Uitgelezen boeken ...en een bijzonder filmpje af en toe. Een lijstje voor mezelf en voor wie wat inspiratie zoekt.
24-07-2015
Spanish Pyrenees and steppes of Huesca - Spain
Spanish Pyrenees and steppes of Huesca - Spain./ Dirk Hilbers & Kees Woutersen. Arnhem, Crosbill Guides, 2012, 255 p.
Huesca is the northern province of Aragón and covers the whole of the central Spanish Pyrenees and much of the arid, desert-like lowlands of the Ebro river. The diversity in landscapes, flora and fauna of this relatively small area is immense and ranks among the highest of Europe. The area comprises of three main regions: The High Pyrenees, The Sierras Exteriores, The Ebro lowlands
European nature is stunning, immensely beautiful and fragile. The Crossbill Guides Foundation is a European non-profit organisation with a single goal: to forster interest in European nature and its conservation. One way of doing this is by publishing the Crossbill Guides ecotourism travel guides with routes for naturalists, hikers, birdwatchers and anyone who wants to discover the secret spots and species of European natural areas.
Arabische nachten en dagen./ Nagieb Mahfoez. Breda, De Geus, 2008, 254 p.
Mahfoez geeft de klassieke verhalen van Sjahrazaad een nieuwe glans in zijn kenmerkende, beeldende en boeiende stijl. De rasechte verhalenverteller schreef met Arabische nachten en dagen een roman die net zo kleurrijk en vermakelijk is als de inspiratiebron.
Recensie(s)
Tijdens het bewind van Sultan Sjahrijaar, die met Shahrazaad (Sjeherazade) trouwde, nadat zij hem in 1001 nachten zulke mooie verhalen had verteld, komen in koffiehuis 'de Emirs' elke dag enkele mannen bij elkaar. Ze praten over hun belevenissen, die te maken hebben met corruptie, hebzucht, de islam, vrouwen en onverklaarbare dromen. Voortdurend duiken er geesten en demonen in hun leven op, die hun lot een andere wending geven.
De Egyptische schrijver (1911-2006, Nobelprijs in 1988) schreef meer dan dertig romans. Dit boek uit 1979 is niet zo bekend als zijn eerdere boeken 'De dief en de honden'* of 'De dwaaltocht'**. Maar net als in zijn andere boeken vertelt hij hier onderhoudend en met veel humor. Omslag met minaretten in het avondlicht; kleine druk.
Trein met vertraging./ Christophe Van Gerrewey. Antwerpen, De bezige Bij, 2013, 238 p.
"Trein met vertraging vertelt het verhaal van een treinreis van Oostende naar Antwerpen-Centraal. Tussen twee Gentse stations blijft de trein om onverklaarbare reden stilstaan en uiteindelijk zal hij het eindstation zelfs niet halen. Maar dat is slechts bijzaak.
Tijdens de reis kruipt de auteur in het hoofd van de personages die doen wat mensen op een trein met vertraging doen: rondkijken, een beetje proberen te werken, naar muziek luisteren, naar het toilet gaan, maar bovenal even stilstaan bij de grote en minder grote thema's uit hun leven.
Het is bijzonder knap hoe Van Gerrewey keer op keer in de huid van de verschillende karakters kruipt en de kleine besognes uit hun leven tot op het bot analyseert, tot je als lezer daadwerkelijk kippenvel krijgt van de hersenspinsels van de personages. Zo maakt hij van een schijnbaar banale situatie een erg meeslepende roman, wat zonder meer pleit voor het grote observatietalent van de auteur. Van Gerrewey toont hoe de levens van de verschillende forenzen elkaar soms kruisen, maar veel vaker ook niet. Sommige pendelaars hebben elkaar al eens gezien, maar een echt gesprek aangaan, durven ze niet. Veel woorden blijven onuitgesproken. Als in een huis clos zijn ze tot elkaar veroordeeld, maar nog meer tot hun eigen gedachten. Vluchten is niet mogelijk.
Van Gerrewey heeft duidelijk geen last van de vloek van de tweede roman. Met het existentialistische, bijzonder vlot geschreven Trein met vertraging bevestigt hij zijn grote verteltalent. Het is nu al uitkijken naar zijn derde boek."
Traffic./ John Ruskin. London, Penguin Classics, 2015, 56 p.
Synopsis
'You shall have thousands of gold pieces; - thousands of thousands - millions - mountains of gold: where will you keep them?'
Two of Ruskin's most powerful essays: 'Traffic' and 'The Roots of Honour'Introducing Little Black Classics: 80 books for Penguin's 80th birthday.
Little Black Classics celebrate the huge range and diversity of Penguin Classics, with books from around the world and across many centuries. (...) Here are stories lyrical and savage; poems epic and intimate; essays satirical and inspirational; and ideas that have shaped the lives of millions.
Dat onverwoestbare in mij./ Etty Hillesum. Amsterdam, Balans, 2014, 92 p.
De dagboeken en brieven van Etty Hillesum hebben over de hele wereld weerklank gevonden. Sinds de publicatie van Het verstoorde leven in 1981 is Hillesum het symbool geworden voor een geweldloze weerbaarheid tegen het barbarendom waarin zij, en iedereen, in de oorlogsjaren moest leven.
Tussen maart 1941 en september 1943 schreef ze vrijwel onafgebroken aan haar dagboek, en leverde ze een constant gevecht om haar evenwicht te bewaren en niet te verzinken in haat tegen de nazis die op haar ondergang uit waren en op die van haar hele volk. Tot in kamp Westerbork wist ze de overtuiging te behouden dat haat geen oplossing is en dat het leven ondanks alles waard is geleefd te worden. Poëzie tegenover terreur, mystiek tegenover verwarring, liefde tegenover macht, schoonheid tegenover vervolging: je moet maar durven.
Etty Hillesum was een onverschrokken vrouw, wier stem ook ruim zeventig jaar later nog glashelder en inspirerend klinkt. Deze uitgave bevat prachtige en aangrijpende fragmenten uit de dagboeken en brieven die ze vanuit het concentratiekamp Westerbork schreef.
Oorlog en terpentijn./ Stefan Hertmans. Amsterdam, De Bezige Bij, 2014, 333 p.
Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn kleinzoon een paar volgeschreven oude cahiers. Door de verhalen uit zijn jeugd vermoedde Hertmans dat de inhoud wel eens onthutsend kon zijn. Jarenlang durfde hij de schriften niet te openen. Tot hij het wél deed, en onvermoede geheimen vond. Het leven van zijn grootvader bleek getekend door armoedige kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en door een jonggestorven grote liefde.
Hij sublimeerde zijn verdriet in de stilte van de schilderkunst. In een poging dat leven te doorgronden schreef Hertmans zijn herinneringen aan zijn grootvader op. Hij citeert uit diens dagboeken en kijkt naar diens schilderijen,om uiteindelijk de ware toedracht te ontsluieren. Hertmans vertelt dit verhaal met een verbeeldingskracht waarover alleen grote schrijvers beschikken, en in een vorm die een onuitwisbare indruk op de lezer achterlaat.
Oorlog en Terpentijn vormt een aangrijpende zoektocht naar een leven dat samenviel met de tragiek van een eeuw en een postume, bijna mythische poging dat leven alsnog een stem te geven.
dewereldmorgen.be Fragment: "De schoonheid en de troost zitten hem niet alleen in de poëtische taal en de sterke beelden die Hermans in zijn roman verweeft. Ook de taaie kracht en het bezielde gevoelsleven van de grootvader zelf beklijven. Hertmans toont dat er buiten de lotsbestemming (la condition humaine) én het noodlot (conditions inhumaines) nog iets anders is waarop de mens drijft. Noem het passie, bezieling, verwondering. "Mijn grootvader, in de laatste jaren voor zijn dood, was zeer getraind in kijken en was zich blijven verbazen. Het was alsof zijn verbazing zich verdiepte met de jaren. Hij bezat deze wonderlijke eigenschap van de hoge ouderdom, elke dag een onverklaarbare vreugde te voelen omwille van het feit dat hij er nog steeds was, deel kon hebben aan iets dat ver boven hem uitsteeg en dat hem blijkbaar droeg. Ik meen zelfs te mogen zeggen dat hij pas in de laatste jaren werkelijk onbezwaarlijk gelukkig werd." (p. 329) "Ik ben zo gelukkig geweest vandaag, Maria" zegt Urbain Martien op de laatste dag van zijn leven tegen zijn dochter - hij is dan negentig. Als de laatste dag van een leven een gelukkige dag is, is dan alles uiteindelijk goed?"
World Light./ Halldór Laxness. New York, Vintage Books, 2002, 605 p. (orig. ed. 1937)
"Oláfur wanted to become a poet, to write about the sun, the sun that is far away from us, but still sheds its light inside of us. But the sun, he was told, is not something to write about. How could he know, he replied most of the time when he was taken for wicked, when he had not attended school.
Oláfur is a solitary boy, brought up by a foster family, abused and overworked, when he only wanted to stay by the shore and look at the blue sky above him. Life was tough, he was poor, he was alone, he hardly had any friend, but in verses he was able to release his sorrow.
This is a sad story. A story that will move you in the end, if you have the patience to go through all those 600 pages of the novel. Oláfur's modesty, simplicity, and wretchedness does not bring him any luck and he will not turn out to be the Icelandic poet as he had always dreamt.
Laxness' novel is tedious and not easy to read all the time. Even though he is mainly focusing on Oláfur, much is left to be said, or guessed, about his personality. Dialogs are scarce and the reader gets to know the protagonist rather from his poems, than from an psychological portait that is not always very well outlined in the book. To,e and again references are made to various characters from the Icelandic sagas, which I am not familiar with, and in spite of the explanatory notes, I still could not really get the metaphors and thereby relate to them.
The style of the story is a bit like the weather in Iceland. It is either nice and then you can enjoy the wonderful things that it has to offer, or it is bad, cold and dark, fumbling through blindess all around. To me, Laxness is either writing meaningful chapters, with much to tell, describing in detail the people, or the nature around, or he is confusing the reader with magical elements that seem misplaced in such a realistic novel (to me, at least), combined with humorous cues, or philosophical learnings that brought up in the most unexpected way, so that many times you do not know if you got it all right.
In a nutshell it is not an easy novel, and it wont become gripping or enthralling by no means. You should let yourself immerse into it and make the effort to understand it. It is a bit like Oláfur himself, misunderstood most of the times, hard to get to and not in the least, complicated. "
Berlin ist zu groà für Berlin - Berlin is too big for Berlin
Berlin ist zu groß für Berlin./ Hanns Zischler. Berlin, Verlag Galiani, 2014, 180 Seiten
Seit gut vierzig Jahren bewegt sich Hanns Zischler fast ausschließlich zu Fuß, mit dem Fahrrad oder der S-Bahn durch Berlin. Kein Wunder, dass er einen ganz eigenen Blick auf die Stadt und ihre Geschichte entwickelt hat.
Da ist vor allem eine Beobachtung: Zu der Stadt, die einst auf Sand und Sumpf gebaut wurde, gehört seit je eine gewisse Mischung aus Ausdehnungshunger, Größenwahn und Lust an der Selbstzerstörung.
Oder wie anders soll man es bezeichnen, wenn den Plänen des Architekten Schinkel fast alle vorhandenen barocken Ensembles Unter den Linden zum Opfer fallen? Oder die Bürogemeinschaft Hitler/Speer und der Germania-Plan: Wäre der Krieg den beiden nicht zuvorgekommen, hätte in ihrem Auftrag die Abrissbirne fast genauso schlimm gewütet.
Hanns Zischler entführt seine Leser in ein weniger bekanntes Berlin, wenn er seine Spaziergänge mit denen des Stadtgeografen Friedrich Leyden, der Dichterin Gertrud Kolmar und des Passfälschers Oskar Huth verschränkt und dank der Aufzeichnungen der drei Stadtwanderer ein untergegangenes Berlin aufspürt. Er macht den Geist und die Geschichte der Stadt spürbar, wenn er auf den Teufelsberg im Grunewald wandert, an dessen Erde man nur leicht graben muss, um auf Scherben, Zinkblech und Klinker zu stoßen Reste
von Berliner Mietshäusern. Wer weiß schon, dass im Inneren des Teufelsbergs ein noch viel größeres Geheimnis schlummert?
zo prachtig verwoord, is ook de mijne voor 't nieuwe jaar:
Je vous souhaite des rêves à nen plus finir et lenvie furieuse den réaliser quelques uns. Je vous souhaite daimer ce quil faut aimer et doublier ce quil faut oublier. Je vous souhaite des passions, je vous souhaite des silences. Je vous souhaite des chants doiseaux au réveil et des rires denfants. Je vous souhaite de respecter les différences des autres, parce que le mérite et la valeur de chacun sont souvent à découvrir. Je vous souhaite de résister à lenlisement, à lindifférence et aux vertus négatives de notre époque. Je vous souhaite enfin de ne jamais renoncer à la recherche, à laventure, à la vie, à lamour, car la vie est une magnifique aventure et nul de raisonnable ne doit y renoncer sans livrer une rude bataille.
Je vous souhaite surtout dêtre vous, fier de lêtre et heureux, car le bonheur est notre destin véritable.
Les vux de Jacques BREL, 1er janvier 1968 (Europe 1)
BIÉLORUSSE З Божым нараджэннем (Z Bozym naradzenniem)
BIRMAN Christmas nay hma mue pyaw pa
BOSNIEN sretan Boić
BRETON Nedeleg laouen
BULGARE весела коледа (vesela koleda)
CATALAN bon Nadal
CH'TI joïeux Noé
CHEROKEE ulihelisdi danisdayohihvi
CHINOIS 圣诞快乐 (shèng dàn kuài lè)
CORÉEN 메리크리스마스
CORNIQUE Nadelek lowen
CORSE bon Natale
CRÉOLE GUADELOUPÉEN jwayé Nwèl
CRÉOLE HAITIEN jwaye Nowel
CRÉOLE MARTINIQUAIS bon Nwel
CRÉOLE RÉUNIONNAIS zwayé Noèl
CROATE sretan Boić
DANOIS glædelig jul
DHOLUO bedgi sikuku maber
ESPAGNOL feliz Navidad
ESPÉRANTO gojan Kristnaskon
ESTONIEN häid jõule
FÉROÏEN gleðilig jól
FILIPINO Maligayang Pasko
FINNOIS hyvää joulua
FRANÇAIS joyeux Noël
FRANCIQUE LORRAIN frohe Weihnachte
FRISON noflike Krystdagen
FRIOULAN bon nadâl
GAÉLIQUE D'ÉCOSSE Nollaig chridheil
GAÉLIQUE D'IRLANDE Nollaig shona
GALICIEN bo Nadal
GALLO boune Neoua
GALLOIS Nadolig llawen
GÉORGIEN gilocav shoba axal wels
GREC καλά Χριστούγεννα (kala khristougenna / kala xristougenna)
HAWAÏEN mele Kalikimaka
HÉBREU חג מולד שמח (hag molad saméa'h)
HINDI Krismas ki subhkamna
HONGROIS boldog karácsonyt
IGBO annuri Ekeresimesi
ILOCANO naragsak a paskua
INDONÉSIEN selamat Natal
ISLANDAIS gleðileg jól
ITALIEN buon Natale
JAVANAIS sugeng Natal
JAPONAIS merii kurisumasu
KABYLE tameghra tameggazt
KHMER រីករាយបុណ្យណូអ៊ែល (rik reay bon Noel)
KINYARWANDA Noheli nziza
KIRUNDI Noheli nziza
KURDE Noela we pîroz be
LANGUEDOCIEN (OCCITAN) bon nadal
LAO souksan van Christmas
LATIN felix dies Nativitatis (traduction littérale) / felicem diem Nativitatis (plus naturel)
LETTON priecīgus Ziemassvētkus
LIANGMAI mathabou Christmas
LIGURE bón dênâ / bón natâle
LINGALA eyenga elamu ya mbotama ya Yezu
LITUANIEN su Kalėdomis / linksmų Kalėdų
LUXEMBOURGEOIS schéi Chrëschtdeeg
MACÉDONIEN среќен Божиќ (srećen Boić, formel) / Христос се роди (Hristos se rodi, informel) / Навистина се роди (Navistina se rodi, en réponse à la forme informelle)
MALAIS selamat hari natal
MALAYALAM Christmas ashamshagal
MALGACHE tratry ny Krismasy / arahabaina tratry ny Krismasy / arahaba tratry ny Krismasy
MALTAIS il-milied it-tajjeb / milied hieni
MANX Nollick ghennal
MAORI meri Kirihimete
MIZO Krismas chibai
MONÉGASQUE bon Natale
MONGOL zul sariin bayariin mend hurgie
NÉERLANDAIS vrolijk Kerstfeest
NIÇOIS bouòni Calèna
NORMAND jostous Noué
NORMAND (JÈRRIAIS) bouan Noué
NORVÉGIEN god jul
OCCITAN bon Nadal
OROMO baga ayyaana dhaloota Kiristoos isin ga'e
PAPIAMENTO bon pasku
PERSAN کریسمس مبارک (Christmas mobaarak)
POLONAIS wesołych świąt bożego Narodzenia
PORTUGAIS feliz Natal
PROVENÇAL bòn nové
ROMANI baxtalo Krečuno
ROUMAIN un Crăciun fericit
RUKIGA Noheiri nungi / webale Noheiri
RUSSE с Рождеством Христовым (S rozhdestvom Kristovom)
SAMOAN ia manuia le Kerisimasi
SARDE bona Pasca de Nadale (logudorois) / bona paschixedda (campidanois)
SERBE Христос се роди (Hristos se rodi)
SHONA Krisimas yakanaka
SILÉSIEN Radosnych godów
SINDHI Chrismas joon wadhayoon
SINGHALAIS suba nattalak wewa
SLOVAQUE vesele vianoce
SLOVÈNE vesel boič / vesele boične praznike
SOBOTA dobro dedek
SRANAN switi Krisneti
SUÉDOIS God Jul
SWAHILI heri la Krismasi
TAGALOG Maligayang Pasko
TAHITIEN 'ia 'oa'oa e teie Noera
TAMAZIGHT asgwass amaynou
TAMOUL கிறிஸ்மஸ் தின நல் வாழ்த்துக்கள் (Krismas dina nal vaagethoukkal)
TCHÈQUE veselé Vánoce
TELUGU Krismas shubhakankshalu
THAI สุขสันต์วันคริสต์มาส (souksaan wan Christmas)
TONGAN mele Kilisimasi
TSWANA (SETSWANA) Keresemose sentle
TURC Noeliniz kutlu olsun
UDMURT Shuldyr Ymuśton
UKRAINIEN З Різдвом Христовим (Z Rizdvom Khrystovym) / Щасливого Різдва Христового (ʃtʃaslyvogo rizdva Hrystovogo)
"De hel, dat zijn de anderen", zegt Sartre. "Ik wil best toegeven dat die anderen ons het leven behoorlijk zuur kunnen maken, maar ze kunnen ook onze metgezellen van het paradijs zijn. Voor mij is de hel het niets, een plek zonder mijn vrienden, zonder muziek, zonder woorden die de verbeelding prikkelen, zonder meeslepende schoonheid."
Citaat op de achterflap van:
"De hel, de stilte." nr. 4 van de stripreeks Blacksad./ Juan Díaz Canales en Juanjo Guarnido. Brussel, Dargaud, 2010, 56 p.
New Orleans in de jaren 1950. De carnavalsgekte rond mardi gras bereikt stilaan haar hoogtepunt. Weekly brengt Blacksad in contact met Faust, een jazzproducer die zijn hulp nodig heeft. Een van zijn stermuzikanten, de pianist Sebastian Little Hand Fletcher, is spoorloos verdwenen. Met Sebastians zwak voor heroïne in het achterhoofd, vreest Faust het ergste. Er is bovendien geen tijd te verliezen want Faust heeft een kanker die hem elk moment kan vellen. Blacksad aanvaardt de opdracht, maar ontdekt gaandeweg dat Faust hem niet alles heeft verteld. Hoewel hij verstrikt raakt in allerhande manipulaties, beslist Blacksad toch om zijn zoektocht naar de verdwenen Sebastian door te zetten. Het wordt een van zijn lastigste onderzoeken, in meer dan één opzicht?
Onder de Eskimo's./ Fridtjof Nansen, Anton van den Heuvel (Ned. vert.). Amsterdam, Scheltens & Giltay, 1923?, 224 p.
"For one whole winter we were cut off from the world and immured among
the Greenlanders. I dwelt in their huts, took part in their hunting, and
tried, as well as I could, to live their life and learn their language.
..."- Dr. Fridtjof Nansen (1861-1930)
Kom hier dat ik u kus./ Griet Op De Beeck. Amsterdam, Prometheus, 2014, 381 p.
'Kom hier dat ik u kus' is een roman "over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook
kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld
begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de
gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over
jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat
alles is wat we hebben, of toch bijna". Bron:
cobra.be
Kom hier dat ik u kus is een roman over een emotioneel gestoorde familie, over getalenteerde artiesten en egoïstische mannen, de bange vrees om de eisen van het hart te volgen, en over de moed en de humor van een meisje en een vrouw om niet dezelfde fouten te maken. Bron: cobra.be
Het verlangen van de egel./Toon Tellegen. Amsterdam, Querido, 2014, 134 blz.
"De egel is eenzaam en verlangt naar gezelschap en dus wil hij andere dieren gaan uitnodigen om langs te komen. Hij schrijft een brief, maar dan slaan twijfel en angst toe. Twijfel over hoe hij de dieren moet ontvangen, hoe ze zullen reageren en of ze überhaupt wel willen komen. Zijn ze bijvoorbeeld niet erg bang voor zijn stekels? Angst heeft hij voor wat ze kunnen aanrichten. Zal de olifant niet zijn hele huis verpletteren en als de walvis komt, zal dan niet het hele bos onderstromen?
In hoofdstuk 22 droomt hij van een boek met de titel Voor- en nadelen van bezoek. Vaak beeldt hij zich in dat de conversatie stilvalt, dat ze zijn taart niet lusten of dat ze helemaal geen thee blieven. De brief verdwijnt in een la, want hij durft het niet aan.
Maar dan gaat hij een voor een de dieren na die langs zouden kunnen komen. De mier, de vlinder, de walvis, de giraffe, de secretarisvogel en nog veel meer en hij fantaseert zelfs over dieren die helemaal niet bestaan.
Rode draad in de gedachten en dromen van de egel, zijn de schildpad en de slak, die onderweg zouden kunnen zijn, maar vooral door de traagheid van de slak niet opschieten. Zullen ze ooit aankomen? De schildpad en slak vormen samen een grappig ruziënd duo.
(...)
Het verlangen van de egel, had ook wel De twijfel van de egel kunnen heten, want de egel blijft maar twijfelen en intussen wordt het herfst en nadert de winter en wie heeft er dan nog zin om op visite te komen? Uiteindelijk geeft de egel het op. Het verlangen blijft knagen, maar een brief versturen aan een dier doet hij na veel afwegingen niet. Gaat hij nu heel eenzaam de winter in?
Het verlangen van de egel van Toon Tellegen is een heel fijn boek dat je op je gemak moet lezen. Lekkere slow reading, zodat niets je ontgaat en dan maar hopen dat je kunt blijven doorlezen en er geen bezoek komt dat het lezen zal verstoren."
Koude aarde./ Sarah Moss. Amsterdam, Artemis&co, 2009, 252 p.
Soms is het beter om het verleden te laten rusten. Nina vertrekt aan het begin van de zomer met een team van zes jonge archeologen naar een uithoek van Groenland, in de hoop sporen te vinden van oude Vikingnederzettingen. Terwijl de onderzoekers vorderen met de opgravingen op een oude begraafplaats, grijpt een geheimzinnig virus om zich heen in de rest van de wereld. De internetverbinding valt weg en de archeologen hebben geen idee wat er in de buitenwereld gaande is. Nina heeft ondertussen angstaanjagende dromen over wat er op de archeologische vindplaats is gebeurd, en ze raakt er steeds meer van overtuigd dat ze 's nachts stemmen en voetstappen hoort bij hun tentenkamp. Ze begint zich af te vragen of ze er wel goed aan doen de oude begraafplaats te verstoren. Wanneer het erop begint te lijken dat het vliegtuig dat hen zou halen niet komt opdagen en zij een koude en geïsoleerde winter tegemoet gaan, stapelen de irritaties zich op en valt de groep langzaam uiteen. In haar sfeervolle en onheilspellende debuutroman beschrijft Moss haarscherp de onderlinge relaties tussen mensen, de dreiging van het onbekende en de teloorgang van een beschaving.
De kleur van de hemel./ James Runcie. Vianen, The House of Books, 2005, 253 p.
James Runcie is schrijver en filmmaker. Zijn tweede historische roman 'De kleur van de hemel' is geinspireerd op het schilderen van de Maesta in het Palazzo Pubblico in Siena door de Florentijnse schilder Dominico Ghirlandaio in 1485. Een tweede inspiratiebron is de introductie van de bril in Italie die naar schatting rond 1287 plaatsvond.
De roman begint in Venetie in het jaar 1295. Paolo is een vondeling die opgroeit tussen de glasmakers van Murano. Hij is bijziend, maar heeft een groot talent om kleur te onderscheiden. Simone Martini is schilder in Siena en zoekt het perfecte blauw om de hemel te schilderen. Hij stuurt Paolo op weg om ultramarijnblauw te vinden. Een zoektocht die hem door Perzie, Afghanistan en China leidt. Paolo vindt er de kleur en bovendien holle lenzen die hem voor het eerst in zijn leven voorwerpen haarscherp doen zien. Hij vindt er ook zijn grote liefde Aisja en ontdekt dat een leven zonder haar geen waarde heeft. De gave van Runcie is gelegen in het briljant beschrijven van het leven van zijn jonge held Paolo, die een wonderbaarlijk gevoel heeft voor kleur.
Uit de tijd vallen. Een verhaal in stemmen./ David Grossman. Amsterdam, Cossee, 2011, 143 p.
Ik moet weg.
Waarheen?
Naar hem.
Waarheen?
Naar hem, daarheen.
Naar de plek waar het gebeurd is?
Nee, nee. Daarheen.
Wat bedoel je met daar?
Weet ik niet.
Je maakt me bang.
Nog één keer hem even zien.
Maar wat zul je daar nu zien? Wat valt er nog te zien?
Misschien kan ik hem daar zien. Misschien zelfs met hem praten.
Praten?!
Uit de tijd vallen verkent in precieze en tegelijkertijd poëtische taal de pijn en het verdriet van ouders die een kind verloren hebben. Vijf jaar na de dood van zijn in de oorlog gesneuvelde zoon Uri slaagt David Grossman op ongeëvenaarde wijze in deze bijna onmogelijke onderneming. Waar het nodig is zelfs met vertwijfelde humor.
Na het avondeten staat hij plotseling op, neemt afscheid van zijn vrouw en vertrekt naar daar om één keer, heel kort hun dode zoon te zien. Anders is het verdriet niet meer uit te houden, na er vijf jaar over gezwegen te hebben. Onderweg sluiten zich tot zijn verbazing meer en meer mensen bij hem aan, allemaal vaders en moeders die geen vrede kunnen vinden met de dood van hun kinderen.
In de veelstemmige stoet bevinden zich een stadsschrijver, die alles moet optekenen, een regent, een wiskundige, een vroedvrouw en een schoenmaker. Zij passeren in een lange optocht de Centaur. Deze ongelukkige half schrijver, half schrijftafel probeert het verdriet om de dood van zijn zoon al jaren in woorden te vatten. Schrijven, zegt hij, is de enige manier om iets te begrijpen. Tegen de stadsschrijver met zijn droge notulen brult hij: Jij moet in grote reuzenletters schrijven: Ik moet hem in een verhaal herscheppen! Snap je?
Het lukt hem uiteindelijk om daar de juiste woorden voor te vinden, maar de prijs die hij betaalt is hoog. Met het afronden van zijn verhaal, het beëindigen van zijn herinneringswerk, is hij zijn zoon definitief kwijt.
Uit de tijd vallen ontleent zijn overweldigende kracht en meesterschap paradoxaal genoeg aan de combinatie van ontroostbaarheid over het verlies en de distantie daarvan. Dit, mompelt de Centaur, kan alleen in een verhaal lukken.
Grossman heeft al lang naam en faam als een groot verteller. Uit de tijd vallen leest dan ook als een volstrekt onsentimenteel verhaal, dat ons met al zijn indrukwekkende beelden en personages tot lang na de laatste bladzijde niet loslaat.
Recensie
Uit de tijd vallen houdt het midden tussen poëzie, proza en een theatertekst. David Grossman deed het. Schrijven over iets wat je niet in woorden wilt uitdrukken. Grossman legt de vinger op de zere plek: de manier waarop wij over pijn en rouw praten, staat mijlenver af van de ervaring ervan. Uit de tijd vallen begeeft zich tussen stilte en spreken, tussen verder leven en dat niet kunnen. Haarfijn weet Grossman rouw uit te tekenen in woorden. Zijn personages hoeven niet langer te zwijgen. de Volksrant ****
Le Groenland. Kalaallit Nunaat./ Jacqueline Thevenet. Paris, Karthala, 2009, 132 p.
Depuis que le monde entier s'inquiète du réchauffement climatique et de la fonte des glaces dans l'océan Arctique, un intérêt soudain s'est porté sur le Groenland, cette île de plus de 2 millions de km2 (5 fois la France), encore si peu connue des Européens. Elle a pourtant son histoire, sa langue, sa culture, qu'ont étudiées les explorateurs et les ethnologues. Il était grand temps que tout un chacun puisse profiter de leurs découvertes et connaître mieux le peuple étonnant des Esquimaux ou Inuit, répandus sur les terres et les glaces de l'hémisphère nord, en Alaska, au Canada, au Svalbard, en Sibérie et surtout au Groenland où ils représentent 88% de la population actuelle, soit 50 000 habitants sur les 57 000 que compte le Territoire. L'occupation de l'île par les Vikings au Xe siècle, puis par les Danois au XVIIIe, confère au Groenland un intérêt particulier, de même que, pour les Français, son exploration par des personnalités aussi prestigieuses que le commandant Charcot, Paul-Émile for ou Jean Malaurie. Ceux qui ont connu et aimé les Inuit en partent mieux que quiconque, tant il est vrai que l'empathie constitue la clé majeure des connaissances. Et que dire de la beauté des icebergs aux formes étranges, de la pureté de l'eau des fjords, de la chasse aux phoques, de l'ardeur des chiens de traîneau et, dans un tout autre registre, des trésors de son sous-sol et des fonds marins qui l'entourent, de son autonomie qui prélude peut-être a son indépendance... Apres la Mongolie, à laquelle elle a consacre plusieurs ouvrages, Jacqueline Thevenet s'intéresse au Groenland avec la même méthode et le même enthousiasme, et nous propose une synthèse claire et documentée dans l'esprit de la collection " Méridiens ".
Berlin ist zu groß für Berlin./ Hanns Zischler. Berlin, Verlag Galiani, 2014, 180 Seiten
