die deze klompen thuis maakten en ze dan in de winkels afleverden. Deze hieronder komen van een klompenmaker uit Flobecq, voorlopig is zijn naam nog niet gekend. Voor de winter kwam er een bomenkoopman rond, die de mooiste wilgen opkocht om er de klompen uit te vervaardigen. In Roemenië heb ik nog gezien hoe er een rondreizende man kwam en die van de wilgen allerlei gebruiksvoorwerpen ter plaatse maakte. Pollepels, troggen enz. zeg het maar, in een wip sneedt hij het gewenste, ik heb er nog een paar hier thuis, als souvenir. Hij gebruikte niets anders dan een paar houtbeitels,een zaag, snijmessen en een bijl.
Na wat gekuis en inwrijven met lijnolie zien ze er prachtig uit. De lichtbruine lederen riem op het zwarte paar moest men zelf aanbrengen, die waren aan te passen, het was confortabeler, de klompen hielden beter aan de voet. Bemerk op deze foto ook de grote sikkel, die is nog van mijn grootvader en werd voor alle ruimwerk in het bos en rond het huis gebruikt, voorwaar een gevaarlijk wapen.
Hier de twee varianten van de mannelijke kloeffen, de zwarte voor algemeen gebruik, de rode waren meer voor snoei- en oogstwerk, ze boden een wat betere bescherming tegen kapmessen, bijlen, pikken en noem maar op. De rode waren ook handig om een bussel stro samen te trekken, ze trokken met de pikhaak de schoof via hun klomp tegen hun been en klaar was de schoof (bussel), de vrouwen die achter kwamen bonden de schoof dan te samen met een van stro gevlochten binding.
Hier de vrouwelijke varianten, beide met een prachtige originele decoratie - let op iedere klompenmaker had zo zijn stijl en kleur en dit was dus zijn handelsmerk -. Ook was er soms discussie over het comfort van sommige klompen door een bepaalde klompenmaker gemaakt. Het was vroeger zo en nu nog. Hier ook de lederen band, op de rechterklomp heb ik ze zelf aangebracht, alleen maar om te tonen hoe ze werkelijk gedragen werden.
Nogmaals dezelfde twee tsjabauwen.
Vroeger spraken de heren van: "ekke hebbe ne kiër mijne tjaboo tegen zen eekels gestampt". Liever niet vriend, want dat komt waarschijnlijk hard aan. Let op deze klompen, na aanpassing, want het is even wennen, zijn heel comnfortabel, licht, warm en waterdicht.
Nog in originele verpakking !!! Zo werden de klompen aangeleverd en verkocht, per twee, samengebonden met "nen be-dzen droad",(draad om houtbundels bestemd voor de oven, te binden). Geïnteresseerd in een paar van deze originele klompen? Als men vlug is kan men er nog een paar op de kop tikken in de "Prima Gosset", hier op het dorpsplein. Let op beleefd en discreet vragen aan Albert, want ze zijn beperkt. Niet te vergeten dat men er de bewoners ( houtworm) gratis bij krijgt. Want vergeet niet, ze zijn waarschijnlijk minimum 50 jaar oud en hebben heel die tijd op stock gestaan.
"Ie es op zen tjabauwen toe gekommen en ie es op zen kousevoeten were gekierd".aldus sprak Pee Klakke. Hij is met veel sier en lawaai aangekomen en is heel stilletjes terug gekeerd van waar hij kwam.
Mooie compositie van vergane glorie. En zeggen dat de mensen van hier, met dit schoeisel te voet naar Lessines gingen werken.
De onderkant, bemerk de fraai gesneden hiel en de riem, deze lederen riem werdt vast gespijkert met speciale nagels.Deze hier, zijn niet de originele nagels (thetsen), die daar voor gebruikt werden, die hadden een grote platte kop, maar ik denk dat die niet meer in de handel te verkrijgen zijn. In de winter als er sneeuw en ijs lag, zette men ze "ten ijze", ttz. men klopte een aantal van deze nagels in het loopvlak.
