lopen in lo en zo
Inhoud blog
  • drongen - evergem
  • citerium vlaamse ardennen
  • uitreiking bondsonderscheiding kbvb
  • criterium vlaamse ardennen - uitslag en prijsuitreiking
  • cadzand-bad - mammoet midwinter halve marathon - 2 februari 2020
    Zoeken in blog

    Categorieën
  • afstand overzicht (1)
  • mijmeringen (8)
  • runs (1270)
  • SKL-OH (33)
  • wedstrijdresultaten atletiek (49)
  • wedstrijdverslagen atletiek (55)
  • wedstrijdverslagen/uitslagen voetbal (387)
  • over running (inlopen, duurlopen, intervallopen, tempolopen, hardlopen, berglopen en... uitlopen) en andere sporten en nieuwtjes
    30-07-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lochristi - kasseitjesjogging - september 2018 - 5 km - verslag
    Je hebt zo van die dagen waarop je denkt 'waarvoor doe ik het nog, wat is het nut ervan, enzovoort'. Maar dan komt zo'n dag als vandaag. Een dag die start vol twijfels. Waarop je denkt 'waar ben ik verdorie nog mee bezig'. Maar ook een dag waarop blijkt dat alle moeite die je hebt gedaan, de moeite waard was. Wat zeg ik, het meer dan honderd keer waard was.
    Eindelijk min of meer kunnen lopen zonder pijn. Kunnen eindigen zonder pijn ook. Een hemels gevoel. Wel wat voorzichtig geweest. Vooral op de wat moeilijker beloopbare stroken. Want die waren er wel deze namiddag. Ook veel draaien en keren. Ook dat deed mij wat voorzichtig zijn. Maar echt ingehouden lopen, neen dat kan ik niet zeggen. Dat zou de waarheid geweld aan doen zijn.

    De start ging snel. Ik stond perplex. Ik zag nagenoeg iedereen van mij wegsnellen. Maar ik panikeerde niet. Dat begintempo kon ik nu niet aan. En om eerlijk te zijn, dat kan ik reeds heel lang niet meer aan. Ondanks de goede opwarming. Ik heb me trouwens maar zelden zo goed opgewarmd vooraf. Ook om zo weinig mogelijk risico's te nemen. Geen nieuwe kwetsuur alsjeblieft. Dat was een gedachte die constant speelde.

    Na die eerste kilometer komt het er in zo'n wedstrijd op aan je wat te positioneren. Wat kan er, en wat kan er niet. De eersten zag ik dus vrij vlug niet meer. Maar daarna kwam ik. Rond kilometer twee even op mijn uurwerk gekeken. Iets wat ik eigenlijk anders zelden of nooit doe. Maar waarschijnlijk speelde toch de schrik om terug een pijnscheut te krijgen. Maar ook fysiek voelde ik toch dat ik qua snelheid op mijn limiet zat. Dus echt veel sneller kon niet. Daar moet ik eerlijk om zijn.

    Op het eind liep ik bij twee jonge dames. Het bleken nummer een en twee van de wedstrijd te zijn. De juffrouw die bij mij liep nog even wat opgepept. Ze leek immers wat te verzwakken de laatste 500 meter. Het gaf haar moed en ze hield vol. Chapeau.

    Conclusie: na zo'n dag kan je alleen maar intens gelukkig zijn. Dinsdag komt er nog zo'n dag. In heel andere omstandigheden. Om heel andere redenen. Maar dan denk je 'daar heb ik het voor gedaan, en dat was het nut ervan. Het gaat jullie goed jongens en meisjes.



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Archief per jaar
  • 2021
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs