Ik ben De Rouck Dave
Ik ben een man en woon in Steenokkerzeel (Belgie) en mijn beroep is Brood en Banketbakker.
Ik ben geboren op 26/02/1977 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen natuurlijk,mtb,fitness en van het leven zoveel mogelijk genieten met vrouw en kinderen.
mijn favoriete runsites zijn;runnersweb.be en joggings.be
mijn favoriete runningstores zijn;
runningmate/kampenhout
r
Pinkstermaandag is het traditie getrouw sfinxe kermis in Elewijt en ook enkele loopwedstrijden en dit al 38 jaar lang. Omdat ik de, 20 van Brussel niet kon meelopen vanwege het vroege uur,had ik deze halve marathon er uit gekozen als alternatief. De start begon om 16u en normaal is de temperatuur dan al wat dragelijker maar dat was maar een gedacht van mij want het was nog steeds 27 graden bij het startschot. Ik had een week op voorhand met ploegmaat Rudy al drie van de vier rondjes gaan verkennen en toen was het ook vrij warm en op dat moment wist ik al dat bij hoge temperaturen en veel zonneschijn een toptijd voor mij uit gesloten was. Dus bij het startschot had ik al besloten om een degelijk tempo te lopen en genieten van de sfeer rond het parcours. Water,spuitslangen die dienden als verfrissing en de kinderen niet te vergeten die natte sponsen uitdeelden,waren er om de haverklap. De mensen die in hun voortuintjes zaten te genieten van het mooie weer,waren dan ook trouwe supporters gedurende 21.1km lang,het kon ook niet anders want we passeerden er vier keer Mijn tijd was wel niet om over te stoefen,want ik was pas binnen gelopen in 1u46min24sec. Maar ik had mij voorgenomen om er bij deze warmte geen doel van te maken maar er gewoon het beste van te maken en uit te lopen in plaats van diep te gaan en moeten opgeven of niet tevreden te zijn over mijn eindtijd. Nu een weekje niet lopen,de spieren laten rusten,pintjes drinken niet teveel op mijn eten letten dan kunnen we er volgende week weer fris en gemotiveerd beginnen trainen en het scott2run criterium tot een goed einde brengen.
Hoewel ik mij had voorgenomen om na Huldenberg geen wedstrijden meer te lopen tot de Elewijtse halve,heb ik mij toch laten overhalen door clubgenoot Rudy om mee te lopen in Hallaar. We hadden wel afgesproken om er geen pattat op te geven en de snelheid beneden ons wedstrijd tempo te houden(1tot1.5km/u). Zo hebben we dan gekozen om de langste afstand te lopen(drie rondjes)en deze was 15km. De bedoeling was er om een lange duurloop met wat pit van te maken en hadden ons dan bewust aan de start serieus van de voorlijn laten afzakken. Het parcours was deels over asfalt(25%)en het grooste stuk door bosgebied(75%). De ondergrond in het bos was gewoon zalig om te lopen...zacht maar toch niet dat het afremde,en vlak zonder putten etc... In de eerste twee ronden lag ons tempo iets te hoog voor het woord duurloop te gebruiken(4'40''/km). De laatste ronde hebben we tempo effe laten zakken tusen de 4'52 en 5' wat ook de bedoeling was van deze jogging.Zo hebben er nog veel lopers ons voorbij gegaan tot ik het in de voorlaatste km het nog eens in mijn kl*ten kreegom nog eens door te trekken richting 4'20''/km. Al die ons voorbij hadden gelopen waren eraan voor de moeite en Rudy vroeg zich ook af wat de bedoeling was. Maar geen nood het was maar om te zien hoeveel jus ik nog in mijn benen had en deze versnelling was maar voor 1km bedoeld. Zo zijn we gefinischt in een tijd van 1u11'40'',al hadden we voorzien tussen de 1u15 en 1u18. Gisteren(zondag red.)het parcours van de Elewijtse halve gaan verkennen en daar dan drie van de vier rondjes gelopen en dees waren goed voor 16km in anderhalf uur,dat trekt dan al ook meer op een duurloop voor mij. Buiten enkele pijntjes in het linker scheenbeen lijken al de vorige blessures en ziektekiemen mijn lichaam verlaten te hebben en zat ik de voorbije week terug aan 57 loopkms. Hopelijk is al de miserie van de baan en kan ik terug aan mijn snelheid beginnen werken.
Zondag 13 mei stond de lentejogging van Huldenberg op het programma. Ik ben al blij dat de stekende pijn uit mijn rechterzijde is verdwenen en kon dus zo pijnvrij aan de start staan.Vandaag heb ik dan ook bewust gekozen om iets meer vooraan de starten om mijn tijd toch iets beter te lopen. Aan de start was het na een 200 tal meters serieus klimmen tot de paal met 1km. Zo ging het richting Loonbeek lichtjes op en serieuze afdalingen,eens in Loonbeek was het weer een klim om u tegen te zeggen en daar heb ik toch een beetje mijn eigen opgeblazen. Na km 8 heb ik mijn drietal lopers waar het constant haasje over was,moeten laten gaan want het vet was van de soep bij mij. Ik ben toegekomen in een tijdspannen van 48'53'' voor 10.780km en ben daar toch nog tevreden mee,na al de blessures en ziekte dat ik de laatste tijd heb moeten doorstaan. Het enigste wat ik nu voel is pijn in mijn scheenbeen maar ik denk dat het door die afdalingen komt van gisteren.
Na lang twijfelen heb ik vrijdag dan toch beslopten om mee te lopen in Hoeilaart. Ik was nog niet volledig hersteld van mijn ziek zijn eerder in de week en de pijn in de rechterzijde blijft ook aanhouden.Vrijdagavond op tijd vertrokken want de ring die zit toch altijd goed op slot 'savonds. Eens ginds aangekomen mij geparkeerd op het kerkplein en onmiddelijk naar de inschrijvingstafel glopen en dat voeld al niet goed,hoofdpijn,pijn in de rechterzijde en ook in de rug(oud worden?). Ik dacht bij mezelf...Dave stapt terug den auto in en rij gewoon terug naar huis en RUSTEN! Die dat mij kennen weten dan ook opgeven is geen optie bij mij,dus richting inschrijving dan maar en ik kan nog altijd uit de race stappen als het echt niet moest gaan. Eens ingeschreven nog effe een praatje gemaakt met twee veteranen van de club(Rudy en Emiel)en nog een beetje opgewarmd,de hoofdpijn begon stilletjes aan weg te trekken terwijl de hemel boven ons serieus begon dicht te trekken en dat zag er echt niet goed uit. Twee minuten voor het startschot nog ergens een comfortabel plaatsje gezocht aan de startlijn wat niet simpel was met meer dan 400 lopers. Het eerste gedeelte gaat tussen kleinere steegjes en dan zit je best goed vooraan,zo gaan we richting bos over de vals platte baan eens de zwaarste helling van het parcours gaat het nog effe het bos uit een beetje vals plat omhoog om vervolgens het bos terug in de duiken en dan loopt het licht dalend tot de we terug op de grote baan zijn dan lopen we richting aankomst om daarna deze lus nog eens te lopen. Ik was al blij dat tijdens het lopen de pijn in de rechterzijde stilletjes begon weg te gaan,maar ik heb mij toch tamelijk in gehouden om verdere schade aan mijn lichaam te beperken. Ook de regenval is uit gebleven tot aan de finish,daarnaheeft het niet meer gestopt met regenen tot zaterdag voormiddag denk ik.
