"Maar laten we niet vergeten dat de kunst van het wandelen niets te maken heeft met de geest van prestatie, uitdaging of wedijver. Het is veeleer het vermogen om het juiste pad te vinden, een pad dat naar het hart van het landschap leidt.
Het is de kunst de omgeving zintuiglijk op zich te laten inwerken, om te verwijlen bij bomen, planten en dieren die men gewaarwordt, om te genieten van de vergezichten die zich openen, om zich opgenomen te voelen in de totaliteit van de wereld."
Ton Lemaire
In:
Wandelenderwijs. Sporen in het landschap./ Ton Lemaire. Amsterdam, Ambo, 1997, p. 11
|