Over onze werkweek deze week valt niet echt veel te
vertellen. Enkel het feit dat we momenteel in de helft van onze stage zitten.
nog 235 uren te gaan dus de komende 5 weken.
Vrijdag vierden de mensen hier goede vrijdag, een nationale
feestdag van Rwanda. Dit is blijkbaar een aantal jaren geleden veranderd, want
voordien vierden ze net zoals bij ons paasmaandag. Wanneer we 's avonds naar de
supermarkt gingen viel ineens de elektriciteit uit voor vijf minuten. Best een
grappig zicht wanneer iedereen zijn inkopen zoekt met de lichtjes van hun gsm.
Op zaterdag was het dan het ideale weer om te gaan zwemmen
(net zoals we gepland hadden). Hiervoor zijn we naar Cercle sportif geweest,
een plaats waar je niet alleen kan zwemmen, maar ook tennissen, volleyballen,
rugby spelen, ... Om daar te geraken hebben we dan toch voor de eerste keer de
motortaxi genomen. Dit heeft zolang geduurd omdat onze beste klanten op de
Intensif Care Unit afkomstig zijn van ongelukken met een motortaxi. Toch zijn we
op een veilige manier in Cercle sportif geraakt, en het zwemmen heeft ons deugt
gedaan. Narcisse was trouwens ook mee, en heeft wat lessen schoolslag gekregen
van zwemleraar Dylan. Achteraf nog een ijsje bij het zwembad: Geweldig
's Avonds zijn we dan in het ander stadsdeel op zoek gegaan
naar een Japans restaurant dat men ons aangeraden had op stage. Toen we dit
aan enkele politieagenten vroegen of zij een Japans restaurant in de buurt
kenden, vroeg één van hen of we Japanners waren. Dylan antwoordde volmondig ja,
waarop Nicolas zijn lach niet kon bedwingen. De agenten konden er minder mee
lachen en we besloten maar gewoon door te lopen. Uiteindelijk hebben we een
Chinees restaurant gevonden en zijn we daar maar binnen gegaan (Aziaten zijn Aziaten
hé :). Vervolgens werden we in een aparte kamer binnengeleid met een enorme
ronde tafel enkel voor ons twee. Ook kregen we een persoonlijke deurwachter
die ons geen seconde uit het oog verloor. Vervolgens begon Dylan meteen over
zijn verhalen van de Chinese maffia. Maar het moet gezegd, het was één van de
betere Chinese restaurants waar we allebei al gegeten hadden. Tot slot zijn we
toch maar met de gewone taxi naar huis geraakt, tegen een schappelijke prijs.
Met dank aan het ijskoude pokerspel van Dylan: in zijn short en T-shirtje de
deur van de taxi dichtgooien en doorstappen, terwijl het serieus aan het
gieten was.
Vandaag is het Pasen, maar paaseitjes hebben we hier niet
gevonden hoor :s Sinds vandaag zitten we ook terug op het zelfde uur als
jullie, met als grootste voordeel dat vooral Nicolas makkelijker naar de
voetbal kan kijken. Deze namiddag zijn we naar een internetcafé om naar de
ronde van Vlaanderen te kijken. Uiteindelijk hebben we maar met ons eigen
internet gekeken, want blijkbaar vind je in Afrika ook internetcafés zonder
internet :)
Vanavond kruipen we opnieuw niet te vroeg ons bed in, morgen
starten we namelijk opnieuw met nachten. De komende 5 weken wisselen we elke
week af: een week nachten, een week dagen, enz.
Rwanda 2013
