We starten dus meteen met vrijdag. Het was vrij druk op stage, 3 patiënten waren een race aan houden om het meeste koorts (nek aan nek, alle drie hoger dan 40). Wanneer in de namiddag dan nog maar de helft van het personeel terugkwam, hadden we onze handen meer dan vol. Vrijdagnamiddag is het hier namelijk tijd om te sporten.

's avonds zijn we dan op zoek gegaan naar een nieuw restaurant (in een iets armere buurt). Dan zijn we terecht gekomen in een donker kot waar we enkel nog een gebakken ei met vanalles bijgesmeten. Het dessert was een Guiness, wat eigenlijk helemaal niet lekker was. Om het weekend toch goed in te zetten zijn we ons naar goede gewoonte een fles whiskey gaan kopen. Hierbij viel vooral de aandacht van het vrouwelijk personeel van de supermarkt op. Tot slot hebben we de rest van ons weekend wat gepland met een goed glas whiskey.

Zaterdag hadden we op tijd onze wekker gezet. Douchen en vertrekken richting nationaal historisch museum, wat eigenlijk niet echt de moeite was. Buiten een paar mooie vlinders en vogels in hun tuin. Tot we in het dal naast het museum een veld zagen, waar ze handbal aan het spelen waren (zie foto). Daar wou Nicolas dan natuurlijk naartoe. We kwamen terecht in een smal steegje en geen van ons beide wist welke richting we uit aan het gaan waren. We wouden bijna terugkeren toen plots een groep kinderen ons omsingelden. Deze waren enkel uit op een foto met ons (ze hadden namelijk het fototoestel rond de nek van Nicolas zien hangen). Natuurlijk zijn we hier op ingegaan. Vervolgens hebben 2 van deze kinderen ons naar het veld gewezen, langs een heleboel krotten. Muzungu, muzungu muzungu, ... (Betekent witte mannen), ze riepen het zelfs van 100 meter afstand. Net aangekomen was de match natuurlijk juist afgelopen en dienden we helemaal rond te gaan om terug te raken. 35°C was het. Eens terug waren we dan ook wat vermoeid. Het enige wat we nog gedaan hebben is samen met Narcisse de taxi gepakt richting een ander deel van Kigali. Daar zijn we dan Chinees gaan eten. Nadien waren we nog van plan van uit te gaan in deze buurt, maar dat zagen we uiteindelijk alle 3 niet meer zitten. 

Zondag gingen we dan wat uitslapen. Maar niet tot 12u natuurlijk, en aangezien Dylan niet met woorden wakker te krijgen was, heeft Nicolas het maar anders aangepakt. Loeiharde muziek van Samson en Gert en daarna de irritante deuntjes van kinderen voor kinderen :D Normaal gingen we dan onze was doen, maar dat was buiten de kranen van het klooster gerekend. Na anderhalf uur hadden we opnieuw water. 

Na de was zijn we dan op zoek gegaan naar een plaatselijk marktje en een winkel met allemaal typisch Rwandese souvenirtjes. In dat laatste winkeltje zijn we iets vreemd tegen gekomen. Opeens kwam er een meisje naar ons, we dachten dat ze er werkte. Maar vrij snel vroeg ze ons gsmnummer omdat ze deze week een feestje gaf. Misschien niet zo verstandig dat we ons nummer gegeven hebben, maar we zien wel. Zolang ze niet weet waar we verblijven is het goed zeker. Daarna zijn we de inkopen voor deze week gaan doen (we hebben hier al 20l water in voorraad). En hebben we een stuk taart gaan eten met een halve liter koffie. Misschien ook niet ons beste idee dat we hier al hadden. We zijn pas rond kwart na 1 in slaap gevallen.

Het was dus met zeer kleine oogjes opstaan. Maar toen we op stage aankwamen bleek er toch niet zo veel werk te zijn. De 3 van de koortsrace waren alle 3 overleden en er lagen nog slechts 2 patiënten op ICU. Uiteindelijk is er nog 1 patiënt bijgekomen. 

Vandaag zijn we ook door dokter Benjamin uitgenodigd om woensdagavond bij hem langs te gaan. Het wordt dus steeds drukker, en ons schoolwerk moet ook dringend gaan gebeuren :s

Geniet nog van de sneeuw in België,

groeten Dylan en Nicolas