Eens in zijn leven moet een mens zijn geest richten op de aarde zoals hij die kent en zich totaal overgeven aan een bepaald landschap; het bekijken vanuit zoveel mogelijk gezichtshoeken, zich erover verbazen, er lang over nadenken.
Hij moet zich voorstellen dat hij het land in elk seizoen met zijn handen aanraakt en naar de geluiden luistert die er worden gemaakt.
Hij moet zich de dieren daar voorstellen en de lichtste bewegingen van de wind.
Hij moet zich het licht van de maan voor de geest halen en de tinten van de ochtend- en avondschemering.
N. Scott Momaday.
Geciteerd door Barry Lopez
In: Dromen van het noorden
|
