Samen met dochter Jelle en hondje Despo is vandaag de laatste etappe in Frankrijk afgehandeld. Joepie.
We hadden de ganse dag zon en na de middag werd het erg warm. Despo wist het meest van de warmte: drinken en rusten nu en dan. Toch ongeveer 20 km gestapt vandaag.
's Avonds ben ik mee op campimg blijven slapen en aangezien de vakantiegangers in de champagenstreek 2 wijnboeren hadden bezocht, werd ik getrakteerd op champagne. Twee soorten zelfs. Lekker drankje en fris.
´s nachts heb ik goed geslqpen in een mini tentje, maar goed warm gelegen. Bedankt.
Ondertussen wa ik langs de "Amis de St Jacques" gepasseerd en eigenlijk ben ik klaar voor de 1e etappe van de Caminio Frances. Stappen maar. En vooral morgen klimmen.
Vandaag heb ik wellicht de mooiste etappe in Frankrijk gelopen: ongelooflijke verzichten op de Pyreneen. Ook een erg afwisselend landschap omdat we telkens achter een andere beklimming , een andere kijk op de bergen hadden.
Het is hier echt een ideale streek om te fietsen. Constant op en neer, maar zonder echt lange beklimmingen.
Onderweg ook heel wat dieen gezien. Een kalfje dat net was geboren want de moederkoe liep nog rond met vlies. Drie mooi ezels die door een boer werden achterna gezeten. De boer reed wel met zijn wagen achter die ezels. Varkens. Schapen, ...
De plantengroei is meer en meer zuiders: bananenbomen, palmbomen, vijgenbomen (heel lekker trouwens), ...
Morgen nog 20 km tot St Jean Pied de Port want deze gite, eigenlijk een chambre d'hote, ligt 1,5 km voorbij Ostabat en op de route van morgen.
Vandaag zijn de Pyreneen heel duidelijk te herkennen. Hier en daar ligt er zelfs
sneeuw op. De etappe was vrij op en neer met vrij pittige hellingen. Ook
de fiets werd er stevig geduwd want hier zijn heel wat fietsers te
zien. Het weder is opnieuw zonnig en warm vandaar dat ik deze ochtend om
7 u aan het stappen was. De drukte van de pelgrims begint stilaan.
Daarnet is er nog eentje gepasseerd die verder ging omdat de gite is volzet. Ik
slaap in een chambre d'hote.
In tegenstelling tot gisteren zit ik vandaag terug in een erg propere en rijkelijke voorziene gite. De gite van Orthez heeft ook een spreekwoordelijke naam: "Hotel de la lune".
Vandaag hebben we het voorgebergte van de pyreneen gezien. Het weer was wel wat bewolkt en regenachtig maar we hadden toch een kijk wat komen zal.
De etappes die nu resten in Frankrijk zijn 24 km, 25 km en om te besluiten 21 km tot in St Jean De Port.
Daarna verwacht ik een totaal ander verloop: meer pelgrims, drukte in de gites, ... geen weg meer zoeken, geen gites meer reserveren, ...
Vannacht was er een hevig onweer en momenteel is het nog steeds aan het regenen.
Na 15 stapdagen blijf ik vandaag in St Sever: ik kan eens langs de wekelijkse markt lopen, de verenigingen stellen deze voormiddag hun jaarprogramma voor, ... en deze namiddag voral rusten, rusten, rusten.
Saint-Sever is een gemeente in het Franse departement Landes (regio Aquitaine ) en telt ongeveer 4500 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Mont-de-Marsan.
Gisterenavond had ik nog bezoek van mijn oud collega Luc Peeters met zijn echtgenote. Zij kwamen terug uit verlof vanuit Spanje en deden de moeite mij op te zoeken. Prettig weerzien. Leuk om mekaar nogeens te zien en dan zeker op zo'n locatie. Alleen ben ik vergeten een foto te nemen.
De 2 pelgrims waarmee ik al een paar dagen samen de gite deelde, zijn deze ochtend doorgegaan: zij stappen vandaag etappe 32 en een deel van etappe 33. Morgen ga ik het zelfde programma , ongeveer 25 km, stappen om dan volgende week in St Jean Pied De Port toe te komen op donderdag 8 september.
Er blijven nu nog wat kortere etappas over in Frankrijk waaronder deze van vandaag: 21,4 km
Momenteel is het hier 13:20u en ik zit naast de kapel van St Eulalie: nog 3 km te stappen. Maar terwijl ik met de ipod een foto nam, kreeg ik onmiddellijk een connectie met een netwerk. Gratis dus. Vandaar dat ik al een update doe van de blog. Dan moet ik straks niet meer zoeken achter zo'n wifi hotspot.
Ondertussen was hier wel een jako in mijn nek gekropen. Was even schrikken. Een jako is een klein salamandertje. Die lopen hier overal.
DEEL 1: op de "Voie ferrée chemin empierré": een oude spoorweg die niet langer in gebruik is, en opgevold met nogal soms grote keien. Dit maakt het stappen wat moeilijk, want geregeld slaat men zijn voeten om. Geen erg.
DEEL 2: via de "Piste sablonnaise": ik had in de namiddag dat ik in Kasterlee aan het wandelen was. Steeds maar wegen tussen de dennen- en pijnbomen. Maar met soms erg los stand wat ook week het wandelen niet echt makkelijk maakt. maar geen erg.
Toch in totaal 35,6 km gedaan in een recordtijd van 8u25.
Bovendien was het in de namiddag erg warm. Maar gelukkig waren bijna alle wegen in de bossen.
De zon is opnieuw van de ochtend tot de avond daar: op de middag 30 graden. Dus drinken, (water) drinken overdag, (wijn) drinken in de avond.
Alhoewel ik te Bazas nog wat heuveltjes had, zit ik nu in een volledig plat landschap. Eigenlijk het begin van de Landes.
Vandaag zijn we onder de 1.000 km die ons nog resten: nog 980,8 km te stappen. Waarvan morgen en overmorgen 2 etappes telkens boven de 30 km. Daarna allemaal kleinere etappes.
Op de ochtend van 29 augustus zitten kasteeldame aMERELda en kasteelheer ferNANDus te ontbijten. De postduiven brengen het nieuws van de dag en alles lijkt zijn gewone gangetje te gaan.
Tot plots.
"We moeten begingen met het oogsten van de druiven" roept ferNANDus.
"Maar zijn de druiven dan wel rijp ?" stelt aMERELda zich de vraag.
"We moeten daar onmiddellijk dan de wijnproever ROBERTo bijhalen." voegt ferNANDus toe.
Ruiter VIKtor neemt het snelste paard en rijd naar het meer en de beek in het westen. Na een tijdje is VIKtor al terug met ROBERTo en MATHILDEas is eveneens meegekomen om het kasteel op te smukken met de mooiste bloemen van de streek.
"Roep aGieldo erbij om het werk van het oogsten, ontpellen, ontstelen, ontpitten, persen, ... op flessen trekken te organiseren". aGIELdo kan direct bevestigen dat hij zijn werkplan al heeft opgesteld en hij klaar is om erin te vliegen.
Ondertussen heeft ROBERTo het suikergehalte bepaald. Prima. Ook de zuurtegraad heeft hij nagekeken. Tiptop.
MATHILDEas heeft de kleurrijkste bloemen al aan de kasteeltoren gehangen. Schitterend.
"OK dan kunnen we starten" zegt aMERELda. "Ogenblikje, ik zal arTUUR erbij roepen om de plukkers op te roepen".
arTUUR, de klerk van het kasteel, komt uit zijn studeerkamer. "Plukkers ? Plukkers ?. " "Die komen maar begin september".
"Oh neen" roept ferNANDus.
"Wie zijn al die vreemdelingen die hier rondwandelen ? vraagt opnieuw ferNANDus.
"Dat zijn de pelgrms" voegt arTUUR eraan toe.
VIKtor moet opnieuw tepaard de pelgrims een voor een verzoeken hun weg te onderbreken en mee te helpen met de pluk van de druiven.
Pelgrim Martin is al eerste op de binnenkoer. Daarna volgen Pelgrim André, pelgrim René, pelgrim Anneke, pelgrim Marianne, ... Allen zijn bereid hun beste beentje voor te zetten.
En weldra komen de eerste manden met druiven in de pers. Weldra staan VIKtor, arTUUR, aGIELdo, met hun blote voeten te trappen in de pers.
....
Na enige tijd is de wijn klaar, en kan men proeven en zingen van dit heerlijk nat.
"Comme les vignes sont belles, belles, belles Qu'est qu'on va faire avec les bouteilles, bouteilles, bouteilles ? On va boire, boire, boire pour bien dormir le soir, soir, soir".
Iedereen mag een drankje nemen om mijn kosten: gezondheid. André
Meer en meer wijngaarden te zien met blauwe en witte druiven en evenveel
chateaux.
De zon is terug van de partij, alhoewel meestal achter een
wolkenscherm.
Onze Engelse hospitalier in de refuge is een dame die in
Engeland woont en nu 2 weken de opvang doet van de pelgrims te St Ferme. Haar
nagerecht was om vingers en duimen af te likken: een taart van
perzikken.
Ik doe de tocht naar Santiago om religeuze, sportieve en
culturele redenen. Dat laatste zal ik vervangen door bourgondische redenen. En
de wijnen heb ik nog niet geproefd. Kan nog.
Port St Foy en St Foy La Grande zijn
2 gemeenten allebei gelegen aan de Dordogne, maar aan weerszijden van de
rivier.
Port St Foy heeft een vrij klassieke indeling van straten, marie,
hotel de ville, ... Maar St Foy La Grande is vrij rechtlijnig ingedeeld in
huizenwolken. Volgens onze gastheer Charlie is dit door de inval van de vikings.
De inwoners moesten bij een inval snel zich uit de voeten kunnen maken. En de
korste weg tussen 2 punten is nog steeds de rechte lijn.
Charlie baat op
zijn eentje een eigen refuge uit aan 15¬ per overnachting en maakt desgewenst
een avondmaal klaar voor 10¬ per persoon. Wij kregen die avond eend als
hoofdgerecht met rode wijn van zijn eigen wijngaard. Ongelooflijk lekker.
Tot op heden heb ik nog geen probleem gehad met honden. Wel al veel blaffende honden gehoord en gezien.
Vandaag was er eentje dat mij achterna liep. Het zal wel achter een draad maar had toch een gaatje gevonden. Zoals aanbevolen, gewoon blijven staan en als het meeste geblaf achter de rug is, stilletjes begingen door te gaan.
Wat verder stond er een St Bernard te blaffen. "Ja jonge t' is goed. Ge zijt braaf. "
Vroeger hadden de meeste pelgrims een stok bij om dieren zoals honden van zich af te houden. Maar ook koeien, vooral als men door een weide door moet.
Morgen staat van de resterende etappes in Frankrijk, de langste op het programma: 33,9 km. Goed eten en vroeg in bed vanavond. En voldoende eten meenemen want onderweg is niks, niks ... tenzij wat aan de bomen hangt. Of aan de struiken.
Best ook nogeens bekijken op de gps of ik wat kan afsnijden. Ik gebruik onderweg naast de gps ook een topo-kaart met de uitgetekende weg en een bijhorende routebeschrijving. Bijkomend is de weg onderweg aangeduid met de gekende gele pijltjes van de "Voie de Vezelay".
Het weer vandaag was overwegend zonnig met wat wolken. niet te warm en ook geen regen gezien. Houden zo.
Vanochtend ben ik te Perigueux bij hevige regenval , donder, bliksem, wind
vertrokken naar St-Astier. Mijn regenkledij heb ik onderweg niet uitgedaan en
bij aankomst was het opnieuw hevig aan het regenen. Maar na regen komt
zonneschijn. Onderweg heb ik toch wel mooie plaatsjes gezien en
wat fotos genomen. Met zon waarschijnlijk met meer kleur.
Te
Annesse zag ik een bord met de afstand tot Santiago: 1107 km. Ik heb nu al 1122
km afgestapt wat betekent dat ik over de helft ben. Daar drinken we vanavond
eens op.
Zeker wetende dat ik van alle vermelde afstanden steeds
wat kilometers afdoe door met de gps alternatieve wegen te zoeken. Daar drinken
we ook eens op. St-Astier is wereldwijd gekend voor zijn
natuurlijke en pure kalk en pleister die nu vooral is gebruikt bij de
herstelling van historische gebouwen. Men kan de ondergrondse galerijen bezoeken
met eigen wagen bij een constante temperatuur van 14 graden.
De
Franse militaire dienst gebruikt hier ook een oude Duitse ondergrondse basis als
opslagplaats. Ik overnacht , na verschillende dagen in gites te
hebben vertoefd, nu in een chambre d'hote vlak bij de rivier L'Isle.
Het was heel lang wachten vooraleer ik de basiliek-kathedraal St Front van
Perigueux te zien kreeg. Maar mijn ongeduld werd des te meer beloond
door de indeling van de kathedraal met haar 5 koepels in byzanthijnse stijl. Ook
het retabel met houtsnijwerk in barokstijl is indrukwekkend (als je 50 cent hebt
voor het licht te laten branden). Daarnaast maken het kerkplein, het orgel, ..
het geheel bijeenhorend. Echt de moeite om te bezoeken.
Als pelgrim kreeg
ik eveneens toegang tot het aanpalend klooster. Het centrum van Perigueux
is best gezellig: kleine winkelstraten, pleintjes, druk maar ok, ... En de zon
kleurt alles toch wel specifiek in. Ook in Frankrijk is de blog nu
gekend. Overal hangen er borden met mijn naam op A NDRE en tel.nr om ... Curieus.
Morgen trekken we verder naar St Astier en dan Mussidan en dan
... "We zullen doorgaan, doorgaan ..." En ik vertrek nu om 6u30: eerst om
5u45 opstaan , ontbijten , wassen, inpakken en wegwezen. Heerlijk: alles is
stil, de nacht krijgt licht, de zon komt op, ...
Op een andermaal heel warme dag, heb ik enkel een korte etappe te stappen van
Thiviers naar Sorges: 16,5 km. Thiviers is de streek die wereldwijd is
gekend voor de ganzenlever: ik ben ettelijke boerderijen voorbijgestapt met
verwijzingen naar Foie Gras.
Sorges is dan weer beroemd om zijn zwarte
truffels: ik zit hier trouwens in het ecomuseum van de truffel bij de dames
achter de balie. Ik mag van Thérèse haar computer eventjes gebruiken.
In
het museum kan men de gans de geschiedenis van het ontstaan van de truffel tot
de nu economische fabricage van truffels. Op welke grond, onder welke bomen,
wanneer in de tijd van het jaar de speciaal afgerichte honden op zoek gaan naar
de truffel, ... de moeite waard.
Op de route naar La Coquille heb ik 7 km minder gestapt door gewoon met de gps
andere wegen te kiezen. Eigenlijk ben ik rechtdoor van vertrekpunt naar eindpunt
gegaan. En dus niet via de historische route.
Het was een echt warme dag:
35 graden en niks wind. In de namiddag had ik bijna overal schaduw. Toch een
beetje hoofdpijn bij aankomst.
De gite van La Coquille is bemand
met een hospitalier. Dit is een vrijwilliger die bijvb voor 2 weken ook in de
gite verblijft. Zij of hij maakt dan desgewenst een maaltijd klaar. Rosemarie
heeft mij voorgeschoteld:
- voorgerecht: dressing met tomaten, rode
bieten, ajuin, ... - hoofdgerecht: Konijn met spekjes , champignons en
gebakken patatjes - nagerecht: zelfgemaakte coulie van perzikken met
platte kaas
Prijs: 10¬
De priester van het dorp is ook
even langsgeweest. Gewoon goeiendag komen zeggen.
Meteo voor de Limosin: warm 35-38 graden, lichte wind, neiging naar onweer.
Overnachting: gemeentelijke gite op de camping van Thiviers. Waarschijnlijk met een andere pelgrim.
Afgelegde afstand: 18,5 km waarvan een heel deel op de "Route de Napoleon". Moeilijkheidsgraad: redelijk, enkel een 3-tal stevige hellingen. De wegen worden minder hellend. Een deel noemde zelfs "Le petit Lande", en het leek er erg op.
Eten vanavond: de uitbaatster van de camping gaat mij entrecote met frietjes en groentjes maken.
Samen met dochter Jelle en hondje Despo is vandaag de laatste etappe in Frankrijk afgehandeld. Joepie.
Vannacht was er een hevig onweer en momenteel is het nog steeds aan het regenen. 
Op de ochtend van 29 augustus zitten kasteeldame aMERELda en kasteelheer ferNANDus te ontbijten. De postduiven brengen het nieuws van de dag en alles lijkt zijn gewone gangetje te gaan.
Tot op heden heb ik nog geen probleem gehad met honden. Wel al veel blaffende honden gehoord en gezien. 
NDRE en tel.nr om ... 
