Deze morgen zag ik dat ik geen aardappelen meer in huis had. Wat doe je dan? Je hebt twee mogelijkheden. Ofwel ga je er gewoon halen, op de boerderij of in de winkel, ofwel loop je de erpelkappersloop in Axel. Ik koos dan maar voor het laatste. Akkoord, het vraagt iets meer inspanning. Maar anderzijds, wat doe je niet allemaal voor een kilogram aardappelen... als je zonder zit.
Axel is het dorp van de erpelkappers. inwoners van die gemeente gingen vroeger na de aardappeloogst met hun kapper (schoffel) de akker op, in de hoop nog wat achtergebleven 'erpels' (aardappelen) te vinden.
Het voetbalstadion van Axel. Daar was het te doen. In de Sportlaan. Nu denk je voorwaar, Axel en voetbal, dat stelt allicht niet zo veel voor. Maar je vergist je. Het was een mooi stadionnetje en dito terrein. Veel ploegen hier uit eerste provinciale (en hoger) zouden er jaloers op zijn.
Ik kom er graag, bij de Zeeuwen. Gemoedelijk, gezellig. Een no-nonsense run ook. Er zijn niet zoveel starters. Enkel diegenen die storm en wind wilden doorstaan. Want wind was er in overvloed vandaag.
Voor aanvang van de run had ik wel wat twijfels. Een korte of een lange broek dragen? Tien graden, dus echt koud was het zeker niet. Mijn opwarming in het kort gedaan. Maar het voelde niet echt goed. Alle voorbije trainingen steeds met een lange broek gedaan. Dus allicht lag het daaraan. En dan maar iets gedaan wat ik nooit eerder deed. Mij omkleden en de lange broek aangetrokken. Nog vijf minuten en we gingen van start.
Kilometer 1 aan 4.12. Niet slecht. maar ook niet super. Zeg maar gewoon voor mijn doen. En dan zeker voor een 14 km run. Kilometer 2 ging al wat trager. Maar daar had de wind al wat mee te maken. 4.19 en 4.14 voor kilometers 2 en 3. Dat moest beter. Het lukte ook want nu hadden we de wind niet zo veel meer tegen. Kilometers 4 tot 8 in om en bij de 4.00.
Maar dan kwam ronde twee er aan. terug die wind. Ik zag af. het ontbrak mij aan kracht om die terdege te doorstaan. Zal misschien toch wel met leeftijd te maken hebben. Alhoewel. Ik vond het al bij al frustrerend. Kilometer 9 in 4.36. Zeg nu zelf, dat is amper vooruit komen. Zo goed als stilstaan.
De laatste kilometers kon ik mij gelukkig herpakken en klokte ik terug telkens af rond de 4.00/km.
Vandaag had ik mij vooraf niet echt een doel gesteld. Of het moet zijn, de aardappelen verdienen. Maar voor de rest was het rennen en wel zien waar we uitkomen. Maar als ik dan toch iets wou was het eindigen binnen het uur. En dat is toch gelukt. Al was het erg nipt. Dus ja, toch tevreden met het eindresultaat.
|