Na de commentaar op ons stuk van vorige week (Volledig terecht trouwens), hebben we besloten de blog opnieuw te maken zoals we voordien deden.
Maandag zijn we pas om 12 uur opgestaan. Om ons een beetje aan de nachten aan te passen natuurlijk. Vervolgens zijn we buffet gaan eten, veel beter dan wat we gewoon waren eigenlijk. Na ons eten dus nog een dutje doen op ons bed en daarna vertrekken richting stage. De eerste nacht is vlot verlopen, 14 uur viel nog mee (toch voor de 1e nacht). Het werd enkel wat ongemakkelijk toen ze Dylan naar het labo stuurden, en vervolgens een verpleegster mij op de man af vroeg om haar naar België te helpen. En wij maar denken dat dergelijke verhalen overdreven waren. Wanneer het eindelijk 7u was, bleek onze dienst er toch nog niet op te zitten. De briefing bleek nog tot 8u te duren. Vervolgens snel nog iets gegeten (Nutella!!), en dan ons bed in.
De wekker liep dinsdag namiddag iets te snel af. Een douche nemen en vervolgens richting pizzeria (van een stevig ontbijt gesproken). Dylan kreeg opeens het schitterende idee om een extra pizza te bestellen (en dan verbaasd zijn als men ons op skype zegt dat we verdikt zijn). s Avonds hadden we dus nog een pizza over om op te eten en voor de zekerheid hadden we ook nog een doos everyday koeken meegenomen. De koeken werden ons 1 voor 1 vakkundig afgeluisd door onze collegas. Toch zijn we ook deze nacht vlot doorgekomen.
Woensdag liep de wekker echt veel te snel af. Snel eten dus en opnieuw ons bed in. Toen we op stage aankwamen schrokken ze zich een ongeluk. Drie nachten na elkaar is blijkbaar niet de gewoonte hier. Vervolgens zei men ons weinig subtiel dat we er vermoeid uitzagen. Ze hebben ons dan maar wakker gehouden door de hele nacht plaatselijke muziek te draaien. Moe maar toch voldaan hebben we onze week nachten toch overleefd.
Donderdag hebben we onze wekker echt vervloekt. Toch leek het ons het beste idee om op tijd op te staan, zodat we s avonds nog zouden kunnen slapen. Nicolas ging vandaag op zoek naar een kapper, zonder succes. s Avonds hebben we dan rustig naar Tarzan gekeken en vervolgens vlug ons bed ingedoken.
Vrijdag eindelijk uitslaapdag!!! Daarna hebben we afgesproken met onze goede vriend Narcisse, om af te spreken hoe we naar Butare zouden gaan. Na onze afspraken heeft Nicolas dan toch nog een kapper gevonden, terwijl Dylan achter water gegaan is. Ook dienden we onze tickets al te kopen in het taxipark. In de buurt van het taxipark hebben we dan ook gegeten. Niet een van onze beste ideeën: 1,5u wachten op ons eten en dan het verkeerde voorgeschoteld krijgen! Gelukkig hield DJ Ronnie de sfeer er nog in, of niet natuurlijk. Vervolgens snel naar huis, morgen een zware dag.
Zaterdag om 5u30 de wekker. Om 7u de bus nemen richting Butare, om daar dan nog 2u op te slapen. Om negen uur kwamen we dan aan bij het nationaal Rwandees museum. Best wel nog interessant, enkel jammer dat er geen fotos mochten genomen worden. Met een enorme honger dan richting stad gegaan, om ons een omelet te kopen. En nadien de taxi genomen richting de koffievelden van Maraba. Dit was ongetwijfeld het hoogtepunt van onze trip (zeker wanneer de souvenirshop in Butare nog bleek gesloten te zijn), ook al was het toen hevig aan het regenen. Enkele personen hebben ons de volledige weg uitgelegd van de koffiebonen (Mits de nodige vertaling van Narcisse natuurlijk). Het winkeltje om de koffie te kopen was natuurlijk ook gesloten. In het terugrijden zijn we dan nog gestopt om enkele fotos te nemen van de rijst- en koffievelden. Daarna hebben we de bus terug genomen richting Kigali. Toen we nog een bus namen van het taxipark naar onze kamer, besliste deze uit het niets zijn koers te veranderen. De rede hiervoor was het tekort aan passagiers. Dan maar verder gereden met een soort van disco-busje. Discolampen, muziek op maximum en videoclips op een klein schermpje (we hebben het laatste hier nog niet gezien hoor).
Zondag was het tijd om voor school te werken, nadat we ons uitgeslapen hadden natuurlijk. En tegen de avond kwam het hoogtepunt van deze dag: het skypen met de familie. Af en toe sluipt er toch wat heimwee onze kamer binnen.
Morgen starten we opnieuw met de werkweken van 5 dagen. En moest het een troost zijn, hier was het vandaag ook maar 20°C
We hebben eindelijk de tijd gevonden om nog eens een blog te
schrijven. Over het beging van de week valt niet veel te vertellen. We hebben
uiteindelijk dinsdag ook niet met het Rwandeese meisje afgesproken, aangezien
we dit allebei een raar verhaal vonden. Achteraf werd ze ook wat te
opdringerig, daarom geven we ons nummer enkel aan personen die we kennen. Wat
we eigelijk al van in beging hadden moeten doen.
Woensdag daarin tegen was wel een topdag, s avonds waren we
uitgenodigd om bij dokter Benjamin (van de republic très très très democratic
de congo) te gaan eten. We zijn direct na onze stage afgehaald door een vriend
van bejamind dokter bless. Na 15 minuten stappen kwamen we aan bij zijn huis (niets
aan dit huis deed vermoeden dat hier 2 dokters zouden wonen). Toen we binnen
kwamen werden we direct openlijk ontvangen en kregen we iets te drinken
aangeboden. Onze gesprekken als mannen onder elkaar ging er geen enkel thema
uit de weg ( politiek, familie, geld, amusement,...), maar allemaal op een zeer
amicale manier. Verassend genoeg stond er ook een heel buffet klaar voor ons. De wijze les die we hier uit geleerd hebben is
dat pili-pili hier niet om op te eten is maar om maar even op het eten te doen
(vraag maar aan dylan). Na het eten hebben we allemaal in spanning zitten wachten
op wie de nieuwe paus zou worden. Hopend op de eerste afrikaan, maar jammer
genoeg werd het een Argentein. Na zijn
toespraak zijn de 2 dokters met ons mee terug gestapt naar huis. Vervolgens
zijn we meteen in ons bed gekropen aangezien we de volgende dag opnieuw om 6
uur moesten opstaan.
Vrijdag hebben we na onze vermoeiende stage dag onze inkopen
gaan doen voor onze safari voor zaterdag. Hier na zijn we dan direct in ons bed
bed gekropen we moesten nammelijk opstaan om kwart na 5 zodat we om 6 uur konden
vertrekken.
Zaterdag ochtend was de chauffeur verrassend goed op tijd.
Zo begongen we samen met 2 studentes vroedkunde aan onze 2,5 uur durende rit.
Hiervan weet Dylan niet veel meer aangezien hij al inslaap lag na 5 minuten.
Het laatste half uur voelde we ons net Fransiscus de eerste in zijn paus
mobiel. Alle kinderen op onze weg zwaaiden nammelijk naar ons.
Eens in akagera was het betalen en vertrekken. Onze
chauffeur was gelukkig wel gewoon om op deze slechte wegen te rijden, ook had
hij het sterke vermogen om dieren op een afstand te detecteren. Hierdoor hebben
we dan ook veel dieren gezien (zie foto's).
Om kwart voor 2 zijn we dan terug vertrokken richting Kigali. S' avonds
werden we dan uitgenodigd om samen met de 2 studentes (Yasmine en Stephanie)
een pizza te gaan in een gezellig restaurantje. Een leuke manier om deze dag af te sluiten.
Zondag uitslaapdag !!!!!
Deze was meer dan welkom na deze zware week inclusief zaterdag. Vervolgens dan ons weekelijks ritueel... de
was :s. Vervolgens zijn we kunnen begingen aan ons schoolwerk. Dit hebben we
nog op een vrij leuke manier kunnen doen aangezien we hiervoor naar een
internet café zijn gegaan. Waar we dan ook meteen deze blog hebben geschreven.
Morgen starten we onze nieuwe week. 3 nachten van 14 uur.
Dan hoppelijk volgende week zaterdag een bezoek brengen aan Butare.
Rwanda 2013
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
