De tijd is blijven stilstaan in bepaalde delen van Frankrijk, dat is een feit die zeker is... Langs bepaalde spoorlijnen staan nog steeds telegraafmasten die nog steeds gebruikt worden voor de telefonie langsheen de kleine dorpen die aan de spoorlijn liggen, het is steeds iets speciaal om deze nog te zien en voor mij een schitterend motief om deze te fotograferen. 50 jaar geleden kwam je die ook overal tegen in ons land...vergane glorie...nog steeds actief 400km hiervandaan!
Schitterend, die bruggen over de Rhone, het waaide toen zeer hard zodat de brug zelf mee bewoog en als een auto er passeerde was het dubbel zo erg, een raar maar zalig gevoel!
Vorige week was het dan zover, de geplande reis naar Frankrijk was een feit, geplant dat we gingen gaan wel maar waar... dat zou God in Frankrijk ons wel tonen, een klein idee hadden we wel maar hoe en waar we zouden uitkomen was een verassing zoals ze die alleen in Frankrijk kunnen hebben, de Wim en Gaetan waren men reisgezellen waarvoor dank!
Ik ga af en toe wat beelden tonen per dag van wat we daar zoal gedaan hebben buiten de treinen om natuurlijk...
Als ik van het fotograferen rechtstreeks naar men werk ga of als ik onderweg naar men werk rap nog wat beelden maak kan ik het niet laten om daar ook af en toe nog eens wat beelden te schieten... Men Collega Jalé "Chalet" in pose en Gigi ( zie de reacties ;-) ) in haar nopjes, inleven in de situatie, ik heb supercollega's, dat is een feit die zeker is!
Wat is Gent zonder de graslei...een begrip onder de Gentenaars en bezoekers, rustig langs de leie zitten een boek lezen gans alleen of pinten drinken met een paar vrienden zonder lastig gevallen te worden... het bruist er zoals men stad bruist...
Exact een week geleden ben ik met de fiets door Frans Vlaanderen gaan rijden, de fiets op de trein tot in De Panne en dan de grens over maar eens niet in Bray Dunes. Ik had gewoon zin om te fietsen en af en toe eens wat beelden te maken... Ik reed van De Panne naar Houtem doorheen "De Moeren", een gebied onder de zeespiegel waar alles plat is en waar je bijna niets anders ziet dan velden, velden en nog eens velden, ik wou de grootte baan af om zo langs binnenwegen tot Hondschoote te rijden welke reeds Frankrijk is en ja, bijna zonder het te beseffen was ik de grens over, door de velden en brugje over en het eerste wat ik tegenkwam was een bunker en een Frans verkeersbord, Bingo, ik was er! Onder de kerk van het schitterend dorp van Hondschoote at ik men stutjes op met men portie cola ;-) Vandaar uit ging het naar Bergues, het bekende stadje door de film die er onlangs gemaakt is, een oude Vlaamse vestigingsstad, doorklieft van Kanalen en smalle straatjes, zoals Brugge, wel veel kleiner ,mooier en gezelliger en geen horden japanners... Na het bezoeken van het stadje en een beetje te hebben getoerist ging het terug op pad, binnendoor naar Bray Dunes, tegenwind langs Coudekerque, Téteghem,Uxem en Ghyvelde kwam de zeelucht steeds dichterbij en ja hoor, men laatste stop was de "zeedijk" van Bray Dunes, ik kan nog steeds niet geloven hoe dat daar uitziet, gewoon een dorp aan de zee zonder torenhoge flatgebouwen, sjiekke restaurants en volgestouwde terrassen... Even nog genieten van het zeezicht en dan terug naar De Panne met het gedacht, ik heb het gehaald, ik heb genoten en ik ben gelukkig....
Op weg naar het werk kwam ik deze man tegen en kon het niet laten hem te fotograferen, tegen de 40 jaar was hij, heel modern uitgedost en met een zalige fiets! Ik zie mij ook nog op zo een fiets rondrijden, moet echt wel een zalig gevoel geven....lowrider...lowriding!
Jaarlijks komen verschillende oude schepen naar Hartje Gent om zich daar te presenteren onder de noemer " de stroppentocht ", 3 dagen en 3 nachten kon je ze gaan bekijken en fotograferen aan de Predikherenlei en de graslei welke voor een mooi zicht opleverde...het eenigste wat mega stoorde was de kraan in de oude vismijn, die op de de foto maakte alles kapot dus was het wikken en wegen om alles mooi in beeld te krijgen zonder de werkzaamheden en de kraan... hier enkele impressies...voor men werk en na men werk gemaakt
In de haven fotograferen, dat is iets wat ik heel graag doe en zeker hier in Gent, men loopt steeds het risico dat je eruitvliegt door de havenpolitie maar dat risico nemen we soms er maar al te graag bij Iets in de haven trekt mij aan, wat het ook is weet ik zo niet met woorden te zeggen maar ik ga er heel graag fotograferen... stillevens...
Toen ik onlangs ging fietsen kwam ik aan de Leie deze twee heren tegen die op hun gemak aan het genieten waren van de avondzon... Kon het niet laten om ze te gaan fotograferen, geen probleem voor hen, uit dank haalde ik men beste Turks boven en bedankt ik hen uitvoerig in hun taal welke met zeer veel respect onthaald werd!
Toen ik met Glenn "San" onlangs op pad ging kwamen we uit in Bellem in de buurt van Aalter, we waren omgeven door mooie bossen en door...regenbuien, na het wegtrekken van zo een bui was het zalig om te zien hoe de nevel bleef hangen aan die bossen, er stond één boom mooi in een veld en kon het niet laten toch maar een landschapsopname daarvan te gaan maken...
Waarom niet eens "toeristen" in je eigen stad, toen ik onlangs van het fotograferen kwam stopt ik eens aan een bank op het plein tussen het Belfort en St Baafs Kathedraal en genoot ik even van de rust welke ik terugvind in het centrum van men stad, ik wist dat er in de late namiddag in de kathedraal steeds mooi licht binnenviel dus ging ik er heen en maakte deze beelden...
Een week geleden was ik in Merelbeke op bezoek aan het seinhuis, ze waren aan het werken aan de bovenleiding, volledig nieuwe aan het leggen! Ik stond te watertanden om er beelden van te maken, toen de verantwoordelijke binnenkwam vroeg ik hem of ik eventueel wat beelden mocht nemen van de werkzaamheden... geen probleem... mee naar buiten en ik begon nog meer te watertanden als ik die werkmannen bezig zag op hun wagon, rijdende stelling die tot aan de bovenleiding kwam en kon het niet laten om te vragen of ik mee boven mocht komen! Geen probleem voor die mannen, ze kwamen van Brussel, het was een wirwar van kabels en van talen, Nederlands en Frans dooréén, zalig gewoon! Was blij dat ik nog eens men Frans kon bovenhalen! De Sfeer was heel gemoedelijk en spontaan werd ik van ganser harte verwelkomd en kon ik naar hartelust fotograferen! Uit respect gaat binnenkort de CD met de beelden de post op omdat ik daar een paar uur tussen de mannen mocht staan terwijl ze harde arbeid aan het uitvoeren waren en ik deze van heel dichtbij mocht fotograferen, ik stond er midden in en het was een zalig gevoel om dit te mogen en kunnen meemaken! RESPECT!!!
Hierbij een "ode" aan men vaste copains waar ik heel graag en dikwijls mee ga gaan fotograferen, stuk voor stuk zalige gasten, iedereen met op zijn eigen manier die gerespecteerd word door de anderen! Dank jullie voor de mooie tijden die we al gehad hebben en welke we nog gaan krijgen! Wat we het liefst van al samen doen is scheefgaan en dat kunnen we allemaal goed
Dat is één van onze opdrachten voor de school... Met heel wat geluk kon ik in Duitsland een ritje versieren op een locomotief en wat een ritje was het...zeer zalig! Het fotograferen van spoorwegpersoneel is voor mij een soort van levenswerk geworden, heb er men buik soms een klein beetje van vol om achter " treinen " te gaan jagen, kom daar eerlijk voor uit, een echte treinspotter zal ik nooit worden en zeker nu niet omdat ik er meer van hou om zo van deze opnamen te gaan maken, mensen tijdens hun dagdagelijkse bezigheden, welke voor mij een aparte sfeer weergeeft, welke ik zo graag in beeld hou en waar ik mezelf verwijt er vroeger veel te weinig van gemaakt te hebben!!
Een paar weken terug gingen we met de klas beelden gaan maken in St Martens Latem...een geen toestanden met softboxen of dergelijke boel... Latem is heel mooi maar op men gemak voelde ik mij daar niet zo,de mensen van Gent of omstreken zullen wel weten waarom Dit beeld nam ik van een koppeltje die daar rustig aan de Leie zat te vertoeven...
Ik kan het niet laten om treinreizigers in beeld te brengen, het is meer of minder een kleine verslaving van mij! het mooiste is dat ze gewoon niet weten zodat je geen geposeerde toestanden hebt! Meestal is dat nooit een probleem als de mensen het opmerken, soms krijg je wel eens een opmerking ofzo maar trek mij daar niets van aan
Wat kan het toch zalig zijn om met de trein onderweg te zijn, dan heb je tijd om te genieten en door het raampje te kijken, te lezen, een babbel te slaan met mensen die je nog nooit gezien hebt... elke keer als ik van de Ardennen kom rijd ik de brug van de Maas over in Namur, steeds een bijzonder moment voor mij, gewoon iets raars welke ik niet kan beschrijven... dit beeld nam ik toen de zon vlak voor het ondergaan nog zijn laatste stralen geeft...
