Bezoek onze gouden sponsors!!!

Bezoek onze sponsors!
IDEA reclame
Brakelsesteenweg 66
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Adviesbureau Walravens
Albertlaan 200
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Dakwerken VANDENBRANDE & Co
Wallestraat, 64
9506 Waarbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Houtbewerkingsmachines
Steenstraat, 12
9402 Meerbeke-Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Oudenberghof - Restaurant - Taverne
Edingseweg, 13
9500 Geraardsbergen

 

 

Bezoek onze zilveren sponsors!!!

Bezoek onze sponsors!
Moto's Van Rossom
Edingsesteenweg 416
9400 Denderwindeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Textieldruk en fabricatie van sport- & reclamekleding
Molenveld, 4
9450 Haaltert

 

 

Bezoek onze sponsors!
Patrick's Garden Team
Hauwijkstraat 34 A
1790 Essene - Affligem

 

 

Bezoek onze bronzen sponsors!!!

Bezoek onze sponsors!
Afbraak en grondwerken
containers

0477/95 62 14

 

 

Dierenartsenpraktijk Buyl Peter
Brusselsesteenweg 46
9400 Ninove
054/341609

 

 

Bezoek onze sponsors!
Bankservice
Verzekeringen - Vastgoed
Edingsesteenweg, 296
9400 Denderwindeke

 

 

Café Gonzo
Geraardsbergsestraat, 33
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Airstream bvba 9400 Denderwindeke
0496 45 22 12

 

 

Zakenkantoor Bombeke
Verzekeringen-Kredieten-Bank
Kleine Steenstraat 23
9420 Mere
Tel: 053 830570

 

 

Bezoek onze SYMPATHISANTEN

Bezoek onze sponsors!
DE ROOSE nv
Houtzagerij - Schaverij
Algemene hout- en platenhandel
Leopoldstraat, 112
9400 Okegem-Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Drankencentrale Malfroidt BVBA
Oude kaai, 34
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Brusselstraat, 64
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Euro - Mousse
Herremansstraat 58-60
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Ijzerwaren, gereedschappen, ...
Sint-Berlindisstraat, 19
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Bouwmaterialen
Nederwijk - Oost 281 (zone II)
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Algemene elektriciteitswerken
Van Geert Danny
Godveerdegemstraat 240
9620 Zottegem

 

 

Bezoek onze sponsors!
Brandstoffen Gabriëls
Leopoldlaan 83,
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Plastiek Hofstade Nv
Hekkestraat 33
9308 Hofstade-bij-Aalst

 

 

Bezoek onze sponsors!
Wijngaardveld, 52
9300 Aalst

 

 

Bezoek onze sponsors!
Hardrock Peken Saloon
Bovenhoekstraat, 2
9400 Outer

 

 

Bezoek onze sponsors!
Dakwerken Jerom
Lindestraat, 47
9470 Denderleeuw

 

 

Bezoek onze sponsors!
Van Den Broeck-De Sutter
Ferro & non-fero metalen
containerdienst

Aalstersesteenweg, 364
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Meerschman nv
Elisabethlaan, 201
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Zakenkantoor Krikilion-Van Belle
Statiestraat, 92
1570 Tollembeek

 

 

Bezoek onze sponsors!
Amplifon Hoorcentrum
Biezenstraat, 5
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Architectenburo
Stef Van den Haute BVBA

Hemelrijk, 96
9402 Meerbeke

 

 

Betonwerken
De Groote Nico BVBA

Neuringen, 48
9400 Ninove (Denderwindeke)
054 32 34 51

 

 

Vloer- en wandbekleding
De Pauw Marnix BVBA

Edingsesteenweg 215
9400 Ninove (Denderwindeke)
054 32 22 06

 

 

Bezoek onze sponsors!
Garage De Smet BVBA
Leopoldlaan, 126-130
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
brood & zo
Ternat, 255
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Brandstoffen De Graeve
tankstation - brandstofleverancier

Stationsstraat, 15
9450 Haaltert

 

 

Bezoek onze sponsors!
Dierenoppas Service
0477/03.48.30

 

 

 

 

U kunt ons kosteloos steunen
door gebruik te maken van onze
Trooper pagina:

 

 

The Desertlions goes Mongolia 2011 - 2012
A daring challenge from Belgium to Mongolia
22-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 39 - Een drukke rustdag

Reisverslag:

Toen we gisteravond U.B. in de verte zagen liggen met haar duizenden fonkelende lichtjes leek het wel een sprookjesbeeld. Deze morgen zagen we opnieuw de verstikkende laag smog over de stad hangen en waren blij dat we nog een laatste dag in de natuur konden doorbrengen. Afgelopen nacht was barkoud en iedereen viste een extra deken op om toch nog wat slaap te vatten.

We raakten verzeild in een groot dorp onderweg en de zandwegen lagen er bitterslecht bij: diepe geulen waren door de regen uitgesleten en het was wikken en wegen welke kant van de straat het best te berijden was. Enkele keren kwamen we vast te zitten met onze bus en de ambulance had het soms ook zeer moeilijk om het ideale spoor te vinden. Bij het buitenrijden van het dorp kwam Priscilla uiteindelijk volledig vast te zitten in het zand. Met ze'n allen groeven we zo'n klein half uurtje om haar terug te bevrijden zodat we onze reis konden verder zetten. De rest van de wegen waren grotendeels onverhard en stofferig.

We reden richting nationaal park waar we onze eerste en meteen ook laatste vakantiedag zouden doorbrengen alvorens ons opnieuw in de hel van Ulaan Baatar te storten. Het park bleek verbluffend qua natuur waar miljoenen jaren oude rotsformaties hoog boven de plateaus uit prijkten. De eeuwenlange blootstelling aan de elementen resulteerde in allerlei grillige vormen en kleuren. We rijden door tot het einde van het pad om ons kamp voor de nacht op te slaan bij een idyllische rivier. De ondiepe stroom wordt geregeld doorwaad door herders met hun kudde of enkele vrachtwagens die karrenvrachten materiaal naar verder gelegen dorpen transporteren.

Zoals het elke goed Belg betaamt spenderen we onze rustdag met het opknappen van klusjes. We hertellen enkele mankementjes aan onze voertuigen, geven ze een laatste onderhoud alvorens we er afstand zullen van doen en stellen de hulppakketten voor de straatkinderen samen. De watertanks worden voor de laatste keer gevuld met zuiver rivierwater. Het naastgelegen dorpje stelt niet veel voor en buiten enkele ritjes met Mongoolse paarden is er niet veel toerisme te bespeuren. Maar net voor we op punt staan om slapen te gaan wipt er een man met wodka fles onder de arm binnen in onze bus. Hij spreekt enkel Mongools natuurlijk, maar maakt ons duidelijk dat zijn vrouw of dochter net bevallen is en dat hij dit met ons wil vieren. Enkele minuten later klopt er nog iemand aan en dat blijkt een politieagent te zijn. Hij neemt onze feestvierder mee naar buiten en gebied ons terug in de bus te gaan. Het gesprek tussen de twee Mongolen aard uit in een verhitte discutie en het laatste dat we zien is dat de man in de oude politiecombi meegenomen wordt. Wat de aanleiding was weten we tot nu toe zelf nog niet.

Wij kruipen dan maar onder de veren want morgen steken we ons hoofd opnieuw in de muil van het beest.

Klik HIER voor alle nieuwe foto's.

22-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ulaan Baatar
Ulaanbaatar, uitgesproken en ook wel geschreven als Oelan-Bator, (Mongools: Улаанбаатар) is de hoofdstad van Mongolië. De stad kreeg zijn huidige naam tijdens de socialistische revolutie en betekent Rode Held. In 2008 woonden er iets meer dan 1 miljoen mensen in de hoofdstad, wat neerkomt op ongeveer een derde van de gehele bevolking van Mongolië.

Bron: Wikipedia - klik HIER voor meer info over de Mongoolse hoofdstad.

22-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


21-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 38 - The beast

9:32 SMS : We zijn bijna in Ulaan Bathaar maar we zouden nog graag naar een nationaal park gaan voor een dag of twee. Het is hier terug zeer warm. We gaan nu nog een beetje genieten van onze laatste dagen Cool.

Reisverslag:

Alain is al vroeg uit de veren en helpt onze buur met het repareren van zijn Japanse landbouwtractor. Onze grote voorraad bouten en moeren komen goed van pas en in een mum van tijd staat de tractor weer klaar voor een zware dagtaak. De meisjes stoffen de bus en ambulance ondertussen nog eens uit en we zetten koers verder richting Ulaan Baatar.

We rijden door bergachtige landschappen met een buitenaards karakter, het lijkt wel een andere wereld waarin we ons bevinden. Langharige Yaks staan te grazen op de hellingen en achter het vele glas van de bus wordt het opnieuw snikheet overdag.

Tegen de middag stoppen we op een bergtop zo'n 1200 boven zeeniveau. Elke bergtop heeft wel een gebedsheuvel. We lopen er drie keer rond, gooien er een steen bovenop en knopen een blauw gebedssjaaltje aan de houten pijl. Dit is de enige procedure die garant staat om in gratie te vallen bij de goden. Gelovigen voor ons lieten o.a. halve flessen wodka en plastieken gebedsmolentjes met de inscriptie "made in China" achter op de heuvel.

Met een gerust gemoed rijden we door. Het betoverend landschap straalt een mysterieuze kracht uit en we absorbeerden Mongolië ondertussen in elke vezel van ons lichaam. De radio blijft de laatste dagen altijd uitgeschakeld, we laten niets het wonderbare gevoel doorbreken. De laatste kilometers lijken eindeloos tot we opeens over de laatste berg rijden en Ulaan Baatar in de vallei zien liggen. Het is een beest met vele gezichten. Wij zijn hier om mee te helpen in de strijd tegen de verschrikkelijkste kant van het beest, namelijk het straatkinderen probleem.

Zoals gewoonlijk hangt er een dikke laag smog boven de stad; het verstikkende verkeer en de smerige industrie tekenen hiervoor debet. We houden halt voor een vreugdedansje bij het naambord van de stad en storten ons daarna in de heksenketel. De wegen blinken uit als zijnde de slechtste in hun soort. In het wegdek zijn gaten waarin je makkelijk een doorsnee stadsauto kwijt kan en verkeersregels blijken hier nog niet van toepassing te zijn. Het wordt een helse rit doorheen het centrum tot bij s.o.s. kinderdorpen. We maken een afspraak voor maandag en bellen Migha -van Go Help- op. Komende maandag hebben we nog een boel werk voor de boeg om alle sponsoring rond te krijgen en de hulpgoederen te verdelen. Ook het invoeren van de voertuigen brengt de nodige administratie met zich mee.

We ontvluchten de smerige stad richting oosten zodat we de laatste vrije dag nog even in de natuur kunnen doorbrengen. Het is gekkenwerk om hier in 't donker rond te rijden en we zetten onze wagens aan de kant in een rustigere buitenwijk tot het opnieuw klaar wordt.


Klik HIER voor alle nieuwe foto's.

21-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


20-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 37 - Moon over Mongolië

Ook vandaag nog geen SMS nieuws ontvangen. Ik verwacht pas nieuws als ze in de omgeving van de hoofdstad komen en dat kan nu niet zolang meer duren. Zoals u hieronder kan zien is de afstand Ulan-Ude tot Ulan-Bathor een kleine 600 km, tenminste ALS ze deze weg volgen én niet zouden profiteren van het prachtige weer (25°C - zie weerbericht rechts onderaan) om de ronduit magnifieke omgeving te verkennen. Dat kan u ook doen als u de "Earth" versie kiest in onderstaande kaart. 


Grotere kaart weergeven

Reisverslag:

Bovenop een hoge heuvel staat een eenzaam tempeltje met Boeddhabeeld. Het is ook meteen de ontmoetingsplaats voor de lokale jeugd. Naast een paal met gebedssjaaltjes ligt het er ook vol lege wodka flessen maar het uitzicht is desalniettemin niet te versmaden: je hebt er zicht over gans het dorp en de omliggende bergen.

Het dorp komt stilaan tot leven, mannen galopperen op hun paarden door de straatjes, mensen zitten achterop oude tractorkarren en de viervoeters slenteren rustig richting open vlakte. De sheriff komt nog even gedag zeggen vooraleer hij aan zijn ronde voor vandaag begint. Zijn kepie staat al een beetje rechter op zijn hoofd en hij verdwijnt even later met zijn jeep in een grote stofwolk. En wij wuiven onze vrienden van gisteravond goodbey.

We rijden zo'n vier uur alvorens we opnieuw het eerste teken van beschaving zien en springen binnen in een klein restaurantje voor een versnapering. De vliegenvanger hangt overvol boven de tafel en op het raam zitten enkele duizenden kleine vliegjes zenuwachtig rond te zoemen. Op het menu enkel traditionele gerechten. We bestellen een verassing en krijgen gevulde noedelballen voorgeschoteld. We leren onze eerste woordjes Mongools en worden achteraf vriendelijk nagewuifd door de eigenaars. De parking lijkt wel een slagveld vol diepe kuilen en bij het buiten rijden blijft Priscilla's achterbumper even haken achter een uitstekende steen, gelukkig zonder al te zware gevolgen.

We rijden verder richting Ulaan Baatar via verharde wegen maar de weg verslecht alsmaar en overal zitten grote kraters in het asfalt. Bij het doorkruisen van de stad Darkhan merken we dat sommige riooldeksels gewoon ontbreken. Niemand stoort zich er blijkbaar aan en ze rijden er gewoon omheen. Op een helling valt de wagen voor ons stil en bolt langzaam achteruit tot tegen onze bumper. Pasca kan achter ons net op tijd uitwijken zodat we de bus kunnen laten achteruitbollen en het ergste voorkomen.

Verder verloopt alles vlotjes en eens terug op de vlaktes zien we naast de paarden en koeien ook grote kuddes kamelen ronddwalen. Ze kruisen de rijweg en wandelen rustig de bergen in. Het landschap is uitgestrekt en de hoge bergen aan de horizon zijn buiten enkele dappere boompjes volledig kaal. Telkens denken we dat het niet mooier meer kan worden maar bij elke berg die we overrijden krijgen we een nieuw panorama voorgeschoteld en moeten we onze mening herzien.

Op een heuvelrug zien we een enkele yurt staan en rijden er heen. De bewoners zijn nog druk bezig met hooi binnen te halen voor de winter en maken er geen probleem van als we op hun berg komen overnachten.

De nacht valt vlug over Mongolië en een nieuwe maan siert de hemel. Echter voor niet lang want een uurtje later zijn we getuige van de maansondergang achter de bergen. We staren omhoog naar de ongelofelijke sterrenhemel tot onze nekspieren er pijn van doen. Het totale gebrek aan lichtpollutie maakt dat alle sterren overduidelijk te zien zijn aan het firmament en de milkiway is zo dichtbij dat je hem bijna kan aanraken.
Het is zo beangstigend mooi en het heelal lijkt elk moment op ons hoofd te kunnen vallen. Terug sweet dreams deze nacht ...

20-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


19-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 36 - Viervoeters en stof

Reisverslag:

We ontwaken samen met het dorp en zijn bewoners. De varkens zijn er vandaag als eerste bij: ze lopen in een drafje rechtstreeks naar de centrale vuilnisbelt voor hun ontbijt. De straathonden komen hun spoedig achterna en trachten hun deel van de buit binnen te halen. Ondertussen komen er moeders uit alle windrichtingen aangewandeld met hun kroost richting dorpsschooltje. De mannen zeulen handkarretjes met jerrycans naar de gemeenschappelijke waterput. Het is een gezellige bedrijvigheid en ook wij schuiven aan om onze watervoorraad in te slaan.

We tanken aan een belachelijke prijs onze brandstoftanks vol en laten voor enkele cent de band van ons fietsje herstellen. We zijn er klaar voor: Mongolia, here we come!!.

Het landschap is verbluffend, zoals de natuur het schiep, ongerept en slechts hier en daar bevolkt door enkele monaden families. De weg richting Ulaan Baatar is onverhard en in zeer slechte staat we rijden gemiddeld 10KM/H en doen er vier uur over om 39 km af te leggen. De vergezichten zijn onmogelijk op foto vast te leggen. Grote kuddes wilde paarden en koeien te samen met grote groepen geiten en schapen grazen op de dorre vlaktes en bijna kale bergflanken. We volgen de rivier en passeren welgeteld vier tegenliggers deze namiddag die allen vrolijk wuiven als ze ons passeren.

Eens in het dorp aangekomen komen de kinderen met mondjesmaat rond onze wagens staan en houden ons van op afstand in 't oog. Een paar zakjes snoep breken het ijs en even later houden we reeds een kleine fietswedstrijd in de stoffige straatjes. De kinderen zijn met weinig tevreden en met een simpele ballon weten we ze eindeloos te entertainen. Zowat alle kinderen van het dorp rijden enkele toertjes met onze fiets tot de avond valt. Het vee slentert langzaan naar huis en de varkens liggen te slapen in het mulle zand. Dit is het echte Mongolië zoals we het ons herinnerden.

Nadat we gegeten hadden in onze bus werd er plotseling op onze deur geklopt. Het bleek de lokale sheriff te zijn: hij stelt zich voor en neemt Alain mee naar zijn jeep. Hij was bezorgd over ons en tracht ons aanwijzingen te geven richting Ulaan Baatar. Maar de brave man was zo dronken dat hij met moeite nog één centimeter voor de ogen zag, laat staan dat hij nog kaart kon lezen. Hij wist toch nog duidelijk te maken bevoegd te zijn over drie regio’s die zo'n acht uur rijden uit elkaar liggen en wenst ons vriendelijk een veilige reis naar Ulaan Baatar en verdwijnt daarna opnieuw in de donkere nacht.

19-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mongolië

Mongolië  is een land in Centraal- en Oost-Azië. Het land grenst in het noorden aan de autonome republieken AltajTuva en Boerjatië, allen lid van de Russische Federatie.

Ook grenst het in het noorden aan de Kraj Transbaikal en grenst in het zuiden aan het autonome gewest Binnen-Mongolië, dat tot China behoort. Mongolië is sinds 1990 een democratie.

Het land ligt op de Mongoolse hoogvlakte en heeft een landklimaat met toendra's en steppegebieden in het noorden, bergachtig gebied (Altaj) in het midden, en woestijn (Gobi) in het zuiden. Ongeveer een derde van de, merendeels boeddhistische, bevolking leeft in de hoofdstad Ulaanbaatar.

De landelijke bevolking leeft overwegend nomadisch in traditionele vilten tenten, joerten, en voorziet in haar levensbehoeften door veeteelt; schapen, paarden en kamelen worden in vrij lopende kuddes gehouden. In het Noorden van het land is enige vorm van industrie in de vorm van houtverwerking en mijnbouw.

Bron: Wikipedia - klik HIER voor meer info over Mongolië.

19-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


18-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 35 - Granietsa

13:56 SMS : Joepieeee!!! Na zes uur is het ons gelukt om Rusland te verlaten en Mongolië binnen te rijden Cool. Geen problemen gehad maar wél Mongoolse computerpanne Confused.

We did it (again)!!!

Reisverslag:

Als de zon op komt zien we pas dat we vlak naast een groot meer staan. Het nabijgelegen dorp ontwaakt stilaan en wij zetten onze reis verder. We kunnen het niet weerstaan om nog even halt te houden aan de waterkant om de schoonheid van het meer vast te leggen op de gevoelige plaat.

Opnieuw zien we grote kuddes wilde paarden op de bijna boomloze vlaktes. Het kadaver van een doodgereden paard doet ons even huiveren maar we moeten de ogen vooral goed op de baan houden want de weg blijft alsmaar versmallen. Op een gegeven moment is de rijweg zo smal dat onze wielen aan beide zijden over de witte lijnen komen !!! Dit zou een perfect argument kunnen zijn voor de politie om ons een boete aan te smeren Maar politie wagens en zelfs andere auto’s zijn zeldzaam op deze weg. Het is duidelijk dat beide buurlanden niet veel met elkaar te maken hebben.

Aan de grensovergang treffen we dan ook slechts enkele voertuigen die aanschuiven voor ons. We nemen een diepe teug adem en rijden tot voor de eerste slagboom. Let the games begin, welcome to Papieristan!!!!!!! We worden van de hak naar de tak gestuurd en moeten enkele keren ommekeer maken op het douaneplein. We zijn deze circusact ondertussen al gewend en maken ons nog niet te veel zorgen. Onze wagens moeten door de X-ray scanner en daarna worden we op appel geroepen en ondervraagd over het doel van onze reis. We zitten met onze administratie en beetje in de grijze zone en trachten ons er doorheen te liegen. Gelukkig werk ons plan en staan we een paar uurtjes later voor de Mongoolse slagboom. We komen met onze bus even vast te zitten in het verplichte ontsmettingsbad, eigenlijk is een poel een beter benaming. De Mongoolse douanebeambten mogen blijkbaar wel lachen achter hun bureau en dit in fel contrast met hun Russische collega’s aan de overkant. Dit wil echter nog niet zeggen dat het daarom sneller verloopt.
Na inspectie van de voertuigen en paspoortcontrole staan we enkele uren geduldig te wachten aan de balie van de invoerdienst. Na een lange tijd en duizend papiertjes en stempels verteld de dame ons doodleuk dat hun computer is uitgevallen en dat we nog wat langer zullen moeten wachten. Laat dat nu geen verassing zijn én wachten is ondertussen al een hobby geworden. De douaniersters hebben blijkbaar wel internetverbinding want we kijken stiekem mee naar hun scherm en merken dat ze o.a. op Facebook zitten surfen en muziek beluisteren op hun i-phones. We leggen ons neer bij ons lot en installeren ons in afwachting in de bus.

Een klein onweertje met regen buien en bliksemschichten brengen wat verstrooiing. De omgeving is wondermooi en de donderwolken geven het allemaal een speciale uitstraling.
Het oude en vervallen Russische grenscomplex op de achtergrond lijkt zo uit de tijd van de Tsaren geplukt met zijn imposante zuilen en artistieke bogen boven de grote vensters.
De grens sluit om zeven uur en het is ondertussen reeds half zeven! We gaan even poolshoogte nemen op het tweede verdiep bij de douanedienst. We wijzen er op dat we nog vandaag de grens willen oversteken.

Zowat het ganse douane korps zit gezellig rond één bureau te kletsen en niemand stoort zich aan onze aanwezigheid. Gelukkig neemt uiteindelijk een mevrouw het initiatief en alweer een half uur en honderd stempels later staan we voor de verlossende slagboom. Eens deze opengezwaaid rijden we met luid getoeter en loeiende sirenes Mongolië binnen. De omstaanders weten niet wat er gebeurd maar wij trekken ons er niets van aan. We hebben nogmaals gehaald tot het land van Jengis Khan.

In het grensdorpje zo'n twintig kilometer verder parkeren we in het centrum en gaan opgelucht slapen. We kunnen Ulaan Baatar bijna ruiken maar zijn er nog niet helemaal ...

18-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


17-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 34 - The road to Mongolia

08:07 MAIL : De registratie is niet gelukt Crying or Very sad. We zullen ons er (opnieuw) moeten uitpraten aan de grens want wij moeten normaal elke 7 werkdagen een immigratie-stempel halen ... Deze kan je bekomen als je een hotelkamer boekt maar aangezien wij in onze wagens slapen kunnen we ons niet laten registreren want in de hotels willen/kunnen ze ons niet registreren zonder overnachting ... Dus, we zullen zien wat er gebeurt aan de granietsa (grens).
De grote hoeveelheid hulpgoederen was ook een probleem bij het binnenkomen van Rusland. Alhoewel we al flink wat uitgedeeld hebben onderweg hebben we nog een massa speelgoed en kledij bij. Dat wordt opnieuw onderhandelen Twisted Evil.

Alain heeft een paar foto's aan de mail toegevoegd. Deze kan u HIER bekijken.

Reisverslag:

Het eerste wat we vandaag trachten rond te krijgen is onze administratieve papierwinkel in orde brengen. We slagen er uiteindelijk in om in het postkantoor onze formulieren voor de grensovergang af te printen. Na zowat alle hotels en gastverblijven te hebben afgelopen, zijn we nog steeds niet geregistreerd. Nergens doen ze nog registraties van buitenlanders op doorreis omdat dit ook voor hen te veel problemen met zich meebrengt. Rusland draait spijtig genoeg nog steeds op een grote papiermolen. We vonden wel een vriendelijke juffrouw die vlot Engels sprak en ons wegwijs maakte in de troebele Russische wetgeving, ze gaf ook haar businesskaart mee zodat we haar bij eventuele problemen kunnen contacteren.

Na voldoende proviand te hebben ingeslagen om de grensoversteek te overleven verlaten we de stad in zuidelijke richting. We hebben nog zo'n 200KM voor de boeg tot de Mongoolse grens. Onderweg stoppen we even bij een boedistisch tempelcomplex voor een fotootje. De tempels zijn echter zo mooi dat we er wat langer blijven hangen en pas een honderdtal foto's later terug verder rijden.

Het landschap aan de zuidkant van Ulan-Ude is totaal verschillend van de westkant. We rijden door kale vlaktes met wilde paarden en vrij rondlopend vee, aan de horizon zakt de zon langzaamaan weg achter de bergen. De zonsondergang kleurt de lage wolken fel rood en geen duizend foto's kunnen ooit de betoverende sfeer weergeven die hier hangt. Het begint hier steeds meer te lijken op Mongolië en hier en daar duiken reeds de eerste yurts op langs de weg. Het asfalt was de eerste honderd kilometers nog relatief goed, maar plots was de rust opnieuw verstoord en botsten we terug op en neer over de weg.

Het was te gevaarlijk om in het donker nog verder te rijden en we besloten om de resterende honderd kilometer er morgenvroeg na zonsopgang door te draaien. Op een stoffige parking naast een bandenreparateur mogen we onze kleine karavaan parkeren. We plannen en korte nacht want morgen staat ons opnieuw een grote uitdaging te wachten.

17-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


16-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 33 - Ulan-Ude

17:00 SMS : We zijn nu in Ulan-Ude en zitten in de Irisch pub mét internet verbinding!

18:06 MAIL : We hebben vandaag een ganse familie boerjaatse kinderen blijgemaakt met een fietsje en wat speelgoed. Hun vader was gestorven en ze werden bij hun tante opgevangen.
Het was een prachtige dag aan het baikal meer en nu zitten we ondertussen in de boedistische stad Ulan-Ude.
Eindelijk internet gevonden, nu nog trachten te registeren.

Dit wil evenveel zeggen als nieuwe reisverslagen én nieuwe foto's!! Eventjes terugbladeren naar "DAG 27 - A river called Tom". De nieuwste foto's kan u HIER terugvinden. Veel leesgenot!

16-09-2012 om 23:02 geschreven door Webbie  


15-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 32 - Озеро Байкал

Het Baikalmeer of Bajkalmeer (Russisch: Озеро Байкал, Ozero Baijkal; Boerjatisch: Байгал нуур, Baygal nuur) is een meer in het zuiden van Siberië (Rusland) ten zuiden van het Baikalgebergte. Met een maximale diepte van 1642 meter en de oppervlakte van 31.500 km² (ongeveer zo groot als België) is het Baikalmeer het diepste meer en het grootste zoetwaterreservoir ter wereld.


Bron: Wikipedia

Dit is veruit het meest oostelijke punt van de missie. Het is de bedoeling om na de rustdag via Ulan-Ude zuidwaarts af te buigen naar Mongolië (Ulan Bathaar).

Weersgesteldheid: zie onderaan in de rechtermarge (Ulan-Ude).

15-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


14-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 31 - Over de top

15:01 SMS : We zijn zuist aangekomen aan het Bajkal meer na een beklimming en afdaling van meer dan twee uur. Prisilla heeft deze helse rit goed doorstaan. Morgen een dagje rust hier ter plaatse Cool (en misschien internet?).

Reisverslag

We moeten dringend onze koelvloeistof van de bus vervangen. In Lituania hebben we, na de vervanging van de waterdarm, het koelvloeistof circuit opgevuld met zuiver water. Alhoewel het overdag nog zeer warm is in Oost-Siberië, flirt de thermometer 's nachts met het vriespunt. Het is niet evident om hier 30L koelvloeistof te kopen: de meeste winkeltjes hebben slechts een paar liter op stock.

Het zijn steeds korte nachten en lange dagen achter het stuur. We hotsen en bosten op en neer in onze wagens tot onze spieren er pijn van doen en soms heft Priscilla zelf een voetje van de grond. Het prachtige panorama om ons heen maakt echter alles goed en we schieten aardig op. Onze tachograaf noteert dagelijks lange rijtijden waarvoor je tegenwoordig in België levenslang zou krijgen. Onze visums vervallen binnen vier dagen en we hebben nog een duizendtal moeilijke kilometers voor de boeg tot de Mongoolse grens.

Om geen tijd te verliezen houden we even halt bij een sasjlik hokje onderweg voor een bord versterking. Ondertussen verzamelden we ook de nodige voorraad koelvloeistof. Langs de weg zien we voor het eerst boedistische bouwsels: we komen steeds dichter bij de stad Ulan Ude die bekend staat voor zijn boedistische tempels.

Tegen de avond staan we aan de voet van het gebergte dat het Baikal meer omringd. We vertrekken van 400 meter boven zeeniveau en belanden na een helse klim op een dikke 900 meter. Het word nog een zware etappe voor de bus, hier is ze eigenlijk niet voor gebouwd. Maar wonderbaar trekt ze haar logge gewicht in eerste versnelling en tegen zo'n 20 km/h toch steeds verder de hellingen op. Het lijk een eindeloze rit en berg en dal volgen elkaar snel op, met hellingen van 14% en grote hoogteverschillen. We besloten deze beproeving 's avonds aan te gaan, als de temperatuur al flink gezakt is. Met de verstralers aan, banen we ons een weg door het donkere bos, overal in de berm staan wagens die gestrand zijn door oververhitting en motorpech. Slechts wie in goede conditie verkeert overleeft deze extreme route. Onze Priscilla krijgt het zelf ook redelijk warm en we stoppen even om haar wat te laten koelen .Overdag zou dit zeker voor oververhitting zorgen.

Het is een opluchting als we de verlichting we het dorpje Kultuk in het dal zien opduiken. Je kan de magische uitstraling van het Baikal meer al van op afstand voelen maar we krijgen het deze avond nog niet te zien. Het verbergt zich in de donkere nacht. Ons geduld zal nog worden op de proef gesteld tot bij dageraad.

14-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


13-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 30 - Friends for life

16:20 SMS : Zandwegen, diepe putten en veel stof. Tien uur gereden maar slechts 300 km afgelegd Evil or Very Mad... of, zou de zware en korte nachts er ook voor iets tussen zitten? LaughingTwisted Evil  

Reisverslag

De wekker hoeft deze ochtend op niet veel sympathie te rekenen en krijgt dan ook eerst een paar klappen te verwerken voordat we eindelijk uit bed kruipen. De wodka en het bier van verleden nacht zorgen dat het een licht ontbijt wordt deze morgen.

Onze vrienden van gisteren lopen ook al puffend rond in de keuken en zetten ons een kopje thee met koekjes klaar. We moeten beloven volgend jaar terug te komen en te schrijven eens we terug thuis zijn. Er is geen ontkomen aan, we worden nogmaals bedolven onder verse melkproducten voor onderweg. We kunnen er al een gans leger mee voeden maar weigeren heeft geen zin. De vriendschap van deze mensen is grenzeloos en we hebben spijt dat we écht verder moeten want we hebben nog een lange reis voor de boeg.

Veel asfalt komen we vandaag niet meer tegen. We rijden urenlang op zandpistes en Pricilla’s lijf en leden worden door elkaar geschud op de wasbordjes. De topsnelheid ligt vaak niet hoger dan 25 KM/H en stilaan klimmen we voorbij de 600 meter. Onze longen doen pijn van het stof en het is dikwijls moeilijk uit te vissen welke richting de weg nu juist uit gaat. Gelukkig is er weinig verkeer op deze wegen, want telkens als er een groepje vrachtwagens onze weg kruist komen we in een ondoordringbare stofwolk terecht. De starter van onze ambulance weigert geregeld dienst en zal spoedig eens nagekeken moeten worden maar vandaag rijden we tot 's avonds door om toch nog een driehonderdtal km's binnen te halen.

We doorkruisen een smerig industriestadje die nog een onvervalste communistische sfeer uitstraalt, vervallen woonkazernes en scheve houten huizen vormen het centrum. De omliggende industrie lijkt al jaren verlaten maar blijkt achteraf, van dichterbij bekeken, nog steeds op volle toeren te draaien. In deze contreien is nog geen enkele westerse invloed te bespeuren en wanen we ons nog in het Rusland uit de U.S.S.R periode. Hier zo ver van Moskou zijn glasnost en perestrojka blijkbaar nog niet doorgedrongen.

We vinden een standplaatsje voor de nacht voor een olieopslag plaats net buiten de stad. De nachtwaakster zit in een houten barak achter de verroeste poort en alhoewel ze de uitstraling van cipier in een Siberisch strafkamp heeft blijkt ze zeer vriendelijk. Als we deze nacht enige problemen mochten ondervinden mogen we altijd komen kloppen zegt ze terwijl ze lachend met haar matrak zwaait. We voelen ons alvast veilig onder haar hoede.

13-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


12-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 29 - Happy Bithday!

17:15 SMS : We zijn terug op goed geluk een dorpje in gereden en zitten nu bij een familie op een verjaardagsfeestje! De drank vloeit rijkelijk en het eten staat op tafel. We zijn op minder dan 600 km van Irkoetsk.

Reisverslag:

De Trans-Siberia wordt meer en meer een zanderige grindweg met stenen, diepe kuilen en vooral veel stof. We klimmen steeds hoger de bergen in en komen op een hoogte van 400 meter boven zeeniveau. De weg loopt door een zeer bergachtig landschap en een lange serie bergen en dalen volgen elkaar op. Van op elke top krijgen we een prachtig uitzicht over de bossen die tot voorbij de horizon reiken. Intussen zitten we 6 uur voor op Belgische tijd.

Gunter smst dat hij ons mist en spijt heeft zijn verstand boven zijn hart te hebben moeten volgen. Wij vinden het al even spijtig en het ganse team mist ons klein kobojken. Priscilla is ondertussen een trouwe reisgezel geworden en bedwingt met gemak de steilste hellingen. We kennen ondertussen al haar karaktertrekjes en weten hoe ze het liefst behandeld wordt. Een stadsbus wil blijkbaar ook wel eens iets anders in haar leven en ze lijkt best te genieten van haar avontuur.

Veel tekenen van beschaving zien we onderweg niet meer en tegen de avond is het zoeken om toch nog een dorpje in de bossen te ontdekken. Het blijkt ook een dorpje te zijn dat leeft van de landbouw. Nadat we halt houden komen een bende teenagers ons verwelkomen. We koken een portie rijst mee voor hen en wat later zitten we allen samen aan tafel. Ze laten zich de Belgische keuken lekker smaken. Ze brengen ons cadeautjes in de vorm van schoolschriften, zodat we onderweg zelf ons Russisch wat kunnen bijschaven.

Plots stopt er een auto naast de bus en springen er twee koppels van zo'n jaar of veertig uit. Ze stormen met veel enthousiasme binnen en ploffen een bord met sjaslik en grote fles bier op tafel. Het is een vrolijke bende én ze dulden geen tegenspraak: we moèten mee eten en mee drinken: het is één van de vrouwen haar verjaardag vandaag en dat wordt gevierd ... natuurlijk!!!!

Na een tijdje moeten we mee naar hun huis om verder te vieren. Ze wonen in een traditioneel huis met grote moestuin, blaffende honden aan de ketting en oude motorfietsen in de schuur. De keukentafel wordt naar goede Russische gewoonte propvol eten en drank gezet. Het wordt een dolle avond en we worden tot charasjo droek (beste vriend) gedoopt en zitten samen rond de feesttafel tot laat in de nacht ...

De mannen tonen ons foto's van hun weekends die ze met hun vrienden in de taiga doorbrengen: ze jagen op beren, gaan er vissen en plukken bessen en paddestoelen. Hun openhartigheid doet het lijken of we al jaren vrienden zijn. We worden constant gekust en omhelsd … de vreugde kan niet op! Ze danken god dat wij nu welgeteld vandaag in hun leven verschenen.

Deze nacht zal niemand van ons beslist nooit meer vergeten. Happy biirthday tooo you hebben we gezongen, wel 100 keer ShockedRolling EyesLaughing.

12-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


11-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 28 - Children in the dust
16:00 SMS : We zijn op zo'n 60 km van Krasnojarsk (dit is zowat halverwege Novosibirsk en Irkutsk), prachtig landschap en schitterend weer Cool . Priscilla doet het weer prima en wij ook Wink !

Reisverslag

De kleine Vlad staat ons deze morgen al op te wachten; van zijn ouders is er geen spoor. De meisjes entertainen hem nog een beetje en vragen aan de buurman waar zijn ouders zijn. Waarschijnlijk nog dronken in bed antwoordde hij. De vriendelijke buurman geeft ons tenslotte nog verse koeienmelk en gerookt spek mee voor onderweg. Na een tijdje komt moeder terug ten tonele en geven wij haar een hoop kledij en speelgoed voor haar zoontje. Ze bedankt ons en verdwijnt opnieuw.

We starten onze motoren en nemen afscheid van Vlad. Hij staat ons met tranen in de ogen na te wuiven en we horen een klein hartje breken als we wegrijden. Het wordt plots heel stil in onze wagens …

We rijden door de stoffige straatjes tot aan de dorpsschool. Bij het binnenkomen van Rusland kregen we grote problemen omdat we zoveel hulpgoederen bij hadden en we moeten dus een deel van onze lading wegschenken voordat we het land verlaten. We kloppen aan bij het schoolhoofd en leggen onze bedoelingen uit. Eens ze begrepen hebben wat we bedoelen worden we hartelijk ontvangen door het voltallige leraren korps van zo'n vijf man groot. We lopen samen met de kinderen naar de eetzaal waar we eten en koffie voorgeschoteld krijgen.
De kinderen krijgen een korte speech waarna we allen buiten naar onze voertuigen gaan kijken. We laden een berg schoolmateriaal en kledij uit voor iedereen. De hoofdlerares vertelt ons dat het dorp er op achteruitgaat is gegaan: er is geen werk en de meeste ouders zoeken troost in de fles. Ook de leraren hebben een zeer klein loon. Voor de kinderen is het vandaag echter feest! We moeten natuurlijk terug honderd keer op de foto en iedereen bewondert vol verbazing onze bus. Tegen de middag worden we door het kleine legertje kinderen uitbundig uitgewuifd en rijden we terug de hoofdweg op.

Alhoewel "hoofdweg"? Dit is vanaf hier slechts een hobbelige kiezelweg. We laten dan ook een meterslange stofwolk achter ons. Onze -weliswaar schaarse- tegenliggers spijtig genoeg ook waardoor we alle ramen potdicht moeten houden en zowat bakken achter het glas. Na een lange tijd komen we terug op asfalt en wordt de loodrechte Trans-Siberian van enkele dagen terug een bochtige slingerweg door loofbossen. We beginnen vanaf hier onze klim in het wonderbare Altay gebergte. De aankomende herfst zorgt voor een prachtig kleurenpalet van verschillende tinten rood, groen, geel en bruin. We klimmen door naar 300 meter en de natuurpracht van Oost-Siberië beschrijven is onbegonnen werk. Zelfs de Oeral mountains verbleken bij dit schouwspel van geuren en kleuren. De wegen variëren van staat en wanneer we er de brui aan geven voor vandaag stoppen we aan de rand van een dorpje.

Enkele jongemannen van het dorp zijn echter een beetje té vriendelijk tegen de dames en om problemen te voorkomen rijden we vlug nog een eindje verder tot waar we rustig kunnen slapen gaan. De meisjes worden door een lokale baboesjka uitgenodigd op de koffie en worden volgepropt met koekjes. Als vanzelfsprekend kregen ze ook nog een voorraad zelfgebakken lekkernijen mee voor onderweg.

11-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


10-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 27 - A river called Tom
Reisverslag:

We ontbijten deze morgen met zicht op de rivier Tom. Het waterpeil van de brede rivier staat laag en de stralen van de ochtendzon dansen over het wateroppervlak, een schitterend schouwspel. Ongeveer zeven maand per jaar is deze rivier een grote ijsvlakte waar je gewoonweg met de auto kan overrijden maar nu zitten vissers gewoon langs de kant geduldig te wachten op de vangst van de dag.

Omdat we dringend een bank en internetverbinding nodig hebben trekken we met zijn allen in de ambulance richting centrum. Priscilla wacht op ons in de bewaakte parking van een wegrestaurantje, gerund door twee Azerbeidzjaanse broers.

Tomsk is een kleine maar levendige stad die in zekere zin een Europees karakter heeft. Je vindt er hippe cafés en restaurantjes. De mensen kopen er vogelzaad in de kiosken en voederen de duiven die rondscharrelen op het plein voor het imposante theater. De minibusjes, volgepropt met reizigers, vormen één lange file in de hoofdstraat. Op de boulevard flaneren elegante meisjes en heren in maatpak. De dames draven voorbij op hoge naaldhakken en jongelui gooien met stenen om 't verst in de rivier. De sfeer is uitgelaten en rustgevend.

Maar wanneer je de hoofdstraat verlaat en de zijstraatjes intrekt zie je het andere gezicht van Tomsk: vervallen houten huizen staan scheefgezakt in verloederde achterbuurten en kleine ommuurde fabriekjes zijn nog geen snars veranderd sinds de Sovjet periode. Een oude baboesjka zit op de stoep te bedelen voor wat kleingeld; we proppen een biljetje in haar bekertje en krijgen een zielige spasiba als dank.

We zien een soldaat met verrekijker in een wachttoren, die hoog boven de stad uitreikt. Kijkt hij nu in onze richting of is dit slechts onze verbeelding? Het is in alle geval tijd voor ons om verder te trekken.

De twee Azerbeidzjaanse broers komen ons uitwuiven en vertellen ons nog dat zij afkomstig zijn uit Baku. Als we vertellen welke avonturen wij daar beleefden twee jaar geleden schieten ze spontaan in een schaterlach. Ons verhaal klinkt hun blijkbaar bekend in de oren.

Via de grote brug steken we de rivier over en krijgen een mooi zicht op de haven waar grote binnenschepen geankerd liggen. We rijden verder door moerassige gebieden waar sommige poelen gewoon droog staan door de wekenlange droogte die voorafging. Het wordt opnieuw een hete dag vandaag. De bewegwijzering laat zoals gewoonlijk te wensen over en als we de weg vragen aan een beschonken man in een nabijgelegen dorpje stuurt hij ons onbewust de verkeerde kant uit.

Het duurt even voor we opnieuw op het juiste spoor zitten en we rijden door tot na zonsondergang. De weg is verlaten en nergens is een spoor van leven te bekennen. Slecht sporadisch moeten we onze verstralers dimmen voor een tegenligger.

Laat deze avond parkeren we in het eerste dorpje dat we vinden op onze weg. De buren springen spontaan binnen in onze bus en stellen zicht vriendelijk voor. Hun zoontje is een schattig blond ventje van vijf jaar en ziet er een beetje ondervoed uit. De aardappelen met appelmoes die we hem voorschotelen gaan er vlot in en de speculoos koekjes vallen ook net in een bodemloos vat(je). Hij zit samen met ons tot ‘s avonds te ravotten met de speelgoedtractor die we hem gegeven hebben. Vader biedt aan om in een nabijgelegen winkel wodka te gaan kopen en samen te drinken maar we bedanken voor het aanbod want we moeten morgen opnieuw vroeg opstaan. Ze drinken nog een kop koffie in onze mobiele koffieshop en gaan dan ook maar slapen .

Laatste serie foto's: KLIK HIER

10-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


09-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 26 - Zondag in Siberië

17:23 SMS 1 :We zijn deze avond in Tomsk aangekomen, nog steeds geen internet. We hebben terug zo'n 500km gereden bij een 30°.

18:24 SMS 2 :We gaan morgen naar de stad internet zoeken. We hebben nog 10 dagen om +/- 2200 km af te leggen. Morgen rijden we richting Irkoetsk (1700 km) aan het "Lake Baikal".


Reisverslag: Zondag in Siberië.

We worden gewekt door het rauwe gekraai van de haan op het erf naast ons. De zonsopgang laat nog even op zich wachten maar we springen al vanonder het dons want we zijn van plan om vandaag opnieuw wat verloren tijd in te halen.

Een herder is al op weg met zijn kudde en Andreo de buurjongen van gisteravond staat ons op te wachten met een pot zelfgemaakte confituur en opgelegde tomaten. Hij rijdt rond op een aftandse vouwfiets, maar kan zijn bewondering voor onze kleine mountainbike niet onder stoelen of banken steken. De buurman komt nog afscheid nemen en staat ons hoofdschuddend na te wuiven. Hij kan het nog steeds niet vatten hoe vijf Belgen in godsnaam hier terecht kwamen.

Bettina neemt Priscilla bij de teugels en navigeert haar via de kleine veldweg door het dorpje. Het is ongeveer vier kilometer tot bij de hoofdbaan. Alain en Andreo rijden voor op hun fietsen. Onderweg moet de karavaan halt houden bij de onbewaakte spoorweg en enkele minuten later dendert de befaamde “Trans Siberië Expres” razendsnel voorbij. Door het vroege ochtenduur zijn de meeste gordijnen van de slaapcouchettes nog stevig dichtgetrokken. Vol verwondering staren we het gevaarte na terwijl het verdwijnt in de Siberische bossen .

De jongens wisselen onderweg even van fiets en onze buurjongen maakt met veel gebaren duidelijk dat deze fiets zoo veel cooler is dan zijn hoopje ellende. Eens bij de hoofdweg aangekomen is er niet veel meer nodig om een deal te sluiten, de oude fiets wordt in de bus geladen en onze jeugdige vriend keert met een splinternieuwe mountainbike en een zak snoep terug naar huis. Hij is zo opgewonden en weet niet hoe hij ons zou bedanken. Hij neemt nog enkele foto’s met zijn gsm en we wensen hem het beste met zijn nieuwe aanwinst. Hij wuift ons uit en trapt dan als een bezetene terug richting dorpje om zijn nieuwe trots aan zijn familie te tonen.

 

Wij zijn op zijn minst even gelukkig dat we iemand zo gelukkig hebben kunnen maken. Alain plant om de oude fiets onderweg een groot onderhoud te geven zodat deze op zijn beurt een Mongoolse jongen gelukkig zal maken.

Het is zondag en de russen houden traditie hoog, vissen en paddenstoelen plukken staan bovenaan de lijst. Er staan lange rijen auto’s langs de bosrand geparkeerd en ganse families plukken er gretig op los. De voorraad voor de volgende week wordt weer flink aangedikt.

De vissers hebben hun bootjes op het dak van hun 4X4 bestelwagentjes gebonden en crossen tot bij de waterkant. Naast een vislijn en vangnet maakt een fles wodka ook steeds deel uit de standaard uitrusting.

In novisibirsk hebben we afspraak met Anathol. Onze makker Viktor uit Votkinsk regelde deze ontmoeting voor ons. Anathol runt een busbedrijf en had een oliefilter voor onze versnellingsbak op stock. Hij komt met een afgeleefde Mercedes het parkeerterrein opgereden en begroet ons. We monteren de filter terwijl Bettina met een voorbijganger naar de stad rijdt om onze gsm kaart te herladen.

Een uurtje later kunnen we terug op pad richting Tomsk. We rijden de daaropvolgende uren door een berkenbos dat groter is als Duitsland en Frankrijk samen.

De intredende herfst zorgt voor prachtige kleurschakeringen en af en toe zien we een arend in duikvlucht naar beneden schiet. Ze jagen op kleine knaagdieren en blijken zeer getraind in de discipline.

Bij het buiten rijden van de Siberische hoofdstad Novirsibirsk zien we de modale rus in file terug richting centrum rijden na een dagje in de natuur. Europese wagens worden ondertussen steeds zeldzamer en de Aziatische auto’s nemen het op tegen de binnenlandse merken. Vooral de vele Chinese auto’s vallen op doordat hun stuur langs de rechter kant staat. We zien de zon wegzakken in het westen en rijden bij donker de stad binnen waar ons kamp opslaan bij de oevers van de rivier Tom.

09-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


08-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 25 - Miljoenen meloenen

©

17:51 SMS :De daverende wegen veranderden als snel in goede wegen. Het was een schitterende mooie dag met bijna 500 km op de teller. We staan terug in een klein dorpje van hetwelk we onmogelijk de naam kunnen uitspreken.

We zijn inmiddels toch op 250 km van Novosibirsk.Cool


Reisverslag: Miljoenen meloenen.

Bij 't krieken van de dag hangt de ochtendmist als een deken boven het dorre steppegras. De zon trekt zich achter de berkenbossen omhoog en gaat het gevecht aan met de hoge wolken. De wolken delven vandaag het onderspit en het blijkt een zonnige dag te worden.

Onze sabaka (hond) van gisteravond staat voor de deur te wachten op zijn ontbijt.Het is een vrolijke telg en we spelen nog even een apport spelletje alvorens afscheid te nemen van onze viervoetige vriend. Zijn volgende maaltijd zal terug afhangen van wat de truckers op de parking achterlaten.

Het is geen verassing dat de wegen deze voormiddag opnieuw buiten categorie zijn. Onzen Bart regelde gelukkig de stuurinrichting van onze bus nog even bij voor ons vertrek, maar desondanks is het hard werken om Priscilla op het rechte pad te houden in deze diepe sporen, onze wagens schrapen soms gewoonweg tegen het asfalt met hun bodemplaat.

De regio is zowel door orthodoxe christenen als moslims bevolkt en we zien splinternieuwe kerken en imposante islamitische kerkhoven, met graftombes groter dan het doorsnee Russisch huis. Rond Omsk leuren menige venters met watermeloenen langs de weg en we zien vrachtwagens die karrenvrachten meloenen vervoeren richting oosten. Eens we de drukte van Omsk achter ons laten zwakt het verkeer gelukkig opnieuw af en rijden we door de ongerepte natuur.

Vandaag loopt de weg loodrecht door steppes die besprenkeld zijn met kleine berkenbosjes. Hier en daar loodst een herder zijn kudde runderen door het hoge steppegras. De Transsiberian stelt vanaf hier niet veel meer voor dan een tweevaksweg, die naarmate we meer oostwaarts rijden steeds minderbereden blijkt. Het doel van deze weg is om zo snel mogelijk van A naar B te rijden en onze medeweggebruikers laten dit maar al te graag blijken.

De ongerepte natuurpracht maakt al lang geen indruk meer op ze, maar op ons destemeer. De koeien zijn echter onbevreesd en kruisen de weg zoals het hun het beste dunkt en laten het verkeer gewoon stilvallen tot gans de kudde de oversteek gemaakt heeft.

Het wordt een lange dag en we proberen onze zinnen te verzetten met de muziek op onze mp3, maar de Engelse popmuziek kan ons Siberië gevoel niet onderdrukken. Dit land laat niemand passeren zonder diepe indrukken na te laten.

De klassieke vierkante Lada is in Rusland nog altijd te koop in de showroom en blijkt nog steeds zeer populair. Hij is trouwens verkrijgbaar in verschillende uitvoeringen. Er zijn modellen waarvan het linker achterlicht brand en ook ook modellen waarvan het rechter achterlicht brand. Er bestaan ook een uitvoering waarvan geen van beide achterlichten brand, maar dit is waarschijnlijk het duurdere topmodel want deze zijn eerder zeldzaam. Dezelfde opties zijn trouwens ook verkrijgbaar voor de koplanmpen :)

De nazomer zon staat hoog aan de hemel en zorgt voor een aangename 27° in de bestuurderscabine. De dames maken van de gelegenheid gebruik om hun haren in de buitenlucht te wassen....

Tegen de namiddag maakt het asfaltlint plaats voor een betonnen variant en deze blijkt beter bestendig tegen de extreme winters en is dan ook in betere staat. De kilometers rollen vlot onder de wielen door vandaag.

Wanneer de schaduwen langer worden, hebben we bijna 500KM op onze teller gezet voor vandaag en slaan we op goed geluk een zijweg in om in een godvergeten dorpje te belanden. De lokale jeugd snort er rond op opa's oude motorfiets en komt ons van op een afstand evalueren. We stappen op ze af voor een praatje en breken het ijs door hun een sleutelhanger voor hun motor te schenken.

Al vlug komt vader er bijstaan en vraagt of wij iets nodig hebben. De Russische gastvrijheid kent geen grenzen en we krijgen opgelegde paddenstoelen cadeau en kunnen onze watertanks aan de waterput vullen.

Marie verwerkt de paddenstoelen tot een avondmaal terwijl Pasca de lokale voetbalhelden uitdaagt voor een vriendschappelijke match. De sportievelingen krijgen er maar niet genoeg van en we moeten onze verlichting aansteken om de bal toch nog in de geïmproviseerde goals getrapt te krijgen. Hun zaterdagavond kan alvast niet meer stuk en wij beleefden de tijd van ons leven. Dit dorpje staat niet eens op de kaart en zelfs president Putin weet beslist niet van hun bestaan af, maar voor ons is het een plaatsje op de wereld dat we niet snel zullen vergeten.

08-09-2012 om 00:00 geschreven door JP  


07-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 24 - Blik op oneindig


18:00 SMS :Na een dagje wiebelen, botsen en vechten tegen zeeziekte Wink , zijn we er toch in geslaagd 500 km dichter bij ons doel te raken.

We zijn op 100 Km van Omsk.

Omsk is de zevende grootste stad van Rusland, de tweede grootste van Siberië en telt 1.154 miljoen inwoners.


Reisverslag: Blik op oneindig

Opstaan, vlug ontbijt en" back on the road " Prioriteit voor vandaag, kilometers vreten.

Gisteravond kreeg onze ambulance nog een vlugge check-up van Alain en werden enkele kleine kwaaltjes verholpen zodat hij er vandaag weer stevig kan invliegen.

Hoe verder we Siberië intrekken hoe desolater het landschap wordt. We rijden door eindeloze steppes en op sommige plaatsen is de weg afgezoomd door uitgestrekte landbouwgebieden. De oogst is al lang binnen voor dit jaar en hier en daar zien we uit de kluiten gewassen machines de donkere aarde omploegen met voorhistorische ploegen. In de schaarse dorpjes langs de weg zijn mannen naarstig bezig met hun voorraad brandhout te klieven voor de snel aankomende winter. De zomers zijn kort in deze streek en alles moet in gereedheid gebracht worden voor de eerste sneeuw begint te vallen.

De wegen zijn meestal erbarmelijk. Enkel de hoofdweg is geasfalteerd en zijwegen zijn niet meer als modderige veldwegen. In de dorpjes zijn enkel Russische 4X4’s te bekennen, waarvan we naar de originele kleur enkel kunnen gissen. Onze bus wiebelt als een schip op een stormachtige zee en we vechten constant tegen zeeziekte en slaap.

 

De lange dagen achter het stuur zijn fysiek zwaar en de transsiberian eist zijn tol van iedereen. Maar de zuivere Siberische lucht waarmee we onze longen vullen geeft ons een mysterieuze kracht die ons helpt om door te bijten. Het landschap is eentonig maar onze mede-weggebruikers houden ons alert door hun onverwachte inhaalmanoeuvres en spannende nek aan nek races.

Bij het binnenrijden en verlaten van elke Russische stad staat er steevast een politie controle. We worden vandaag opnieuw tot twee maal toe opzijgefloten, maar als we de agenten verassen, door ze in het Engels aan te spreken slaan ze meestal direct in paniek en laten ons meteen weer verder rijden. De Russische chauffeurs achter ons komen er meestal niet zo eenvoudig vanaf.

We steken rivieren over waarvan de bruggen er zo slecht bijliggen dat we er slalommend en slechts stapvoets overkomen. De oliesporen van stukgeslagen oliekarters wijzen er op dat de chauffeurs voor ons er net iets te enthousiast zijn overgereden.

Tegen de avond fleurt een prachtige zonsondergang onze uitputtende dag nog even op voordat we onze desermobielen parkeren op een verlaten parking tussen de berkenbossen. Eigenlijk lijkt het er meer op een vuilnisbelt en is de stank niet te negeren maar niemand ziet het nog zitten om nog verder te rijden vandaag. Een zwerfhond komt ons, bedelend achter wat eten, verwelkomen. De stank kan echter niemand uit zijn slaap houden vandaag en spoedig overheerst opnieuw de ijzige stilte van de Siberische nacht.

07-09-2012 om 00:00 geschreven door JP  


06-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 23 - Happy faces in Irbit


Reisverslag

Bij dagenraad worden we gewekt door Natasja. Ze heeft slechts vier uur geslapen verleden nacht. Ze is full time lerares Frans en zit bovendien ook nog eens in het dorpscomité en enkele lokale organisaties. 'S avonds werkt ze in de moestuin van haar ouders en ontfermt zich over haar oude moeder.

Ze was zo opgewonden door ons onverwacht bezoek en kon maar niet begrijpen dat we nu welgeteld net voor haar deur stopten tijdens onze lange reis naar Mongolië . Dit kon toch geen toeval zijn ,een hogere kracht moest dit zo gewild hebben. Lang nadat wij gisteren avond lagen te slapen stond zij dus nog te strijken en tomaten te wassen . Maar het was geen probleem voor haar, ze had de hele nacht aan ons zitten denken en kon toch niet slapen vertelde ze.

Even later hadden we afgesproken met Marina, de vrouw die onlangs dakloos werd door een woningbrand en haar volledige hebben en houden zo verloor. Natasja had reeds een omhaling georganiseerd voor dit gezin en dit had 100€ opgebracht vertelde ze trots. Wij deden ook onze bijdrage waardoor het totaalbedrag zowat werd verdubbeld.

We zetten ons marktkraam met hulpgoederen op en selecteerde een heleboel kinderkledij en wat speelgoed voor haar twee jongens. Voor haar man vonden we enkele mooie hemden en warme dekens.

Als kers op de slagroomtaart visten we twee kinderfietsjes uit ons assortiment speelgoed. De jongens wisten met hun geluk geen blijf en Natasja vertelde dat zij nu de enige kinderen van het dorp waren die een fiets hebben. Pasca gaf hun een snelcursus fietsen en na een half uurtje trapten ze beiden vrolijk door de hobbelige straatjes van hun dorpje. Het was een waar genoegen om deze kleine ventjes zo vrolijk te zien in deze moeilijke tijden.

 

Onze gastvrouw en gids /vertaalster voor vandaag nam ons daarna mee naar het plaatselijke weeshuis waar we als eregasten werden ontvangen en meteen op koffie en gebak werden getrakteerd.

We overlegden samen met de directrice wat ze zoal kon gebruiken en schonken opnieuw een berg kledij en speelgoed. Vooral de gezelschapsspelen en puzzels waren welgekomen om de kinderen 's avonds te entertainen.

Na enkele minuten zagen we een meisje met haar nieuwe prinsessenschoentjes rond huppelen en een jongetje met zijn ‘bob de bouwer helm’ en speelgoed autootjes rondscheuren door de recreatie ruimte.

De oudere kinderen zochten gepaste kledij uit en bleken superblij met hun coole zonnenbrillen. We moesten de krop in onze keel doorslikken en afscheid nemen want er was ook nog een bezoek aan de universiteit waar Natasja doceert gepland.

Opnieuw waren we het middelpunt van de belangstelling en werden uitvoerig voorgesteld aan de overige leerkrachten. Na de rondleiding kwam een professionele fotografe langs die trots vertelde dat zij de vergunningen bezat om hoge Russische functionarissen en zelfs president Putin te fotograferen.

Er werden ontelbare foto's genomen, samen met de leerlingen en ook onze Priscilla en ambulance moesten mee op de foto. We zouden later in de fotogalerie van de school worden toegevoegd werd ons verteld. We voelden ons hier op deze korte tijd al zo geborgen dat we wel zeker langer bij deze lieve mensen wilden blijven maar de tijdsdruk verplichte ons afscheid te nemen. We beloofden contact te houden en hen nooit meer te vergeten. Een belofte die we onmogelijk kunnen verbreken.

 

Nagewuifd door onze nieuwe vrienden reden we tegen de avond het stadje uit en reden opnieuw de Siberische bossen in. We raakten maar niet uitgepraat over onze ervaring van vandaag en stonden nog steeds versteld van de openheid en vriendschap op het Russische platteland . Deze avond zoeken we echter een rustig plaatsje op voor de nacht want morgen moeten we nodig een beetje verloren tijd inwinnen ,en vroeg uit de veren springen.

06-09-2012 om 00:00 geschreven door JP  


05-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 22 - Afscheid van onze sterke man

19:02 SMS :We zijn in Irbisk en staan nu bij hele lieve mensen. Eén vrouw heeft frans gestudeerd aan de univ. Morgen geven we via haar een deeltje van ons gerief aan een school en een gezin, wiens huis is afgebrand.

Als we op de kaart kijken, vinden we Irbisk niet terug. Het is niet de eerste keer dat de schrijfwijze van plaatsnamen ons parten spelen. Hoe kan het ook anders met zo'n taaltje.

Wat we wel terugvinden is de stad Irbit, ongeveer 250 km boven Ekaterinburg. Als we dit optellen met de 500 km voor Ekaterinburg waar ze gestrand waren (Ufa?), hebben ze toch ongeveer 750 km achter de kiezen. Het stadje ligt ook op de geplande route dus we vermoeden dat we er niet ver naast zitten. Ze zijn in ieder geval 'back on track' en dat is toch het voornaamste nieuws. Een volgend bericht zal ons waarschijnlijk meer vertellen over de juiste lokatie.

 

 

zicht op de stad Irbit


Reisverslag: Afscheid van onze Gunther

We staan op ongeveer 2oo km van Ekatarineburg. Dit is de laatste kans voor Gunther om een snelle vlucht naar huis te nemen. Voor de laatste keer neemt hij plaats achter het stuur van onze desertbus en stuurt ons richting vlieghaven. Het wordt een emotioneel afscheid. Onder luid getoeter van Priscilla en de loeiende sirenes van de ambulance stapt hij het tarmak op en we missen hem al alvorens zijn vliegtuig is opgestegen.

 

Vanaf hier moeten we verder zonder onze sterke man. Alain is nu de enige bestuurder van de bus en zal het Siberische deel van Rusland samen met de dames moeten overwinnen. De wegen worden steeds kleiner en minder bereden, sommige stukken zijn voorzien van een nieuwe asfaltlaag waardoor het even genieten is van de rust en ongereptheid van deze streek. We verlaten de hoofdweg in de namiddag voor een alternatieve route doormidden de uitgestrekte berkenbossen. Slechts sporadisch komen we enige vorm van beschaving tegen om tegen de avond in Irbit neer te strijken.

De stad blijkt minder welvarend als wat we tot nu toe gezien hebben en de overgebleven sovjet industrie is vervallen en uitgebloemd.

We worden nagestaard alsof we van mars komen en kunnen onze Europese afkomst blijkbaar niet verbergen. We zoeken de rust van een nabijgelegen dorpje op om ons kamp voor de nacht op te slaan. Wanneer we de modderige wegen van het dorpje inslaan komen een bende uitgelaten kinderen ons tegemoet gelopen, ze springen achteraan op onze bumper en lopen ons achterna. De dorpelingen komen uit hun huisjes en kijken ons verwonderd aan.

Eén vrouw benadert ons en vraagt waar we vandaan komen, België antwoorden we in koor. We staan als aan de grond genageld als ze ons in 't Frans aanspreekt en vraagt of ze ons kan helpen.

Ze blijkt een lerares Frans te zijn en verwelkomt ons met de welbekende Russische gastvrijheid. We vullen onze watertanks met zuiver bronwater uit haar waterput en in een mum van tijd zijn alle buren er komen bijstaan en worden we overstelpt met verse groenten en fruit.

We nodigen iedereen uit voor een kop koffie in onze bus. Met Natascha als gids komen we snel te weten dat er een weeshuis is in de stad en ook dat er onlangs een huis met een gezin van drie kinderen volledig is afgebrand.

Dit kan geen toeval zijn zegt ze dat een bende Belgische mensen net voor haar deurtje stoppen. Dit moest op een of andere manier voorbestemd zijn .

We voelen aan dat we op de juiste plaats zijn gearriveerd en plannen om morgen een deel van onze hulpgoederen te schenken aan de minderbedeelden in het dorp. Het is geweldig om met deze lieve dame vlot te kunnen communiceren en gaan met een goed gevoel slapen, zelfs van koude tenen blijkt niemand te klagen deze avond.

05-09-2012 om 00:00 geschreven door JP  







Lokale tijd bij de Desertlions


Inhoud blog
  • Uitnodiging lezing
  • Update Priscilla
  • Priscilla at work!
  • Powerpoint Presentatie inhuldiging Priscilla
  • Mobile Desertlions-Bookhouse
  • Kerstmarkt Pollare
  • Magisch Mongolië
  • Mythisch Rusland
  • Dag 44 - Back to Belgistan
  • Dag 42 - Bookhouse
  • Dag 41 - S.O.S. Kinderdorpen.
  • Dag 40 - Jengis avenue
  • Dag 39 - Een drukke rustdag
  • Ulaan Baatar
  • Dag 38 - The beast
  • Dag 37 - Moon over Mongolië
  • Dag 36 - Viervoeters en stof
  • Mongolië
  • Dag 35 - Granietsa
  • Dag 34 - The road to Mongolia
  • Dag 33 - Ulan-Ude
  • Dag 32 - Озеро Байкал
  • Dag 31 - Over de top
  • Dag 30 - Friends for life
  • Dag 29 - Happy Bithday!
  • Dag 28 - Children in the dust
  • Dag 27 - A river called Tom
  • dag 26 - Zondag in Siberië
  • Dag 25 - Miljoenen meloenen
  • Dag 24 - Blik op oneindig
  • Dag 23 - Happy faces in Irbit
  • Dag 22 - Afscheid van onze sterke man
  • Dag 21 - Eenbenige wezens
  • Goed nieuws en bijkomende foto's.
  • Dag 20 - Tranen van geluk.
  • Toevoeging van reisverslagen
  • Dag 18 - Big Problem!!!!
  • Dag 17
  • Dag 16 - Wind, regen en flikken
  • Artikel in Streekkrant 29/08
  • Mededeling
  • Dag 15
  • Dag 14 - Murphy is back !!!!
  • Dag 13
  • Dag 12 - Suzdal
  • Dag 11 - Ring around Moscou
  • Dag 10 - Day one in Russia
  • Dag 9 - Russian border, take 3
  • Dag 8 - Russian border, take 2
  • Dag 7 - Russian border
  • Dag 6 - Palusj
  • Dag 5 - Vilkavišks
  • Dag 4 - Vilkaviškis
  • Dag 3 - Warszwada
  • Dag 2 - Polen: pneu crevéé
  • Dag 1 - Verre horizonten ...
  • Startschot
  • Eindstand individuele sponsoring 2012
  • Priscilla
  • Nieuw rubber!
  • Laatste zware klussen!
  • Ambulante zorgen part 2
  • From trial and error to succes
  • Vertrek : uitnodiging
  • Nog 30 dagen te gaan!!
  • Girlpower op zijn best!
  • Route perikelen
  • Benefiet d'Ieteren
  • Benefiet hockeytoernooi
  • Druk, druk, druk ...
  • Driver's seat
  • Keukens Muile
  • Wrecking crew
  • Ambulante zorgen
  • Air-bus
  • Extra Girlpower!
  • Winnaars tombola
  • Eetfestijn: terugblik
  • Persartikel in het Nieuwsblad
  • Girlpower
  • Het was er boenk op!
  • 3de groot eetfestijn!
  • Primavera (kevertreffen)
  • Een bus, het is eens iets anders
  • Mongolië Express
  • Bus meubilair
  • GO HELP Londen
  • Keuring materieel
  • Party-bus blijkt daverend succes op kerstmarkt Pollare en Ninove
  • Klusjesdag!
  • Kerstmarkt te Pollare & Ninove
  • De desertlions nemen ... DE BUS?!?
  • Proficiat!

    Archief per week
  • 19/03-25/03 2018
  • 24/10-30/10 2016
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 05/11-11/11 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 10/10-16/10 2011

    Blog als favoriet !

    Zoeken in blog




    Forum / Gastenboek
    Wilt u een bericht nalaten of in contact treden met onze Leeuwen, klik dan HIER.


    Hoofdpunten blog desertlions2
  • Uitnodiging lezing
  • Einde missie = start nieuwe missie
  • Dr Robert Shenk.
  • Filmavond 30/4/2011
  • Film, spectaculaire foto's en een sterk verhaal!
  • Aanvulling reisverslagen.
  • The Lions return!
  • Dag 52 : Mongolië - België
  • Dag 51 : Mongolië - SOS Kinderdorpen
  • Dag 50 : Mongolië - SOS Kinderdorpen



    Weersverwachtingen

    België

    Mongolië


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!