De Arabische filosoof Ibn Rushd zei in de twaalfde eeuw al : "Een samenleving die haar vrouwen onderwerpt is ten dode opgescheven." Laten we, negenhonderd jaar later, bewijzen dat een samenleving die haar geeft, gegarandeerd zal slagen. Kofi ANNAN
uit : weekkalender basisgroepen : week 43.
10-11-2007
Houden van het leven
Henri NOUWEN zegt :
Houden van het leven betekent houden van de kwetsbaarheid ervan. Het leven vraagt zorg, leiding en aandacht. Kwetsbaarheid is een kenmerk van het leven en de dood. Hoe kostbaar en kwetsbaar ons leven is, zie je aan een pasgeboren baby en aan iemand die stervende is. Vergeet nooit dat het leven broos is. Vergeet het vooral niet in de periodes van je leven waarin je invloed, succes en bekendheid hebt.
(Zullen we ook van het leven van... alle Belgen houden )
uit : weekkalender basisgroepen - week 44
02-11-2007
Het leven gaat verder...
Vanmorgen om 7 uur ging de telefoon
ze zegden: Je vriend Ben is dood,
een frontale botsing met een
vrachtwagen
die inhaalde waar hij niet
mocht."
Aanvankelijk wilde ik het niet
geloven,
ik dacht: het is een macabere grap,
mijn vriend Ben kan toch niet zomaar
doodgaan
we moeten vanavond nog samen weg.
Het was als een stomp in mijn maag,
dat bericht van Bens ongeval.
Ik probeerde mij voor te stellen
wat er in hem was omgegaan
toen hij die vrachtwagen op zich zag
afkomen.
Het is vreemd ...
we hebben toevallig voor twee weken
nog over de dood gepraat
hij was er bang voor: Dan is alles
te laat, zei hij.
Het filmpje vertelt hoe de vervroegde
afschrijvingen van sommige kern- en steenkoolcentrales uitzonderlijke winsten
hebben opgeleverd voor Electrabel. Die elektriciteitsproductie hoort niet langer
thuis in een tijdperk waarin grote klimaatuitdagingen om duurzame oplossingen
vragen. Het is aan de toekomstige minister bevoegd voor duurzame ontwikkeling om
de onverhoopte winsten van Electrabel te herinvesteren in hernieuwbare energie
en energie-efficiëntie.
Ik durf niet. Ik kan het niet. Niets voor mij. Hoe dikwijls horen we het niet bij een vraag, bij een opgave, bij een moeilijkheid. Nemen wij niet te vlug die woorden in de mond ?
Durven, de leuze van een werkjaar :
Durven leven, ervan genieten, ervoor vechten.
Durven opkomen voor rechten, voor de toekomst, voor menswaardigheid.
Durven spreken met elkaar, met de vijand, met de uitgestotene.
Durven op zoek gaan naar de waarheid, naar de werkelijke situatie van de instellingen.
Durven nieuwe dingen doen wat men niet verwachtte, een beetje meer liefde, wat meer rechtvaardigheid.
Durven inzien hoe onze situatie is, hoe wij kunnen leven, hoe wij kunnen hunkeren naar liefde en heil.
Durven noemen de naam van God, onze Vader, getuigen van zijn Rijk van vrede en gerechtigheid.
Durven bidden, met zijn hart wenen, met zijn lippen jubelen, zich uitspreken tot God, drager van ons leven.
Durven, zomaar durven... Waarom zouden we het niet durven, met Gods genade, wiens hart groter is dan het onze.
Mensen zonder idealen leven lang, omdat ze niets hebben om voor te sterven. Mensen met idealen leven langer, dat wil meestal zeggen langer dan hun idealen.
uit : Een mens is nooit te fout om te leren. van Rikkert Zuilerveld.
19-10-2007
Jaarlijkse ontmoetingsdag
JACQUES GAILLOT KOMT NAAR BRUGGE!
De werkgroep Evangelie Levensnabij i.s.m.
Basisbeweging voor democratie in samenleving en kerken wist Mgr. Jacques Gaillot
te strikken voor de jaarlijkse Ontmoetingsdag. Op zaterdag 13 oktober spreekt
hij in Ter Loo, Centrum voor bezinning en vorming, Torhoutsesteenweg 56, 8210
Loppem-Zedelgem. Om 10 uur zal bisschop Gaillot de nieuwe webportaal van de
Basisbeweging officieel opstarten, daarna houdt hij een toespraak. Hem werd
gevraagd iets te vertellen over de 'principes' waarbij hij zich liet leiden voor
zijn 'catechese voor volwassenen'. Na de broodmaaltijd zijn er deelgroepen over
het centrale thema van de dag Vrijmoedig, niet vrijblijvend!: ecologie
(Paul De Witte & Luc Vankrunkelsven) politiek (Michel Vermeersch & Staf
Nimmegeers), Economie (WTM), interculturaliteit-interreligiositeit; het erkennen
van het samenleven met andere culturen (KMS) en vrijmoedigheid in kerkverband
(Lea Verstricht).
Om 16 uur sluit het liedprogramma Scala
van de vrede o.l.v. Bernard de Cock en Mark Joly de dag
af.
Weer was het opmerkelijk hoe deze man het vrijmoedig (net als Gandhi en Jezus) voor de mens als persoon opneemt .. Dit lied komt hem goed van pas : 'Alles blijft gelijk in de wereld van mensen daar waar het recht van kleinen wordt verkracht. Het is tervergeefs al te spreken van vrede zolang de één de ander nog veracht.'
Nu is het aan ons om het waar te maken...
10-10-2007
Internationale Dag van de Geweldloosheid
De verjaardag van de vredesapostel Mahatma Gandhi, ingesteld door de Verenigde Naties, wordt voortaan als deze dag wereldwijd gevierd : "omdat de wereld nood heeft aan zijn boodschap van geweldloosheid, verdraagzaamheid, mensenrechten en democratie". Dit is 2 oktober.
Als je de recente televisiebeelden gezien hebt over de
wijze waarop de militaire junta van Myanmar de geweldloze acties opnieuw
probeert neer te slaan, dan is dit een schande en moet door de hele wereld worden
afgekeurd.
Organisaties geven hun formele steun aan de acties die in solidariteit
met het volk van Myanmar in ons land worden ondernomen, o.m.de manifestatie van
zaterdag 29
september 2007 in Brussel en de tussenkomsten bij
Karel De Gucht, minister van Buitenlandse Zaken. (met dank aan Pax Christi !) Ondertussen mogen we hopen op een dialoog van de junta met het volk...
Uit de weekkalender van basisgroepen (1 - 7 oktober 2007) mag ik de volgende boodschap van Gandhi lezen :
Laat ons geen vooruitgang
noemen
waar een ander aan ten
onder gaat.
Laat ons geen groei
noemen
waar een ander minder van
wordt.
Laat ons geen vrijheid
noemen
wat een ander het recht
ontneemt om zichzelf te zijn.
Laat ons geen gemeenschap
noemen
waar de minste niet de
meeste aandacht krijgt.
Laat ons zelf de
verandering zijn
die we in de wereld
willen zien.
04-10-2007
Vandaag feest van
Franciscus
Francesco Bernardone.
Vrolijke Frans wordt
heilige Franciscus,
il poverello.
Een rijk en kostbaar
godsgeschenk!
Franciscus
omhelst een melaatse.
Gaat in één moment
de lange weg
van walging
tot warm gebaar.
Franciscus
hoort: Mijn huis is in
verval.
Gaat radicaal
de weg naar de wortels
van het prille begin.
Zonder geweld, zonder
geld
en zonder macht.
Alleen de wereld is zijn
kracht.
Franciscus.
Mensenvriend,
dierenvriend,
vriend van heel de
schepping.
Instrument van vrede.
Uitgestoken hand
naar de moslims,
naar de sultan in Egypte.
Franciscus.
Zijn hoogste vreugde?
Het lot van Jezus delen.
Verzoend, in vrede zijn.
Geen andere wens dan
deze:
Vrede. Vrede en alle
goeds.
uit : Vierend en bezinnend Vredesweek 2007
01-10-2007
Vredesweek rond vluchtelingen
Zaterdagavond ben ik naar een optreden van de Tsjetsjeense kinderdansgroep LARAM (betekent : respect) in de Stadsschouwburg gaan kijken. Het was prachtig ! Vluchtelingen die de mooiste tradities van hun herkomstland in het gastland bekendmaken. Daarna heb ik een tekst uit de 'Hoorschelpen' van Jos rond dit thema gevonden : Ik stel een paar vragen aan Ing, een jong Cambodjaans
meisje,
gesloten, koppig en lief tegelijk, dat een jaar of
twaalf moet zijn.
In haar ogen een grondeloze wijsheid waarin ik
verdrink.
Ze spreekt goed Frans.
Ik vraag: Wat zou je willen dat ik van je te weten
kom, van je leven?
Ik heet Ing, zegt ze. En ik leef.
Ik stel een vraag aan het meisje naast haar,
jonger of ouder dan zij, wie zal het zeggen:
Waar komt ze vandaan?
Ze noemt de naam van een dorp bij Pnom Penh.
Ik zeg: Is dat ver hiervandaan? Ja, ver.
Vertel me eens hoe ver het is,
of langs welke weg je van je dorp hierheen bent gekomen?
Vertellen? vraagt ze verbaasd. Waarom moet ik dat
doen?
Ik kom daarvandaan en nu ben ik hier:
is dat niet voldoende voor u?
WIESEL ELIE. Woorden zonder
wederwoord.
Gooi en Sticht, Hilversum, 1983, p. 26.
28-09-2007
Voor wie de pijn van de gezinnen niet kent
"Ik kom uit een heel arm gezin en wij woonden in de barakken aan de rand van Antwerpen. Ik woonde daar eigenlijk graag, ook al was het in noodwoningen, niet lang na de tweede wereldoorlog. Wij waren er onder elkaar en voelden ons veilig. Er was wel eens ruzie, maar dat duurde nooit lang. We waren "die van de barakken". Maar ik weet nog hoe ik heel alleen over de grote steenweg stapte. Dat mocht eigenlijk niet van thuis, want ik nog te klein en de oversteek was te gevaarlijk. Let op! Het was niet zozeer gevaarlijk voor het verkeer... want toen waren er nog weinig auto's... maar het was gevaarlijk omdat "de grote steenweg" zoveel wou zeggen al "naar de anderen gaan", naar de wereld van alle anderen, die ons niet moesten hebben. Het gevaar was het afgewezen worden, de afwezigheid van respect. We zijn "maar" die van de barakken, de minderen die op zijn minst vuil waren en onbetrouwbaar."
Tot zover Willy. Hij werd er stil bij en zijn ogen werden diepten vol verdriet. Hij had de pijn van zijn leven uitgesproken. Nu zijn er geen barakken meer. Maar nog heel veel arme mensen die bang zijn voor de overkant. Want de barakken blijven diep in hen.
Karel Staes uit : VierdeWereld Blad - september-oktober 2007, nr 154
24-09-2007
Vrede ?
Wie altijd een voorraad stenen bij zich heeft om naar anderen te gooien gaat gebukt onder nodeloos gewicht.
Eric GALLE
uit : weekkalender basisgrroepen (week 38).
22-09-2007
Verjaardag
Vandaag eventjes een vlindergroetje aan een vriend die jarig is !
20-09-2007
Broederliefde
Ergens
in Canada
staat
voor een school
een
beeldje
van
een jongetje
dat
zijn broertje met een handicap
op
de rug draagt.
Daaronder
staat de tekst
eens
door een jongetje gezegd,
toen
hij zijn broertje
kilometers
ver naar school droeg,
en
men hem zei
dat
dit toch wel te zwaar was:
"Hij
is niet zwaar,
hij is mijn broertje..."
13-09-2007
Wachten
Ons wachten is niet zinloos.
Ik geloof dat wij moeten leren wachten, zoals wij leren scheppen. We moeten geduldig de graankorrels zaaien en de aarde waarin zij gezaaid zijn koppig water blijven geven en het gewas zelf zijn eigen tijd gunnen. We kunnen een plant niet voor de gek houden, net zomin als wij de geschiedenis voor de gek kunnen houden. Maar we kunnen haar wel vaker water geven. Geduldig elke dag opnieuw, met begrip, met mededogen, met liefde.
Vaclav HAVEL
uit : weekkalender basisgroepen.
11-09-2007
Briefje
Lieve Giovanni Bosco,
Al lang wilde ik werkelijk op jouw
voetsporen gaan en zo me door jou en je lieve Domenico Savio nog dieper laten inspireren!
Dank zij mijn lieve vriend en de goede tussenkomsten van zoveel goede mensen is
deze droomreis realiteit geworden We bewonderen hoe je werk goed bewaard
is gebleven en in je Colle zeg je ons nu duidelijk: nu is het aan jullie! Ik heb in het boek van Jos een tekst
gezocht waarvan ik zeg: dat is het wat ik in onze tocht met jou in jouw
omgeving ervaren heb Ik voelde je aanwezig in al wat we deden in kwade en
goeie dagen! We voelden ons als kinderen van Maria, Hulp der Christenen, en we
vertrouwden op je zachte blik om langs haar van ons verblijf het beste van te maken!
Bedankt!
Hij wordt weldra 68 jaar, maar men zou het hem niet
geven. Een middelmatige gestalte, met een
eenvoudige priestertoog, met nog een weelderige haardos die door de ouderdom nog niet grijs is geworden. Zijn blik
is zacht en indringend, de mond klaar
voor een zachte glimlach. Zijn goede fysieke toestand openbaart iets van zijn open, goed bewaard en joviaal uiterlijk.
Alleen een beetje verzwakking in de benen doet eraan denken dat hij niet meer
van de jongste is. Met hem spreken is aangenaam
en gaat zonder complimenten. Als het zaken betreft, spreekt hij wat trager, zijn voorkomendheid is als van een gentleman.
Hij werkt enorm hard. Hij gaat om middernacht slapen en staat kort na drie uur op. Zijn kamertje is de eenvoud zelf. Hij leest de mis om zeven uur. Iedereen drumt rond
zijn altaar en later, in de sacristie, wordt
hij belegerd door mensen die zich door hem willen laten zegenen, die hem willen aanraken, zijn hand of zijn kleren willen
kussen, of die zich willen aanbevelen in zijn gebeden.
Met de nederige eenvoud, die heiligen kenmerkt, spreekt hij tot hen over Maria, Hulp der Christenen, hij
bidt met hen een wees gegroet en geeft hen zijn zegen. In de biechtstoel en op
zijn kamer wachten mensen van alle leeftijden en van alle slag op een woordje, een
goede raad.
Wat een vader en leermeester is hij voor zijn
salesianen, voor zijn kinderen! Ze willen allen bij hem biechten en een woordje
van hem horen. Ze omgeven hem met
genegenheid en ontzag, men is door hem ontroerd
en aangedaan. Hij spreekt over zijn
werken alsof hij er voor niets tussen zit. Het is God die in alles voorziet, het is God die gebruik maakt van de
voorzieningen van Don Bosco en ... het
is de Madonna die zoveel houdt van
haar kinderen! Met hem spreken wekt het verlangen op om steeds bij hem te blijven en om zijn kind te worden.
Ik ben Eveline , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Papillon.
Ik ben een vrouw en woon in Kortrijk (België) en mijn beroep is niets en alles.
Ik ben geboren op 05/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: correspondentie, lectuur.
Ik ben niet te vatten zoals een vlinder...
én àls ik er ben, ben ik er met hart en ziel !
)
Ik durf niet.
De verjaardag van de vredesapostel Mahatma Gandhi, ingesteld door de Verenigde Naties, wordt voortaan als deze dag wereldwijd gevierd : "omdat de wereld nood heeft aan zijn boodschap van geweldloosheid, verdraagzaamheid, mensenrechten en democratie". Dit is 
Zaterdagavond ben ik naar een optreden van de Tsjetsjeense kinderdansgroep LARAM (betekent : respect) in de Stadsschouwburg gaan kijken. Het was prachtig ! Vluchtelingen die de mooiste tradities van hun herkomstland in het gastland bekendmaken.
!
