|
De 10 mijl van Philippine. Dit is in Zeeuws-Vlaanderen. Ik hou van die omgeving. Neem nu dit plaatsje. Waar denken de meeste mensen aan als ze die naam horen. Aan een run? Scheer je weg. Wel aan mosselen. Fantastische mosselrestaurants hier zoals 'auberge des moules', 'de mosselbank', 'de oude haven mossel restaurant', 'de zwaan', 'de place du marché', enzovoort. Te veel om op te noemen.
Maar wat een prachtige streek is het daar toch. Daar ben ik toch wat jaloers op. Een parcours in elk geval om u tegen te zeggen. Volop natuur en niet gehinderd door gemotoriseerd verkeer. Wat wil je nog meer.
Maar eerst toch even uitleggen hoe ik vandaag aldaar ben terecht gekomen. Ik had met name twee opties voor dit weekend. Eigenlijk drie maar die laatste optie laat ik liever buiten beschouwing. Dat was namelijk er niet op uit trekken en maar wat werken aan huis en tuin. En laat dit nu net iets wezen waar ik vandaag geen zin in had.
Optie een was eigenlijk, tot deze morgen, de halve marathon van Buggenhout. Die ging van start op zondagvoormiddag om half elf. Samen met de marathonlopers van start gaan dus. Maar ik had toch wat twijfels. Een halve marathon, zou ik dat wel aankunnen op dit moment. Ik heb nog niet echt zoveel gelopen. Ga ik niet te hard van stapel. Dat waren de overpeinzingen.
Deze voormiddag wou ik even de televisie testen. Er was immers wielrennen geprogrammeerd deze namiddag. De dames rijden hun WK. Nu weet ik wel dat onze Belgische ladies weinig of geen kans maakten op de titel maar onze noorderburen wel. Dus toch wel interessant om even te kijken dacht ik zo. Maar helaas, driemaal helaas, mijn televisietoestel liet het afweten en kon pas dinsdag gerepareerd worden. Wat een miserie. Ik moet een nieuwe modem halen en nog enkele andere dingen doen om terug beeld te hebben. Dus de vraag was: wat nu?
Als ik morgen een halve marathon wou lopen kon ik vandaag niet te gek doen. Een ganse dag met mijn vingers zitten draaien zag ik evenwel niet zitten. En na veel getob eindelijk de knop maar omgedraaid. Ik trek vandaag naar Nederland.
Philippine is een stadje in de gemeente Terneuzen. Het heeft maar een paar duizend inwoners. Het is dus wel degelijk bekend als mosselgemeente. Een traditie die overeind blijft en mede te danken is aan haar binding met de Westerschelde.
Ik ben er natuurlijk wel eens eerder geweest. In Zeeuws-Vlaanderen. Maar het verrast mij toch steeds opnieuw. Vooral het contrast met Vlaanderen valt mij op. Om over Wallonië maar te zwijgen. Hoe kan dat toch. Amper een boogscheut hier vandaan en een toch wel volkomen andere wereld. Ik hou ervan.
Ik kom steeds graag op tijd als ik ergens een run wil lopen. Dat is nu niet anders. Alhoewel, aankomst om kwart voor twee en start van de run om drie uur. Heel vroeg aankomen kan je dat nu ook niet noemen. Toch was het nog erg rustig in de kantine van de plaatselijke voetbalclub. Wat me natuurlijk ook steeds opvalt daar is de sportaccomodatie. Drie prachtige voetbalterreinen, nette kleedkamers, enzovoort. Er stond ook een hokje bij de ingang van het terrein. Drie euro las ik op een kartonnetje.
Hoeveel ik zou moeten betalen om te mogen deelnemen aan de run. Ik had waarlijk geen idee. In Buggenhout wist ik het wel. Dertien euro, maar je kreeg dan wel een loopshirt stond er op de site. Daar, in Philippine, betaalde ik vijf euro. Voor een tien mijl! Dat vind je hier nagenoeg niet meer. Dus maar vlug ingeschreven. En nog even naar de dameskoers gekeken op de schitterende televisie in de kantine en dan op naar de kleedkamers.
Allemaal heel netjes. Ik maakte mij wel volgende bedenking. Allemaal goed en wel maar als hier straks duizend man aankomt zitten jullie in de puree. Maar deze run is zo kleinschalig dat de organisatie daar niet voor hoeft te vrezen. Ik ben er nagenoeg zeker van dat men op een paar tientallen personen exact weet hoeveel deelnemers men zal mogen verwachten.
De rust die daar over het geheel hangt zet zich gewoon verder tijdens de run. Daarom was ik eigenlijk ook blij dat ik voor de langste afstand had gekozen. Als ik wat later in gang kom, is dat hier geen probleem.
Het parcours dan. Super mooi. heel rustig, geen verkeer, bossen, rustige dijken, open velden. Wat wil je nog meer. Misschien een minpuntje, maar dat heeft dan allicht weer met de gemoedelijkheid te maken, men denkt soms dat je zelf ook de weg wel halvelings kent. En dat is natuurlijk niet zo. Een paar keer heb ik mij toch moeten inhouden omdat ik niet wist welke kant ik uit moest. En de seingever, nou die keek ernaar en was zich van geen kwaad bewust.
Met een prachtig herfstzonnetje kunnen lopen op dit parcours, kurkdroog zoals het erbij lag, en in nagenoeg windstille omstandigheden, is prachtig.
Conclusie: heel onverwachte run vandaag want in mijn planning was oorspronkelijk Buggenhout voorzien. Maar heel tevreden met de gemaakte keuze en dit vooral om twee redenene. In eerste instantie denk ik dat een tienmijl op dit moment meer dan voldoende is en in tweede instantie natuurlijk omwille van het schitterende parcours, het prachtige nazomertje en de toch wel behoorlijke organisatie. En dit laatste zeker rekening houdende met de kleinschaligheid van de run. Heb ik ook wat spijt. Natuurlijk wel. Buggenhout, de halve en hele marathon en alles wat daarbij komt kijken was natuurlijk ook heel leuk geweest. Maar je kan dus inderdaad niet alles hebben in het leven.
Ach ja, ik zou het bijna vergeten. Na afloop kregen we ook nog een appeltje en een peertje. Ja, voor die prijs kan je bezwaarlijk een heuse fruitmand als aandenken willen!
Details van deze wedstrijdrun (in afwachting van een definitieve uitslag die er allicht weldra aankomt): 16 km - 1:11:15 - 4.27/km - 1002 kcal - 139 gemiddelde hartslag - 146 maximale hartslag - 174 pasfrequentie - km 1 4.25 - km 2 4.27 - km 3 4.15 - km 4 4.25 - km 5 4.25 - km 6 4.27 - km 8 4.24 - km 9 4.37 - km 10 4.38 - km 11 4.30 - km 12 4.22 - km 13 4.18 - km 14 4.20 - km 15 4.31 - en km 16 4.29.
|
