Vrijdag 22 mei 2015 Een wereld van verschil, ik was onder normale mensen. Ik werd wakker om 6:07, en iedereen lag nog in zijn bed. Even naar het toilet en terug de slaapzak in. Om 6:50 hoorde ik gapen en uitrekken en stak ik mijn benen uit bed. En langzaam kwam iedereen tot ontwaken. Ik had geslapen als een engel...wat logisch is gezien ik ook een engel ben. Ja hoera....weer normale mensen ontmoet! Twee koffie's gemaakt en dan de rugzak gemaakt en rustig aan om 7:30 vertrokken, oorspronkelijk zou het 21,5 km worden, maar ik koos voor de langere maar tevens de mooiste route over de heuvels die 24,5 km bedroeg. De andere route ging grotendeels langs de weg zonder grote hoogteverschillen. En ik moet zeggen....het was een prachtwandeling dwars door de natuur over heuvels en door dalen. En veel volk was er niet op die route. Het eerste gedeelte en ook dat van gisteren kan je wat vergelijken met de Vogezen...maar hoe dichter ik naar Sarria kwam, hoe meer het de Elzas werd. Eerst steile hellingen en hoog, om dan te veranderen in lagere heuvels die bol stonden en minder steil. Op gebied van natuurschoon was het vandaag top! In Samos waar een klooster was dat zeker de moeite was om te bezoeken maar waar ik geen tijd voor had, heb ik ontbeten, er stond een strakke wind maar de zon scheen. En na Samos kwam in in het mooiste stuk terecht, verlaten en haast geen mens te zien. Na een tweetal uren kwam ik uit op de samenkomst van de lange en de korte weg, en plots zag ik terug mensen. Dan was het het laatste stuk richting Sarria, en alweer kwam ik Serge tegen volop vuil aan het rapen, samen met de kleine Japanner. Koddig zicht Serge die groot en zwaargebouwd is en daarnaast de kleine tengere Japanner. OK, afzakken naar Sarria dus, een moderne stad met enkele oudere straatjes. Bij het binnenkomen van Sarria stapte ik het toeristenbureel binnen voor een plan en informatie over het pension waar ik een kamertje had geboekt...en wie kwam daar binnen? Over een ongelooflijk toeval gesproken, het Amerikaanse koppel dat samen met mij in Lourdes gestart was en die ik sind Burgos niet meer gezien had, we vlogen elkaar om de hals omdat we dat niet meer verwacht hadden. En normaal gaan zij samen met mij de 28e in Santiago de Compostela aankomen, so...hope to see you again in Santiago!! Het lijkt een eeuwigheid geleden sinds het vertrek in Lourdes. Uiteindelijk in het pension terecht gekomen en dat viel reuze mee. Het was een soort appartement met vier kamers, een keuken en badkamer die gedeeld werden. Maar ik was er alleen met een Franstalige die niet echt het begrip 'sociaal zijn' kende. Die man heeft bij het binnenkomen enkel een korte groet gegeven, voor de rest zat hij een uur in de badkamer of op zijn kamer. Hij had totaal geen zin in contact..soit...zijn camino. Ik ben dan naar de supermercado geweest en me een kotelet gekocht, boter en rijst met groenten, een fles Marqués de Caceres, dessert, brood en jamon de serrano voor morgenvroeg, een snoepje en twee alcoholvrije biertjes voor morgen. En ik zat gerust. De rijst met groentjes en kotelet en saus heeft me goed gesmaakt. Die van ons, ge weet wel, kan natuurlijk veel beter en lekkerder koken. Maar ik was happy. Miljoenen die zouden vechten voor wat ik vanavond gegeten heb. Morgen dus nog een rustdag...en dan nog 5 dagen wandelen. De weersvooruitzichten zijn prima. Zon en geen regen met temperaturen tot 24 graden. Voor de rest..bijna vergeten...maar nog steeds geldig....Leen(tje) verjaart vandaag, al heb ik wel te doen met haar. Haar man trapt namelijk redelijk door. Hij trapte eens van Sint-Niklaas helemaal naar Santiago de Compostela met de fiets....trapt ge dan door, of trapt ge dan door? Natuurlijk trapt ge dan door. Daarom Leen(tje)....in eerste instantie mijn oprecht medeleven, en anderzijds mijn hartelijke gelukwensen met je 45e verjaardag. Hip hip hip...en ja hoor, de rest kennen jullie wel zeker! So folks.....see you later....alligators en kus kus kus. Btw...op de foto....Serge en ik.
