Ik ben De Rouck Dave
Ik ben een man en woon in Steenokkerzeel (Belgie) en mijn beroep is Brood en Banketbakker.
Ik ben geboren op 26/02/1977 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen natuurlijk,mtb,fitness en van het leven zoveel mogelijk genieten met vrouw en kinderen.
mijn favoriete runsites zijn;runnersweb.be en joggings.be
mijn favoriete runningstores zijn;
runningmate/kampenhout
r
zaterdag 06/10/2012,de laatste wedstrijd het criterium scott2run.voor mijn klassement maakte het in feite niets meer uit om nog mee te lopen,de loper die voor mij staat kan ik niet meer inhalen,als hij kwam opdagen tenminste en de loper onder mij kan mij ook niet meer inhalen. maar het is de gemeente waar ik woon en wou toch nog eens testen of ik de benen heb van de voorbije twee weken. we staan met drie van de vier clubgenoten aan de start en om 15:30 stipt knallen we door het zonnebos. wim(la machine)is er meteen vandoor,ondanks ziekte de voorbije week was hij niet te pakken. emiel en ik starten ook vrij snel,onze eerste km passeren we aan een tempo van 3'55"/km. we laten het tempo effe zakken naar 4'08"/km en dit was voorlopig vrij goed te doen,het is ok een vrij snel en zo goed als vlak parcours. emiel blijft praktisch de hele race in mijn hielen lopen zonder over te nemen en 8km begon het tempo toch te zakken naar 4'13"/km. op dat moment slaat emiel toe,hij pakt over maar wel met een versnelling dat hij onmiddelijk een gat maakt van rond de 7à8 sec. het meisje dat al de hele race bij ons liep had de power niet meer en ik al evenmin om emiel terug op te gaan pikken. zo hebben we juist gezorgd dat de laatste anderhalve km het gat niet groter werd en heb ik het meisje nog voor mij laten finischen. van mijn eindtijd ben ik zeer tevreden 9.4km in 38'35". bij het buiten komen van de sporthal stond er mij dan toch wel een verassing te wachten. jaja toch wel een podium plaats in de categorie inwoner van steenokkerzeel,en mocht dan op het schavotje staan met het nummertje drie. nu rest mij enkel nog eindhoven volgende week en las ik een serieuze rustperiode in met enkel lange rustige duurlopen zonder wedstrijden.
op zondag 30 september gaan we lopen voor het goede doel.we stonden met vier aan de start voor de 10km en met twee voor de korte 5km afstand. het parcours liep een blokje om het bos van kortenberg,één blokje voor de 5km en twee blokjes voor de 10km. normaal zou ik aan de start verschijnen om een nieuw lid te voorlopen voor haar eerste 10km tot een goed eind te brengen,maar belde de dag voordien af wegens ziekte...of was het iets anders? nu kon ik proberen om mijn tijd van de vorige edities te verbeteren,wat normaal geen probleem mag zijn want ik ben toch al wat gewicht kwijt en de trainings kilometers zijn ook de hoogte in gegaan. aan de start stond ik met de drie kanonnen van de club om er een onderling duel van te maken waar ik normaal de traagste van ben. bij het vertrek was wim al gelijk ne zot vertrokken en eerlijk gezegd aan ons kanon nr1 valt niet veel aan te doen,juist rudy kan zijn tempo goed aan maar deze heeft de wedstrijd een tandje lager gelopen wegens ontsteking aan de luchtwegen. dan hebben we nog het andere kanon emiel,ook principe liever doodvallen dan afgeven. zoals eerder meegedeeld wim dus gelijk een raket al weg van bij de start en emiel zat ook al een stuk voor mij want zijn start is ook sneller dan de mijne. na 2.5km was ik eindelijk bij emiel geraakt en heb dan zo een km of 5 bij hem gebleven,ieder om beurten een beetje de kop trekken. bij de eerste doorkomst op prinsendreef kon ik juist bij hem blijven maar het was toch tanden bijten. het stuk door het bos ging dan ook gedeeltelijk naar beneden en kon daar goed herstellen van de inspanning op de prinsendreef. zo gingen we samen de tweede ronde in en hoorde ik emiel enkele keren zeggen dat we te snel zaten maar ik kon het tempo aanhouden,ik wist wel wat er mij te wachten stond op de prinsendreef,het gaat omhoog versnellen zat er nu al niet meer in op het licht hellende stuk en emiel is een goede klimmer. veel keus had ik niet,want er volgde niemand meer om af te zakken en die dat voor ons lagen zaten veel te ver dus het werd doodgaan voor mij en bij emiel proberen te blijven op de prinsendreef. bij het opdraaien van de prinsendreef was het na 400m van patat...emiel slaagt direkt een gat van een 15 tal seconden maar ik ga hier niet afgeven. hoe dichter we het bos naderen zie ik dat emiel aan het stilvallen is of ik nog aan het versnellen ben,het kon ook zijn dat hij zeker was dat ik er niet meer over hem kon geraken. als we naar beneden lopen in het bos hoor ik iemand in mijn hielen lopen maar deze gaat mij hier niet voorbij mij lopen juist aan de aankomst,dacht ik bij mezelf. emiel heb ik niet meer kunnen terug halen maar de mijn achterstand wel tot een 5'tal seconden kunnen beperken en die achter mij diene heeft mij ook niet voorbij gegaan op het laatst,wat in het verleden toch anders was...als ik iemand hoorde naderen zakte de moed mij altijd in de schoenen en ging ik op de rem staan en verloor zo dikwijls in de laatste 250m vijf tot tien plaatsen in het klassement. volgende week wacht er mij nog een kans om emiel te kloppen in steenokkerzeel en het is een vlak parcours dus ik hoop op goede benen zaterdag en dan zit het er wel in. dan een week later de halve van eindhoven en hopelijk zet ik hier ook een mooie tijd neer.
