Zaterdagavond ben ik naar een optreden van de Tsjetsjeense kinderdansgroep LARAM (betekent : respect) in de Stadsschouwburg gaan kijken. Het was prachtig ! Vluchtelingen die de mooiste tradities van hun herkomstland in het gastland bekendmaken.
Daarna heb ik een tekst uit de 'Hoorschelpen' van Jos rond dit thema gevonden :
Ik stel een paar vragen aan Ing, een jong Cambodjaans
meisje,
gesloten, koppig en lief tegelijk, dat een jaar of
twaalf moet zijn.
In haar ogen een grondeloze wijsheid waarin ik
verdrink.
Ze spreekt goed Frans.
Ik vraag: Wat zou je willen dat ik van je te weten
kom, van je leven?
Ik heet Ing, zegt ze. En ik leef.
Ik stel een vraag aan het meisje naast haar,
jonger of ouder dan zij, wie zal het zeggen:
Waar komt ze vandaan?
Ze noemt de naam van een dorp bij Pnom Penh.
Ik zeg: Is dat ver hiervandaan? Ja, ver.
Vertel me eens hoe ver het is,
of langs welke weg je van je dorp hierheen bent gekomen?
Vertellen? vraagt ze verbaasd. Waarom moet ik dat
doen?
Ik kom daarvandaan en nu ben ik hier:
is dat niet voldoende voor u?
WIESEL ELIE. Woorden zonder
wederwoord.
Gooi en Sticht, Hilversum, 1983, p. 26.
|
Ik durf niet.
De verjaardag van de vredesapostel Mahatma Gandhi, ingesteld door de Verenigde Naties, wordt voortaan als deze dag wereldwijd gevierd : "omdat de wereld nood heeft aan zijn boodschap van geweldloosheid, verdraagzaamheid, mensenrechten en democratie". Dit is 
