Zondag 17 november 2013, vervolg week 5

De hele autorit bibberde en jankte hij, zo zielig.  Op z'n twee jaar voor't eerst gescheiden van de andere hondjes, je zou voor minder.  Volgend uitdaging, de eerste ontmoeting met Rex. Omdat ik alleen was maakte ik Timmie buiten vast aan een paal in de tuin.  Ik haalde Rex erbij, ook aan de leiband.  Ik had immers geen idee hoe Rex zou reageren op deze vreemde hond.  Na een kort snuffelmoment deed ik de leibanden uit en vertrouwde ik op een goede afloop... Heerlijk om die twee achter elkaar aan te zien rennen met kwispelende staartjes. Minstens een uur waren ze non-stop in de weer, hollend en rollend door de tuin.  Af en toe stelde ik me de vraag, zijn die nu aan't ravotten of aan't vechten?  

Vandaag, vijf dagen later, ken ik het antwoord.  Rex en Timmie zijn de grootste speelkameraden.  Verrassende Liefde...als je dat maar weet!

Woensdag 13 november 2013, week 5

Ik weet het, bloggen is voor zondag avonden, maar vanavond maak ik graag een uitzondering.  Want dankzij een opdracht uit 'Een Schatkist vol Geluk' werd er voor het eerst écht nagedacht over een hond in huis.  Mede omdat onze dochter Anouk toen al minstens een jaar dagelijks een smeekbede hield in de hoop mama te overtuigen.  Ik was op dat ogenblik degene die honden koppelde aan kwijlen, stinken, blaffen, vuile poten, smerige vloeren, kapotte zetels, haren overal, kakken en pissen op plaatsen waar je niet wil dat ze't doen én allergie!  Met andere woorden: 'Er komt nooit een hond bij ons in huis want mama moet daarvan niezen en snuiten!'

Tot een week nadien een verdwaalde viervoeter in onze tuin belandde.  Mijn man en de kinderen waren op't moment van mijn thuiskomst volop aan't ravotten met die hond, in afwachting op iemand van't asiel die hem kwam oppikken.  Het waren de stralende oogjes van mijn dochter die me deden smelten.  Nooit eerder zag ik haar zo gelukkig als daar in de tuin met die perfect, afgetrainde hond.  Ik sloot aan met de speelse bende en genoot met volle teugen.  Dit was nu voor't eerst in mijn leven dat ik sympathie kon opbrengen voor een hond.  Een zalig beest!  In de hoop dat hij nooit zou opgepikt worden bij't asiel namen we afscheid van onze vriend de Border Colli.  'Mama, deze hond vond jij toch ook leuk en je moest niet niezen.  Misschien kunnen we dan toch...'  

Twee weken nadien zat ik op facebook en post er iemand een foto van een border colli.  'Deze hond zoekt een nieuwe thuis, liefst een gezin met kinderen.'  Omdat de gelijkenis zo groot was met de verdwaalde hond uit de tuin nam ik de telefoon.  Drie dagen later gingen ik met de kindjes een kijkje nemen...Het was niet de verdwaalde hond doch deze had alles en nog véél meer om zonder aarzelen de onze te worden.  We waren meteen verliefd en kwamen een paar uur later thuis met Border Colli Rex...Zijn mand, eetbak en zoveel meer werden nadien nog snel aangekocht.

Onze Poesie, Rex z'n grootste tuin-entertainer, is tot op de dag van vandaag nog steeds spoorloos.  De hoop hem nog ooit levend terug te zien is daardoor heel klein geworden.  Het is Rex die er het meeste onder lijdt.  Hij weet met zichzelf geen blijf en vraagt onnoemelijk veel aandacht.  De dagelijkse wandeling en het speelkwartiertje met de bal wegen niet op tegen de speelsheid en onverwachte moves van onze kat.  

Het is opnieuw een facebook post die mijn aandacht krijgt.  De persoon bij wie we Rex hebben gehaald is op zoek naar een Cocker om zijn petekindje kado te doen.  In een flits wil ik hem vragen ineens twee van die hondjes te zoeken, doch ik doe het niet.  Om een paar dagen geleden van hem een bericht te ontvangen dat hij 1 reu en 3 teefjes heeft zitten.  Met de opdracht 'De verrassende Liefde' in mijn achterhoofd was opnieuw één bezoekje voldoende om met 'Timmie' thuis te komen.  Een Engelse Cocker Spaniël van nog geen twee, net de leeftijd die Rex had toen we hem kregen.  En het mandje...deelde Rex met plezier na wat heen en weer gesnuffel.  Kortom, Rex heeft weer nieuwe uitdagingen en entertainment in onze tuin.  Zalig om die beesten samen bezig te zien!  Echte soulmates.

Om af te sluiten graag een waarschuwing aan mijn bloglezers.  Besef dat het serieus uitoefenen van deze schijnbaar onschuldige opdrachtjes grote gevolgen kan hebben.  Zowel voor uzelf als voor zij die u lief zijn.  Want naast 'Een Schatkist vol Geluk' en 'Een Schatkist vol liefde' lopen er sinds vandaag 'Een Hondje vol Geluk' en 'Een Hondje vol Liefde' rond!  Onverwachte gezinsuitbreidingen die in 2011 ondenkbaar en onbespreekbaar waren...  Namasté Rex! Namasté Timmie!  Dank je wel Leo Bormans!