Te Astorga hebben we in ons eigen 2-persoons kamertje heerlijk geslapen.
Geen snurkers. Geen personen die midden in de nacht opstaan. Geen personen die onverwacht het licht aansteken. Geen personen die telaat in bed is.
Enkel Andre en Helly in een 2-persoons stapelbed.
Met ruimte genoeg om de rugzakken uit te pakken en alles bij de hand te hebben.
Met zelfs zicht op de omgeving van Astorga.
Ook de buitenkant van onze refugio te Astorga was niet mis: zie hiernaast met Helly in de deuropening.
Net vandaag is Andre sinds 1 juli 3 maanden aan het stappen: de teller van het aantal afgelegde km staat nu op 2010,5 km. Het hoofd is nog fris, de benen worden al wat sneller moe, de voeten al wat meer pijn. Maar met Helly erbij zijn de etappes toch sneller achter de rug.
Normaal vanaf morgen nog 10 etappes, wat betekent dat we kunnen aankomen op 11 oktober. En gezien het gunstig verloop momenteel, heeft Andre een redelijk goedkope nachtvlucht geboekt bij Vueling op dinsdag 18 oktober. Vertrekken te Santiago op dinsdag om 22:55u en na een (lange) overstap te Barcelona is de aankomst te Brussel gepland om 8u50 op woensdag 19 oktober.
De volgende 5 etappes tot ongeveer O Cebreiro zullen we dus lopen zoals voorzien. Daarna gaan we de etappes wat inkorten zodat we zouden aankomen te Santiago op zaterdag 15 oktober. Dan kunnen we zondag de pelgrimsmis meedoen. Maandag dan Santiago bezoeken en dinsdag hebben we voldoende tijd om in te pakken en naar de luchthaven te rijden.
Onderweg te El Ganso hebben we nogmaals een kerktoren gezien met een ooievaarsnest.
Na Astorga te hebben verlaten, kwamen we een klein kerkje tegen waar een vrijwiller de pelgrims verwelkomde:
De pracht van Astorga en het Gaudi huis ligt nu achter ons: morgen wacht ons het Cruz de Ferro.
Eerst nog een 6 km naast de regionale weg, en daarna tussen de velden en door typische Spaanse dorpen naar Astorga.
De 23,5 km werden wel in de benen gevoeld. Na enkele etappen was dit immers opnieuw een etappe met wat heuvelend terrein.
Onderweg hebben we heel wat gezien.
Zowel de pelgrims als de lokale bevolking zijn erg creatief.
In een tuin zagen we enkele zelf gemaakte stukken, waaronder afgebeeld vliegtuig.
In Hopital worden jaarlijks nog riddersspelen gehouden naast een erg grote en erg mooie brug. Hier moesten vroeger de ridders zich bewijzen tegen de ridders van Hopital om de brug te mogen oversteken.
Op de meest onmogelijke plaatsen zijn door de tijden heen, allerlei herkenbare plaatsen ontstaan waaronder deze, een beetje eigenaardige figuur, waarop en waarnaast pelgrims allerlei eigen aandenkens achter laten.
Ook midden een redelijk groot bos, stond een Spaans echtpaar. Zij deed maasage en hij hield een standje met fruit, dranksjes, koekjes, ... allemaal donativo. Hun idealen waren terplaatse te lezen.
Aangezien de camino continu van het oosten naar het westen gaat, moet men in de ochtend geregeld achter zich kijken. Wat een kleuren.
Vandaag zijn we vertrokken uit Leon: een prachtige stad en een nog mooiere kathedraal. Wat een glasramen.
De 26,5 km die we liepen, waren bijna allen naast de regionale weg. We hadden het gevoel een hele tijd op de Belgische A12 tussen Boom en Aartselaar te vertoeven. Het is hier wel warmer, zelfs met enige regendruppels vanmorgen. Nu om 18 u schijnt de zon weer.
Voeten en benen zijn (bijna) dik in orde. Houden zo.
Morgen gaan we naar Astorga. Ook weer de moeite om te bezoeken. Dus niet telaat vertrekken (de weg zoeken hoeft niet gedurende de eerste 6 km, want het blijft nog even gewoon rechtdoor).
We slapen in de albergue Santa Ana: pas vernieuwd, en met ook kamertjes voor 2. Joepie zegt mams want vorige nacht bij de zusters moesten de oordoppen in. Seffens om 19u eten: menu del peregrino. Morgen vanaf 6u30 ontbijt: desayyuno. Alles voor de totale prijs van 38 euro: joepie zegt paps.
Na 20 km eigenlijk continu naast N-601 te hebben gestapt, zullen we overnachten
in de "Albergue del Monasterio de las Benedictinas": een vrij groot klooster dat
nog steeds door zusters is bewoond.
De getrouwde koppels slapen hier
in 1 slaapzaal, de andere meisjes in een zaal uitsluitend voor de meisjes, en de
resterende jongens slapen in een zaal voor jongens.
Bijkomend willen de
zusters hier iedereen een ontbijt aanbieden tussen 6u30 en 7u30. Perfect voor
ons want wij staan normaal iedere dag op om 6u15.
Alles is hier
"Donativo" : de pelgrim beslist zelf hoeveel hij wil bijdragen voor zijn
verblijf. Waarschijnlijk zal ik 10 euro per persoon geven.
Er resteren
ons nu nog 13 stapdagen tot Santiago: - eerst 4 stapdagen om de 4e dag de
"Cruz de Ferro" te zien op ongeveer 1500 m hoogte - dan 4 stapdagen om El
Cebreiro en de "Alto de Poyo" op 1300 m te lopen - en tenslotte 5 stapdagen
om via Portomatin, Palas del Rey, ... Santiago te bereiken. Nog 306
km.
Gisteren en vandaag was het in de voormiddag wat bewolkt, maar de zon
is toch nog genoeg aanwezig. Warm genoeg hier.
Op heel wat kerktorens
hebben we onderweg ooievaarsnesten gezien. Telkens denken we dan aan onze buren
van Willebroek en we nemen meestal ook een foto van de lege nesten.
Na 27 km stappen, zijn we nu op 19 km van Leon gekomen. Een volgend belangrijke
mijlpaal op deze pelgrimstocht.
Het initiele plan om te stoppen in
Reliegos, hebben we op de middag uitgebreid om 6 km extra tot Mansilla te lopen.
Helly heeft daar geen enkel probleem mee.
Ook hier zijn nog heel wat
huizen gebouwd in leem en stro. Eigenaardig.
Bij onze binnenkomst in
Mansilla was de lokale markt nog volop bezig. Wat een gedoe.
Na vandaag en de afgelegde 26,5 km , zijn er van de camino reeds 424 km achter de rug en nog 353 km te stappen. Niet allen de tijd, maar ook de kms vliegen snel voorbij.
Mams Helly heeft momenteel geen enkel probleem aan de voeten. Echt verbazend.
Burgos ligt nu op 47 km van ons en normaal gezien zullen we dus op woensdag daar zijn. Morgen stappen we 21 km door naar Reliegos. Overmorgen dan nog 26 km naar Leon. Vanaf Leon blijven er nog 306 km tot Santiago.
Hier in Bercianos hebben we een keer een hostal genomen aan 35 euro voor 2 personen. In deze hostal is alles voorradig: een bar met internet, en voor deze avond een restaurant met een menu voor de peregrino's aan 10 euro per persoon.
Met de menu voor de peregrino is het steeds wat afwachten: - eergisteren hadden we een ruime keuze in voor- en hoofdgerecht - gisteren washet vaste dagmenu: voorgerecht was een waterachtige soep met veel vermicelli erin, hoofdgerecht waren 2 varkenskoteletten met fritjes, nagerecht ijs , yoghurt of fruit. Telkens met brood en wijn. Water is soms een supplement.
Andre kan hier ongelooflijk veel eten. Vanaf de ochtend tot de avond. Gisteren bijvoorbeeld om 10 u al een bocadillo met tortilla en een cafe grande con leche. Op de middag de lokale specialiteiten van de bakker, 's avonds ...
Alhoewel de weg opnieuw vrij rechtdoor was, hebben we toch het nodige kunnen bekijken: - de nog steeds in leem gebouwde huisjes in Moratinos en St.Nikolas de Real Camino - Sahagun met zijn "La Peregrina" - de ermita de la Virgen de Perales - de opkomende zon met zijn typische Spaanse tinten - en uiteraard de wijdse uitgestrekte velden. Schtitterend. Om alle lijfelijk leed te vergeten.
Via deze willen we alle familie, vrienden , buren en pelgrims bedanken voor de vele reakties en aanmoedigingen om de weg verder te zetten en te beeindigen in Santiago. We kunnen nu mekaar steunen en tijdens de weg toch wat afleiden op de moeilijke momenten wanneer de benen wat moe zijn, de knieën wat pijn doen, de voeten warm lopen, de zon te hevig brand op hoofd en armen, ... maar alle tekens op de weg zijn ons gunstig.
Gisteren heeft Andre een klein kruisje gevonden op de weg. Ook een teken misschien dat onze pelgrimstocht een stukje zal bijdragen in die lange geschiedenis van de camino. Het geeft ons in ieder geval de (be) rust (ing) waarop we naar op zoek waren. En we denken veel aan diegenen die ons dierbaar zijn.
Een stevige warme knuffel van mams Helly en paps Andre.
Te Astorga hebben we in ons eigen 2-persoons kamertje heerlijk geslapen.
De etappe naar Astorga was afwisselend. 
Vandaag zijn we vertrokken uit Leon: een prachtige stad en een nog mooiere kathedraal. Wat een glasramen.
