Wat er aan voorafging
Woensdag was het terug verzamelen geblazen in het bospark. De training was opnieuw samen met de tieners, de jonge gasten. Dus ook samen met jeroen. Wel eens plezant. Het werd meteen toch weer mijn zestiende run van de maand. En het was, zoals steeds, een pittige training (voor mij althans!). Inlopen, wat loswerken, dan de intervallen 500 - 1000 - 1500 - 1000 - 500, om dan redelijk dapper af te sluiten met een goede 'uitloop'. De 1:45 gingen zo weer heel vlug voorbij. Toch wel een dertien kilometer afgelegd. Pijn? Ja toch wel. Niet meer in het begin. Maar zodra het eerste halfuurtje om is begint ze zich toch steeds meer te manifesteren. Maar draaglijk dus we doen, voorlopig toch, verder.
Donderdag een tiental kilometer getraind. Samen met jeroen. Een gewone tempoloop. Want echt rustig lopen samen met jeroen is niet mogelijk. Het is net alsof hij het tempo steeds opdrijft. Het is natuurlijk gemakkelijker lopen met twee. Na een vijftigtal minuten waren we terug binnen.
De wedstrijd
De jubileumeditie, want reeds voor de vijfde maal georganiseerd, van deze 'dwars door nazareth' ging vrijdagavond 26 augustus van start in nazareth-eke en werd georganiseerd door jc energy2 run vzw. De inschrijving was naast de sporthal in de drapstraat. Kleedkamers en douches in de sporthal. Omwille van de toch nog aanwezige blessurelast enerzijds, en omwille van een verzoek van jeroen anderzijds om aan dezelfde afstand als hem deel te nemen, schreef ik mij in voor de 5,5 km. Ik loop eigenlijk liever de ietwat langere afstanden maar omdat ik zeker nog niet 'top' ben en omdat het toch ook wel de snelheid wat te goede komt, nam ik met plezier de handschoen op tegen jeroen en company. We gingen van start in de groendreef. Op een honderdtal meter van de inschrijvingstafel. Het startschort werd (redelijk) stipt gegeven omstreeks 19 uur door eric de beck. Deze de beck is een streekgenoot, geboren in 1951, en in de jaren zeventig van de voorbije eeuw behorende tot de wereldtop van het veldlopen. Alhoewel iets ouder dan mij herinner ik mij deze topper van weleer nog alsof het gisteren was. De beck werd onder meer wereldkampioen in 1974, veroverde twee belgische titels in het veldlopen en won één belgische titel op de 10.000 m. Dus niet de eerste de beste geweest. Maar goed, terug naar deze (doodgewone) jogging. De start was vlug. Maar doordat ik nu reeds enkele keren zo'n korte wedstrijd liep ging ik toch behoorlijk goed mee. Neen, niet met de allereersten, maar toch zeker tussen de eerste twintig atleten. Jeroen was wel goed mee en liep echt helemaal vooraan.
Het parcours was schitterend. Maar toch ook behoorlijk zwaar. In een dreef was het wat zoeken om de plassen te ontwijken. En op een finse piste is het zowiezo iets moeilijker lopen. Ze lag er wel schitterend bij. Af en toe had ik tijdens de run een iets moeilijker moment maar echt verzwakken deed ik toch niet. Jeroen zag ik steeds een 150 meter voor mij uitlopen. Maar ook hij verzwakte niet echt zodat ik niet dichter kwam. Ik moest me dus uiteindelijk bij zijn meesterschap neerleggen. Maar dat had ik ook wel verwacht. Ik probeer gewoon zo dicht mogelijk bij hem te eindigen. Tegen een zestienjarige kan ik (op deze afstand) niet meer opboksen. Jeroen werd uiteindelijk mooi 4e in 20:13. Ik eindigde even later op een 7e plaats in 20:47. En hier was ik heel tevreden mee. Er werden 165 atleten opgenomen in de uitslag van de 5,5 km.
Na de wedstrijd
Eerst even met jeroen gesproken. Hij was in discussie geraakt met een paar atleten over het feit dat bepaalde mensen ingeschreven hadden voor de langste afstand en het toch na 1 ronde voor bekeken hielden. Hij vond dat niet echt kunnen. Sommigen gaven hem gelijk, anderen dan weer niet. En het moet gezegd dat hij er al een tijdje naar uitkeek om eens op het podium te mogen. En voor een zestienjarige kan ik dat best begrijpen. Tegen zo'n gast moet je niet  zeggen dat het hier maar een derderangs joggingske betreft. Hij zou dus gelukt geweest zijn in zijn opzet indien... iedereen de afstand had gelopen waarvoor hij had ingeschreven.
Om wat af te koelen (en jeroen om te bekomen van zijn ontgoocheling) gingen we eens goed uitlopen. We legden het rondje nog eens op ons gemak af. Zo stonden er toch terug in het totaal een dertiental  kilometer op de teller.
Prachtige sporthal daar in nazareth waar we konden genieten van een verkwikkende douche. Ik heb het echt al minder goed geweten. Wat een verschil met het teiltje koud water dat je soms voorgeschoteld krijgt. De organisatie was trouwens perfect. Wat mij betreft nog nooit zo'n goede run meegemaakt. Alles liep ordelijk van het begin tot het einde. Het parcours was een enorme meevaller. En de tombola na de run mocht er ook best wezen. Tenslotte vond ik het dan ook nog extra fijn voor jeroen dat hij toch nog op het podium mocht en dit ondanks het feit dat hij uiteindelijk maar vierde werd. Vond ik wel tof van de organisatie. En jeroen... ja  die was echt ook wel apetrots!
De volledige uitslag