Handen, ze zien er op het eerste zicht altijd hetzelfde uit maar als je wat nauwer gaat kijken zie je direkt de verschillen...kleiner, groter, smal en breed, meer rimpels en gans andere vormgevingen... Of ik een verzameling handen ga beginnen aanleggen is een andere vraag, ik fotografeer ze allesind heel graag omdat ieder hand uniek is!
In Februari laatstleden was het terug Retro Acid in de Vooruit hier in Gent, steeds een vette Acid Party, mensen die ook van de Acid generatie en van de House cultuur zijn weten over wat ik het heb als ik over zo feesten spreek, een nokvolle zaal met partypeople die komen feesten zonder veel meer! Op die bewuste avond kwam Dr Motte uit Berlijn een setje draaien, Dr Motte, de oprichter van de Love Parade in Berlijn! Met een leeftijd van....54jaar, jawel 54 jaar!!!! gaf hij nog steeds het beste van zichzelf zoals hij nog 21 jaar was, wat een explosie van muziekale energie, hij mixte zijn platen zoals zijn leven er van afging, vollen bak en met veel passie voor muziek! AAACCCIIIIDDDDD!!!!!
Eens een trein...aan men tunnel van Gedinne, Gedinne één van men lievelingsplaatsen om te gaan fotograferen in ons Belgenlandje... Het fijne aan de Athus Meuse lijn en zeker in Gedinne is gewoon de rust en de stilte, het lopen en wandelen door de natuur in uitgestrekte bossen zonder één auto te zien, laat staan te horen, voor mij een steeds diepgaande ervaring om een te kunnen genieten van de deugddoende stilte om mij heen, het wachten op de goederentreinen ervaar ik als zalig...je ziet soms een Ree of een everzwijn door de bossen lopen... Steeds, elke keer als ik daar heen ga is dat voor mij een dag vakantie in de Provence Luxembourg waar de tijd ook is blijven stilstaan en de mensen gans anders leven als hier in Vlaanderen, minder jachtig, vriendelijk en gemoedelijk! Daar ligt de "rijkdom" ergens anders, iets wat deze mensen koesteren...der rust en stilte...
Ik ben nu niet zozeer de liefhebber van felle kleuren in men dagelijkse leven, kleed mij bijna altijd in het zwart of het scheelt niet veel meer en men huis is in het blauw geschilderd maar dat is het zowat, in men beelden die ik maak houd ik er wel van om felle kleuren vast te kunnen leggen, dan het liefst zonder zon, met de zon erop vind ik dat teveel geforceerd, diepe kleuren neem ik ze liever zoals ze zijn zonder dat de zon van de partij moet zijn om het effekt te kunnen weergeven! Dit beeld ter illustratie ;-)
Binnen een week vieren men ouders hun verjaardag, 50jaar samen, 50 jaar een relatie! Vorige zaterdag heb ik hen eens uitvoerig gefotografeerd...uit dank...uit respect...uit liefde voor de twee mensen die mij het nauwst aan men hart liggen! Ik hoop dat jullie nog heel veel jaren nog samen mogen genieten van het leven want jullie zijn soms nog even verliefd op elkaar als 50 jaar geleden!
Gisteren zakten Bart "snotneus" en ikzelf af naar de oude verlaten depot van Monceau, voor mij de derde maal maar nog steeds niet de laatste keer, men fotoproject loopt daar af maar nog steeds heb ik de beelden nog niet allemaal die ik daar hebben wil en in gedachten heb...raar maar het zijnde zo! Ik voelde mij gelaten na het afscheid in Gent Sint Pieters in de morgen...afscheid nemen van men geliefde is iets waar ik niet goed in ben... Had totaal geen zin om terug " treinen" te gaan fotograferen, raar maar het zegt mij soms zo weinig! Bij het afstappen in Brussel Zuid zag ik twee mensen met het koffers op het perron en kreeg ik men ingeving...op de trappen zat een man met koffer te lezen heel aandachtig terwijl de andere mensen hem voorbij gingen gejaagd door de tijd, de man in alle rust...genietend van zijn boek. In Luttre habben we een half uur overstap tijd, even Cola inslaan en de mensen fotograferen die op het perron stonden te wachten zoals wij twee, de oude man viel mij het meeste op, zijn gelaatsuitdrukking vertelde boekdelen, ik genoot van elk moment dat ik hem door men zoeker van men fototoestel zag en fotografeerde hem uitvoerig zonder dat hij er iets van merkte! In het terugkomen zat een vrouw met haar kindje aan de overzijde van het perron, zalig hoe het kindje reageerde bij het doorrijden van een goederentrein in het station, met zijn arm gestrekt trok hij de aandacht van mij, wat een zalig moment! Voor mij is met de trein reizen altijd een beetje vakantie, soms ook de hel maar meestal vakantie en ik ga er mij meer beginnen op toeleggen om men treinreizen te fotograferen zodat ik meer heb dan een gedachte alleen...bij deze "Voyage Voyage part 1"!
