Bezoek onze gouden sponsors!!!

Bezoek onze sponsors!
IDEA reclame
Brakelsesteenweg 66
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Adviesbureau Walravens
Albertlaan 200
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Dakwerken VANDENBRANDE & Co
Wallestraat, 64
9506 Waarbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Houtbewerkingsmachines
Steenstraat, 12
9402 Meerbeke-Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Oudenberghof - Restaurant - Taverne
Edingseweg, 13
9500 Geraardsbergen

 

 

Bezoek onze zilveren sponsors!!!

Bezoek onze sponsors!
Moto's Van Rossom
Edingsesteenweg 416
9400 Denderwindeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Textieldruk en fabricatie van sport- & reclamekleding
Molenveld, 4
9450 Haaltert

 

 

Bezoek onze sponsors!
Patrick's Garden Team
Hauwijkstraat 34 A
1790 Essene - Affligem

 

 

Bezoek onze bronzen sponsors!!!

Bezoek onze sponsors!
Afbraak en grondwerken
containers

0477/95 62 14

 

 

Dierenartsenpraktijk Buyl Peter
Brusselsesteenweg 46
9400 Ninove
054/341609

 

 

Bezoek onze sponsors!
Bankservice
Verzekeringen - Vastgoed
Edingsesteenweg, 296
9400 Denderwindeke

 

 

Café Gonzo
Geraardsbergsestraat, 33
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Airstream bvba 9400 Denderwindeke
0496 45 22 12

 

 

Zakenkantoor Bombeke
Verzekeringen-Kredieten-Bank
Kleine Steenstraat 23
9420 Mere
Tel: 053 830570

 

 

Bezoek onze SYMPATHISANTEN

Bezoek onze sponsors!
DE ROOSE nv
Houtzagerij - Schaverij
Algemene hout- en platenhandel
Leopoldstraat, 112
9400 Okegem-Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Drankencentrale Malfroidt BVBA
Oude kaai, 34
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Brusselstraat, 64
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Euro - Mousse
Herremansstraat 58-60
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Ijzerwaren, gereedschappen, ...
Sint-Berlindisstraat, 19
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Bouwmaterialen
Nederwijk - Oost 281 (zone II)
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Algemene elektriciteitswerken
Van Geert Danny
Godveerdegemstraat 240
9620 Zottegem

 

 

Bezoek onze sponsors!
Brandstoffen Gabriëls
Leopoldlaan 83,
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Plastiek Hofstade Nv
Hekkestraat 33
9308 Hofstade-bij-Aalst

 

 

Bezoek onze sponsors!
Wijngaardveld, 52
9300 Aalst

 

 

Bezoek onze sponsors!
Hardrock Peken Saloon
Bovenhoekstraat, 2
9400 Outer

 

 

Bezoek onze sponsors!
Dakwerken Jerom
Lindestraat, 47
9470 Denderleeuw

 

 

Bezoek onze sponsors!
Van Den Broeck-De Sutter
Ferro & non-fero metalen
containerdienst

Aalstersesteenweg, 364
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Meerschman nv
Elisabethlaan, 201
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Zakenkantoor Krikilion-Van Belle
Statiestraat, 92
1570 Tollembeek

 

 

Bezoek onze sponsors!
Amplifon Hoorcentrum
Biezenstraat, 5
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
Architectenburo
Stef Van den Haute BVBA

Hemelrijk, 96
9402 Meerbeke

 

 

Betonwerken
De Groote Nico BVBA

Neuringen, 48
9400 Ninove (Denderwindeke)
054 32 34 51

 

 

Vloer- en wandbekleding
De Pauw Marnix BVBA

Edingsesteenweg 215
9400 Ninove (Denderwindeke)
054 32 22 06

 

 

Bezoek onze sponsors!
Garage De Smet BVBA
Leopoldlaan, 126-130
9400 Ninove

 

 

Bezoek onze sponsors!
brood & zo
Ternat, 255
9402 Meerbeke

 

 

Bezoek onze sponsors!
Brandstoffen De Graeve
tankstation - brandstofleverancier

Stationsstraat, 15
9450 Haaltert

 

 

Bezoek onze sponsors!
Dierenoppas Service
0477/03.48.30

 

 

 

 

U kunt ons kosteloos steunen
door gebruik te maken van onze
Trooper pagina:

 

 

The Desertlions goes Mongolia 2011 - 2012
A daring challenge from Belgium to Mongolia
27-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 44 - Back to Belgistan

Reisverslag

Omdat we tot gistavond laat in de weer waren om alles netjes achter te laten in onze bus was het een korte nacht geworden. Het was een koude ochtend en we sprongen vlug in onze warmste kleren. Voor de laatste keer bouwen we ons bed om tot ontbijttafel.


We staan geparkeerd op een ommuurd fabrieksterrein. Hier beschikken de mensen van Go Help over een deel van een oude hanger. Het is een vervallen buurt maar hier zal Priscilla voortaan een veilige thuis krijgen.

De nachtwachter woont met zijn gezin in een yurt tussen de fabrieksgebouwen. Hij komt ons uitnodigen voor een ontbijt in hun tent. Zijn vrouw en twee zonen zijn super vriendelijk en we warmen ons aan de gezellige houtkachel. We krijgen melkthee en brood met zout en boter voorgeschoteld. Met gebarentaal weten ze ons te vertellen dat hun oudste zoon mijnwerker is en hun jongste studeert voor mijningenieur. We bekijken vergeelde foto's uit lang vervlogen tijden en zijn getuige hoe hun ouders leefden. Eerlijk gezegd is het op vele plaatsen in Mongolië nog niet veel veranderd ondertussen. We vragen of we een foto mogen nemen in hun woning en dat mag natuurlijk maar moeder staat er op dat haar oude naaimachine en diepvriezer, waar ze apetrots op is, samen met haar op de foto gaan. We schenken hun nog onze warme dekens alvorens we verder moeten en krijgen van hun kant een grote klomp zout mee als cadeau.

Ondertussen is Migha gearriveerd met de taxi die ons naar de vlieghaven zal brengen. We geven nog enkele richtlijnen over de bediening en onderhoud van onze bus Priscilla alvorens we de sleutels definitief afstaan aan haar nieuwe voogd. Maandenlang hebben we tot in de late uurtjes gesleuteld om haar klaar te stomen voor dit avontuur en tijdens de rit ontpopte ze zich tot een trouwe reisgezel en werd ze een deel van ons team. Het hoeft geen betoog dat we haar met diepe spijt in het hart moesten achterlaten. Maar de gedachte dat ze hier het tweede deel van haar leven zal inzetten binnen een organisatie met humanitair karakter kan de pijn gelukkig een beetje verzachten.

We nemen met de nodige emotie afscheid van Migha en onze Brusselse vriendinnen, Pasca en Marie. Zij zullen pas volgende week terugvliegen naar België. Ze zullen nog veder uitzoeken hoe we in de toekomst nog nauwer kunnen samenwerken met Go Help en het land verder trachten te ontdekken. Wanneer we de straat uitrijden lopen ze ons luid juichend achterna en met een krop in de keel rijden we de stad uit.

Na een hobbelige rit van meer dan 10.000km worden we tenslotte nog eens getrakteerd op een al even hobbelige terugvlucht naar België. Het kleine vliegtuigje van Turkisch Airlines zet ons na 17 slaaploze uren en een tussenstop in Kirgistan en Turkije veilig neer op Zaventemse bodem waar we met een hartelijk applaus door onze vrienden en familie onthaald worden als ware helden. Enkel plannen voor de toekomst kunnen ons helpen te vechten tegen het spreekwoordelijke zwarte gat dat ons opnieuw te wachten staat de komende weken.

Het Desertlions team.

27-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


25-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 42 - Bookhouse

Reisverslag

Onze laatste dag in Mongolië zou nog een drukke worden. Migha organiseerde een minibus om met ze’n allen naar het onlangs geopende bookhouse te rijden. De straatjes in dit stadje zijn namelijk zo klein en slecht dat we er met onze desertbus onmogelijk door raken.

Op de parking in Ulaan Baatar beginnen we met het overladen van de hulpgoederen. Hoe verder we graven in onze bus hoe meer dozen en speelgoed er tevoorschijn komen. Het minibusje wordt dan ook tot de nok volgestapeld alvorens we met ze’n allen richting Hananx Nalayh trekken.

Het is een mijnstadje en één van de armste regio’s in Mongolië. Er gebeuren hier veel ongelukken omdat mannen dikwijls 's nachts alleen in de mijnschachten afdalen om steenkool te gaan stelen zodat ze hun huisjes zouden kunnen verwarmen. De temperatuur daalt makkelijk tot –40 in de winter. Hierdoor staan vele vrouwen er alleen voor met hun kroost en hebben ze het zeer moeilijk de eindjes aan elkaar te knopen.

Het Desertlions-bookhouse werd onlangs opgestart met het geld dat wij twee jaar geleden inzamelden. We waren dan vandaag ook vanzelfsprekend eregasten. Miga nodigde de armste gezinnen uit de buurt uit en organiseerde een verdeling van de kinderkledij die we bij hadden. Enkele tientallen kinderen zaten met hun moeder al te wachten op onze komst.

Migha stelde ons voor als zijnde de mensen uit België die het mogelijk hadden gemaakt dit bookhouse op te starten. Samen met haar medewerkers sorteerden we alle goederen en kreeg elk gezin een flinke stapel kledij mee naar huis. De kinderen mochten zelf uitkiezen welk speelgoed ze het leukst vonden. Het nieuws deed blijkbaar vlug de ronde in het dorp en de mensen bleven maar toestromen op onze mini markt. Gelukkig hadden we zoveel materiaal bij dat we iedereen konden verder helpen.

Het schoolmateriaal werd geschonken aan het bookhouse zelf. Elke zaterdag geven vrijwilligers van Go Help hier les en vanaf nu hebben ze genoeg materiaal om voor alle kinderen een volwaardig pakket samen te stellen.

's Middags werden we uitgenodigd bij de buurvrouw voor een traditioneel Mongools middagmaal: lam met stoofpot. Iedereen nam in een grote cirkel plaats in de yurt. Eerst worden er hete stenen doorgegeven: deze moeten volgens Mongoolse traditie van de ene hand in de anderen gelegd worden en zijn blijkbaar goed voor de gezondheid. Het voorgerecht is traditionele melkthee met broodkoekjes. Daarna graait iedereen een stuk schaap en groeten uit de grote pot. Het schaapvlees is nogal vet maar zeer lekker. Ook de raapachtige groenten en aardappelen hebben tijdens de stoofsessie de smaak mooi geabsorbeerd. Het wordt een gezellig samenzijn en met Migha als tolk kunnen we een gezellig babbeltje slaan met deze mensen. Na het eten moet iedereen natuurlijk nog even met de vrouw des yurts op de foto. We kunnen voor de rest van de dag verder op deze maaltijd en de hond staat al aan de deur te wachten als we buitenkomen.

Tijdens de terugreis naar Ulaan Baatar wippen we ook nog even binnen in een van de sloppenwijken rond de stad. Hier bezochten we verleden keer ook al de book ger, eveneens gerund door Go Help. We hadden nog wat schoolmateriaal opzij gehouden om hier af te geven. De lerares herkende ons meteen en haalde net als vorige keer haar gitaar boven om ons te begroeten met een lied.

Klik HIER voor de foto's van dit verslag.


25-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


24-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 41 - S.O.S. Kinderdorpen.

Reisverslag:

Op deze ochtend hadden we al lang gewacht: eindelijk ontmoeten we opnieuw onze vrienden van Go Help!

Het was een blij weerzien, het voelde echt aan als thuiskomen. Al was het alweer twee jaar geleden, het leek net of het gisteren was dat we hier waren. We werden warm onthaald door Migha en haar crew. Ze was natuurlijk geïnteresseerd in ons reisverhaal maar het fantastische nieuws hield ze nog even geheim: het bleek namelijk dat met de 10.000€ sponsoringgeld van de 2010 Desertlions rally een volledig nieuw bookhouse werd opgestart in een van de armste dorpen rond Ulaan Baatar. Hiermee krijgen de kinderen in deze buurt ook de kans op onderwijs. De Mongoolse overheid doet nog steeds niets aan het gebrek hieraan en Go Help nam daarom zelf het initiatief. We waren al zo verrast door het wonderbare nieuws en toen we hoorden dat we er volgende woensdag als eregasten zouden ontvangen worden kon het geluk al helemaal niet meer op.

Vandaag staat er een bezoek aan het S.O.S. Kinderdorpen complex in een buitenwijk van de stad. Ook hier waren we twee jaar geleden te gast en steunden we de organisatie met een cheque en materiaal. Dus … met ze'n allen in de bus richting kinderdorp. Tijdens de rit was het ongelofelijk te zien in welk tempo de stad expandeert: overal rijzen er nieuwe blokken uit de grond en net buiten de stad worden volledig nieuwe ommuurde woonwijken gebouwd. Het was leuk te zien dat de weeskinderen er nog steeds op hoog niveau opgevoed worden door hun pleegmoeders. We werden hartelijk ontvangen door de directrice en Migha fungeerde als tolk. Go Help tracht namelijk banden te smeden met S.O.S. Kinderdorpen om samen nog krachtiger te kunnen optreden tegen de verwaarlozing van Mongoolse kinderen.

Na het formele papierwerk van de financiële steun bezochten we een pleegmoeder met een o.a. tweeling van een jaar oud. De twee schattige meisjes waren sinds kort na hun geboorte opgenomen in het kindertehuis. Hun namen zijn voor ons uitspreekbaar maar de twee kleine hartenbrekertjes deden de meisjes hun moedergevoelens meteen bovenkomen en al vlug zat iedereen in de dozen met knuffels te graaien om toch maar een lach op hun gezichtjes te toveren.

Samen met de overste bespraken we later wat er het meest bruikbaarst was voor hen en toen we tegen de avond buitenreden waren we opnieuw een pak hulpgoederen lichter. Het verkeer was opnieuw moordend op de terugweg en we spendeerden de rest van de avond met het sorteren van de rest van ons materiaal en het klaarmaken van onze rugzak voor de terugreis naar België.

Klik HIER voor de foto's van dit verslag.



Klik op de logo's voor een virtueel bezoek aan de organisaties

24-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


23-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 40 - Jengis avenue

13:16 SMS : Na 10.000 km zijn we eindelijk in Ulaan Bathaar. Definitief binnen gereden. Priscilla is thuis!! Hoeraaaa!!! CoolVery HappyVery Happy

Reisverslag:

Deze voormiddag genieten we nog even van de Mongoolse natuurpracht en de kalmte. Daarna starten we de motoren en rijden de met stenen bezaaide heuvel op. De rotsen lijken vandaag nog mooier als gisteren en we trachten de omgeving nog even op foto vast te leggen. Het landschap is echter zo uitgestrekt dat dit slechts een fractie kan weergeven, en daarbij, dit land moet je ruiken, voelen en beleven. Deze stilte moet je horen, het zand tussen je tanden voelen knarsen en de arend boven je hoofd zien cirkelen.

We rijden traag terug richting Ulaan Baatar, niet enkel omdat de weg zo slecht is maar ook omdat we beseffen dat het dan afgelopen is met de reis. Onderweg zien we kinderen langs de weg met arenden en gieren. Voor enkele euro's mag je er mee op de foto. De vogels zitten vast met een touw rond de poot en zien er verwaarloosd uit. Dit is de prijs van het toerisme die ze betalen met hun vrijheid.

Het is zondag en het verkeer in de binnenstad is iets minder druk als gewoonlijk. Auto’s rijden kriskras door elkaar en iedereen doet zijn best om de diepe kuilen te ontwijken. Tegen de late namiddag parkeren we onze voertuigen op de parking voor het kantoorgebouw van GO HELP. We trekken nog even de stad in op zoek naar een restaurantje en gaan daarna voor een van de laatste keren slapen in onze zwerfbus.

Klik HIER voor de nieuwste foto's.

23-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


22-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 39 - Een drukke rustdag

Reisverslag:

Toen we gisteravond U.B. in de verte zagen liggen met haar duizenden fonkelende lichtjes leek het wel een sprookjesbeeld. Deze morgen zagen we opnieuw de verstikkende laag smog over de stad hangen en waren blij dat we nog een laatste dag in de natuur konden doorbrengen. Afgelopen nacht was barkoud en iedereen viste een extra deken op om toch nog wat slaap te vatten.

We raakten verzeild in een groot dorp onderweg en de zandwegen lagen er bitterslecht bij: diepe geulen waren door de regen uitgesleten en het was wikken en wegen welke kant van de straat het best te berijden was. Enkele keren kwamen we vast te zitten met onze bus en de ambulance had het soms ook zeer moeilijk om het ideale spoor te vinden. Bij het buitenrijden van het dorp kwam Priscilla uiteindelijk volledig vast te zitten in het zand. Met ze'n allen groeven we zo'n klein half uurtje om haar terug te bevrijden zodat we onze reis konden verder zetten. De rest van de wegen waren grotendeels onverhard en stofferig.

We reden richting nationaal park waar we onze eerste en meteen ook laatste vakantiedag zouden doorbrengen alvorens ons opnieuw in de hel van Ulaan Baatar te storten. Het park bleek verbluffend qua natuur waar miljoenen jaren oude rotsformaties hoog boven de plateaus uit prijkten. De eeuwenlange blootstelling aan de elementen resulteerde in allerlei grillige vormen en kleuren. We rijden door tot het einde van het pad om ons kamp voor de nacht op te slaan bij een idyllische rivier. De ondiepe stroom wordt geregeld doorwaad door herders met hun kudde of enkele vrachtwagens die karrenvrachten materiaal naar verder gelegen dorpen transporteren.

Zoals het elke goed Belg betaamt spenderen we onze rustdag met het opknappen van klusjes. We hertellen enkele mankementjes aan onze voertuigen, geven ze een laatste onderhoud alvorens we er afstand zullen van doen en stellen de hulppakketten voor de straatkinderen samen. De watertanks worden voor de laatste keer gevuld met zuiver rivierwater. Het naastgelegen dorpje stelt niet veel voor en buiten enkele ritjes met Mongoolse paarden is er niet veel toerisme te bespeuren. Maar net voor we op punt staan om slapen te gaan wipt er een man met wodka fles onder de arm binnen in onze bus. Hij spreekt enkel Mongools natuurlijk, maar maakt ons duidelijk dat zijn vrouw of dochter net bevallen is en dat hij dit met ons wil vieren. Enkele minuten later klopt er nog iemand aan en dat blijkt een politieagent te zijn. Hij neemt onze feestvierder mee naar buiten en gebied ons terug in de bus te gaan. Het gesprek tussen de twee Mongolen aard uit in een verhitte discutie en het laatste dat we zien is dat de man in de oude politiecombi meegenomen wordt. Wat de aanleiding was weten we tot nu toe zelf nog niet.

Wij kruipen dan maar onder de veren want morgen steken we ons hoofd opnieuw in de muil van het beest.

Klik HIER voor alle nieuwe foto's.

22-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ulaan Baatar
Ulaanbaatar, uitgesproken en ook wel geschreven als Oelan-Bator, (Mongools: Улаанбаатар) is de hoofdstad van Mongolië. De stad kreeg zijn huidige naam tijdens de socialistische revolutie en betekent Rode Held. In 2008 woonden er iets meer dan 1 miljoen mensen in de hoofdstad, wat neerkomt op ongeveer een derde van de gehele bevolking van Mongolië.

Bron: Wikipedia - klik HIER voor meer info over de Mongoolse hoofdstad.

22-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


21-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 38 - The beast

9:32 SMS : We zijn bijna in Ulaan Bathaar maar we zouden nog graag naar een nationaal park gaan voor een dag of twee. Het is hier terug zeer warm. We gaan nu nog een beetje genieten van onze laatste dagen Cool.

Reisverslag:

Alain is al vroeg uit de veren en helpt onze buur met het repareren van zijn Japanse landbouwtractor. Onze grote voorraad bouten en moeren komen goed van pas en in een mum van tijd staat de tractor weer klaar voor een zware dagtaak. De meisjes stoffen de bus en ambulance ondertussen nog eens uit en we zetten koers verder richting Ulaan Baatar.

We rijden door bergachtige landschappen met een buitenaards karakter, het lijkt wel een andere wereld waarin we ons bevinden. Langharige Yaks staan te grazen op de hellingen en achter het vele glas van de bus wordt het opnieuw snikheet overdag.

Tegen de middag stoppen we op een bergtop zo'n 1200 boven zeeniveau. Elke bergtop heeft wel een gebedsheuvel. We lopen er drie keer rond, gooien er een steen bovenop en knopen een blauw gebedssjaaltje aan de houten pijl. Dit is de enige procedure die garant staat om in gratie te vallen bij de goden. Gelovigen voor ons lieten o.a. halve flessen wodka en plastieken gebedsmolentjes met de inscriptie "made in China" achter op de heuvel.

Met een gerust gemoed rijden we door. Het betoverend landschap straalt een mysterieuze kracht uit en we absorbeerden Mongolië ondertussen in elke vezel van ons lichaam. De radio blijft de laatste dagen altijd uitgeschakeld, we laten niets het wonderbare gevoel doorbreken. De laatste kilometers lijken eindeloos tot we opeens over de laatste berg rijden en Ulaan Baatar in de vallei zien liggen. Het is een beest met vele gezichten. Wij zijn hier om mee te helpen in de strijd tegen de verschrikkelijkste kant van het beest, namelijk het straatkinderen probleem.

Zoals gewoonlijk hangt er een dikke laag smog boven de stad; het verstikkende verkeer en de smerige industrie tekenen hiervoor debet. We houden halt voor een vreugdedansje bij het naambord van de stad en storten ons daarna in de heksenketel. De wegen blinken uit als zijnde de slechtste in hun soort. In het wegdek zijn gaten waarin je makkelijk een doorsnee stadsauto kwijt kan en verkeersregels blijken hier nog niet van toepassing te zijn. Het wordt een helse rit doorheen het centrum tot bij s.o.s. kinderdorpen. We maken een afspraak voor maandag en bellen Migha -van Go Help- op. Komende maandag hebben we nog een boel werk voor de boeg om alle sponsoring rond te krijgen en de hulpgoederen te verdelen. Ook het invoeren van de voertuigen brengt de nodige administratie met zich mee.

We ontvluchten de smerige stad richting oosten zodat we de laatste vrije dag nog even in de natuur kunnen doorbrengen. Het is gekkenwerk om hier in 't donker rond te rijden en we zetten onze wagens aan de kant in een rustigere buitenwijk tot het opnieuw klaar wordt.


Klik HIER voor alle nieuwe foto's.

21-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


20-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 37 - Moon over Mongolië

Ook vandaag nog geen SMS nieuws ontvangen. Ik verwacht pas nieuws als ze in de omgeving van de hoofdstad komen en dat kan nu niet zolang meer duren. Zoals u hieronder kan zien is de afstand Ulan-Ude tot Ulan-Bathor een kleine 600 km, tenminste ALS ze deze weg volgen én niet zouden profiteren van het prachtige weer (25°C - zie weerbericht rechts onderaan) om de ronduit magnifieke omgeving te verkennen. Dat kan u ook doen als u de "Earth" versie kiest in onderstaande kaart. 


Grotere kaart weergeven

Reisverslag:

Bovenop een hoge heuvel staat een eenzaam tempeltje met Boeddhabeeld. Het is ook meteen de ontmoetingsplaats voor de lokale jeugd. Naast een paal met gebedssjaaltjes ligt het er ook vol lege wodka flessen maar het uitzicht is desalniettemin niet te versmaden: je hebt er zicht over gans het dorp en de omliggende bergen.

Het dorp komt stilaan tot leven, mannen galopperen op hun paarden door de straatjes, mensen zitten achterop oude tractorkarren en de viervoeters slenteren rustig richting open vlakte. De sheriff komt nog even gedag zeggen vooraleer hij aan zijn ronde voor vandaag begint. Zijn kepie staat al een beetje rechter op zijn hoofd en hij verdwijnt even later met zijn jeep in een grote stofwolk. En wij wuiven onze vrienden van gisteravond goodbey.

We rijden zo'n vier uur alvorens we opnieuw het eerste teken van beschaving zien en springen binnen in een klein restaurantje voor een versnapering. De vliegenvanger hangt overvol boven de tafel en op het raam zitten enkele duizenden kleine vliegjes zenuwachtig rond te zoemen. Op het menu enkel traditionele gerechten. We bestellen een verassing en krijgen gevulde noedelballen voorgeschoteld. We leren onze eerste woordjes Mongools en worden achteraf vriendelijk nagewuifd door de eigenaars. De parking lijkt wel een slagveld vol diepe kuilen en bij het buiten rijden blijft Priscilla's achterbumper even haken achter een uitstekende steen, gelukkig zonder al te zware gevolgen.

We rijden verder richting Ulaan Baatar via verharde wegen maar de weg verslecht alsmaar en overal zitten grote kraters in het asfalt. Bij het doorkruisen van de stad Darkhan merken we dat sommige riooldeksels gewoon ontbreken. Niemand stoort zich er blijkbaar aan en ze rijden er gewoon omheen. Op een helling valt de wagen voor ons stil en bolt langzaam achteruit tot tegen onze bumper. Pasca kan achter ons net op tijd uitwijken zodat we de bus kunnen laten achteruitbollen en het ergste voorkomen.

Verder verloopt alles vlotjes en eens terug op de vlaktes zien we naast de paarden en koeien ook grote kuddes kamelen ronddwalen. Ze kruisen de rijweg en wandelen rustig de bergen in. Het landschap is uitgestrekt en de hoge bergen aan de horizon zijn buiten enkele dappere boompjes volledig kaal. Telkens denken we dat het niet mooier meer kan worden maar bij elke berg die we overrijden krijgen we een nieuw panorama voorgeschoteld en moeten we onze mening herzien.

Op een heuvelrug zien we een enkele yurt staan en rijden er heen. De bewoners zijn nog druk bezig met hooi binnen te halen voor de winter en maken er geen probleem van als we op hun berg komen overnachten.

De nacht valt vlug over Mongolië en een nieuwe maan siert de hemel. Echter voor niet lang want een uurtje later zijn we getuige van de maansondergang achter de bergen. We staren omhoog naar de ongelofelijke sterrenhemel tot onze nekspieren er pijn van doen. Het totale gebrek aan lichtpollutie maakt dat alle sterren overduidelijk te zien zijn aan het firmament en de milkiway is zo dichtbij dat je hem bijna kan aanraken.
Het is zo beangstigend mooi en het heelal lijkt elk moment op ons hoofd te kunnen vallen. Terug sweet dreams deze nacht ...

20-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


19-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 36 - Viervoeters en stof

Reisverslag:

We ontwaken samen met het dorp en zijn bewoners. De varkens zijn er vandaag als eerste bij: ze lopen in een drafje rechtstreeks naar de centrale vuilnisbelt voor hun ontbijt. De straathonden komen hun spoedig achterna en trachten hun deel van de buit binnen te halen. Ondertussen komen er moeders uit alle windrichtingen aangewandeld met hun kroost richting dorpsschooltje. De mannen zeulen handkarretjes met jerrycans naar de gemeenschappelijke waterput. Het is een gezellige bedrijvigheid en ook wij schuiven aan om onze watervoorraad in te slaan.

We tanken aan een belachelijke prijs onze brandstoftanks vol en laten voor enkele cent de band van ons fietsje herstellen. We zijn er klaar voor: Mongolia, here we come!!.

Het landschap is verbluffend, zoals de natuur het schiep, ongerept en slechts hier en daar bevolkt door enkele monaden families. De weg richting Ulaan Baatar is onverhard en in zeer slechte staat we rijden gemiddeld 10KM/H en doen er vier uur over om 39 km af te leggen. De vergezichten zijn onmogelijk op foto vast te leggen. Grote kuddes wilde paarden en koeien te samen met grote groepen geiten en schapen grazen op de dorre vlaktes en bijna kale bergflanken. We volgen de rivier en passeren welgeteld vier tegenliggers deze namiddag die allen vrolijk wuiven als ze ons passeren.

Eens in het dorp aangekomen komen de kinderen met mondjesmaat rond onze wagens staan en houden ons van op afstand in 't oog. Een paar zakjes snoep breken het ijs en even later houden we reeds een kleine fietswedstrijd in de stoffige straatjes. De kinderen zijn met weinig tevreden en met een simpele ballon weten we ze eindeloos te entertainen. Zowat alle kinderen van het dorp rijden enkele toertjes met onze fiets tot de avond valt. Het vee slentert langzaan naar huis en de varkens liggen te slapen in het mulle zand. Dit is het echte Mongolië zoals we het ons herinnerden.

Nadat we gegeten hadden in onze bus werd er plotseling op onze deur geklopt. Het bleek de lokale sheriff te zijn: hij stelt zich voor en neemt Alain mee naar zijn jeep. Hij was bezorgd over ons en tracht ons aanwijzingen te geven richting Ulaan Baatar. Maar de brave man was zo dronken dat hij met moeite nog één centimeter voor de ogen zag, laat staan dat hij nog kaart kon lezen. Hij wist toch nog duidelijk te maken bevoegd te zijn over drie regio’s die zo'n acht uur rijden uit elkaar liggen en wenst ons vriendelijk een veilige reis naar Ulaan Baatar en verdwijnt daarna opnieuw in de donkere nacht.

19-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mongolië

Mongolië  is een land in Centraal- en Oost-Azië. Het land grenst in het noorden aan de autonome republieken AltajTuva en Boerjatië, allen lid van de Russische Federatie.

Ook grenst het in het noorden aan de Kraj Transbaikal en grenst in het zuiden aan het autonome gewest Binnen-Mongolië, dat tot China behoort. Mongolië is sinds 1990 een democratie.

Het land ligt op de Mongoolse hoogvlakte en heeft een landklimaat met toendra's en steppegebieden in het noorden, bergachtig gebied (Altaj) in het midden, en woestijn (Gobi) in het zuiden. Ongeveer een derde van de, merendeels boeddhistische, bevolking leeft in de hoofdstad Ulaanbaatar.

De landelijke bevolking leeft overwegend nomadisch in traditionele vilten tenten, joerten, en voorziet in haar levensbehoeften door veeteelt; schapen, paarden en kamelen worden in vrij lopende kuddes gehouden. In het Noorden van het land is enige vorm van industrie in de vorm van houtverwerking en mijnbouw.

Bron: Wikipedia - klik HIER voor meer info over Mongolië.

19-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


18-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 35 - Granietsa

13:56 SMS : Joepieeee!!! Na zes uur is het ons gelukt om Rusland te verlaten en Mongolië binnen te rijden Cool. Geen problemen gehad maar wél Mongoolse computerpanne Confused.

We did it (again)!!!

Reisverslag:

Als de zon op komt zien we pas dat we vlak naast een groot meer staan. Het nabijgelegen dorp ontwaakt stilaan en wij zetten onze reis verder. We kunnen het niet weerstaan om nog even halt te houden aan de waterkant om de schoonheid van het meer vast te leggen op de gevoelige plaat.

Opnieuw zien we grote kuddes wilde paarden op de bijna boomloze vlaktes. Het kadaver van een doodgereden paard doet ons even huiveren maar we moeten de ogen vooral goed op de baan houden want de weg blijft alsmaar versmallen. Op een gegeven moment is de rijweg zo smal dat onze wielen aan beide zijden over de witte lijnen komen !!! Dit zou een perfect argument kunnen zijn voor de politie om ons een boete aan te smeren Maar politie wagens en zelfs andere auto’s zijn zeldzaam op deze weg. Het is duidelijk dat beide buurlanden niet veel met elkaar te maken hebben.

Aan de grensovergang treffen we dan ook slechts enkele voertuigen die aanschuiven voor ons. We nemen een diepe teug adem en rijden tot voor de eerste slagboom. Let the games begin, welcome to Papieristan!!!!!!! We worden van de hak naar de tak gestuurd en moeten enkele keren ommekeer maken op het douaneplein. We zijn deze circusact ondertussen al gewend en maken ons nog niet te veel zorgen. Onze wagens moeten door de X-ray scanner en daarna worden we op appel geroepen en ondervraagd over het doel van onze reis. We zitten met onze administratie en beetje in de grijze zone en trachten ons er doorheen te liegen. Gelukkig werk ons plan en staan we een paar uurtjes later voor de Mongoolse slagboom. We komen met onze bus even vast te zitten in het verplichte ontsmettingsbad, eigenlijk is een poel een beter benaming. De Mongoolse douanebeambten mogen blijkbaar wel lachen achter hun bureau en dit in fel contrast met hun Russische collega’s aan de overkant. Dit wil echter nog niet zeggen dat het daarom sneller verloopt.
Na inspectie van de voertuigen en paspoortcontrole staan we enkele uren geduldig te wachten aan de balie van de invoerdienst. Na een lange tijd en duizend papiertjes en stempels verteld de dame ons doodleuk dat hun computer is uitgevallen en dat we nog wat langer zullen moeten wachten. Laat dat nu geen verassing zijn én wachten is ondertussen al een hobby geworden. De douaniersters hebben blijkbaar wel internetverbinding want we kijken stiekem mee naar hun scherm en merken dat ze o.a. op Facebook zitten surfen en muziek beluisteren op hun i-phones. We leggen ons neer bij ons lot en installeren ons in afwachting in de bus.

Een klein onweertje met regen buien en bliksemschichten brengen wat verstrooiing. De omgeving is wondermooi en de donderwolken geven het allemaal een speciale uitstraling.
Het oude en vervallen Russische grenscomplex op de achtergrond lijkt zo uit de tijd van de Tsaren geplukt met zijn imposante zuilen en artistieke bogen boven de grote vensters.
De grens sluit om zeven uur en het is ondertussen reeds half zeven! We gaan even poolshoogte nemen op het tweede verdiep bij de douanedienst. We wijzen er op dat we nog vandaag de grens willen oversteken.

Zowat het ganse douane korps zit gezellig rond één bureau te kletsen en niemand stoort zich aan onze aanwezigheid. Gelukkig neemt uiteindelijk een mevrouw het initiatief en alweer een half uur en honderd stempels later staan we voor de verlossende slagboom. Eens deze opengezwaaid rijden we met luid getoeter en loeiende sirenes Mongolië binnen. De omstaanders weten niet wat er gebeurd maar wij trekken ons er niets van aan. We hebben nogmaals gehaald tot het land van Jengis Khan.

In het grensdorpje zo'n twintig kilometer verder parkeren we in het centrum en gaan opgelucht slapen. We kunnen Ulaan Baatar bijna ruiken maar zijn er nog niet helemaal ...

18-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


17-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 34 - The road to Mongolia

08:07 MAIL : De registratie is niet gelukt Crying or Very sad. We zullen ons er (opnieuw) moeten uitpraten aan de grens want wij moeten normaal elke 7 werkdagen een immigratie-stempel halen ... Deze kan je bekomen als je een hotelkamer boekt maar aangezien wij in onze wagens slapen kunnen we ons niet laten registreren want in de hotels willen/kunnen ze ons niet registreren zonder overnachting ... Dus, we zullen zien wat er gebeurt aan de granietsa (grens).
De grote hoeveelheid hulpgoederen was ook een probleem bij het binnenkomen van Rusland. Alhoewel we al flink wat uitgedeeld hebben onderweg hebben we nog een massa speelgoed en kledij bij. Dat wordt opnieuw onderhandelen Twisted Evil.

Alain heeft een paar foto's aan de mail toegevoegd. Deze kan u HIER bekijken.

Reisverslag:

Het eerste wat we vandaag trachten rond te krijgen is onze administratieve papierwinkel in orde brengen. We slagen er uiteindelijk in om in het postkantoor onze formulieren voor de grensovergang af te printen. Na zowat alle hotels en gastverblijven te hebben afgelopen, zijn we nog steeds niet geregistreerd. Nergens doen ze nog registraties van buitenlanders op doorreis omdat dit ook voor hen te veel problemen met zich meebrengt. Rusland draait spijtig genoeg nog steeds op een grote papiermolen. We vonden wel een vriendelijke juffrouw die vlot Engels sprak en ons wegwijs maakte in de troebele Russische wetgeving, ze gaf ook haar businesskaart mee zodat we haar bij eventuele problemen kunnen contacteren.

Na voldoende proviand te hebben ingeslagen om de grensoversteek te overleven verlaten we de stad in zuidelijke richting. We hebben nog zo'n 200KM voor de boeg tot de Mongoolse grens. Onderweg stoppen we even bij een boedistisch tempelcomplex voor een fotootje. De tempels zijn echter zo mooi dat we er wat langer blijven hangen en pas een honderdtal foto's later terug verder rijden.

Het landschap aan de zuidkant van Ulan-Ude is totaal verschillend van de westkant. We rijden door kale vlaktes met wilde paarden en vrij rondlopend vee, aan de horizon zakt de zon langzaamaan weg achter de bergen. De zonsondergang kleurt de lage wolken fel rood en geen duizend foto's kunnen ooit de betoverende sfeer weergeven die hier hangt. Het begint hier steeds meer te lijken op Mongolië en hier en daar duiken reeds de eerste yurts op langs de weg. Het asfalt was de eerste honderd kilometers nog relatief goed, maar plots was de rust opnieuw verstoord en botsten we terug op en neer over de weg.

Het was te gevaarlijk om in het donker nog verder te rijden en we besloten om de resterende honderd kilometer er morgenvroeg na zonsopgang door te draaien. Op een stoffige parking naast een bandenreparateur mogen we onze kleine karavaan parkeren. We plannen en korte nacht want morgen staat ons opnieuw een grote uitdaging te wachten.

17-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


16-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 33 - Ulan-Ude

17:00 SMS : We zijn nu in Ulan-Ude en zitten in de Irisch pub mét internet verbinding!

18:06 MAIL : We hebben vandaag een ganse familie boerjaatse kinderen blijgemaakt met een fietsje en wat speelgoed. Hun vader was gestorven en ze werden bij hun tante opgevangen.
Het was een prachtige dag aan het baikal meer en nu zitten we ondertussen in de boedistische stad Ulan-Ude.
Eindelijk internet gevonden, nu nog trachten te registeren.

Dit wil evenveel zeggen als nieuwe reisverslagen én nieuwe foto's!! Eventjes terugbladeren naar "DAG 27 - A river called Tom". De nieuwste foto's kan u HIER terugvinden. Veel leesgenot!

16-09-2012 om 23:02 geschreven door Webbie  


15-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 32 - Озеро Байкал

Het Baikalmeer of Bajkalmeer (Russisch: Озеро Байкал, Ozero Baijkal; Boerjatisch: Байгал нуур, Baygal nuur) is een meer in het zuiden van Siberië (Rusland) ten zuiden van het Baikalgebergte. Met een maximale diepte van 1642 meter en de oppervlakte van 31.500 km² (ongeveer zo groot als België) is het Baikalmeer het diepste meer en het grootste zoetwaterreservoir ter wereld.


Bron: Wikipedia

Dit is veruit het meest oostelijke punt van de missie. Het is de bedoeling om na de rustdag via Ulan-Ude zuidwaarts af te buigen naar Mongolië (Ulan Bathaar).

Weersgesteldheid: zie onderaan in de rechtermarge (Ulan-Ude).

15-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


14-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 31 - Over de top

15:01 SMS : We zijn zuist aangekomen aan het Bajkal meer na een beklimming en afdaling van meer dan twee uur. Prisilla heeft deze helse rit goed doorstaan. Morgen een dagje rust hier ter plaatse Cool (en misschien internet?).

Reisverslag

We moeten dringend onze koelvloeistof van de bus vervangen. In Lituania hebben we, na de vervanging van de waterdarm, het koelvloeistof circuit opgevuld met zuiver water. Alhoewel het overdag nog zeer warm is in Oost-Siberië, flirt de thermometer 's nachts met het vriespunt. Het is niet evident om hier 30L koelvloeistof te kopen: de meeste winkeltjes hebben slechts een paar liter op stock.

Het zijn steeds korte nachten en lange dagen achter het stuur. We hotsen en bosten op en neer in onze wagens tot onze spieren er pijn van doen en soms heft Priscilla zelf een voetje van de grond. Het prachtige panorama om ons heen maakt echter alles goed en we schieten aardig op. Onze tachograaf noteert dagelijks lange rijtijden waarvoor je tegenwoordig in België levenslang zou krijgen. Onze visums vervallen binnen vier dagen en we hebben nog een duizendtal moeilijke kilometers voor de boeg tot de Mongoolse grens.

Om geen tijd te verliezen houden we even halt bij een sasjlik hokje onderweg voor een bord versterking. Ondertussen verzamelden we ook de nodige voorraad koelvloeistof. Langs de weg zien we voor het eerst boedistische bouwsels: we komen steeds dichter bij de stad Ulan Ude die bekend staat voor zijn boedistische tempels.

Tegen de avond staan we aan de voet van het gebergte dat het Baikal meer omringd. We vertrekken van 400 meter boven zeeniveau en belanden na een helse klim op een dikke 900 meter. Het word nog een zware etappe voor de bus, hier is ze eigenlijk niet voor gebouwd. Maar wonderbaar trekt ze haar logge gewicht in eerste versnelling en tegen zo'n 20 km/h toch steeds verder de hellingen op. Het lijk een eindeloze rit en berg en dal volgen elkaar snel op, met hellingen van 14% en grote hoogteverschillen. We besloten deze beproeving 's avonds aan te gaan, als de temperatuur al flink gezakt is. Met de verstralers aan, banen we ons een weg door het donkere bos, overal in de berm staan wagens die gestrand zijn door oververhitting en motorpech. Slechts wie in goede conditie verkeert overleeft deze extreme route. Onze Priscilla krijgt het zelf ook redelijk warm en we stoppen even om haar wat te laten koelen .Overdag zou dit zeker voor oververhitting zorgen.

Het is een opluchting als we de verlichting we het dorpje Kultuk in het dal zien opduiken. Je kan de magische uitstraling van het Baikal meer al van op afstand voelen maar we krijgen het deze avond nog niet te zien. Het verbergt zich in de donkere nacht. Ons geduld zal nog worden op de proef gesteld tot bij dageraad.

14-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


13-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 30 - Friends for life

16:20 SMS : Zandwegen, diepe putten en veel stof. Tien uur gereden maar slechts 300 km afgelegd Evil or Very Mad... of, zou de zware en korte nachts er ook voor iets tussen zitten? LaughingTwisted Evil  

Reisverslag

De wekker hoeft deze ochtend op niet veel sympathie te rekenen en krijgt dan ook eerst een paar klappen te verwerken voordat we eindelijk uit bed kruipen. De wodka en het bier van verleden nacht zorgen dat het een licht ontbijt wordt deze morgen.

Onze vrienden van gisteren lopen ook al puffend rond in de keuken en zetten ons een kopje thee met koekjes klaar. We moeten beloven volgend jaar terug te komen en te schrijven eens we terug thuis zijn. Er is geen ontkomen aan, we worden nogmaals bedolven onder verse melkproducten voor onderweg. We kunnen er al een gans leger mee voeden maar weigeren heeft geen zin. De vriendschap van deze mensen is grenzeloos en we hebben spijt dat we écht verder moeten want we hebben nog een lange reis voor de boeg.

Veel asfalt komen we vandaag niet meer tegen. We rijden urenlang op zandpistes en Pricilla’s lijf en leden worden door elkaar geschud op de wasbordjes. De topsnelheid ligt vaak niet hoger dan 25 KM/H en stilaan klimmen we voorbij de 600 meter. Onze longen doen pijn van het stof en het is dikwijls moeilijk uit te vissen welke richting de weg nu juist uit gaat. Gelukkig is er weinig verkeer op deze wegen, want telkens als er een groepje vrachtwagens onze weg kruist komen we in een ondoordringbare stofwolk terecht. De starter van onze ambulance weigert geregeld dienst en zal spoedig eens nagekeken moeten worden maar vandaag rijden we tot 's avonds door om toch nog een driehonderdtal km's binnen te halen.

We doorkruisen een smerig industriestadje die nog een onvervalste communistische sfeer uitstraalt, vervallen woonkazernes en scheve houten huizen vormen het centrum. De omliggende industrie lijkt al jaren verlaten maar blijkt achteraf, van dichterbij bekeken, nog steeds op volle toeren te draaien. In deze contreien is nog geen enkele westerse invloed te bespeuren en wanen we ons nog in het Rusland uit de U.S.S.R periode. Hier zo ver van Moskou zijn glasnost en perestrojka blijkbaar nog niet doorgedrongen.

We vinden een standplaatsje voor de nacht voor een olieopslag plaats net buiten de stad. De nachtwaakster zit in een houten barak achter de verroeste poort en alhoewel ze de uitstraling van cipier in een Siberisch strafkamp heeft blijkt ze zeer vriendelijk. Als we deze nacht enige problemen mochten ondervinden mogen we altijd komen kloppen zegt ze terwijl ze lachend met haar matrak zwaait. We voelen ons alvast veilig onder haar hoede.

13-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


12-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 29 - Happy Bithday!

17:15 SMS : We zijn terug op goed geluk een dorpje in gereden en zitten nu bij een familie op een verjaardagsfeestje! De drank vloeit rijkelijk en het eten staat op tafel. We zijn op minder dan 600 km van Irkoetsk.

Reisverslag:

De Trans-Siberia wordt meer en meer een zanderige grindweg met stenen, diepe kuilen en vooral veel stof. We klimmen steeds hoger de bergen in en komen op een hoogte van 400 meter boven zeeniveau. De weg loopt door een zeer bergachtig landschap en een lange serie bergen en dalen volgen elkaar op. Van op elke top krijgen we een prachtig uitzicht over de bossen die tot voorbij de horizon reiken. Intussen zitten we 6 uur voor op Belgische tijd.

Gunter smst dat hij ons mist en spijt heeft zijn verstand boven zijn hart te hebben moeten volgen. Wij vinden het al even spijtig en het ganse team mist ons klein kobojken. Priscilla is ondertussen een trouwe reisgezel geworden en bedwingt met gemak de steilste hellingen. We kennen ondertussen al haar karaktertrekjes en weten hoe ze het liefst behandeld wordt. Een stadsbus wil blijkbaar ook wel eens iets anders in haar leven en ze lijkt best te genieten van haar avontuur.

Veel tekenen van beschaving zien we onderweg niet meer en tegen de avond is het zoeken om toch nog een dorpje in de bossen te ontdekken. Het blijkt ook een dorpje te zijn dat leeft van de landbouw. Nadat we halt houden komen een bende teenagers ons verwelkomen. We koken een portie rijst mee voor hen en wat later zitten we allen samen aan tafel. Ze laten zich de Belgische keuken lekker smaken. Ze brengen ons cadeautjes in de vorm van schoolschriften, zodat we onderweg zelf ons Russisch wat kunnen bijschaven.

Plots stopt er een auto naast de bus en springen er twee koppels van zo'n jaar of veertig uit. Ze stormen met veel enthousiasme binnen en ploffen een bord met sjaslik en grote fles bier op tafel. Het is een vrolijke bende én ze dulden geen tegenspraak: we moèten mee eten en mee drinken: het is één van de vrouwen haar verjaardag vandaag en dat wordt gevierd ... natuurlijk!!!!

Na een tijdje moeten we mee naar hun huis om verder te vieren. Ze wonen in een traditioneel huis met grote moestuin, blaffende honden aan de ketting en oude motorfietsen in de schuur. De keukentafel wordt naar goede Russische gewoonte propvol eten en drank gezet. Het wordt een dolle avond en we worden tot charasjo droek (beste vriend) gedoopt en zitten samen rond de feesttafel tot laat in de nacht ...

De mannen tonen ons foto's van hun weekends die ze met hun vrienden in de taiga doorbrengen: ze jagen op beren, gaan er vissen en plukken bessen en paddestoelen. Hun openhartigheid doet het lijken of we al jaren vrienden zijn. We worden constant gekust en omhelsd … de vreugde kan niet op! Ze danken god dat wij nu welgeteld vandaag in hun leven verschenen.

Deze nacht zal niemand van ons beslist nooit meer vergeten. Happy biirthday tooo you hebben we gezongen, wel 100 keer ShockedRolling EyesLaughing.

12-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


11-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 28 - Children in the dust
16:00 SMS : We zijn op zo'n 60 km van Krasnojarsk (dit is zowat halverwege Novosibirsk en Irkutsk), prachtig landschap en schitterend weer Cool . Priscilla doet het weer prima en wij ook Wink !

Reisverslag

De kleine Vlad staat ons deze morgen al op te wachten; van zijn ouders is er geen spoor. De meisjes entertainen hem nog een beetje en vragen aan de buurman waar zijn ouders zijn. Waarschijnlijk nog dronken in bed antwoordde hij. De vriendelijke buurman geeft ons tenslotte nog verse koeienmelk en gerookt spek mee voor onderweg. Na een tijdje komt moeder terug ten tonele en geven wij haar een hoop kledij en speelgoed voor haar zoontje. Ze bedankt ons en verdwijnt opnieuw.

We starten onze motoren en nemen afscheid van Vlad. Hij staat ons met tranen in de ogen na te wuiven en we horen een klein hartje breken als we wegrijden. Het wordt plots heel stil in onze wagens …

We rijden door de stoffige straatjes tot aan de dorpsschool. Bij het binnenkomen van Rusland kregen we grote problemen omdat we zoveel hulpgoederen bij hadden en we moeten dus een deel van onze lading wegschenken voordat we het land verlaten. We kloppen aan bij het schoolhoofd en leggen onze bedoelingen uit. Eens ze begrepen hebben wat we bedoelen worden we hartelijk ontvangen door het voltallige leraren korps van zo'n vijf man groot. We lopen samen met de kinderen naar de eetzaal waar we eten en koffie voorgeschoteld krijgen.
De kinderen krijgen een korte speech waarna we allen buiten naar onze voertuigen gaan kijken. We laden een berg schoolmateriaal en kledij uit voor iedereen. De hoofdlerares vertelt ons dat het dorp er op achteruitgaat is gegaan: er is geen werk en de meeste ouders zoeken troost in de fles. Ook de leraren hebben een zeer klein loon. Voor de kinderen is het vandaag echter feest! We moeten natuurlijk terug honderd keer op de foto en iedereen bewondert vol verbazing onze bus. Tegen de middag worden we door het kleine legertje kinderen uitbundig uitgewuifd en rijden we terug de hoofdweg op.

Alhoewel "hoofdweg"? Dit is vanaf hier slechts een hobbelige kiezelweg. We laten dan ook een meterslange stofwolk achter ons. Onze -weliswaar schaarse- tegenliggers spijtig genoeg ook waardoor we alle ramen potdicht moeten houden en zowat bakken achter het glas. Na een lange tijd komen we terug op asfalt en wordt de loodrechte Trans-Siberian van enkele dagen terug een bochtige slingerweg door loofbossen. We beginnen vanaf hier onze klim in het wonderbare Altay gebergte. De aankomende herfst zorgt voor een prachtig kleurenpalet van verschillende tinten rood, groen, geel en bruin. We klimmen door naar 300 meter en de natuurpracht van Oost-Siberië beschrijven is onbegonnen werk. Zelfs de Oeral mountains verbleken bij dit schouwspel van geuren en kleuren. De wegen variëren van staat en wanneer we er de brui aan geven voor vandaag stoppen we aan de rand van een dorpje.

Enkele jongemannen van het dorp zijn echter een beetje té vriendelijk tegen de dames en om problemen te voorkomen rijden we vlug nog een eindje verder tot waar we rustig kunnen slapen gaan. De meisjes worden door een lokale baboesjka uitgenodigd op de koffie en worden volgepropt met koekjes. Als vanzelfsprekend kregen ze ook nog een voorraad zelfgebakken lekkernijen mee voor onderweg.

11-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


10-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 27 - A river called Tom
Reisverslag:

We ontbijten deze morgen met zicht op de rivier Tom. Het waterpeil van de brede rivier staat laag en de stralen van de ochtendzon dansen over het wateroppervlak, een schitterend schouwspel. Ongeveer zeven maand per jaar is deze rivier een grote ijsvlakte waar je gewoonweg met de auto kan overrijden maar nu zitten vissers gewoon langs de kant geduldig te wachten op de vangst van de dag.

Omdat we dringend een bank en internetverbinding nodig hebben trekken we met zijn allen in de ambulance richting centrum. Priscilla wacht op ons in de bewaakte parking van een wegrestaurantje, gerund door twee Azerbeidzjaanse broers.

Tomsk is een kleine maar levendige stad die in zekere zin een Europees karakter heeft. Je vindt er hippe cafés en restaurantjes. De mensen kopen er vogelzaad in de kiosken en voederen de duiven die rondscharrelen op het plein voor het imposante theater. De minibusjes, volgepropt met reizigers, vormen één lange file in de hoofdstraat. Op de boulevard flaneren elegante meisjes en heren in maatpak. De dames draven voorbij op hoge naaldhakken en jongelui gooien met stenen om 't verst in de rivier. De sfeer is uitgelaten en rustgevend.

Maar wanneer je de hoofdstraat verlaat en de zijstraatjes intrekt zie je het andere gezicht van Tomsk: vervallen houten huizen staan scheefgezakt in verloederde achterbuurten en kleine ommuurde fabriekjes zijn nog geen snars veranderd sinds de Sovjet periode. Een oude baboesjka zit op de stoep te bedelen voor wat kleingeld; we proppen een biljetje in haar bekertje en krijgen een zielige spasiba als dank.

We zien een soldaat met verrekijker in een wachttoren, die hoog boven de stad uitreikt. Kijkt hij nu in onze richting of is dit slechts onze verbeelding? Het is in alle geval tijd voor ons om verder te trekken.

De twee Azerbeidzjaanse broers komen ons uitwuiven en vertellen ons nog dat zij afkomstig zijn uit Baku. Als we vertellen welke avonturen wij daar beleefden twee jaar geleden schieten ze spontaan in een schaterlach. Ons verhaal klinkt hun blijkbaar bekend in de oren.

Via de grote brug steken we de rivier over en krijgen een mooi zicht op de haven waar grote binnenschepen geankerd liggen. We rijden verder door moerassige gebieden waar sommige poelen gewoon droog staan door de wekenlange droogte die voorafging. Het wordt opnieuw een hete dag vandaag. De bewegwijzering laat zoals gewoonlijk te wensen over en als we de weg vragen aan een beschonken man in een nabijgelegen dorpje stuurt hij ons onbewust de verkeerde kant uit.

Het duurt even voor we opnieuw op het juiste spoor zitten en we rijden door tot na zonsondergang. De weg is verlaten en nergens is een spoor van leven te bekennen. Slecht sporadisch moeten we onze verstralers dimmen voor een tegenligger.

Laat deze avond parkeren we in het eerste dorpje dat we vinden op onze weg. De buren springen spontaan binnen in onze bus en stellen zicht vriendelijk voor. Hun zoontje is een schattig blond ventje van vijf jaar en ziet er een beetje ondervoed uit. De aardappelen met appelmoes die we hem voorschotelen gaan er vlot in en de speculoos koekjes vallen ook net in een bodemloos vat(je). Hij zit samen met ons tot ‘s avonds te ravotten met de speelgoedtractor die we hem gegeven hebben. Vader biedt aan om in een nabijgelegen winkel wodka te gaan kopen en samen te drinken maar we bedanken voor het aanbod want we moeten morgen opnieuw vroeg opstaan. Ze drinken nog een kop koffie in onze mobiele koffieshop en gaan dan ook maar slapen .

Laatste serie foto's: KLIK HIER

10-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  


09-09-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 26 - Zondag in Siberië

17:23 SMS 1 :We zijn deze avond in Tomsk aangekomen, nog steeds geen internet. We hebben terug zo'n 500km gereden bij een 30°.

18:24 SMS 2 :We gaan morgen naar de stad internet zoeken. We hebben nog 10 dagen om +/- 2200 km af te leggen. Morgen rijden we richting Irkoetsk (1700 km) aan het "Lake Baikal".


Reisverslag: Zondag in Siberië.

We worden gewekt door het rauwe gekraai van de haan op het erf naast ons. De zonsopgang laat nog even op zich wachten maar we springen al vanonder het dons want we zijn van plan om vandaag opnieuw wat verloren tijd in te halen.

Een herder is al op weg met zijn kudde en Andreo de buurjongen van gisteravond staat ons op te wachten met een pot zelfgemaakte confituur en opgelegde tomaten. Hij rijdt rond op een aftandse vouwfiets, maar kan zijn bewondering voor onze kleine mountainbike niet onder stoelen of banken steken. De buurman komt nog afscheid nemen en staat ons hoofdschuddend na te wuiven. Hij kan het nog steeds niet vatten hoe vijf Belgen in godsnaam hier terecht kwamen.

Bettina neemt Priscilla bij de teugels en navigeert haar via de kleine veldweg door het dorpje. Het is ongeveer vier kilometer tot bij de hoofdbaan. Alain en Andreo rijden voor op hun fietsen. Onderweg moet de karavaan halt houden bij de onbewaakte spoorweg en enkele minuten later dendert de befaamde “Trans Siberië Expres” razendsnel voorbij. Door het vroege ochtenduur zijn de meeste gordijnen van de slaapcouchettes nog stevig dichtgetrokken. Vol verwondering staren we het gevaarte na terwijl het verdwijnt in de Siberische bossen .

De jongens wisselen onderweg even van fiets en onze buurjongen maakt met veel gebaren duidelijk dat deze fiets zoo veel cooler is dan zijn hoopje ellende. Eens bij de hoofdweg aangekomen is er niet veel meer nodig om een deal te sluiten, de oude fiets wordt in de bus geladen en onze jeugdige vriend keert met een splinternieuwe mountainbike en een zak snoep terug naar huis. Hij is zo opgewonden en weet niet hoe hij ons zou bedanken. Hij neemt nog enkele foto’s met zijn gsm en we wensen hem het beste met zijn nieuwe aanwinst. Hij wuift ons uit en trapt dan als een bezetene terug richting dorpje om zijn nieuwe trots aan zijn familie te tonen.

 

Wij zijn op zijn minst even gelukkig dat we iemand zo gelukkig hebben kunnen maken. Alain plant om de oude fiets onderweg een groot onderhoud te geven zodat deze op zijn beurt een Mongoolse jongen gelukkig zal maken.

Het is zondag en de russen houden traditie hoog, vissen en paddenstoelen plukken staan bovenaan de lijst. Er staan lange rijen auto’s langs de bosrand geparkeerd en ganse families plukken er gretig op los. De voorraad voor de volgende week wordt weer flink aangedikt.

De vissers hebben hun bootjes op het dak van hun 4X4 bestelwagentjes gebonden en crossen tot bij de waterkant. Naast een vislijn en vangnet maakt een fles wodka ook steeds deel uit de standaard uitrusting.

In novisibirsk hebben we afspraak met Anathol. Onze makker Viktor uit Votkinsk regelde deze ontmoeting voor ons. Anathol runt een busbedrijf en had een oliefilter voor onze versnellingsbak op stock. Hij komt met een afgeleefde Mercedes het parkeerterrein opgereden en begroet ons. We monteren de filter terwijl Bettina met een voorbijganger naar de stad rijdt om onze gsm kaart te herladen.

Een uurtje later kunnen we terug op pad richting Tomsk. We rijden de daaropvolgende uren door een berkenbos dat groter is als Duitsland en Frankrijk samen.

De intredende herfst zorgt voor prachtige kleurschakeringen en af en toe zien we een arend in duikvlucht naar beneden schiet. Ze jagen op kleine knaagdieren en blijken zeer getraind in de discipline.

Bij het buiten rijden van de Siberische hoofdstad Novirsibirsk zien we de modale rus in file terug richting centrum rijden na een dagje in de natuur. Europese wagens worden ondertussen steeds zeldzamer en de Aziatische auto’s nemen het op tegen de binnenlandse merken. Vooral de vele Chinese auto’s vallen op doordat hun stuur langs de rechter kant staat. We zien de zon wegzakken in het westen en rijden bij donker de stad binnen waar ons kamp opslaan bij de oevers van de rivier Tom.

09-09-2012 om 00:00 geschreven door Webbie  







Lokale tijd bij de Desertlions


Inhoud blog
  • Uitnodiging lezing
  • Update Priscilla
  • Priscilla at work!
  • Powerpoint Presentatie inhuldiging Priscilla
  • Mobile Desertlions-Bookhouse
  • Kerstmarkt Pollare
  • Magisch Mongolië
  • Mythisch Rusland
  • Dag 44 - Back to Belgistan
  • Dag 42 - Bookhouse
  • Dag 41 - S.O.S. Kinderdorpen.
  • Dag 40 - Jengis avenue
  • Dag 39 - Een drukke rustdag
  • Ulaan Baatar
  • Dag 38 - The beast
  • Dag 37 - Moon over Mongolië
  • Dag 36 - Viervoeters en stof
  • Mongolië
  • Dag 35 - Granietsa
  • Dag 34 - The road to Mongolia
  • Dag 33 - Ulan-Ude
  • Dag 32 - Озеро Байкал
  • Dag 31 - Over de top
  • Dag 30 - Friends for life
  • Dag 29 - Happy Bithday!
  • Dag 28 - Children in the dust
  • Dag 27 - A river called Tom
  • dag 26 - Zondag in Siberië
  • Dag 25 - Miljoenen meloenen
  • Dag 24 - Blik op oneindig
  • Dag 23 - Happy faces in Irbit
  • Dag 22 - Afscheid van onze sterke man
  • Dag 21 - Eenbenige wezens
  • Goed nieuws en bijkomende foto's.
  • Dag 20 - Tranen van geluk.
  • Toevoeging van reisverslagen
  • Dag 18 - Big Problem!!!!
  • Dag 17
  • Dag 16 - Wind, regen en flikken
  • Artikel in Streekkrant 29/08
  • Mededeling
  • Dag 15
  • Dag 14 - Murphy is back !!!!
  • Dag 13
  • Dag 12 - Suzdal
  • Dag 11 - Ring around Moscou
  • Dag 10 - Day one in Russia
  • Dag 9 - Russian border, take 3
  • Dag 8 - Russian border, take 2
  • Dag 7 - Russian border
  • Dag 6 - Palusj
  • Dag 5 - Vilkavišks
  • Dag 4 - Vilkaviškis
  • Dag 3 - Warszwada
  • Dag 2 - Polen: pneu crevéé
  • Dag 1 - Verre horizonten ...
  • Startschot
  • Eindstand individuele sponsoring 2012
  • Priscilla
  • Nieuw rubber!
  • Laatste zware klussen!
  • Ambulante zorgen part 2
  • From trial and error to succes
  • Vertrek : uitnodiging
  • Nog 30 dagen te gaan!!
  • Girlpower op zijn best!
  • Route perikelen
  • Benefiet d'Ieteren
  • Benefiet hockeytoernooi
  • Druk, druk, druk ...
  • Driver's seat
  • Keukens Muile
  • Wrecking crew
  • Ambulante zorgen
  • Air-bus
  • Extra Girlpower!
  • Winnaars tombola
  • Eetfestijn: terugblik
  • Persartikel in het Nieuwsblad
  • Girlpower
  • Het was er boenk op!
  • 3de groot eetfestijn!
  • Primavera (kevertreffen)
  • Een bus, het is eens iets anders
  • Mongolië Express
  • Bus meubilair
  • GO HELP Londen
  • Keuring materieel
  • Party-bus blijkt daverend succes op kerstmarkt Pollare en Ninove
  • Klusjesdag!
  • Kerstmarkt te Pollare & Ninove
  • De desertlions nemen ... DE BUS?!?
  • Proficiat!

    Archief per week
  • 19/03-25/03 2018
  • 24/10-30/10 2016
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 05/11-11/11 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 10/10-16/10 2011

    Blog als favoriet !

    Zoeken in blog




    Forum / Gastenboek
    Wilt u een bericht nalaten of in contact treden met onze Leeuwen, klik dan HIER.


    Hoofdpunten blog desertlions2
  • Uitnodiging lezing
  • Einde missie = start nieuwe missie
  • Dr Robert Shenk.
  • Filmavond 30/4/2011
  • Film, spectaculaire foto's en een sterk verhaal!
  • Aanvulling reisverslagen.
  • The Lions return!
  • Dag 52 : Mongolië - België
  • Dag 51 : Mongolië - SOS Kinderdorpen
  • Dag 50 : Mongolië - SOS Kinderdorpen



    Weersverwachtingen

    België

    Mongolië


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!