Deze week was iets minder dan de vorige, we hebben redelijk veel
voor school gewerkt. Er zijn leukere dingen om in dit land te doen, maar wat
moet dat moet.
Er was nochtans een uitstekend begin van deze week, eindelijk
was ons pakket uit België toegekomen (nog eens bedankt aan de ouders en broers
van Nicolas trouwens). Eindelijk hadden we onze paaseitjes, chokotoffs, enkele
kranten, een leuk kaartje en tot slot Duvel tripel hop. Het pakket was
blijkbaar al op 1 april aangekomen zijn. Die mannen zullen gedacht hebben we
doen eens grappig, maar kom het is in orde en wanneer we volgende week gedaan
hebben met onze stage kunnen we er is invliegen!
De rest van de week was het 's avonds vooral eten en nog wat aan
ons verslag werken. Wel opmerkelijk waren de vechtpartijen, we hadden dit hier
nog niet gezien, maar nu ineens 3 op 1 week. Eerst was er een ruzie op straat,
waar een agressieve man het aan de stok kreeg met 5 bewakingsagenten (en zo'n
honderd man dat er rond stond om van dit schouwspel te genieten). Ten tweede
was er een opstootje in het ziekenhuis zelf tussen een ambulancier en een
familielid van een patiënt. Het derde was het meest grappige, aan de ingang van
de Simba (een plaatselijke supermarkt). Normaal staat hier een hele rij
motortaxi's te zwaaien en te roepen: mister, mister, taxi? Nu was heel de
straat versperd met deze moto's, lagen er vier op de grond en de eigenaars
ervan waren met de helmen (die ze normaal aan hun passagiers lenen) op elkaar
aan het kloppen. Resultaat: bijna al hun helmen stuk, van je eigen ruiten
inslaan gesproken. De politie is wel steeds snel ter plaatse, en wanneer ze er
gaan tussen staan met hun gigantische wapens, gaat de storm meestal snel
liggen.
Op vrijdag kregen we reeds onze punten, omdat de
hoofdverpleegkundige volgende week naar Congo gaat. De punten waren een
meevaller. Volgende week nog 3 dagen en onze stage zit er al op!
Zaterdag gingen we eens iets anders doen dan voor school werken.
Een memorial bezoeken (voor de verandering). Dit keer de kerk in Nyamata, dit
was misschien wel de meest aangrijpende plaats die we hier al bezocht hadden.
De kerk lag vol met kleren, allemaal van de 10.000 mensen die hier in 1994 om
het leven gebracht werden. Daarnaast was er ook een muur waar men toen de
baby's tegen doodgeklopt heeft en een kelder in het midden van de kerk waar
heel wat schedels en botten in lagen. Daarna gingen we de grafkelders achter de
kerk bezoeken. In deze 2 kelders liggen 41.000 lijken van personen uit Nyamata
en omstreken. Tot onze verbazing mochten we in deze kelders gaan. De rekken
binnenin lagen vol met schedels en botten (wat zich vooral uitte in een enorme
stank). Achteraf hebben we gewoon de bus terug naar Kigali genomen. Onderweg
begon het ineens te stinken in het busje? Nicolas dacht eerst nog dat het kwam
doordat het vrouwtje naast hem haar arm omhoog hield, maar dat zou sterk
geweest zijn. Neen, het was een platte band. Even wachten dus totdat de
chauffeur er een andere versleten band opgelegd had. 's Avonds zijn we Dyna nog
even tegen gekomen (het meisje dat in het begin onze telefoonnummers gevraagd
had). We hadden haar niet herkend maar zij ons wel (we vallen natuurlijk net
iets meer op ook natuurlijk).
De volgende ochtend hadden we koffiekoeken voorzien,
rozijnenkoeken. We gingen nog wat voor school werken en moesten er dus stevig
opstaan. In de namiddag toch even een pauze, zodat we Brugge - Anderlecht
konden zien en dan weer verder werken. 's Avonds nog een filmpje kijken en dan
ons bed in.
Volgende week is reeds week 10 en de laatste week van onze
stage. Vervolgens trekken we richting Oeganda, dus het zou kunnen dat de blog
wat later aangepast wordt. We doen ons best om jullie op de hoogte te houden.
Rwanda 2013
