Hij  warmt zijn pootjes

aan rode pruimenbloesems,

het musje.

 Kanosha Ginko (?-1783)

Woorden zijn lucht, maar lucht wordt wind, en wind doet schepen zeilen.

"And I said, you know, Gabor,
if I could think what I would do, other than architecture,
it would be to write the new fairy tale,
because from the fairy tale came the airplane,
and the locomotive,
and the wonderful instruments of our minds...
it all came from wonder."

Feminisme,

een woord dat nog veel onbehagen en zelfs weerstand wekt.

Bij mensen die het feminisme niet genegen zijn, merk je een sterke onderstroom van angst voor verandering, angst voor een subversieve omverwerping van de structuren die nu al zo lang meegaan en waarvan mensen dus proefondervindelijk kunnen getuigen dat ze toch niet zo slecht werken. Iedereen heeft zijn plaats en zijn taak in het huidige bestel. Het kan toch maar zo gemakkelijk zijn. (...)

Het hele knelpunt in het verhaal van het feminisme is dat mannen en vrouwen als antagonisten in hetzelfde verhaal gezien worden. Veel vrouwen hebben het gevoel dat ze een keuze moeten maken: of feministe zijn en dus de mannen/hun man aanvallen en verraden, of gewoon blijven meedraaien en er de kleine onrechtvaardigheidjes bijnemen. Er is al vaker op gewezen dat feminisme evengoed een mannenzaak is. De enige manier waarop het feminisme volgens mij echt werkbaar en haalbaar wordt, is wanneer mannen zich gaan outen als feministen, gaan wijzen op ongelijkheden en ervoor ijveren om die recht te trekken. Zodat zij ook meer ademruimte krijgen en hun rol vrijer kunnen invullen. Er zijn al veel mannen die grotere feministen zijn dan sommige vrouwen. Zij hebben het breekijzer in handen om de patstelling van het feminisme te doorbreken." Saskia De Coster

dewereldmorgen.be (zondag 10 maart 2013)

'Vijftig tinten roze en blauw' oftewel de indoctrinatie van roze en blauw

"Opgedeeld vanaf de wieg
Maar kan het kwaad dat we meisjes vanaf de geboorte een roze pyama aantrekken en jongens een blauwe fopspeen geven? Wel ja, want zoals we hierboven met de deur in huis vielen: het gaat om meer dan een kleur. Het is niet zo dat je in een speelgoedwinkel kan kiezen tussen roze en blauwe racewagens of roze en blauwe schminkpoppen. Vanaf de prilste jaren worden kinderen opgesplitst in roze en blauw, ridders en prinsessen, zorgdragers en veroveraars, roekeloosheid en behoedzaamheid. Zelfs in een zogenaamde kwaliteitsspeelgoedwinkel als Grasshopper ontsnap je er niet aan.
Je kan er kiezen tussen een roze kinderkooktoestel voor meisjes en een blauw kinderbarbecuestel voor jongens. Ook de wereld buiten de speelgoedwinkels raakt stilaan besmet. Er bestaan blauwe en roze magneetjes om te leren lezen. De versie voor meisjes bevat de woorden 'koken', 'handtas', 'parfum', 'bloemen', 'liefde', 'dansen' en 'ijscrème'. De jongens leren lezen met de woorden: 'monster', 'griezelig', 'helikopter', 'modder', 'klimmen', 'scooter' en … 'geld'. Soms wordt het onbedoeld bittergrappig zoals de kindercomputers waarvan de blauwe versie 50 functies telt en de roze versie 25 functies. Vaak is het te onnozel voor woorden zoals Zwitsal dat aparte babyshampoo verpakt voor prinsessen en voor piraten.
Superwoman-bongobon
De roze-blauwopdeling duwt mensen vanaf hun geboorte in een mal waar ze na jaren stollen uitkomen als strak omlijnde mannen of vrouwen. Na twaalf jaar verplichte keuze tussen roze poppen en blauw gereedschap is het niet verwonderlijk dat een zekere Ylonka (15) het enige meisje is tussen de 643 jongens van het Vrij Technisch Instituut (VTI) in Zandhoven waar ze haar droom probeert te realiseren: lasser worden.  
Het stopt ook niet bij de school- of latere loopbaankeuze. Ook volwassen vrouwen en mannen blijven Alice in Wonderland-gewijs opgesloten in een roze of blauwe wereld. (...)
U kan ook uw eigen kleine oorlog voeren. Geef je vriend volgende keer een Superwomanbon. Voer je guerilla door in de speelgoedwinkel een Action Man tussen de roze babypoppen te zetten en een schminkpop tussen de racewagens. Toon je kind dat sommige mannen dapper genoeg zijn om een roze t-shirt over hun gespierde borstkas te trekken. En stuur eindelijk je lezersbrief naar de VRT. Dat het fantastisch is dat er met Mega Mindy eindelijk een vrouwelijke heldin is, maar dat ze een belachelijk roze pakje draagt en dat het onbegrijpelijk is dat haar kracht alleen afkomstig is van een uitvinding van haar opa. Juist ja, van een man."

dewereldmorgen.be

"In de reclameblokken van vandaag worden vrouwen niet als normale mensen neergezet, maar steeds vaker als broekpissende, stinkende, schimmelende, kirrende, krijsende en vooral domme wezens."
In: 'Ik ben een schimmellady! Nou en?'

dewereldmorgen.be

Meer in 'week van het feminisme' bij 'De Wereld Morgen'

dewereldmorgen.be/tags/week-van-het-feminisme

"Over verbrande bh's, Dolle Mina's of anti-mannen gaat het al lang niet meer op Internationale Vrouwendag. Daar gaat het hele feminisme niet meer over. Maar is actie ondernemen daarom niet meer belangrijk? Helemaal niet. Feminisme mag niet sterven. Het verschil is dat vandaag zowel vrouwen als mannen feminist kunnen zijn. Omdat het gaat om gelijke rechten van mannen en van vrouwen."

In: 'Feminisme mag niet sterven' (Marleen Temmerman)

demorgen.be

'De strijd is nog niet gestreden' (Meyrame Kitir)

demorgen.be

"De 17-jarige Laura Delener is het enige meisje in een klas vol jongens. "Ik ben het enige meisje in heel de school die de richting hout volgt. Vroeger zat ik op een andere school en deed ik voeding, verzorging en decoratie. Een richting die veel meisjesachtiger is. Als klein meisje dacht ik altijd dat ik dat wou doen: voor kinderen zorgen. Maar een paar jaar geleden kregen wij eens een les houtbewerking. Dat beviel mij. Mijn papa zag mijn werk en hij zei dat ik er goed in was. Hij werkte ook met zijn handen. Hij zei dat hij fier zou zijn, mocht ik ook zoiets gaan doen. Maar op die school kon dat niet." "Ondertussen is mijn papa gestorven. We zijn verhuisd en ik zit nu in het Pro Technica (GO) in Halle. Als eerbetoon aan hem heb ik voor hout gekozen. Ik ben er goed in. Leerkrachten zien mijn werk en vragen of het te koop is. Ik doe het ook graag. Dit is de richting waarin ik verder wil. Binnenhuisarchitectuur is mijn passie geworden." "Een paar maanden geleden heb ik even gedacht aan opgeven. De jongens in mijn klas vinden het maar niks dat er een meisje zit. Ze vinden het vreemd, pesten mij. 'Wat doet een meisje hier', vragen ze. Of ze roepen: 'Ga kuisen'. Maar ik hou vol. Voor mezelf en voor mijn papa. Mama zegt ook dat ik moet voortdoen, net als mijn leerkrachten." "Waarom zou ik niet mogen tonen wat ik met mijn handen kan? Ik vind dat een meisje evengoed een richting als deze kan volgen. Waarom zou dat niet kunnen? En nu weet ik ook zeker: ik blijf dit doen. Ik ben sterker dan die jongens die opmerkingen maken en mij pesten."
In: 'Vijf alledaagse verzetsvrouwen in de schijnwerpers'

demorgen.be

"Bestaat er een tegengif voor de nooit ophoudende verlokking van de oorlog?

En is dit een vraag die eerder door een vrouw gesteld zal worden dan door een man? (Waarschijnlijk wel.)"

bloggen.be/elselisaleest

Foto's transformeren hun onderwerp vaak, ongeacht wat het is;

en iets kan als beeld mooi zijn - of angstaanjagend, of ondraaglijk of best draaglijk - terwijl het dat in werkelijkheid niet is.

Susan Sontag,

in: 'Kijken naar de pijn van anderen' 

Zijn staart is zo lang als zijn nek.

Aan de grond ritst hij zich vast,

's Nachts spikkelt licht uit zijn bast.

Beroete brem en slakken langs zijn baan,

Ra, ra, wie komt daar aan?

Bello de stoomtram.

Meer op: bloggen.be/elselisaleest