Meer en meer wijngaarden te zien met blauwe en witte druiven en evenveel
chateaux.
De zon is terug van de partij, alhoewel meestal achter een
wolkenscherm.
Onze Engelse hospitalier in de refuge is een dame die in
Engeland woont en nu 2 weken de opvang doet van de pelgrims te St Ferme. Haar
nagerecht was om vingers en duimen af te likken: een taart van
perzikken.
Ik doe de tocht naar Santiago om religeuze, sportieve en
culturele redenen. Dat laatste zal ik vervangen door bourgondische redenen. En
de wijnen heb ik nog niet geproefd. Kan nog.
Port St Foy en St Foy La Grande zijn
2 gemeenten allebei gelegen aan de Dordogne, maar aan weerszijden van de
rivier.
Port St Foy heeft een vrij klassieke indeling van straten, marie,
hotel de ville, ... Maar St Foy La Grande is vrij rechtlijnig ingedeeld in
huizenwolken. Volgens onze gastheer Charlie is dit door de inval van de vikings.
De inwoners moesten bij een inval snel zich uit de voeten kunnen maken. En de
korste weg tussen 2 punten is nog steeds de rechte lijn.
Charlie baat op
zijn eentje een eigen refuge uit aan 15¬ per overnachting en maakt desgewenst
een avondmaal klaar voor 10¬ per persoon. Wij kregen die avond eend als
hoofdgerecht met rode wijn van zijn eigen wijngaard. Ongelooflijk lekker.
Tot op heden heb ik nog geen probleem gehad met honden. Wel al veel blaffende honden gehoord en gezien.
Vandaag was er eentje dat mij achterna liep. Het zal wel achter een draad maar had toch een gaatje gevonden. Zoals aanbevolen, gewoon blijven staan en als het meeste geblaf achter de rug is, stilletjes begingen door te gaan.
Wat verder stond er een St Bernard te blaffen. "Ja jonge t' is goed. Ge zijt braaf. "
Vroeger hadden de meeste pelgrims een stok bij om dieren zoals honden van zich af te houden. Maar ook koeien, vooral als men door een weide door moet.
Morgen staat van de resterende etappes in Frankrijk, de langste op het programma: 33,9 km. Goed eten en vroeg in bed vanavond. En voldoende eten meenemen want onderweg is niks, niks ... tenzij wat aan de bomen hangt. Of aan de struiken.
Best ook nogeens bekijken op de gps of ik wat kan afsnijden. Ik gebruik onderweg naast de gps ook een topo-kaart met de uitgetekende weg en een bijhorende routebeschrijving. Bijkomend is de weg onderweg aangeduid met de gekende gele pijltjes van de "Voie de Vezelay".
Het weer vandaag was overwegend zonnig met wat wolken. niet te warm en ook geen regen gezien. Houden zo.
Vanochtend ben ik te Perigueux bij hevige regenval , donder, bliksem, wind
vertrokken naar St-Astier. Mijn regenkledij heb ik onderweg niet uitgedaan en
bij aankomst was het opnieuw hevig aan het regenen. Maar na regen komt
zonneschijn. Onderweg heb ik toch wel mooie plaatsjes gezien en
wat fotos genomen. Met zon waarschijnlijk met meer kleur.
Te
Annesse zag ik een bord met de afstand tot Santiago: 1107 km. Ik heb nu al 1122
km afgestapt wat betekent dat ik over de helft ben. Daar drinken we vanavond
eens op.
Zeker wetende dat ik van alle vermelde afstanden steeds
wat kilometers afdoe door met de gps alternatieve wegen te zoeken. Daar drinken
we ook eens op. St-Astier is wereldwijd gekend voor zijn
natuurlijke en pure kalk en pleister die nu vooral is gebruikt bij de
herstelling van historische gebouwen. Men kan de ondergrondse galerijen bezoeken
met eigen wagen bij een constante temperatuur van 14 graden.
De
Franse militaire dienst gebruikt hier ook een oude Duitse ondergrondse basis als
opslagplaats. Ik overnacht , na verschillende dagen in gites te
hebben vertoefd, nu in een chambre d'hote vlak bij de rivier L'Isle.
Het was heel lang wachten vooraleer ik de basiliek-kathedraal St Front van
Perigueux te zien kreeg. Maar mijn ongeduld werd des te meer beloond
door de indeling van de kathedraal met haar 5 koepels in byzanthijnse stijl. Ook
het retabel met houtsnijwerk in barokstijl is indrukwekkend (als je 50 cent hebt
voor het licht te laten branden). Daarnaast maken het kerkplein, het orgel, ..
het geheel bijeenhorend. Echt de moeite om te bezoeken.
Als pelgrim kreeg
ik eveneens toegang tot het aanpalend klooster. Het centrum van Perigueux
is best gezellig: kleine winkelstraten, pleintjes, druk maar ok, ... En de zon
kleurt alles toch wel specifiek in. Ook in Frankrijk is de blog nu
gekend. Overal hangen er borden met mijn naam op A NDRE en tel.nr om ... Curieus.
Morgen trekken we verder naar St Astier en dan Mussidan en dan
... "We zullen doorgaan, doorgaan ..." En ik vertrek nu om 6u30: eerst om
5u45 opstaan , ontbijten , wassen, inpakken en wegwezen. Heerlijk: alles is
stil, de nacht krijgt licht, de zon komt op, ...
Op een andermaal heel warme dag, heb ik enkel een korte etappe te stappen van
Thiviers naar Sorges: 16,5 km. Thiviers is de streek die wereldwijd is
gekend voor de ganzenlever: ik ben ettelijke boerderijen voorbijgestapt met
verwijzingen naar Foie Gras.
Sorges is dan weer beroemd om zijn zwarte
truffels: ik zit hier trouwens in het ecomuseum van de truffel bij de dames
achter de balie. Ik mag van Thérèse haar computer eventjes gebruiken.
In
het museum kan men de gans de geschiedenis van het ontstaan van de truffel tot
de nu economische fabricage van truffels. Op welke grond, onder welke bomen,
wanneer in de tijd van het jaar de speciaal afgerichte honden op zoek gaan naar
de truffel, ... de moeite waard.
Op de route naar La Coquille heb ik 7 km minder gestapt door gewoon met de gps
andere wegen te kiezen. Eigenlijk ben ik rechtdoor van vertrekpunt naar eindpunt
gegaan. En dus niet via de historische route.
Het was een echt warme dag:
35 graden en niks wind. In de namiddag had ik bijna overal schaduw. Toch een
beetje hoofdpijn bij aankomst.
De gite van La Coquille is bemand
met een hospitalier. Dit is een vrijwilliger die bijvb voor 2 weken ook in de
gite verblijft. Zij of hij maakt dan desgewenst een maaltijd klaar. Rosemarie
heeft mij voorgeschoteld:
- voorgerecht: dressing met tomaten, rode
bieten, ajuin, ... - hoofdgerecht: Konijn met spekjes , champignons en
gebakken patatjes - nagerecht: zelfgemaakte coulie van perzikken met
platte kaas
Prijs: 10¬
De priester van het dorp is ook
even langsgeweest. Gewoon goeiendag komen zeggen.
Meteo voor de Limosin: warm 35-38 graden, lichte wind, neiging naar onweer.
Overnachting: gemeentelijke gite op de camping van Thiviers. Waarschijnlijk met een andere pelgrim.
Afgelegde afstand: 18,5 km waarvan een heel deel op de "Route de Napoleon". Moeilijkheidsgraad: redelijk, enkel een 3-tal stevige hellingen. De wegen worden minder hellend. Een deel noemde zelfs "Le petit Lande", en het leek er erg op.
Eten vanavond: de uitbaatster van de camping gaat mij entrecote met frietjes en groentjes maken.
Na een rustdag is het telkens terug de beentjes in gang krijgen. Met de bijkomende warmte en de 28,1 km afgelegde afstand toch even puffen. Maar ok, dat hoort erbij.
Het landschap is hier minder op en af maar toch zeker geen vlak landschap. Vandaar dat er onderweg genoeg gezweet is: vandaag 5 liter water gedronken. Vanavond geen water meer eh.
Er staan hier wel prachtige huizen en kastelen. En een heel deel ook tekoop. Kandidaten ?
Ze weten hier trouwens de dorpen mooie namen te geven: BEAUSOLEIL. Kan je iets meersprekend verzinnen ?
De overnachting is vandaag in de gemeentelijke gite tegen de gangbare prijs van 10 . Bijkomend heeft ook deze gite de mogelijkheid om wat te koken. Maar ik heb voor vandaag al gereserveerd bij de bar/restaurant van het dorp voor de pelgrimsmenu van 9 : voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en wijn. Dan ga je toch niet zelf koken.
Momenteel zit ik in de gemeentelijke bibliotheek om de blog aan te passen en wat mails te bekijken. Hier in het dorp geen wifi.
Maar ik kan nogeens de volledige blog bekijken, inclusief de reacties. Amaai dat doet deugd: morgen vlieg ik.
Het weekend zal warm blijven. Maar voor maandag en dinsdag is onweer voorzien. We zien wel. Dan doe ik tocg gewoon mijn regenkledij aan: nat zijn we altijd. Of van het zweten of van de regen.
Na 11 opeenvolgende stapdagen heb ik besloten een rustdag te nemen te Limoges.
Niet omdat het echt fysisch nodig was, maar eerder om het pelgrimeren te
doorbreken, om alle dagen te moeten stappen. Ik ben nu exakt 7 weken
onderweg en heb ondertussen 991,9 km gedaan. Volgens mijn huidige berekening zal
ik te Santiago dus in totaal 2.266 km hebben afgelegd.
Nu eerst
nog 20 stapdagen in Frankrijk zodat ik op 9 september, inbegrepen nog 1 rustdag,
aan de Spaanse grens ben. Gisterenochtend in de gite te St
Leonard heb ik vergeten om mijn universele lader mee te pakken. Gelukkig heb ik
deze ochtend in de Fnac identiek hetzelfde toestel gevonden.
Oef.
Ik lig hier in het interdiocesaans centrum van Limoges net
buiten het centrum. Vrij rustig. Maar niks te eten. Maar wel wifi zodat ik kan
mailen en mijn blog wat aanvullen. Spijtig genoeg kan ik mijn fotos van de ipod
niet zelf op de blog zetten. (Schoonzoon Kurt is nu al een specialist daarin.
Bedankt)
Een ander nadeel is dat ik de reacties niet kan opvragen
op de ipod. Ik zie wel het aantal reacties, maar niet de inhoud ervan. Tof van
al die reacties.
In het "Office de tourisme" was er heel wat
volk. Er is hier ook veel te doen in de zomer. Maar de kathedraal St Etienne
ontgoochelde mij een beetje: werken aan de gang, pas open om 11u, geen info, ...
Rond de kathedraal zijn dan weer de botanische tuinen mooi aangelegd. De moeite
om te bezoeken.
Morgen terug stappen: eerst nu mijn taartjes
opeten (gateau de pommes, gateau
â
limoges, .... Allemaal lekker)
De vorige dagen en ook vandaag weer hebben verschillende diertjes mij
aangesproken. Rond het dorp "La Souterraine" wezen 2 koeien mij op de
diertjes die in de kant van de weg vertoeven. In "Les Billanges" kwamen de
kippen mij vertellen over het nodige respect voor de natuur zoals bijvoorbeeld
geen papiertjes achterlaten. Vandaag stonden 2 ezels mij op te wachten met de
vraag voorzichtig te zijn en de diertjes te helpen oversteken.
Hier in deze
streek staan er overal panelen met diertjes erop. Hoeveel diertjes ? Welke
diertjes ? Hoeveel kunner er vliegen ? Wie heeft er scherpe harde haartjes
? Mooi eh !
Voormiddag: regen, regen, regen
Namiddag: regen, zon , regen
Avond: zonnig en lekker gegeten met een Nederlander, onze gastvrouw van de gite en haar moeder.
Na het prettige bezoek van Jeroen , Els, Merel en Vik ben ik dan weer toegekomen in Benevent -L'Abbaye.
Ik lig hier in een Gite van een engelsman.Mooi, proper, voor 6 personen.
Maar ik zal mij nu toch een paar weken de nacht van gisteren herinneren . Kleine Vik heeft immers bij paps in het grote bed geslapen. Plezant en geslapen tot de wekker om 7 u afging. Goed zo.
Mijn bezoek was al in La Souterraine gearriveerd en belde mij 3 km voor
aankomst. Wat een prettig weerzien met die deugnieten Merel en Vik. En
die Vik is groot geworden.
Alhoewel de etappe was uitgeschreven voor 19 km, heb ik 23,9 km gedaan over ongelooflijk oplopend en dalend parcours. Soms was het echt klauteren. Dat gaat prima bergop maar dezelfde hellingsgraad al dalend is niet eenvoudig. Ik had verwacht binnen te zijn om 14u en het was uiteindelijk 15u30. Maar goed, ik heb een goede douche genomen en alles is weer weggespoeld. Het hotel (Zie foto) is hier prachtig gelegen en is beheerd door Nederlands sprekende eigenaars.
Vandaag was dus de 1e etappe na de samensmelting van noord en zuid. Veel pelgrims heb ik niet tegengekomen. Eigenlijk maar eentje, een gepensionneerde boer van 65j wonende te Rijkevorsel. Respect voor die man.
Voor morgen kijk ik al uit naar het bezoek van Jeroen en Els, en de kleinkinderen Merel en Vik, die terugkomen van Spanje. Ik heb kamers geboekt in La Souterraine en dan kunnen we samen wat eten. Kan alleen maar gezellig zijn.
Het traject van Crozant naar La Souterraine bedraagt 24 km. Dus ik heb het hotel te Crozant al verwittigd dat ik om 7u kom ontbijten. Oei Oei zo vroeg.
En ik zit hier midden diepe kloven tussen de rotsen. Dus de dagelijkse telefoon met thuis om 18u30 kan weleens in 't water vallen. Geen ontvangst hier.
Maar de blog is upgedate en de foto's zijn doorgestuurd via hotmail.
Slaapwel (Doe ik goed, want ik heb al meerdere keren een hevig onweer niet gehoord).
Ridder Giel heeft net zijn wacht aangevat en hoort, nog wat slaperig van de nacht, beneden aan de slotpoort van het kasteel lawaai.
Hofdame Merel heeft haar ochtendwandeling rond de wallen gedaan en heeft daarbij een vreemdeling opgemerkt. "Pelgrim in zicht. Met een grote groene zak op zijn rug. Een schat"
Ridder Giel roept ridder Tuur, wapendrager Nand en schildknaap Vik op de uitkijktoren.
Ridder Tuur zorgt voor water, neen wijn want de man heeft dorst en wijn lost de lippen.
Wapendrager Nand gaat de waterdam afsluiten zodat de man kan weken en zich wassen in rustig water.
Schildknaap Vik neemt zijn stalen ros en en buldert naar het dorp om het beste artisanale brood.
Hofdame Merel plukt het rijpe fruit: peren, appelen, pruimen,; ..
De pelgrim krijgt eten en drinken en de ridders vragen onmiddellijk naar de inhoud van zijn zak.
In de voormiddag ben ik nogeens door een serieus bos geweest. Gelukkig meestal
schaduw want de zon was de ganse dag van de partij.
De overnachting is
opnieuw in een CD bij een Engels echtpaar dat hier al 20 j woont en werkt op een
boerderij. Zij huren de woning en erf, maar alle beesten en materiaal zijn van
hun.
De 2 zonen spreken Frans en Engels. Zij vroegen wel onmiddellijk om
met hen Engels te praten. OK no problem.
Tendu chambre d' hote
De
gastvrouw gaat mik straks een warme maaltijd klaarmaken: soep , zalm met rijst
en groenten, dessert. Dat zij dat wil doen is niet gewoon. Bij een CD heeft men
enkel een overnachting met ontbijt. Maar zij wil voor een uitgehongerde pelgrim
wel een uitzondering maken. Thank you my lady.
Ik wil via deze ook
iedereen bedanken die reageert op de blog. Doet altijd deugd.
Vandaag heb ik door middel van de gps en de geinstalleerde topo kaarten van
frankrijk een serieuze binnenweg genomen. Ik denk 6 km minder te hebben gedaan
dan voorzien in de uitgeschreven route. Joepie.
In Poincennet toegekomen
bleek het hotel vlakbij Chateauraux te liggen. Geen haar op mijn hoofd dat eraan
dacht om 5 km trrug naar het noorden te gaan. Dus daar maar bellen achter een
chambre d'hote.
Zoals Belair te Willebroek
Uiteindelijk kon ik naar de CD Les Rives: een herenhuis
zoals Belair te Willebroek. Een oprit van 100 m, en rond het huis een tuin van
ongeveer 100 x 300 meter. Nadien bleek eigenlijk de oprit aan de andere kant van
de straat nog 2 km verder ging. De dame van het huis heeft mij 's avonds dan
geholpen om wat warm te maken. En zij maar de hele tijd babbelen over de 500
koeien die ze ooit hadden, de chambre d'hote die ze al 30 j heeft, de dochter
die in London woont, ... Gezellig.
Tot op heden heb ik nog geen probleem gehad met honden. Wel al veel blaffende honden gehoord en gezien. 
NDRE en tel.nr om ... 
"Pelgrim in zicht. Pelgrim in zicht"
