Begin 2012 zagen ze elkaar voor’t eerst.  De groep zelfstandigen die kozen voor een jaar Health Coach-begeleiding door Unizo en Back to Basics.  Een zeer uiteenlopend publiek van mannen en vrouwen (een bakker, IT specialist, advocaat, zaakvoerder van een metaal- en chape bedrijf, verzekeringsagent, schoonheidsspecialiste,...) schommelend tussen de 37 en 57 jaar.  Met als gemeenschappelijke factor het ondernemerschap én een gezondheidsdoel om na te streven.  

Afgelopen donderdag zat ik met een deel van hen opnieuw rond de tafel.  In een flits maakte ik voor mezelf de vergelijking tussen toen en nu.  Ongelooflijk hoe ieder van hen gegroeid is maar opmerkelijk hoe we naar elkaar toe gegroeid zijn.  Met ‘vertrouwen’ als krachtigste bindmiddel.  Net hierdoor kan, mag en durft iedereen zijn wie die echt is.  Zonder franjes of verbloemingen.  Met alles erop en eraan, dus ook de kopzorgen, baaldagen, frustraties, angsten en onzekerheden. Zo lijkt de ondernemer plaats te maken voor die pure mens die erachter schuil gaat.

Het oorspronkelijke gezondheidsdoel is na al die tijd geëvolueerd naar een missie.  Waarbij we in de eerste plaats tevreden willen zijn met het leven van elke dag.  Een hele 'onderneming' die haalbaar wordt met mensen om je heen die je écht begrijpen.  

Zo verschillend en zo gelijkend...

 

Anke koos voor mij het kaartje met als titel 'Verschillen om van te houden'.  Een prent met allemaal gekleurde, houten vogelhuisjes.  Omdat jij zo graag knutselt en verft.  Je hebt een schilderij gemaakt dat in de hal hangt en het speelhuis buiten geschilderd in allemaal kleuren.  Plus er zijn ook veel vogelhuisjes in jullie tuin.  Daarom kies ik deze kaart voor u.

Dankzij Anke's kaart weet ik weer wat te doen deze week.

Zondag 27 oktober, week 2

 

Vandaag is Poesie al meer dan een week spoorloos.  Helemaal verdwenen, niemand die onze kater nog heeft gezien. Het blijkt bovendien niet normaal te zijn voor een gecastreerde kater om lang weg te blijven.  De kinderen maken zich zorgen. Net een week geleden werden hier in de buurt drie konijnen gedood en een kat zwaar toegetakeld door twee loslopende honden.  'Mama, wat als die honden ook...' 

Wie had ooit gedacht dat ik nog zo bezorgd zou zijn om die kat.  Die onwetendheid, wat is er met hem gebeurd?  De kwetsbaarheid van zo'n beestje is dan ook zo groot en de gedachte dat hij ergens in z'n eentje pijn zit te lijden om God weet welke reden maakt het niet eenvoudig. En het toppunt is dat sinds de kat verdwenen is de hond geen blijf weet met zichzelf.  Hij loopt tegen de muren op.  De blaadjes van de bomen die af en toe opwaaien zijn absoluut geen uitdaging voor hem.  Pas nu beseffen we hoe zeer die twee elkaar nodig hebben.  En hoe zeer wij onze Poesie missen.  Rex had in de kat zijn uitdaging en beweegredenen gevonden.  Waar we voorheen compassie hadden met Rex omdat Poesie hem een krab verkocht verlangen we nu meer dan ooit naar een come-back.  Onze hond werd echt wel geïnspireerd door de kat. 

Ik heb al aan mezelf beloofd dat als onze Poesie nog terug komt ik heel anders met hem zal omgaan.  Ja, hij mag dan ook weer binnen slapen.  En ja, ik zal hem aaien en knuffelen zoals ik hem nooit eerder aaide en knuffelde.

Hoe jammer dat ik pas nu begrijp wat de kat voor de hond én ons allen betekende.  Alle vijf componenten van de liefde zijn aanwezig!  Verlangen, inspiratie, pijn, tederheid en mededogen.  Ze horen samen als de vingers van een hand.  

"Mama, ik kies deze kaart voor u omdat jij bosvruchten zo lekker vindt.  Op elke vinger zit een framboos."   Het kaartje draagt de titel: 'Als de vingers van een hand'.

Al weken, zelfs maanden neem ik mezelf dingen voor.  Jullie kennen het vast en zeker wel.  Lees even mee...

En ik zou Inge Schepers niet zijn moest ik het niet origineel aanpakken. Vandaar dat vanaf vandaag elke week iemand die me lief is een willekeurig kaartje mag kiezen uit de stapel van 52.  Bovendien zal deze persoon ook vertellen waarom hij/zij deze kaart koos voor mij.  Pas daarna open ik de kaart en lees ik de opdracht die ik gedurende de komende 7 dagen zal uitvoeren. Uit ervaring met 'Een Schatkist vol Geluk' besef ik dat sommige opdrachten veel meer tijd zullen vragen of veel langer zullen doorwerken.  Doch om de structuur van mijn blog te behouden zal ik elke zondag verslag uitbrengen van de voorbije week.  Ik geef de opdrachten ook nooit letterlijk weer.  Ik vertel wel wat ze teweeg hebben gebracht voor mezelf en/of anderen uit mijn omgeving.