Dat is één van onze opdrachten voor de school... Met heel wat geluk kon ik in Duitsland een ritje versieren op een locomotief en wat een ritje was het...zeer zalig! Het fotograferen van spoorwegpersoneel is voor mij een soort van levenswerk geworden, heb er men buik soms een klein beetje van vol om achter " treinen " te gaan jagen, kom daar eerlijk voor uit, een echte treinspotter zal ik nooit worden en zeker nu niet omdat ik er meer van hou om zo van deze opnamen te gaan maken, mensen tijdens hun dagdagelijkse bezigheden, welke voor mij een aparte sfeer weergeeft, welke ik zo graag in beeld hou en waar ik mezelf verwijt er vroeger veel te weinig van gemaakt te hebben!!
Een paar weken terug gingen we met de klas beelden gaan maken in St Martens Latem...een geen toestanden met softboxen of dergelijke boel... Latem is heel mooi maar op men gemak voelde ik mij daar niet zo,de mensen van Gent of omstreken zullen wel weten waarom Dit beeld nam ik van een koppeltje die daar rustig aan de Leie zat te vertoeven...
Ik kan het niet laten om treinreizigers in beeld te brengen, het is meer of minder een kleine verslaving van mij! het mooiste is dat ze gewoon niet weten zodat je geen geposeerde toestanden hebt! Meestal is dat nooit een probleem als de mensen het opmerken, soms krijg je wel eens een opmerking ofzo maar trek mij daar niets van aan
Wat kan het toch zalig zijn om met de trein onderweg te zijn, dan heb je tijd om te genieten en door het raampje te kijken, te lezen, een babbel te slaan met mensen die je nog nooit gezien hebt... elke keer als ik van de Ardennen kom rijd ik de brug van de Maas over in Namur, steeds een bijzonder moment voor mij, gewoon iets raars welke ik niet kan beschrijven... dit beeld nam ik toen de zon vlak voor het ondergaan nog zijn laatste stralen geeft...
Gisteren ging het nog eens de toer op van de communicanten... een plechtige communicant was aan de beurt hier in onze stad, het Gravensteen was de eerste plaats waar we beelden gingen maken en dan daarna naar de Augustijnen kaai! Het meisje was zeer verlegen maar ik heb haar op haar gemak kunnen stellen en ze kunnen doen lachen en omduur ging alles vanzelf!
Heb twee beelden voor hier in zwart wit gezet omdat ik deze nog steeds iets meer hebben dan in kleur en zeker omdat het om een persoon gaat!
Dit beeld was het allerlaatste wat ik gemaakt heb op de reis...afscheid van de Bodensee in zijn mooiste vorm, de Alpen, een boot en de rust... Ik mis het daar mega... pijn in men hart en dik tegen men zin moest ik de trein op richting Gent! Het was een reis die ik nooit meer zal vergeten!
Met dank aan Broere, Bart, Geert, Wim, Felix, Bernd, Michael, Tobias...
Bij het mooiste licht fotograferen aan de Bodensee in Bregenz, Oostenrijk, daar zou ik elke dag wel een opname willen gaan maken... Jammer dat het zover is en dat ik geen boom heb op men terras waar briefjes van 100euro aan groeien... Genieten van de tijd dat je er bent en niet denken aan waar je een uur later of de volgende dagen zal zijn, gewoon genieten van elke seconde, van elke zonnestraal en van wat je ziet en beleefd, wat je opneemt in je gedachte en welke je nooit vergeet!
Aangezien de winter dit jaar lang geduurd heeft had ik geluk met de bloesems in Lindau, die stonden juist open! Aan de Alpenrand zelf was bijna alles nog dor, raar eigenlijk, zelfs waren er plekken sneeuw aanwezig en naar het schijnt zou er vorige week terug sneeuw gevallen zijn!
Dit beeld nam ik in de buurt van Lindau, een schitterende boom, ik ben niet zo voor landschappen maar aan deze kon ik ook niet weerstaan!
Ik heb eindelijk men favoriete restaurant, een boerderij in Bechtersweiler! Dieter is uw gastheer, hartelijke ontvangst op zijn eigen manier en ik een soort van dialect waar een buitenlander en zelfs andere Duitsers niets van verstaan, echt zalig om hem bezig te horen! De Kaart is heel eenvoudig, Wustsalat in alle vormen en soorten, echt zo Duits kan je het nergens vinden denk ik. De restaurant is in zijn eigen woonkamer, gemoedelijk en fijn! Vrijdag avond is het steeds live muziek,muziek uit de streek, de bergen! wat een zalige sfeer dat er dan heerst is niet te beschrijven... Zijn schoonzus zag mij zitten, één probleem, ze is eind de 70 Ik hoop daar nog dikwijls te mogen en kunnen gaan eten, gewoon onder de lokale bevolking, geen toeristen, geen chi chi en bla bla, gewoon die " einheimiche" mensen die houden van hun streek, hun bier en hun leven, dat staat op hun gezicht te lezen welke mij gedachten maakt ik wil daar heen gaan wonen... Danke an Felix, Bernd, Tobi und Michael fur die schöne abenden dort und danke felix fur das bild das du von mir und die frau genommen hattest!
De avond van aankomst spraken we af met men twee vrienden die in Ravensburg wonen, Bernd en Felix om samen wat te gaan eten in Friedrichshaven aan de Bodensee, het was een hartelijk weerzien, spijtig dat we zover uit elkaar wonen want het zijn super gasten! Na het eten zijn we dan nog wat " Blauwe stunde aufnahmen " gaan maken vanop een soort van uitzichtspunt hoog boven de Bodensee, een redelijk wankel punt van staal met heel wat trappen, men hoogtevrees speelde mij parten en geen klein beetje, zo zot ben ik er niet van maar voor de foto...alles
Ik ga er eens aan beginnen om wat beelden voor te schotelen van men laatste reis... terug " Da Heim" naar toch wel één van men lievelingsplaatsen die ik heb, de Bodensee, het meer van de rust, pracht en vriendschap! De Volgende dagen ga ik het één en ander posten dus wees steeds vrij om een kijkje te komen nemen
Klassieker maar steeds impressionant, de haven van Lindau, steeds het eerste wat ik doe ik als ik daar aankomen is een kijkje nemen naar de Alpen...
Met men beste maat naar zee, het was die befaamde dag dat ik men fiets moeten achterlaten heb, die dag toen ik die paarden gefotografeerd heb op het strand, reden we met de fiets van de Panne Noord Frankrijk binnen langs de kustlijn... Dit beeld man ik al fietsende
Voor het eindwerk voor men chef moest ik een paar handen hebben om deze beelden in haar eindwerk te verwerken... De eenvoud zever, op de tafel in de verpleegpost van men verdiep kwamen deze opnamen ten stande
Ik kan nooit Oostende verlaten zonder dat ik eens op het staketsel gelopen heb...altijd even uitwaaien... Die bewuste zondag was het terug van dat maar dan wel met één verschil, ik was gewapend met men camera De Vissers en de wandelaars zijn voor mij steeds een heel mooi motief om te gaan doen...
Slenteren en observeren, genieten en beleven en deze dan fotograferen... Toen ik op weg was naar de pier van Oostende zag ik een dame met haar kindje aan de reling staan op de dijk, misschien was het wel de eerste keer dat dat kindje de zee zag, haar eerste pasjes die ze zette... Ik hurkte mij erbij, zo dicht mogelijk in de hoop een mooi beeld te kunnen maken, toen het kindje en de moeder zich omdraaide kwam een zalige en oprecht glimlach tevoorschijn welke ik op beeld kon vasthouden! Dit moment staat op men netvlies gebrand...
In de Haven... Er stond aan de sluis twee mensen de praten, die inspireerde mij mateloos, twee mensen die op zee gezeten hebben vroeger, de ééne had zijn vissersleven geruild voor sluiswerk, de oudere persoon was een visser op rust... ik kon er niet aan weerstaan om deze twee uitvoerig te fotograferen! Met veel geduld en respect kwamen deze beelden ter staande, met een babbel en een vriendelijk gebaar...
Ja ze, ik ben terug van weggeweest, een deugddoende vakantie waar uitrusten geen sprake van was, wel heel laat gaan slapen en heel vroeg opstaan!
Voor de beelden van de reis moet er nog even gewacht worden, heb redelijk veel beelden genomen en die moeten eerst nog afgewerkt worden...welke de komende dagen op het programma staat ;-)
Vorige week zondag gingen we met de klas naar Oostende op fototocht, in de voormiddag was er zon en in de namiddag was er een mooi licht door de lichte bewolking en ik kon weer maar eens niet naar huis dus bleef ik verder fotograferen tot dat ik echt wel naar huis moest gaan omdat ik nog bezoek kreeg die avond, anders was ik er gebleven tot de zon onder was
de beelden van Oostende heb ik opgesplitst in drie delen welke ik gisteren afgewerkt heb op onze 11 uur duurende treinrit tussen Lindau Bodensee en Gent...
Toen ik aan het fotograferen was op de speeltuin vorige week donderdag was het alles geven om de twee meisjes die hun communie deden mooi in beeld te brengen... op de speeltuin, aan het strand... Op de speeltuin kon ik dit beeld vasthouden, zandkorrels die van hun voeten vielen op één of ander klimrek! Het is bizar en stond er verstomd van toen ik dit beeld op men scherm zag verschijnen!
