Als helder koel water

waarin de geest

het stof van de dag wegwast

en zich verfrist

wanneer hitte brandt,

waaruit hij kracht put

bij vermoeidheid :

als een burcht

waarin hij thuiskomt,

na verwarring en gevaar,

waar hij veiligheid vindt

bij het haardvuur.

Zo is de vriend voor de vriend.

                                                           BONHOEFFER

DON BOSCO...

Daar stonden ze, zijn salesianen-opvoeders,

onder elkaar te praten, ver van de jongeren.

Don Bosco keek bedachtzaam toe.

Een paar dagen later stonden ze bij hem.

Ze deden er hun beklag over dat er weinig sfeer was,

dat de zaken vierkant draaiden,

dat ze niet over kwamen bij hun gasten.

Zuchtend vroegen ze:

“Wat moeten wij doen om hieraan te verhelpen?”

“Loop naar de pomp”,

was zijn onthutsend antwoord.

Danig verrast keken ze hem aan.

Zo’ n antwoord waren ze van hem niet gewoon.

Hij zag hun onthutste blikken en herhaalde:

“Ja, loop naar de pomp,

daar moeten jullie zijn!

Niet klagend hier bij mij,

niet kletsend bij elkaar,

maar midden onze jongeren,

die hun harde homp brood

wat weken in het water uit de pomp,

daar moeten jullie zijn!

Enkel midden tussen hen

maken jullie waar wat ik jullie voorhield:

‘Je moet ze niet enkel graag zien,

ze moeten het nog voelen ook!’