Huberte is één van de mama's die ik via de school van onze kinderen heb leren kennen.  Haar oudste zoon Bavo is bevriend met onze Tim en haar jongste zoon Mathias is even zot van paarden als onze dochter Anouk.  Haar man Jo is voorzitter van het oudercomité van de school, waar ook mijn man lid van is.  En onze jongens zitten op zondag namiddag samen op de Chiro.  We hebben dus heel wat gemeenschappelijk.   

Elke zondagochtend ontmoet ik Huberte aan de toog bij't paardrijden.  Een vrouw met een hart van goud.  Ze springt spontaan in de bres voor anderen die het moeilijk hebben en staat steeds klaar met een luisterend oor.  Ondertussen weet ik dat ze over heel wat parate kennis beschikt wat geschiedenis, kunst en actualiteit betreft.  Ongelooflijk hoe ze onbewust haar kinderen weet te inspireren met deze materie.  Zo maken ze regelmatig uitstapjes naar musea, burchten, bezoeken voorstellingen, bekijken en bespreken het nieuws,...Of ze nodigen onze kinderen uit voor een échte theater voorstelling bij hun thuis in de slaapkamer!  Mijn zoon wist me onlangs alle details van de gezonken Titanic en de wereldoorlogen te vertellen.  Hij vroeg zich af hoe Bavo dit allemaal kon weten.  Moest ik hem zeggen dat geschiedenis nooit echt mijn ding was geweest, dat ik dat vak haatte op school...

Daarnaast is ze een straffe madam die een paar maanden geleden nog startte aan een D-cursus.  Ze zit dus letterlijk terug op de schoolbanken.  Ik ben ervan overtuigd dat het dé juiste keuze is! Zet haar voor de klas met materie die haar boeit en elke leerling zal geïnspireerd worden door haar enthousiasme!  

Op het kaartje dat ze trok staan de blije gezichten van een vader met twee zonen.  'Omdat ik vind dat jullie zo een hecht gezinnetje zijn.'  Precies hetzelfde gedacht dat ik van hun gezinnetje had! Zo zie je maar.  In ieder geval ontzettend bedankt Huberte!