|
We namen deze week afscheid van zuster Henriëtte...
Wat volgt is een stuk uit de afscheidsspeech:
...
Op school in Leisele is men wel wat meer gewoon wat betreft
veranderingen in het korps,
maar er bleef steeds één constante. Zuster was er altijd!
Zuster was er s morgensvroeg om de deuren te openen,
zuster was er om half elf om soep te schenken,
zuster was er over de middag om het eten te bereiden
en later om de afwas te doen
en zuster was er ook nog s avonds om alles nog eens te controleren,
de deuren te sluiten, een vergeten raam dicht te doen
en de verwarming uit te zetten.
Intussen deed ze ook nog eens honderden werkjes
die geen naam hebben, maar die vanaf september
door ons team zullen moeten uitgevoerd worden.
En we zullen het geweten hebben.
Omdat ik zuster nog niet zo goed kende heb ik met haar
twee weken terug een gesprekje gehad.
Wat volgt is een korte schets van zusters carrière
en ook wat markante belevenissen:
Zuster werd geboren in Brugge op 17 februari 1939.
Over haar jeugd heeft ze me niet zoveel verteld,
maar t zal wel een brave geweest zijn zeker?
Zuster is ingetreden in Heist op 7 oktober 1958.
Na 6 maand proef werd ze eerst postulant
en nog eens 18 maanden later was zuster novice.
Nu mocht zuster naar Spermalie in Brugge,
want daar werd een cursus koken ingericht voor kloosterlingen.
Wie al eens van zusters kookkunsten heeft mogen proeven
kan hieruit besluiten dat ze aldaar zeer goed heeft opgelet
tijdens de lessen.
En hier komt zuster de geschiedenis van onze school binnen.
Onze school die eigenlijk gesticht is in 1873,
toen nog in het oude klooster aan de overkant van de markt.
Dit klooster met annex school werd gebouwd in 1942,
Zuster Dominique was hier vanaf 1944
en zuster Henriëtte is hier gestart eind augustus 1962.
Zuster was al van bij de start de spil in de keuken.
Ze kookte er gemiddeld voor zon 130 leerlingen
en heeft dit volgehouden tot 2005 wanneer ze verplicht rust
kreeg voorgeschreven door de voedselinspectie.
Enkel koken kon echter niet volstaan voor zuster:
Ze nam er ook het internaat bij (koken en slaapzaal)
en uiteraard kreeg ook het parochiewerk heel wat aandacht.
De kerk, de kapel in Izenberge, de samenwerking met pastoor
Wittewrongel, de bedevaarten en het zieken- en bejaardenbezoek
heeft ze tot haar laatste dag plichtsbewust volgehouden.
Toen ik dacht dat ik alles nu wel gehoord had
ging ze plots nog wat verder:
In het begin moest ze ook nog de klassen poetsen,
heeft ze de bibliotheek opengehouden,
klassen verhuisd van plaats,
vakantiepatronaat gehouden op dinsdag en donderdagmiddag
tijdens de vakantie
en daarnaast dacht ze met heel veel plezier ook nog terug
aan de 47 kampen die ze met de chiro heeft meegedaan.
De zusters waren in oorsprong met zn zevenen
en in de loop van haar carrière werkte zuster samen met
Zuster Domique, zuster Appolonia, zuster Rita, zuster Angèle,
zuster Suzanne, zuster Bernadette, zuster Mathilde en zuster Camilla.
In de marge kwam ik ook nog zusters echte naam te weten
en voor wie het nog niet wist, het is Agnes.
Tot slot van ons gesprek vroeg ik haar
naar enkele speciale gebeurtenissen:
Er was de inbraak waarbij zuster om half 5 s nacht opstond
om te gaan kijken wat er daar gebeurde.
Er was de frituurbrand die zuster oploste door er water over te gooien
en nu lopen zusters en mijn verlangens wat dooreen:
Zuster heeft nog met een vespa rondgereden
samen met zuster Kristien, maar ze voegde er meteen aan toe:
maar toen was ik nog heel jong
...
Op haar laatste dag stond zuster erop om nog voor een laatste keer voor de
leerkrachten te koken.
Het heeft ons heel lekker gesmaakt...
Zuster, we laten je gaan, maar houden de mooie herinneringen aan jou en
de zusters in ons hart.
Het ga je goed...
|
