18-05-2008, 00:00 geschreven door Ernie  

Vandaag zou het een rustige dag worden. Voor we vertrokken naar Chancelade reden we nog eerst naar Château l’Eveque waar Gerda een mooi kasteel had gezien. Na dit bezoek reden we naar Chancelade waar ik de dag ervoor aangekomen was. Toen ik pas vertrokken was, moest ik al snel op de trappers staan. In Marsac-sur-L’Isle kreeg ik al een eerste steile helling te verwerken en het zou zeker de laatste niet zijn. Telkens ik de ene helling afreed, zag ik als het ware de volgende al opduiken. Tegen de middag kwam ik aan in Villamblard, waar de hemel boven mij grijs en grauw kleurde. Ik voelde de eerste druppels al vallen en gaf nog eens extra door om voor de bui bij Gerda aan te komen. Ik zat nog maar pas in de camper of daar gingen de hemelsluizen open. Ik gelukkig natuurlijk. Ze hadden me daarboven niet te grazen kunnen nemen. De pret was echter van korte duur want na de middagstop was ik amper 10 km weg of het water viel weer met bakken uit de lucht. Ik schuilde snel onder de grootste boom die ik vinden kon. Het duurde zeker een kwartier voor ik er weer vanonder durfde te komen. Toen ik dacht dat de bui voorbij was, stapte ik terug op de fiets en vertrok ik weer richting Bergérac. Ik was pas 10 minuten verder of daar waren ze terug met een koude douche. Het kon me echt niets meer maken, ik was toch doornat en bleef gewoon verder fietsen. Even verder merkte ik onder de bomen nog 2 fietsers die aan het schuilen waren. Maar ik wilde niet meer stoppen. Een eind verder was het gedaan met de regen en als bij wonder reed ik het goede weer binnen. Op 10 km van Bergérac was de baan zelfs kurkdroog en door de wind die ik maakte begon ikzelf ook op te drogen. Toen ik bij Gerda in Bergérac aankwam, was ik helemaal droog en was het lekker warm. Na ons te hebben aangemeld op de camping, nam ik een douche en vertrokken we te voet naar de stad. We waren nog maar net buiten de camping of daar had je weer zo’n brollenmarkt. De zoveelste al. Ik vermoed dat dit in Frankrijk de nationale hobby is: brol verkopen. We staken de oude brug van Bergérac over en in de oude stad zag ik weer van die tentjes staan. Ik dacht: “Het is toch niet waar hé!” , maar groot was mijn verbazing toen ik dichter kwam. Prachtige schilderijen, mooi gevlochten smeedijzer, prachtige keramiek en allerhande kunstwerken, zoals beelden in verschillende soorten materialen. Een prachtige kunstmarkt en een zeer gezellige sfeer. Op een zeer mooi binnenplein van het historische Recollectenklooster was er zelfs een jazz-festival aan de gang met muzikanten die duidelijk in de smaak van het publiek vielen. Bergérac had dus alles wat ik maar hopen kon. Toen ik de Eglise St-Jacques voorbij wandelde zag ik dat die zelfs nog open was. Toen ik binnen ging merkte ik de jonge pastoor op en vroeg hem naar een stempel. De man was héél vriendelijk en meteen was ik terug een mooie stempel rijker geworden. ’s Avonds aten we buiten op een terrasje net naast de Eglise St-Jacques en naast het standbeeld van Cyrano de Bergérac. In een folder kwam ik te weten dat deze Cyrano in feite Savinien de Cyrano heette en geboren was in Parijs. Hij diende daar in het Garde Regiment en werd later letterkundige. Na het avondeten had ik op de camping nog een gesprek met Henk, een Nederlandse Pelgrim. Hij was in April vertrokken uit Deventer in Nederland en moederziel alleen op weg naar Compostela. Hij liet me weten, zelfs al 1 paar schoenen te hebben versleten en moest daardoor in Périgueux 4 dagen wachten op een paar nieuwe schoenen uit Nederland. We kwamen van elkaar ook te weten dat we beiden onze ervaringen op een blog plaatsen en meteen werden de blogadressen uitgewisseld. Wie Henk wil volgen kan dit via: Henkopstap.web-log.nl  Zo kwam een er een einde aan een zeer bewogen, maar uiterst interessante dag in Bergérac.

18-05-2008, 00:00 geschreven door Ernie  

Na het ontwaken en het ontbijt op de parking in Angoulême trekken we terug naar de bronnen van de Touvre. De hemel kleurt nog grijs maar de zon doet haar uiterste best om erdoor te komen. De temperatuur valt wel goed mee. Nu het niet regent zoals gisteren, waag ik mij tot aan de bronnen en maak er enkele foto’s. Het valt mij op dat dit werkelijk een mooi stukje natuur is. Daarna wordt de fiets van de camper genomen en ik kan terug vertrekken. Vandaag heb ik geen tussenstop met Gerda afgesproken. Zij rijdt dus in één stuk naar het eindpunt in Chancelade bij de abdij. Ikzelf volg de St-Jacobsfietsroute tot in Ronsenac en verlaat daar de route om de richting Périgueux te volgen. Het eerste dorp na het verlaten van de route is Villebois-Lavalette. Het is reeds van héél ver zichtbaar omdat het op een heuvel ligt. Mijn volgende stopplaats is La Tour Blanche. Er zijn dan zo’n 40 km gereden. In La Tour Blanche neem ik mijn middagmaal en neem er ook een paar foto’s van het dorpsplein en de overdekte marktplaats met indrukwekkende houtconstructie. Tot nu toe was het traject altijd golvend met af en toe een steile helling. Na het middagmaal vond ik dat het meer dalende stukken waren. Het ging dan ook een stuk vlotter. Op 15 km van Chancelade kreeg ik echter een helling voorgeschoteld waar maar geen einde leek aan te komen. De helling was wel niet zo steil maar duurde wel een 5-tal km. De zweetdruppels rolden van mijn voorhoofd over mijn wangen en ik was echt tevreden toen ik eindelijk de top bereikte. Eens de top bereikt, liet ik mij als een steen naar beneden vallen en voor ik het goed en wel wist kwam ik aan bij de abdij van Chancelade waar Gerda stond. Er werden snel nog enkele foto’s genomen en na een grondige opfrisbeurt in de camper trokken we op stadsbezoek naar Périgueux. ’s Avonds aten we in het restaurant Le Bordeaux in Périgueux waar we nog een gezellig gesprek hadden met Patrick de kelner van het restaurant. Het eerste wat hij vroeg was of we in België al een regering hadden. Ik kon hem gerust stellen dat alles in kannen en kruiken was. Toen hij vernam dat ik met de fiets op weg was naar Santiago de Compostela verklaarde hij me knettergek. Hij kon ook niet begrijpen dat ik 2 maanden verlof kon nemen. Na het avondeten beloofde ik hem om, indien ik Compostela zou halen, hem een kaartje te sturen.

17-05-2008, 00:00 geschreven door Ernie  

Vanaf het moment dat we wakker werden was het al duidelijk voor mij. Vandaag zou ik voor het eerst in 11 dagen door de regen moeten. Na het ontbijt en de afwas reden we terug met de camper tot in Nanteuil-en-Vallée waar ik gisteren stopte. Het regende al toen we daar aankwamen. De fiets werd van de camper genomen en de regenkledij werd bovengehaald. Ook de gewone sportschoenen werden vervangen door de waterdichte wandelschoenen. Ik maakte een eerste afspraak met Gerda aan de bronnen van de rivier Touvre, nabij Angoulême. Daar zouden we de situatie evalueren. Ik vertrok met mijn knalgele regenvest alsof ik een kanarievogel op een fiets was. Ik was dus goed zichtbaar in dit slechte weer. Na 20 km door de gietende regen stopte ik in het dorpje St-Angeau. Onder een afdak bij de kerk nam ik even de tijd voor een koekje en een drankje. De mensen die met de auto voorbijkwamen dachten heel zeker dat ik een verzopen kanarievogel was. Onderweg had ik ook al enkele fietsreizigers gezien die er net zo belabberd uitzagen als ik. Ik was al door en door nat, en toen ik na 30 km bij het dorpje Brie aankwam, gingen de sluizen boven mij pas echt open. Afstappen was niet aan de orde omdat ik toch nat was en dan misschien kou zou krijgen, dus reed ik door tot aan de bronnen van de Touvre waar ik heel doorweekt bij de camper aankwam. Er stonden toen 46 km op de teller, en daarmee was ik tevreden. Ik ontdeed mij onmiddellijk van mijn natte kleren en waste mij in de camper. Daarna at ik boterhammen en warme soep en we beslisten om de rest van de namiddag op zoek te gaan naar een wasserij om onze was te doen en ook onze inkopen te doen in een warenhuis. Daarmee waren de uren in de namiddag goed opgevuld en was alles weer proper voor de volgende dag. Hopelijk iets droger dan vandaag.

16-05-2008, 00:00 geschreven door Ernie  

Wanneer we met tegenzin en na het optrekken van de mist camping Le Futuriste verlaten, gaan we eerst nog enkele kastelen bekijken. Het eerste kasteel ligt op amper 500 meter van de camping en heet: “Château de Vayres”. Het kasteel is in privé-handen en de toren die zich achteraan los van het kasteel bevindt is niet minder dan een duiventoren. Ik vermoed voor duiven van adellijke afkomst….. Het tweede kasteel dat we willen bezoeken is het “Château de Dissay”. Dit kasteel is echter ook in privé-handen en kan pas op zon- en feestdagen bezocht worden. Er zit dus niets anders op dan enkele foto’s maken en terug vertrekken. Nabij St-Georges wordt ik door Gerda afgezet en via de alternatieve route rond Poitiers ga ik terug van start. De mist is ondertussen weggetrokken en ondanks wat wind op kop blijft het toch aangenaam fietsen in een glooiend landschap. Rond het middaguur kom ik voorbij het zoveelste dorpje. Het luistert naar de naam: “Chéré-les-Bois”. Aan het kerkje is geen mens te bespeuren. Een zware bank, gemaakt van enkele zware rotsblokken, die hier waarschijnlijk nog door de Romeinen zijn neergeploft, vormen een uitstekende zitplaats om mijn boterhammen op te eten. Op het moment dat ik mij wil neerzetten schieten de hagedissen zich weg op zoek naar veiliger oorden. Ik zit er ruim een kwartier en welgeteld 1 boer op een tractor komt er voorbij. Voor de rest geen levende ziel te bespeuren, zelfs geen hagedissen. Ik stap op en rij verder tot ik na 68 km in Charroux aankom. Gerda staat op het marktplein op mij te wachten. Charroux is een historisch plaatsje. Het heeft een grote, verhoogde aangelegde overdekte markt uit de 16^e eeuw met een indrukwekkende houtconstructie. Er staat ook een héél bijzondere achthoekige toren die ooit het middelpunt vormde van een enorme abdijkerk. Rondom de toren kan men nog de funderingen zien van de Benedictijner-abdij van St-Saveur. Ik heb er dorst van gekregen en we drinken nog iets op een van de terrasjes rond het marktplein. Later krijg ik ook nog een prachtige stempel van het bureau de toerisme met de afbeelding van de toren van St-Saveur. Daarna rij ik weer verder tot in het pittoreske dorpje Nanteuil-Vallée waar Gerda op mij wacht. De camping gaat pas in juni open en na een bezoekje aan het kerkje, waar ik nog een prachtige afbeelding vind van St-Jacobus in een gekleurd glasraam, gaan we samen op zoek naar een rustige slaapplaats voor de nacht.

15-05-2008, 00:00 geschreven door Ernie  

“Poitiers was in de Romeinse tijd en later vooral in de Karolingische tijd een héél belangrijke stad”. Zo staat het in mijn boekje met de route, dus vond ik het maar heel normaal om deze stad eens te bezoeken. Poitiers is niet alleen cultuur en historisch interessant, je vind er ook héél moderne en aangename winkelstraatjes. Er zijn ook een paar historische wandelroutes aangeduid met kleuren op de grond. Die brachten ons langs bezienswaardigheden zoals: Eglise Notre-Dame la Grande, Kathédrale St-Pierre, Eglise Jean-Baptiste, Eglise St-Hilaire, Hotel de Ville, Palais de Justice, Place de la Liberté, Hotel Fumé, Préfecture, Gare TGV en Parc de Blossac. Alles bezoeken op 1 dag is natuurlijk onmogelijk, maar deze stad zomaar links laten liggen zou zeer onverstandig geweest zijn.

14-05-2008, 00:00 geschreven door Ernie  

Rond 9u30, na het aflaten van het afvalwater en terug bijvullen van proper water, trekken we terug verder. Gerda vertrekt als eerste en ik kort daarna ook. Ik rijd door St-Avertin en neem nog eerst een foto van aanwijzingsborden die de St-Jacobs fiets- en wandelroute aangeven. Nabij Veigné heb ik nog een kleine helling te verwerken en kom dan aan de l’Aindre terecht. Op deze plaats is de l’Aindre vrij onstuimig en kayakkers kunnen hier hun sport naar hartelust beoefenen aan de hand van een parcours die men d.m.v. poortjes boven het water heeft aangelegd. In St-Mauré-de-Touraine valt mijn oog op een mooi kunstwerkje in de vorm van een boom met reuze namaakappelen. Er staat een bordje met uitleg, maar mijn gebrekkige kennis van het Frans speelt mij hier parten. Ik neem wel een foto van het kunstwerk en de uitleg en besluit het thuis eens te proberen aan de hand van een Frans woordenboek. Daarna volg ik de D108 in de richting van de rivier de Vienne. Ik kan kilometers voor mij uitkijken en de weg blijft maar langzaam dalen. Ik maak nog snel een foto van op een hoger gelegen punt met schitterend vergezicht en laat me dan uitbollen tot in het dal van de Vienne. Wanneer ik nabij Marcilly-sur-Vienne de rivier over steek, ben ik vol bewondering voor deze rivier en stop nog even voor een foto. Daarna rij ik 15 km in zuidelijke richting tot Dangé-St-Romain waar ik een afspraak heb met Gerda. Even moeten we elkaar zoeken omdat zij aan een plein staat in de omgeving van de kerk. En omdat ik aan de andere kant van de rivier zit en ook daar een kerkje staat, moeten we even naar elkaar zoeken. Wanneer Gerda mij laat weten dat ze vóór de kerk staat en ook ik voor een kerk op haar wacht, begint het tot mij door te dringen dat hier 2 kerken in het spel zijn. Vanaf dan steek ik de rivier over en zie onmiddellijk de andere kerktoren. Na het middagmaal beslissen we om eerst de boodschappen te doen. Een “intermarchée” ligt op 5 minuten van het dorp, aldus een bord. Later zou blijken dat die 5 minuten in feite 9 km waren. Na de boodschappen komen we terug naar Dangé-St-Romain, en dan spring ik terug op de fiets. Terug rij ik 15 km zuidwaarts langs de Vienne tot ik in Châtelleraut aankom. Ik bewonder nog eens de mooie Pont Henri IV met zijn 9 bogen en trek  dan terug verder. Iets buiten Châtelleraut splitst de Vienne zich met de Clain die ik nu verder moet volgen. Terug komen stilaan enkele pittige hellingen op het parcours voor. In Dissay, op 5 km van mijn eindbestemming, sta ik plots voor een schitterend kasteel. Het blijkt een 15^e eeuws Château te zijn dat ooit fungeerde als zomerverblijf van de bisschoppen van Poitiers. 5 km verder kom ik op mijn eindbestemming waar Gerda staat te wachten bij camping “Le Futuriste”. Een mooiere camping heb ik in héél mijn leven nog niet gezien. Ook de ligging is formidabel. Je kijkt er zo over het dal met op een boogscheut “Futuroscope”, een enorm attractiepark voor liefhebbers van visuele technologie. En daarbij zijn we op 10 km van Poitiers beland.

13-05-2008, 00:00 geschreven door Ernie  

Rond 9 uur vertrok ik voor een korte rit naar Tours. Terug goed weer en een goed humeur want het zou een korte rit worden. Voor ik echt naar mijn route reed, nam ik nog enkele foto’s in het stadje. Vooral de toren die toegang geeft tot de ruïnes van de oude burcht interesseerde mij. Op de vesten heeft men er een prachtig zicht op het stadje. Ik hoopte hier ook aan een stempel te komen, maar buiten enkele poezen die hun ras probeerden in stand te houden was er niemand te bespeuren. Niettegenstaande een bericht met de openingsuren vanaf 9 uur, liet niemand zich zien. Er zat dus niets anders op dan de poezen hun gang te laten gaan en te vertrekken. Na 17 km kwam ik voorbij het Château de Valmer. Een kasteel uit 1640 met een park en landerijen van 80 ha. Men kan het bezoeken en achteraf van de wijn proeven. Overigens begonnen zich meer en meer wijngaarden aan te melden. Er zaten ook al een paar korte, maar nijdige hellingen tussen. In Château de Valmer kreeg ik wel een stempel maar het was weer zo’n ding van een paar euro’s bij Mister Minit. Ik vraag me soms af of er nu niemand van die kasteelheren ook maar een deftige stempel zou hebben met daarop een afbeelding van hun domein of eventueel een familieschild. Bij het binnenrijden van Tours vond ik ook meer en meer wijnboeren en plaatsen om te gaan proeven. Ik reed de stad binnen via de fiets- en wandelbrug over de Loire namelijk: “de Pont Suspendu” en belandde zo direct in de stad die mij oud en ongezellig leek. Fietsen is hier geen lachertje, de auto’s drummen je zo van de weg. Het duurde dan ook bijna een uur voor ik Gerda vond die zich in het zuiden van de stad bevond. Na ons ingeschreven te hebben op de camping van St-Avertin, reden we met onze fietsen nog eens 6 km terug om de stad te bezichtigen. Behalve de Kathédraal St-Gatien is er echt niet veel te doen in deze stad. Zelfs een lange straat met restaurants en enkele winkels, lag er net na de middag dood en verlaten bij. ’s Avonds vereerden we een pizzarestaurantje in St-Avertin met ons bezoek. De jongeman die de pizza’s voor het oog van zijn klanten klaarmaakt, mag fier zijn op zijn bakkunst. De pizza’s waren niet alleen groot, ze waren vooral héél lekker.

12-05-2008, 00:00 geschreven door Ernie