happiness is only one thought away

(bron?)

We need never be ashamed of our tears.

– Charles Dickens

Subtiel als gouden spinrag, vrijwel onmerkbaar voor het blote oog.

Het vergt geduld en een heldere blik om die verbindingen te ontdekken die bij ons passen. Om hen te zien zoals ze zijn, midden de stroom van prikkels die ons omringt. 

We are so busy going from A to Z we forget that there are 24 letters in between.

De spin van echte verbinding heeft haar web al geweven. Zij nodigt ons uit de dauwdruppels te zien, de weerkaatsing van het prille ochtendlicht. En net zoals de weg hobbelig is, is de mens klungelig. Hij grijpt en knijpt, verstoort het web, laat er zijn gretige handen op los en maakt het stuk...

En de spin maalt er niet om. Want klungelen is leven. Zij bekijkt het onverstoorbaar en begint opnieuw, de mens uitnodigend om haar web te zien. Via dauwdruppels, via weerkaatsing, via zonlicht, ...

En wanneer haar aandachtig oog leert kijken, echt leert zien en voorzichtig meent een draadje op te merken, dan staat het haar vrij dit draadje te volgen. Het te verkennen, aan te raken en zelfs te verbreken. Want de spin weeft de echte verbinding opnieuw, laat ze opnieuw ontstaan. Zij kent de aard van haar prooi en past zich aan. 

We turn to, tune in... and drop out... steeds opnieuw.

En wanneer de verbinding wordt verbroken en opnieuw geweven, wordt zij gaandeweg steviger. Gestaag groeiend op wat ooit een teer draadje was. Want hoe fragiel het spinnenweb ook is, zij is gemaakt van een materie die zoveel draagkracht heeft dat de wetenschap nog geen manier ontdekt heeft om materiaal te maken dat evenveel kracht bevat. De natuur is ons steeds een stapje voor. Wat ook logisch is, want wij zijn deel van de natuur. 

De verbinding wordt sterker door ze te verbreken en opnieuw te laten ontstaan. Door los te laten, in te tunen op onszelf, terug naar buiten te gaan en te kijken waar de echte verbinding is.

Telkens weer opnieuw..."

Kris Broodcoorens

Bron: ?

(Foto: Extrait du livre de Jacques Salomé: Apprivoiser la tendresse. Je choisis de ...)

Het onweert -

bij elke flits hupt de pad

een stukje vooruit.

Antonio Machado (1875 – 1939)

“ Waarom moet ik naar mijn hart luisteren?”

“Omdat je het nooit stil zal kunnen houden. En zelfs al doe je net alsof je niet hoort wat het zegt, het zit toch in je borst en blijft maar herhalen wat het denkt over het leven en de wereld.”

`Luister naar je hart. Dat kent alles, omdat het afkomstig is van de ziel van de wereld en daar ooit naar zal terugkeren (...)

Waar je hart is, is ook je schat. 

“ Maar de schapen hadden hem wel iets anders geleerd, iets wat nog veel belangrijker was:

dat er een taal bestond die iedereen begreep (…..)

op zoek naar iets wat je wilt of waar je in gelooft.”

“ Er is maar één manier om te leven, antwoordde de alchemist, door te handelen”

"‘Kijk’, zei het hart, ‘ik reclameer dan misschien we wat, maar dat komt omdat ik een mensenhart ben, en mensenharten zijn zo. Ze zijn bang hun grootste dromen te verwezenlijken, want ze denken dat ze het niet verdienen, of dat het hun nooit zal lukken. Wij, harten, sterven van angst alleen al bij de gedachte aan geliefden die voorgoed zijn vertrokken, aan ogenblikken die goed hadden kunnen zijn en het niet waren, aan schatten die ontdekt hadden kunnen worden en eeuwig verborgen bleven in het zand. Want als dat gebeurt, lijden we vreselijk.’"

 

Zijn hart bleef de hele avond stil. 's Nachts sliep hij rustig, en toen hij wakker werd begon zijn hart hem de dingen van de ziel van de wereld te vertellen. Het zei dat ieder gelukkig mens een mens was die God in zich droeg. En dat het geluk gevonden kon worden in een doodgewone zandkorrel uit de woestijn, zoals de alchemist had gezegd. Want een zandkorrel is een moment van de schepping, en het universum heeft er miljarden jaren over gedaan hem te scheppen. 'Ieder mens op aarde heeft een schat die op hem wacht,' zei zijn hart. 'Wij harten praten niet veel over die schatten, want de mensen willen ze niet meer vinden. We praten er alleen over tegen kinderen. Daarna laten we het leven elk kind naar zijn bestemming leiden. Maar helaas volgen maar weinigen de weg die voor hen uitgestippeld is, en dat is de weg van de eigen legende en het geluk. Ze vinden de wereld bedreigend -en daarom wordt de wereld ook bedreigend. Dan gaan wij harten steeds zachter praten, maar zwijgen doen we nooit. En we hopen dat onze woorden niet gehoord worden: we willen niet dat de mensen lijden, omdat ze hun hart niet hebben gevolgd.' 'Waarom vertellen de harten de mensen niet dat ze hun dromen moeten blijven volgen?' vroeg de jongen aan de alchemist. 'Omdat het hart in dat geval het meest lijdt. En harten lijden niet graag.'

 

Vanaf die dag begreep de jongen zijn hart. Hij vroeg het hem nooit meer te verlaten. Vroeg het om, als hij ver verwijderd was van zijn dromen, in zijn borst te knellen en een alarmsignaal te geven. De jongen zwoer dat hij daar altijd aan zou gehoorzamen. Die avond besprak hij dat allemaal met de alchemist. En de alchemist begreep dat het hart van de jongen teruggekeerd was naar de ziel van de wereld."

Fragment uit: 'De Alchemist' van Paulo Coelho

overgenomen via : bliss-magazine.be en linkedin.com/pulse/het-hart-bang-om-te-lijden

Zie ook: 

 

Artikel ‘Ik zocht een uitweg voor mijn angsten en het verdriet dat ik toen voelde’ op standaard.be dd 22/08/2016: standaard.be

Een Boeddhistisch gedicht

'Als je tijd geeft

aan moeilijk,

dan wordt moeilijk

makkelijk.'

Ish Ait Hamou (1987) 

'Volg je droom, zelfs wanneer je die tijdelijk moet loslaten om werk te vinden of de huur te betalen.

Wees altijd voorbereid op een gelegenheid om eruit te breken

en het leven te leiden en de dingen te doen die je werkelijk inspireren, gelukkig maken en uitdagen.'

Jane Goodall

“Place your hands in the soil to feel grounded.

Wade in water to feel emotionally healed.

Fill your lungs with fresh air to feel mentally clear.

Raise your face to the heat of the sun and connect to that power to feel your own immense power.”

~Victoria Erickson

Make me sweet again,

fragrant and fresh and wild,

and thankful for any small gesture. 

De herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg

Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,

een flits van inzicht komt

als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij

zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt

die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.

Misschien komt hij de boel ontruimen

om plaats te maken voor extase…….

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,

ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns

en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt 

de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd

om jou als raadgever te dienen.

a quote to remember regularly