22 februari 2013

Ziek en weer beter

Ja, daar schreef ik gisteren onderaan mijn verhaaltje: volgende keer iets over mezelf en mijn fysiek gesteldheid. Maar vanmorgen in bed (jaja, ik ben altijd heel vroeg wakker, zo rond vier of vijf uur en overdenk dan de dingen van de dag) leek het me toch niet echt opwekkend om hier mijn hele ziektegeschiedenis uit de doeken te doen.

Ziekte overkomt een mens, bedacht ik toen, die heeft niets van doen met wie een mens eigenlijk is, ergo: wie ik dus ben. Ik bedoel: ziekte verandert niet a priori ook het karakter van een mens. Eerder doet zich de vraag voor: wat doet de zieke ermee, en dan is er ineens wél sprake van enige invloed op de verdere ontwikkeling van zijn karaktereigenschappen, is mijn ervaring.

Over ervaring kan ik met recht spreken, na veel jaren van ziekte. Zo heb ik talrijke aspecten die bij ziekte horen leren kennen en er – gewild of ongewild – wel een en ander mee gedaan. Ik heb het geluk zulke periodes van strijd en sterk wisselende emoties tot nu toe zowel fysiek als mentaal overleefd te hebben, al waren het soms dubbeltjes op hun kant.

Ernstige ziekte brengt een scala aan emoties met zich mee, variërend van ongeloof en verbijstering tot en met berusting en aanvaarding. Ik heb alle stadia doorleefd. Dit klinkt alsof ik nu geheel hersteld ben, dat ben ik niet, chronisch ziek zijn betekent levenslang bewegen tussen remissie en het risico van terugval, wat extra emotie met zich meebrengt. Een mens moet hier tegen opgewassen zijn en werkelijk, om me heen zie ik God zij dank heel veel mensen die dat ook daadwerkelijk zijn.

Soms vraag ik me af of ik mijn mentaal overlevingsmechanisme te danken heb aan het karakter waarmee ik geboren ben en waarop ikzelf voor mijn geboorte geen enkele invloed heb kunnen uitoefenen, óf dat zich in de loop der jaren (want zo lang heeft deze ernstige fase van mijn ziekteproces wel geduurd) in mijn karakter eigenschappen als moed, kracht, realiteitszin en strijdlust konden ontwikkelen dankzij stelselmatige noodsituaties die zich in dit langdurig ziekteproces voordeden.

Ieder mens heeft een heel sterke overlevingsdrang, die is ons tijdens de conceptie meegegeven. De tot leven gewekte mens zal er – mits hij over een gezonde geest beschikt – vanaf dat tijdstip tot en met zijn laatste ademteug instinctief alles aan blijven doen om niet ziek te worden en zo lang mogelijk in leven te blijven. Zo gauw ziekte zich aandient, komt dit instinctmatig mechanisme in werking.

Bij mij is in een ver verleden vastgesteld dat ik geboren ben met het syndroom van Ehlers-Danlos, een bindweefselaandoening waarbij de gewrichtskapsels en orgaanweefsels van slappe makelij zijn. Daarnaast heb ik de ziekte van Crohn, een ziekte van het spijsverteringskanaal die veel ontstekingen veroorzaakt. Ook ben ik behept met poliartrose en ernstige osteoporose.

Al deze aandoeningen en de combinatie ervan hebben me heel vaak in het Nijmeegse Radboudziekenhuis doen belanden. Tegelijkertijd met een boel droefenis over alle complicaties die hiermee gepaard gingen, heb ik ervaren dat lijden (wat ziekte doorgaans toch is) ook kan sterken. Waarom dit bij mij zo (positief) uitgewerkt heeft, is in een paar zinnen moeilijk te zeggen.

Om een beeld te schetsen van het hoe en waarom heb ik besloten mijn verhaal over mijn leven als kunstschilderes online te zetten. Wie dat leest, krijgt een heel mooi beeld van hoe een karakter zich ontwikkelt en hoeveel invloeden van buitenaf meewerken aan de karaktervorming van een mens, in dit geval mij.

Misschien komt via deze weg vanzelf ook een antwoord op de vraag: waar haalt de mens de kracht vandaan om zelfs de meest barre tijden met opgeheven hoofd door te komen. Ik zal elke dag één hoofdstukje plaatsen op mijn blog. En tegelijkertijd blijf ik schrijven over de dingen van alledag. Hier komt het eerste:

ONBEKOMMERDE KINDERJAREN

de eerste decennia thuis

In het klooster van de Zuster van Liefde, toen nog gevestigd in het Sint-Odaklooster, in het centrum van Sint-Oedenrode (in de volksmond Rooi genoemd), ben ik geboren als een van een tweeling. De geboorte van mijn tweelingzus Leny en mij kondigde zich aan op een tijdstip dat iedereen aan alles tekort had, midden in de Tweede Wereldoorlog, op 18 augustus 1943, en er in ons gezin al negen kinderen rondliepen. In Huize Lindendijk nr. 473 waren wij (Leny) numero tien en (ik) elf in een rij van wat vier jaar later ons gezin van dertien kinderen zou zijn.

Ons huis stond op de Lindendijk, aan de doorgaande weg naar Schijndel, en aan de rivier de Dommel, waar onze achtertuin op uit kwam. Het was een laan met aan weerszijden statige oude linden en grote huizen, met aan de linkerzijde van de laan aan de achterkant van de huizen het snel stromende water van de Dommel. Die heeft in mijn leven als kunstenares een grote rol gespeeld. Heel wat uren heb ik mijmerend aan de rand van het meanderende, maar bij tijd en wijle stinkende, toen nog sterk vervuilde riviertje doorgebracht, wat ongetwijfeld zijn weerslag heeft gehad op mijn schilderijen en geschriften.

De kinderen Van de Rijt groeiden voorspoedig op. Vader en moeder waren rooms-katholiek en voedden ons dus ook rooms-katholiek op. De eerste helft van onze lagere schooltijd werden we onderwezen door de eerwaarde zusters. Op de nieuwe school aan de Eerschotsestraat stoomden onderwijzeressen ons klaar voor het vervolgonderwijs en namen pastoor en kapelaan het godsdienstonderwijs over. In de zesde klas deden we verkeersexamen en toelatingsexamen voor het vervolgonderwijs. Op de ulo kregen we godsdienstles van een van de kapelaans. In het derde leerjaar moesten we een godsdienstexamen afleggen en eindexamen doen. De godsdienstlessen maakten op mij diepe indruk, ik trok me alles persoonlijk sterk aan en geloofde onvoorwaardelijk wat de zusters, pastoor en kapelaan voor de klas verkondigden. 

We ontwikkelden ieder onze eigen karaktertrekken en liefhebberijen. Mijn tweelingzusje speelde meestal buiten met andere kinderen, ik zat graag in mijn eentje in onze woonkeuken te spelen met mijn poppen, waarmee ik een hele fantasiewereld creëerde en er zelfs een geheime spreektaal voor verzon. Ik tekende, schilderde en handwerkte, hield ervan gedichten te lezen en ze over te schrijven, rustige bezigheden waarvoor ik van niemand gezelschap nodig had. Gedurende mijn hele lagere schoolperiode bracht ik meestal op die manier mijn vrije tijd thuis door. Zonder vriendinnetjes, in onze woonkeuken, op het terras van stoeptegels voor onze woonkeuken, op het bleekveldje naast onze groentetuin of dromend aan de rand van het rivierwater.

Stiekem droomde ik van een heel ander leven dan thuis. Als meisje van tien, elf jaar wilde ik zowel chirurg als prima ballerina worden. Chirurg, realiseer ik me nu, uit angst om nog meer verlies van dierbaren, na de ziekte en het overlijden van een van onze ooms en enige tijd hierna dat van mijn eigen vader. Chirurgen konden mensen genezen, misschien hoopte ik er zulke emotioneel ingrijpende gebeurtenissen mee te kunnen bezweren. Ballerina, omdat ik van ballet hield, mateloze bewondering had voor balletdansers, en een beroemdheid worden me bovenal het toppunt van geluk leek. In feite koesterde ik een diep verlangen naar iets waarvoor in die tijd nog geen naam bestond en die nu met de term ‘bevestiging’ wordt aangeduid, maar het zou nog vele jaren duren voor ik tot het inzicht kwam hoe ik dat wérkelijk zou kunnen bereiken.

22-02-2013 om 00:00 geschreven door Elisabeth  

  21 februari 2013

Bloggen, ik heb het alweer een aantal jaren niet meer gedaan. Ik ben er destijds (2008, meen ik) mee gestopt omdat ik teveel druk voelde om er elke dag voor te gaan zitten. Maar na zo'n vijf jaar zijn er nog altijd mensen die me vragen waarom ik toen met bloggen gestopt ben. Het waren de trouwe volgers van mijn blog en omdat dit me ontroerde (dit had ik nooit durven verwachten van mijn schrijfsels), heb ik mezelf maar eens de vraag gesteld waarom er niet weer eens mee te beginnen. Bij deze dus.

Vanmorgen heel vroeg in mijn warme bedje met mijn iPad op schoot, online in verbinding met... ja, waarmee eigenlijk... de hele wereld mag ik wel zeggen, besloot ik het te doen en het te hebben over de moderne communicatiemiddelen.

Die sector heeft zich spectaculair ontwikkeld. Ouderwets als ik nog een tikkeltje ben, denk ik in termen als De Krant, De TV, De Computer, De telefoon, als gescheiden items. Maar door de razendsnelle ontwikkelingen op dit terrein is er in mijn bovenkamer langzamerhand iets aan het veranderen, worden radertjes verlegd, gaan bloedstroompjes anders lopen, want die onderscheiding van communicatiemedia bestaat helemaal niet meer! Via Nu.nl of Youtube, of maakt niet uit welke andere nieuwsbron, komt álles wat ik maar wil bij me binnen, gevraagd en zelfs ongevraagd.

Al dit soort communicatiemiddelen is zo ongelofelijk nauw met elkaar verbonden, dat wij brave burgers niet eens meer weten en/of beseffen hoe de kanalen lopen. We denken dat we aan het telefoneren zijn, maar ondertussen worden we gespot, maakt niet uit door welke organisatie of toevallige voorbijganger. Wat we hier en nu doen, staat bijvoorbeeld over twee seconden op Youtube, Facebook of Twitter en is wereldwijd bekend.

We kijken nu nog als trouwe hondjes naar de journaals op tv, terwijl we allang weten wat er speelt in de wereld omdat dit onze neus al voorbijkwam op het beeldscherm van – ja, van welk apparaat niet eigenlijk....

Nu zijn wij, tenminste toch de categorie die Seniorweb bezoekt, vijftigplussers die de hele cyberontwikkeling misschien een beetje aan de zijlijn meemaken, maar we worden er allemaal, of we willen of niet, in meegezogen, al is het maar om onze kinderen en kleinkinderen nog een beetje te kunnen blijven volgen. Want communicatie is allang niet meer éven (fysiek) binnenwippen om een praatje te maken, dat gebeurt per sms of e-mail via smartphone of skype.

De vraag is: wat vinden wij hiervan. Gaan we hieronder gebukt? Lijden we eronder? Vult ons hart zich met heimwee naar verloren tijden waarin alles nog onder controle en knusjes leek?

Mijn eigen antwoord hierop is: nee, ik ga er niet onder gebukt. En nee, ik lijd er ook niet onder. En nee, ik heb ook geen heimwee naar verloren tijden, want ook toen was lang niet alles 'onder controle'.

Wel denk ik dat het hele internet nog in de kinderschoenen staat en wij midden in alle kinderziektes van het systeem zitten. Elke dag duiken griezelige cybernieuwtjes op die ons de gordijnen in jagen van de schrik. Terwijl we met ons gezond verstand (want dat hebben en houden we gelukkig nog gewoon) weten dat al dat soort berichten voornamelijk internetgebruikers betreft die er op ongezonde of onverstandige manier gebruik van maken.

Zolang wij een fatsoenlijke virusscanner draaiende hebben en geen rare dingen uithalen en geen domme dingen doen met onbekende bijlagen in onze e-mails, lopen we geen gevaar, prent ik mezelf ter geruststelling maar in. Dus ja, ik ben blij met dit medium en gebruik het nu maar weer eens om mijn gedachten over het een en ander te laten gaan. 

Volgende keer iets over mezelf en mijn fysieke gesteldheid.

21-02-2013 om 10:48 geschreven door Elisabeth  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

19-02-2013 om 07:57 geschreven door