Zondag 24 mei 2015 Twee nachten achter elkaar goed uitslapen....heeeeeeeerrlijk. Vandaag 21,5 km. Rustige dag vandaag. Nog lekker uitgebold in mijn rustige verblijf, en om 8:30 buiten gestapt. Helderblauwe lucht, zon en fris uitgerust en Santiago in de buurt. Vooruit met de geit. Vrij snel in de natuur terug..ik zat aan de buitenrand van de stad. Wat me al vrij snel opviel was dat er veel volk onderweg was, en plots viel mijne frank... het is te zeggen, mijn 0,025 eurocent. Van Sarria naar Santiago is 108 km, en hier beginnen de easy-stappers voor de Compostela. Met 100 km op het conto krijgen ze de Compostela al. Het was een groep die begeleid werd en waarvoor ze 360 euro betaalden om die tocht te doen in 6 dagen, hotel en eten en transfer van de bagage inbegrepen... zodat ze enkel een klein rugzakje moesten dragen. Hoe ik dat weet? Een gesprekje gedaan met twee van hen, twee Ierse meiden. Effe de vis uit hun neus gepeuterd. En ze doen er zes dagen over, alhoewel het in vijf dagen kan...maar zes dagen brengt uiteraard meer op. Bussenis is bussenis zou Boma zeggen! Maar zoals al gezegd...ieder zijn Camino. Maar de Duitsers zeggen..."Der weg is das ziel". En zo is het ook....de weg naar Santiago is het doel...zonder die weg, heb je geen Camino de Santiago gedaan. Hoe dan ook, ik was zo uitgerust dat ik de eerste 13 km in één trek deed omdat als je een bar voorbij kwam die al vol zat met de easy-stappers. Ik schoof dus maar telkens door tot ik aan een bar kwam in Ferreiros om daar een bocadillo te eten met Galliciër ham en koffie. Er zat een Franse bulldog die mij wel zag zitten, en ik hem. "Streel me" stond er in zijn ogen te lezen..ok. Jij vraagt, ik streel. De tranen stonden in zijn ogen als ik vertrok. Verderop in Vilachá, een dorp voor Portomarin stond er een huis Casa Suzanne. Die vrouw had ik gisteren ontmoet in Sarria en was een Australische die in dat dorp een huis had gekocht...en ze vertelde me dat als ik aankwam maar eens Suzanne moest roepen, eens daar aangekomen zag ik het raam openstaan en riep ik Suzanne, maar ze zal het niet gehoord hebben want er kwam geen reactie. En ik durfde niet harder te roepen...stel je voor dat die andere Suzanne het zou horen. Ik dus maar een watertje genomen à la donativo. Maw, er stond een tafel met vanalles en nog wat en je kon nemen wat je wilde en zelf in de bus steken wat je kwijt wilde. Zo zijn er ook albergues die je vrij laten wat je wil betalen, of niet wil betalen. Vandaar nog 1,5 km naar Portomarin. Daar aangekomen direct naar de albergue die ik genoteerd had en waar het 10 euro was om te slapen, Albergue Ferramenteiro. Een private herberg maar modern en superproper. Met een fantastisch zicht op het meer beneden en de groene omgeving. Het was trouwens een zeer mooie en zeer aangename wandeling vandaag. Een romantisch landschap met loof, naaldbossen en weiden. Ok, me geïnstalleerd zoals al zo dikwijls met douche en de was, en me dan op het terras met mooi uitzicht gezet met een biertje uit de automaat. Ik werd zo loom van het biertje en de warmte dat ik mezelf moest dwingen om recht te staan, dik tegen mijn goesting. Dan maar naar het centrum gewandeld, ttz, een lange straat met halfweg een plein met een tempel..geen kerk dus. Een supermarkt, banken, bars en restaurants en een souvenierwinkel. In het terug komen een crème glace gekocht...warm weer hé...en me dan nog wat op mijn gat gezet om dan maar eens een pizza te gaan eten, dat was lang geleden en ik had er dik genoeg mee met een caña cerveza. Ik zat zo vol als een ei...zware pizza!! Volledig voldaan ben ik dan maar aan de blog begonnen..en ik moest me vandaag niet haasten, want die van ons, ge weet wel...zit in de sauna Katara in Belsele. Ik zal ik mijn voeten wel afdraaien...hahahahahaha. Neen hoor, ze mag ook al eens naar andere knappe mannen kijken als ik niet thuis ben. Zo beste mensen, het weekeinde zit er alweer bijna op. En voor mij, net zoals ik klein was en als Sint Niklaas kwam....Nog 4 keer slapen. Buenos noches y hasta la mañana...besos à todo. Yo.
