Uitgelezen boeken ...en een bijzonder filmpje af en toe. Een lijstje voor mezelf en voor wie wat inspiratie zoekt.
08-03-2007
Voorlezen op den dijk
Voorlezende meisjes op de dijk van Oostende. Een mooie foto van Michiel Hendryckx. (klik op de foto voor een uitvergroting) Gevonden op zijn blog bij De Standaard: Boeketje Michiel
Jeugdboekenweek is het grootste kinderboekenfestival van Vlaanderen. Veertien dagen lang zetten scholen, bibliotheken, boekhandels en culturele centra de mooiste boeken in de kijker.
Jaarlijks heeft Jeugdboekenweek een ander thema. Jeugdboekenweek 2007 heeft als thema: Avontuur!
Nieuwe interessante site met boekeninfo gevonden. Vooral veel boeken over Arabische cultuur of van Arabische schrijvers. Je kan er boeken vinden over de Islam, kookboeken, kinderboeken, mystiek, reizen, maatschappelijk, taal, literatuur, geschiedenis. Arabische schrijvers die mij alvast heel erg hebben aangesproken zijn: Tahar Ben Jelloun, Kader Abdollah, Al Galidi. Van deze laatste nog niet echt iets gelezen, maar wel eens gaan luisteren naar hemzelf. Hij is een Irakese asielzoeker met zéér veel gevoel voor humor en zelfrelativering. Hm, ok, binnenkort eens gauw een paar boeken van gaan halen (Mijn opa de president en andere dieren, Blanke Nederlanders doen dat wel, ...)
Een geestig ontroerend liefdevol romantisch poëtisch speels verrassend fijnzinnig prentenboek heel creatieve fijne combinatie van tekst, typografie en tekeningen voor adolescenten en ouder
Poëzie en stilte "Gedichtendag 2007 staat in het teken van stilte en eenvoud. In drukke en lawaaierige tijden, waarin snelheid en zappen de norm zijn, vraagt Poetry International aandacht voor rust en concentratie; voor de stilte die onlosmakelijk verbonden is met het gedicht: de stilte die nodig is om klank en betekenis te waarderen; de stilte in het wit tussen de regels en de onvermijdelijke stilte wanneer de betekenis van het gedicht onzegbaar is."
Net voor kerstdag snel uitgelezen en de daad bij het woord gevoegd: een weekje Rosita achterna... :
Thuis in Rome (Rosita Steenbeek)
Voor mij is Rome het oude centrum, de smalle straatjes in de warme kleuren, alle schakeringen oranje, rood zelfs, geel van zand tot goud. Hier is Rome als een huis, de steegjes zijn gangen, en op drie minuten afstand liggen de twee mooiste pleinen van de stad, misschien wel van de wereld. De Piazza della Rotonda met het best bewaarde monument, het Pantheon, en de Piazza Navona. Dat zijn mijn leeszalen, mijn koffiekamers, mijn salons waar ik mensen ontvang.
In Thuis in Rome vertelt Rosita Steenbeek over haar liefde voor de eeuwige stad, waar ze sinds 1985 een groot deel van het jaar woont. Ze komt op plekken die de gewone reiziger niet kent en vertelt over haar kleurrijke vrienden en kennissen, onder wie geestelijken, archeologen, kunstenaars en dieven. Ze gaat naar de discotheken die zijn uitgehakt in de vuilnisbelt van keizer Augustus, vertelt over haar ervaringen in het Geheim Archief van het Vaticaan, krijgt een persoonlijke rondleiding door Neros Domus Aurea, ziet hoe de zon verduistert boven Rome en beleeft er het begin van het Jubeljaar en het aanbreken van het nieuwe millennium. Met Rosita Steenbeek dringt de lezer door tot de vele lagen van Rome.
Voor iedereen wens ik een hartverwarmend nieuw jaar vol te ontdekken mogelijkheden, onverwachte deugddoende ontmoetingen, aha-erlebnissen, luie dagen, vriendschap, genegenheid, fijne vakanties, arbeidsvreugde, een goede gezondheid, levenslust, zelfvertrouwen, hoop voor de toekomst, rode zonsondergangen, kinderplezier, verdraagzaamheid, creatieve inspiratie, heerlijk geurende koffie met een zoet croissantje op zondagmorgen, lekker eten, zwoele zeewind, iemand die je rug krabt op plekjes waar je zelf niet bij kunt, oorstrelende muziekjes, allesverslindend leesplezier, vlinders in je buik, welgemeende complimentjes, mooie herinneringen, ... en dat wat je stilletjes hoopt...
Andalus. Het Moorse heden en verleden van Spanje. (Auteur: Jason Webster)
De wereld van vandaag lijkt in de greep te zijn van een confrontatie tussen het Westen en de islam: de aanslagen in New York, de oorlog in Irak en de bomaanslagen in Madrid zijn er voorbeelden van.
Maar ooit leefden christenen, joden en moren vreedzaam samen op het Iberisch schiereiland, Al-Andalus. De islamitische overheersing begon in 711 en eindigde acht eeuwen later met de val van Granada. Van dit verleden zijn de sporen diep in de Spaanse samenleving te vinden, niet alleen in wereldberoemde gebouwen als het Alhambra en de moskee van Cordoba, maar ook in de paella, de sinaasappelen en zelfs het woord 'Olé', een verbastering van het Arabische woord 'Wallah', 'bij Allah'. Verleden en heden zijn zoals zo vaak nauw met elkaar verbonden.
Jason Webster ontmoet Zine, een twintigjarige Marokkaanse illegaal, en een 21ste-eeuwse Moor, die ooit naar de overkant van de Middellandse Zee werd gelokt met de belofte van een baan, maar al jarenlang een soort slavenarbeider is op fruitkwekerijen. Samen met hem reist Webster door Spanje, op zoek naar de vergeten resten van de moorse beschaving - een beschaving die niet alleen in Spanje maar in heel Europa van grote invloed is geweest.
Sebastian, student Kunstgeschiedenis, snakt naar roem en wil een grote monografie op zijn naam hebben staan. Het ideale onderwerp daarvoor is de altijd met een donkere bril getooide beeldend kunstenaar Kaminski. Deze schilder, ontdekt en geprezen door Matisse en Picasso, raakte pas wereldberoemd nadat op een Newyorkse Pop-Arttentoonstelling Claes Oldenburg zijn schilderij van een nieuwe titel had voorzien: Painted by a blind man. Tegenwoordig leeft de oude Kaminski teruggetrokken in een bergdorpje, door zijn dochter afgeschermd van de buitenwereld. De obsessieve snoever Sebastian weet op listige wijze tot de kunstenaar door te dringen en voert hem dagenlang in zijn auto mee op weg naar diens doodgewaande grote liefde van vroeger. Hij hoopt veel uit Kaminski los te kunnen krijgen, maar al snel blijken de kaarten anders geschud. Wie speelt er een spel met wie? Bron: Querido
Een mooi geschreven boek en vlot leesbaar. Heb me bijwijlen doodgeërgerd aan de ongelooflijk antipatieke arrogante streverige oppervlakkige hoofdpersoon, maar door zijn vastberadenheid, doortastendheid, stoutmoedigheid verkrijgt ie wel wat ie wil. Kan nu eenmaal niet goed tegen arrogantie, maar 't boek was wel de moeite om te blijven lezen... en het verhaal brengt op het einde een ommekeer teweeg in het hoofdpersonnage. Uiteindelijk ziet ie de zinloosheid in van zijn oppervlakkig bestaan en zijn oorspronkelijke streberige opzet.
"Een geschiedenis van Het Verboden Boek is (...) een geschiedenis van de moraal: het geeft ons een goed inzicht in hoe men door de eeuwen heen tegen bepaalde zaken als vrijheid van meningsuiting, godsdienst en sexualiteit aankeek, of hoe men begrippen als subversief, obsceen of amoreel interpreteerde.
Het is soms een treurige, soms een lachwekkende geschiedenis: Simon Vestdijk verstopte zijn boek in een kippenhok, , Erich Kästner moest toezien hoe zijn werk in vlammen opging, Robert Musil is zijn manuscripten tijdens de publieke boekverbranding kwijtgeraakt, enkele Amerikaanse bibliotheken verboden het dagboek van Anne Frank omdat ze te expliciet over menstruatie schreef, en Salman Rushdie werd jarenlang met de dood bedreigd." (bron:www.xs4all.nl/~jikje/Verbod/inleiding.html)
Ook Dante's Goddelijke komedie kwam op de zogenaamde index terecht:
Klik op de afbeelding om de link naar de site te volgen.
Stefan Bollmann. Vrouwen die lezen zijn gevaarlijk.
Afbeeldingen van lezende vrouwen hebben een bijzondere schoonheid, charme en expressiviteit. Waarom lezen ze en in welke lectuur zijn ze verdiept? Stefan Bollmann onderzoekt het in dit boek. En passant vernemen we iets over de kunstenaar, de context en het tijdperk waarin het werk tot stand kwam. Vrouwen die lezen zijn gevaarlijk, omdat ze op die manier kennis en ervaringen hebben opgedaan (en dat waarschijnlijk nog altijd doen) die oorspronkelijk niet voor hen bestemd waren. Van Michelangelos reusachtige lezende sibille, Vermeers brieflezende meisje en Münters uitdagend lezende vrouw tot Eve Arnolds beroemde foto van Marilyn Monroe die verdiept is in Ulysses... De doeken en fotos in dit boek zijn van oude meesters en universele kunstenaars, van vroege fotografen en tekenaars van de klare lijn, van nog te ontdekken schilderessen of opnieuw te leren kennen hofschilders. Het boek wordt ingeleid door Kristien Hemmerechts, die een intrigerende driehoeksverhouding blootlegt tussen man, vrouw en boek.
Bron: volg de link via de foto
(Nog niet gelezen, maar wel op m'n verlanglijstje)
Tahar Ben Jelloun. Een verblindende afwezigheid van licht
Op basis van een ware gebeurtenis schreef Tahar Ben Jelloun deze roman. Na een mislukte staatsgreep (10 juli 1971) tegen de Marokkaanse koning Hassan II belanden 58 lagere militairen in de gevangenis. Wat niemand weet is dat ze na twee jaar worden overgebracht naar een geheim strafkamp ergens in de woestijn. Eenzaam opgesloten in kleine donkere ondergrondse celle zijn ze tot een langzame dood veroordeeld. De gevangen geven zich echter niet zomaar gewonnen. In de duisteris proberen ze hun wrede bestaan te verlichten door elkaar verhalen te vertellen. Salim is na achttien jaar een van de weinige overlevenden. Hij is in leven gebleven door alle gevoelens van haat en wraak uit zijn geest te bannen.
Tekstfragment
'Er zal een dag komen dat ik zonder haat zal zijn, dat ik eindelijk vrij zal zijn en alles zal vertellen wat ik heb moeten doorstaan. Ik zal het opschrijven, of laten opschrijven door iemand anders, niet om me te wreken, maar om de buitenwereld te laten weten wat er is gebeurd, om een stuk toe te voegen aan het dossier van onze geschiedenis. Maar nu probeer ik te praten, tegen mezelf te praten om te voorkomen dat ik in slaap val en een gemakkelijke prooi word voor de schorpioenen. Ik praat, spring wat op en neer, stoot af en toe zachtjes met mijn hoofd tegen de muur, ik meen te weten waar mijn schorpioen zich heeft verschanst. Hij moet tussen de derde en vierde steen zitten, in de spleet waardoor water naar binnen loopt als het hard regent. Dat weet ik door mijn scherpe gehoor.'
Griet staat in de keuken van haar ouders groente te snijden en rangschikt naar gewoonte de groente op kleur. Er komen een man en vrouw de keuken binnen en de man is onmiddellijk gefascineerd door de kleurschakering die Griet op de schaal gemaakt heeft. Zij weet niet dat deze onbewuste handeling van haar van invloed zijn op de tijd die gaat komen. De man en vrouw blijken de schilder Johannes Vermeer en zijn vrouw te zijn. Griet moet bij hen als dienstmeid gaan werken. Griet komt onder leiding van Tanneke te staan en deze vertelt haar dat ze het atelier van Vermeer moet schoonhouden, maar niets mag daar verplaatst worden. Griet is erg onder de indruk van de schilderkunst van Vermeer. Af en toe ontmoet ze hem maar er wordt zelden een woord gewisseld tussen hen. Vermeer is een langzame werker, zeer tegen de zin van zijn inwonend schoonmoeder in. Er zijn veel kinderen die gevoed moeten worden en ze leven van de opbrengst van de schilderijen.
Griet raakt langzamerhand ingeburgerd en maakt af en toe een gesprekje met Vermeer. Zij voelt haarfijn aan wat aan een schilderij ontbreekt en welke kleuren goed zijn. Vermeer geniet van haar belangstelling en enthousiasme en vraagt haar steeds vaker haar mening en om hem te helpen. Zij maakt verf voor hem. Zijn schoonmoeder staat het oogluikend toe omdat Vermeer zo sneller kan schilderen hoewel het zeer ongewoon is dat een dienstmeid en werkgever op vertrouwelijke voet met elkaar omgaan.
Er is een man die veel schilderijen van Vermeer afneemt, deze laat zijn oog op Griet vallen. Griet voelt hoe gevaarlijk deze man is en ontloopt hem zo veel mogelijk. Toch krijgt hij het voor elkaar dat er een schilderij van haar gemaakt wordt voor zijn prive collectie. Griet voelt zich erg vernederd en Vermeer is ongelukkig met deze opdracht omdat hij Griet zeer is gaan waarderen en respecteren. Griet heeft een liefde voor Vermeer opgevat maar weet dat dit niet kan. Zij is zich constant bewust van haar plaats in dit gezin. Als Vermeer haar op gegeven moment vraagt de paarlen oorbellen van zijn vrouw in te doen weet zij dat dit niet kan, een dienstmeid afgebeeld met parels. Vermeer, gedreven naar perfectie als hij is, dringt aan en tenslotte doet zij de parels in. De vrouw van Vermeer, onwetend van het schilderij, voelt dat er iets is tussen haar man en Griet, hoewel er nooit iets onbetamelijks voorvalt, maar de wederzijdse aantrekkingskracht is groot. Als zij het schilderij ziet van Griet met de parels weet ze dit ook. Griet moet het huis verlaten.
Een prachtig boek, wat een mooi beeld geeft van Delft in de 17e eeuw en de werkwijze van de schilder Vermeer. Wat ik erg goed vond is de beschrijving van het maken van de verf en hoe de lichtval geregeld werd. Ook de beschrijving van de gang van zaken in een huishouding wordt duidelijk weergegeven. Erg prettig is ook dat de foto van het schilderij op de cover van het boek staat. Bij de beschrijvingen van het maken van het schilderij kan je daar af en toe naar kijken om te weten waar over geschreven wordt. Al bij al een zeer aangenaam boek om te lezen.
Uitgever Sirene, ISBN 9058312186 Verschijningsdatum 11/2002 Bindwijze Paperback Aantal pagina's 247 blz.
Van 3 tot 18 maart is het JEUGDBOEKENWEEK!
