Waar pak je nog mee uit nadat iedereen eerder dit jaar het kinderkoor al heeft gezien tijdens een van de zaaloptredens of op Werchter? De Jeugd van Tegenwoordig hebben ze vorige week al op het podium van de Amsterdamse Paradiso gehaald. Er bleef dus weinig meer over dan de muziek voor zich te laten spreken in Vorst Nationaal. dEUS focuste volledig op de songs: een zeer sobere belichting, veel hard stroboscooplicht en geen franjes. Decor? Projecties? Allemaal overbodig, want die leiden de aandacht af van de muziek. Zelfs de fysieke speelruimte werd bewust klein gehouden. Weinig indrukwekkend misschien, maar zo wisten Tom Barman en de zijnen de bunker van Vorst te herleiden tot een intieme club.
Negen maanden intensief toeren hebben dEUS gekneed tot een geoliede machine die strakker en efficiënter dan ooit speelt. Barman leidt de boel nog altijd als een verlicht despoot, maar de andere bandleden weten ondertussen precies hoe groot hun vrijheid is. Zo kan Klaas Janszoons naar believen de gaten inkleuren die Mauro Pawlowski met zijn subtiele gitaarsppel creëert. En wat gezegd van Stéphane Misseghers? Een drummer als een metronoom, die ook nog eens net zoals Alan Gevaert - gezegend is met een uitstekende stem.
De zaal bereikt een eerste hoogtepunt met een snoeihard en funky as hell Fell Of The Floor, Man. Daarna speelde de groep wel op niveau, maar het was vooral de tweede helft van de show die echt indruk maakte. Het mag dan de vierde keer dit jaar geweest zijn dat de we de overgang van Nothing Really Ends naar Bad Timing meemaakten, maar het blijft een geniale vondst. If You Dont Get What You Want werd op onnavolgbare wijze neergezet: garagerock op het scherpst van de snee. Het orgelpunt van de set was verrassend genoeg niet Suds & Soda, maar Instant Street. De zinderende finale van dat nummer is sowieso altijd een publieklieveling, maar dEUS speelde het zo strak, snel en luid dat ze zelf al leken te beseffen dat ze dat moeilijk nog konden overtreffen.
De grote verrassing van het optreden in Vorst zat m dus in de setlist: Suds & Soda werd niet opgespaard tot allerlaatste song, maar sloot deze keer de reguliere eerste speeltijd af. Verder werd het bijna vijftien jaar oude Morticiachair nog eens van onder het stof gehaald. In de eerste bisronde gooide dEUS er nog de prachtige pop van Little Arithmetics bovenop, gevolgd door het grillige en complexe Oh Your God.
Morgen spelen ze in Vorst de allerlaatste show uit de Vantage Point toernee. We hoorden Barman gisteren nog verkondigen dat hij een detoxkuur in Italië wel zag zitten. Het is hem van harte gegund.
