Zondag 24 november 2013, vervolg week 6

De laatste week liep ik rond met 'een probleem'.  Ik stond er mee op en ging er mee slapen.  Non-stop was het in mijn achterhoofd aanwezig. Bovendien had het impact op veel meer dan louter m'n hoofd.  Ik piekerde vaker, sliep slechter en irriteerde me meer.  Hierdoor leken de kinderen ambetanter en klonk het lawaai harder...

Tot ik m'n probleem anders ging bekijken.  En anders ging benoemen. Want vandaag heb ik immers 'een uitdaging'. Alleen al deze naamsverandering zorgde voor een ander gevoel en andere gedachten. Want nu zoek ik naar oplossingen om de hindernissen de baas te kunnen.  Ik weiger daarom te piekeren over dingen waar ik geen antwoord op weet.  En ik laat het niet toe dat gedachten in mijn hoofd invloed uit oefenen op de mensen die me lief zijn!  Ik weet dat voor deze uitdaging de tijd alle raad zal brengen en ik mezelf zal trainen in geduldig zijn.  Voor iemand die leeft en denkt in 'snel vooruit' is dat even op de rem drukken...Ik heb er afgelopen weekend met enkele - noem het - 'vertrouwenspersonen' over gesproken.  Dat alleen al gaf een gevoel van bevrijding.  Opmerkelijk was dat deze personen geen oplossingen, kritiek of bevestiging gaven.  Ze vertelden me wel hoe zij ermee om zouden gaan.  Net dat was wat ik nodig had, niet meer en ook niet minder!  Bedankt daarvoor.

Vandaag gooi ik 'MaMa' buiten en ik meen het.  Ik ben het kotsbeu om altijd te doen alsof het leven van een ondernemer rozengeur en maneschijn is.  Ook al ben ik Health Coach en inspireer ik anderen om gezonder en gelukkiger door het leven te gaan....Of neen, misschien net omdat ik Health Coach ben raad ik jullie aan hetzelfde te doen!   
Begrijp je niet wat ik bedoel?  Ken je misschien dat gevoel dat je't ondernemerschap soms liever kwijt dan rijk bent.  Wanneer je dag en nacht gewerkt hebt aan projecten die niet aanslaan, wanneer je jouw meest fantastische ideeën niet krijgt omgezet in realiteit, wanneer Di Rupo er nog een schepje bovenop doet, wanneer je jezelf vertelt dat je er misschien toch geen talent voor hebt of wanneer anderen jou gek verklaren en jij het zelf nog begint te geloven ook.  

Dan ken je misschien ook dat gevoel wanneer je je gedraagt alsof alles op wieltjes loopt.  Want welke indruk maak je wel niet als je jouw zwakheden bloot geeft...Geen klant of partner die nog aan de deur klopt.  Je echte ik laten zien is een messteek in het -al oh zo zwak kloppende- hart van je business! 

Nonsens!!!  Daar geloof ik niet in.  Zet die Manische Maskers (= MaMa's) af!  Want ik vergelijk ondernemen met een milde vorm van manisch-depressief zijn; de ene dag schreeuw je van de daken hoe geweldig je leven is en de andere dag zit je diep in de put.  Je leeft op wolken en geniet van de zon, wetende dat die regen vroeg of laat zal volgen.  De donder en bliksem krijg je zomaar kado!  Elke topondernemer heeft eerst moeten kruipen alvorens hij kon stappen of lopen.  En dan nog struikelt hij of gaat eens vies op z'n bek.

Vergelijk het 'ondernemerschap' ook met 'moederschap'.  Je weet pas wat het is als je eraan begonnen bent.  Dezelfde ups and downs en dezelfde maskers en public.  Beide zonder handleiding of garantie op succes.  Waarom zou je als ondernemer er aan denken je geesteskind op te geven? Als moeder geef je je eigen kind toch ook niet op...