Woensdag 27 mei 2105 Ik werd vanmorgen gewekt door een berichtje van Greta, mijn altijd lieve en bevallige buurvrouw. Ik dacht eerst aan een onheilsbericht in de mening dat het ergens in de nacht was tot bleek dat het 6:45 was en iedereen nog in zijn bed lag...niemand die driftig zijn rugzak aan het inpakken was, nog een paar snurkers op de achtergrond en duisternis. Hoe kan dat nu? Ik viel bijna uit mijn bed van verwondering. Of zou het feit dat Santiago binnen bereik ligt en er vandaag maar 19 km moet gedaan worden er wat mee te maken hebben? Nu ja, dus goed geslapen tot Greta mijn nachtrust verstoorde...foei Greta. Om 7:30 de rugzak opgesmeten en met de zon aan de blauwe hemel en Santiago binnen stapbereik al fluitend mijn eerste schreden van de dag gezet...even aarzelend en dan met vaste tred naar O Pedrouzo 20 km voor Santiago de Compostela. Zes km later in Calzada mijn ontbijt genomen, spek met eieren en brood met koffie lekker zittend in het zonnetje. Een beetje verder maanden mensen me aan om stil dichterbij te komen, bleek het een jong konijntje te zijn dat speels heen en weer aan het spurten was en gekke sprongen maakte en totaal geen angst had van ons, het leek wel alsof het een show opvoerde voor ons. Schattig tot en met. En nog wat verder kwam ik het Amerikaanse koppel terug tegen die samen mij in Lourdes waren vertrokken. De vrouw die het al moeilijk had verdiende een dubbele 'Compostela'. Voor haar was het veel moeilijker dan voor mij..je zag je ook aan haar dat het tijd werd dat ze Santiago bereikte..je kon het lezen op haar gelaat. Na een babbel nog de wens geuit dat we elkaar in Santiago nog zouden zien, samen starten en samen eindigen in Santiago zou mooi zijn, afwachten maar. En ik kwam ook het koppel tegen dat ik al enkele malen gezien had waarvan de man een kinderwagen voortduwde met drie wielen weliswaar die zwaarder en steviger waren dan die van een normale kinderwagen. Daar moest ik het fijne van weten. Het bleken Canadezen te zijn die met die kinderwagen in Saint-Jean-Pied-de-Port vertrokken waren om naar Santiago te gaan...chapeau zeggen ze hier. O..en in die kinderwagen zat nog een schattig ventje ook. Doe het maar eens haast 800 km een kinderwagen voortduwen over dikwijls zeer zwaar terrein. En ook de Texaan van 82 die ik enkele weken geleden tegen kwam liep ik tegen het lijf, al leek hij wat verward en niet zo alert als toen ik hem eerst tegen kwam...de warmte? Een stuk voor O Pedrouzo stond er in het bos een kast waaruit muziek kwam en een bus met folders ernaast met reclame voor een albergue genaamd Porta de Santiago met foto' en details die me wel aanspraken. Dus daarheen en de laatste herberg was echt wel de beste, een mooie ruime moderne aangename herberg met zeer vriendelijke mensen, een plezier om er te vertoeven. En....en rustige mensen, geen groep lawaaierige Italianen die ik al eerder tegen kwam en die dachten dat zij het middelpunt van de aarde waren. Neen, allemaal rustige vriendelijke mensen hier. Wat me vandaag ook was opgevallen dat veel mensen samenklitten en met elkaar spraken en lachten, de opluchting dat morgen hun eindpunt er was. Rond 18:00 uur. Zowat mijn uur om te gaan eten naar het restaurant getogen om te eten, wat dacht je anders? Na de vorige entrecote-uitspatting met toiletaire nachtelijke gevolgen de kaart maar goed gelezen, al goed want er stond een schotel bij met een stuk vlees van 600 gram. Mijn heerlijk menu vandaag bestond uit croquetten met vis, zowat als gisteren maar een trap hoger. Een sirloinsteak blue met alweer die fritten op z'n Spaans en een heerlijk zelflbereide mandarijnen crème glace...jaja Roger..' Crème glace en deze was zeker zo goed als die van de Foubert. Een glas Rioja en een koffie. Het was heerlijk!! En terwijl ik zat te eten zag ik aan de overkant Serge passeren. Had ik buiten gezeten had ik hem kunnen roepen. Maar ik zal hem morgen dan nog wel tegen komen...hoop ik. Zo, de dag begint stilaan op zijn einde te lopen en ik verwacht elk moment een telefoon van die van ons, ge weet wel. Ik zal in elk geval heerlijk slapen en ik hoop dat zulks ook met jullie zal zijn. In elk geval, vergeet niet om morgen samen met mij het laatste stuk mee te wandelen...20 km, dat gaat wel lukken hé, en ik heb nog altijd GehWohl crème voor de voeten over voor zij die dan last moesten hebben van de zere voeten. Dag lieve volgers. ;-))
