Het vervolg op 'Een schatkist vol Geluk', Leo Bormans Een Schatkist vol Liefde, ook getest op mezelf. Elke zondag avond blog ik over een opdracht en dit één jaar lang. Start: 13/10/2013
19-01-2014
Opdracht 14: Straal iets extra's uit
De eigenschappen van mensen die je liever niet tegen komt...
Ken je dat, zo van die personen die altijd zagen over futiliteiten zoals het weer. Is het niet te koud dan is het te nat, te mistig, te donker, te heet, te mottig, te zwoel,..'t Is altijd iets en nooit oké! Of mensen die alleen maar praten over zichzelf en de miserie die ze mee maken. Je krijgt er geen speld tussen. 't Enige wat je kan doen is luisteren en af en toe eens bevestigend knikken hoe erg het wel niet is. Om op't einde van het één richtingsgesprek bedankt te worden voor de hulp. Anderen zijn dan weer voor de zoveelste keer in ziekenverlof omdat hun neus loopt, ze hun teen hebben gestoten of ze hoofdpijn hebben. Toch bizar dat de zelfstandigen onder ons geen last hebben van die maandelijkse migraine of buikgriep epidemie. Of zo van die mensen die hun ogen open doen en zich al druk maken over wat ze 's middags zullen eten of wat ze zullen aandoen op dat feest een maand later.
Welke eigenschappen herken ik daarvan bij mezelf?
Ik betrap mezelf wel eens op 'binnenshuis' geklaag. Wanneer de ondernemersangst me weer eens bekruipt en ik alle mogelijke rampscenario's de revue laat passeren met mijn man als klankbord. Meer dan luisteren verwacht ik dan ook niet van hem. Het is zelfs irritant als hij dan met advies op de proppen komt. Waarom probeer ik het dan zelf zo vaak te geven??
Of wanneer ik een paar nachten te weinig heb geslapen en me druk maak over vieze hondenpoten, rondslingerend speelgoed of dat ik ook alles in het huishouden moet doen. Het zijn dan niet de kinderen die te druk of te stout zijn. Het ben ik die het op dat moment niet kan verdragen omdat ik te moe ben.
Dit wetende besef ik maar al te goed dat me opjagen of ergeren in andere mensen geen zin heeft. Ik heb net zulke ontmoetingen nodig om te beseffen dat ik niet zo wil zijn. Bovendien krijg ik van hen een spiegel voor gehouden, waardoor ik me bewust word van mijn eigen gedrag. Waarbij het aan mij is om de kalmte te bewaren. Gewoon luisteren, oprecht betrokken zijn, is mijn grootste inzicht wat deze opdracht betreft.
Het is Liesbeth Jacobs, zaakvoerster van 'Libeau', die dit mooie kaartje voor me trok. Met haar zat ik nog samen in de eerste kandidatuur LO op't sportkot in Leuven. Net zoals ik maakte ook zij de overstap naar kinesitherapie. Terwijl ik me de laatste jaren meer ben gaan verdiepen in coaching combineert zij vandaag de dag schoonheidsverzorging en voedingsadvies met kinesitherapie. Toeval wil dat een gemeenschappelijke kennis ons na 20 jaar weer samenbracht met het sterkste bindmiddel ooit: de sport! Liesbeth was immers één van de deelnemers aan onze 'Race against Nature' en de 'Neptunusrun'. De wilskracht, power en snelheid waar deze dame over beschikt is ongelooflijk! Die vliegt iedereen voorbij alsof het niets is.
Zij koos voor mij het kaartje met als titel: Straal iets extra's uit. Erg toepasselijk want deze dame heeft dan ook echt een super uitstraling! Ze ziet er knap uit, dat is één maar ze heeft bovendien ook nog eens een geweldige kledingstijl! Liesbeth koos dit kaartje voor mij omdat ik haar bij een oefentraining voor de 'Race against Nature' door een stikdonkere, lange tunnel heb geloodst. Dat was dan ook de eerste en enigste keer dat ik haar voor kon blijven...
"Hoe vaak ben je al eens beschaamd geweest over je eigen gedrag?" is één van de vragen op kaartje 13. Ik verzeker u dat ik daar een boek over kan schrijven. Of ik dat wil is wat anders...want dan worden muren gesloopt en vallen maskers af. En gaan jullie ontdekken dat die Inge Schepers eigenlijk toch niet altijd de Inge is die de buitenwereld krijgt te zien. Is dat misschien de bedoeling? Doorbreken van taboes en zijn wie ik in wezen ben? Is dat niet waar ik van kleins af aan in geloof...dat het leven heel wat eenvoudiger zou zijn moesten we niet zo vaak doen alsof. Moesten jonge moeders toegeven dat ze veel vaker roze, bekakte billetjes zagen passeren dan van die roze, schattige wolkjes?
Hier alvast een opsomming van enkele dingen die bij mij fout gedrag of verkeerde gedachten veroorzaakten. Je weet wel, je zegt of doet dan net datgene waar je achteraf zoveel spijt van hebt. Waardoor je beseft dat een welgemeend excuse het enigste bindmiddel zonder vervaldatum zal zijn. Benieuwd of het herkenbaar is. Here I am, FULL MONTY ;)
Ik was beschaamd om m'n eigen gedrag wanneer...
...de kinderen net iets teveel zaagden dan m'n vermoeide hoofd op dat moment aan kon. Met een roepende en tierende mama als gevolg, waardoor je twee huilende kids creëert die dan eindelijk de aandacht krijgen waarop ze al de hele tijd aan't wachten waren.
...de hond de gepoetste keukenvloer betrad met de meest modderige pootjes die je je kan inbeelden. En ik hem op de minst liefdevolle manier de tuin in joeg met woorden waarvan je hoopt dat de buren ze niet gehoord hebben.
...ik voor de zevende keer uit bed werd geroepen omdat er eentje bang was in het donker. Om deze dan luidkeels te zeggen dat monsters niet bestaan, mama doodmoe is en het nu moet gedaan zijn met die zever! Om dan even later plaats te maken in het papa-mama bed voor een kind dat zo geschrokken is en huilt waardoor je je zo slecht voelt dat slapen niet meer lukt.
...de angst om te mislukken heel wat groter was dan het vertrouwen om te lukken. En ik mezelf in gedachten verweet toch geen talent te hebben waardoor alle productiviteit en creativiteit voor de komende uren verdween als sneeuw voor de zon.
...ik m'n man niet kon overtuigen van datgene waar ik rotsvast in geloofde en hem verweet voor alles waar je achteraf spijt van hebt. Om dan na een periode van stilzwijgen met hangende pootjes jezelf te excuseren en hoopt op een knuffel die de voorbije uren even wist.
...ik gedachten had over anderen die niemand vooruit helpen en die je nooit hardop zou durven uitspreken. En waarvan je hoopt dat een ander ze nooit over jou zou hebben.
...ik niet datgene doe wat ik aan anderen verkondig dat ze zouden moeten doen. En mijn loopschoenen voor de derde keer op rij laat staan omdat ik geen tijd of goesting heb.
We're only human! Bij deze ben ik al trots op mezelf om weer wat maskers afgegooid te hebben. Ooit raak ik nog compleet 'ontwikkeld' tot wie ik écht ben.
Ik ben Inge Schepers
Ik ben een vrouw en woon in Zonhoven (België) en mijn beroep is zaakvoerder bij Back to Basics (www.backtobasics.be).
Ik ben geboren op 11/12/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sporten, schrijven, musical.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
