Op weg naar het werk kwam ik deze man tegen en kon het niet laten hem te fotograferen, tegen de 40 jaar was hij, heel modern uitgedost en met een zalige fiets! Ik zie mij ook nog op zo een fiets rondrijden, moet echt wel een zalig gevoel geven....lowrider...lowriding!
Jaarlijks komen verschillende oude schepen naar Hartje Gent om zich daar te presenteren onder de noemer " de stroppentocht ", 3 dagen en 3 nachten kon je ze gaan bekijken en fotograferen aan de Predikherenlei en de graslei welke voor een mooi zicht opleverde...het eenigste wat mega stoorde was de kraan in de oude vismijn, die op de de foto maakte alles kapot dus was het wikken en wegen om alles mooi in beeld te krijgen zonder de werkzaamheden en de kraan... hier enkele impressies...voor men werk en na men werk gemaakt
In de haven fotograferen, dat is iets wat ik heel graag doe en zeker hier in Gent, men loopt steeds het risico dat je eruitvliegt door de havenpolitie maar dat risico nemen we soms er maar al te graag bij Iets in de haven trekt mij aan, wat het ook is weet ik zo niet met woorden te zeggen maar ik ga er heel graag fotograferen... stillevens...
Toen ik onlangs ging fietsen kwam ik aan de Leie deze twee heren tegen die op hun gemak aan het genieten waren van de avondzon... Kon het niet laten om ze te gaan fotograferen, geen probleem voor hen, uit dank haalde ik men beste Turks boven en bedankt ik hen uitvoerig in hun taal welke met zeer veel respect onthaald werd!
Toen ik met Glenn "San" onlangs op pad ging kwamen we uit in Bellem in de buurt van Aalter, we waren omgeven door mooie bossen en door...regenbuien, na het wegtrekken van zo een bui was het zalig om te zien hoe de nevel bleef hangen aan die bossen, er stond één boom mooi in een veld en kon het niet laten toch maar een landschapsopname daarvan te gaan maken...
Waarom niet eens "toeristen" in je eigen stad, toen ik onlangs van het fotograferen kwam stopt ik eens aan een bank op het plein tussen het Belfort en St Baafs Kathedraal en genoot ik even van de rust welke ik terugvind in het centrum van men stad, ik wist dat er in de late namiddag in de kathedraal steeds mooi licht binnenviel dus ging ik er heen en maakte deze beelden...
Een week geleden was ik in Merelbeke op bezoek aan het seinhuis, ze waren aan het werken aan de bovenleiding, volledig nieuwe aan het leggen! Ik stond te watertanden om er beelden van te maken, toen de verantwoordelijke binnenkwam vroeg ik hem of ik eventueel wat beelden mocht nemen van de werkzaamheden... geen probleem... mee naar buiten en ik begon nog meer te watertanden als ik die werkmannen bezig zag op hun wagon, rijdende stelling die tot aan de bovenleiding kwam en kon het niet laten om te vragen of ik mee boven mocht komen! Geen probleem voor die mannen, ze kwamen van Brussel, het was een wirwar van kabels en van talen, Nederlands en Frans dooréén, zalig gewoon! Was blij dat ik nog eens men Frans kon bovenhalen! De Sfeer was heel gemoedelijk en spontaan werd ik van ganser harte verwelkomd en kon ik naar hartelust fotograferen! Uit respect gaat binnenkort de CD met de beelden de post op omdat ik daar een paar uur tussen de mannen mocht staan terwijl ze harde arbeid aan het uitvoeren waren en ik deze van heel dichtbij mocht fotograferen, ik stond er midden in en het was een zalig gevoel om dit te mogen en kunnen meemaken! RESPECT!!!
Hierbij een "ode" aan men vaste copains waar ik heel graag en dikwijls mee ga gaan fotograferen, stuk voor stuk zalige gasten, iedereen met op zijn eigen manier die gerespecteerd word door de anderen! Dank jullie voor de mooie tijden die we al gehad hebben en welke we nog gaan krijgen! Wat we het liefst van al samen doen is scheefgaan en dat kunnen we allemaal goed
Dat is één van onze opdrachten voor de school... Met heel wat geluk kon ik in Duitsland een ritje versieren op een locomotief en wat een ritje was het...zeer zalig! Het fotograferen van spoorwegpersoneel is voor mij een soort van levenswerk geworden, heb er men buik soms een klein beetje van vol om achter " treinen " te gaan jagen, kom daar eerlijk voor uit, een echte treinspotter zal ik nooit worden en zeker nu niet omdat ik er meer van hou om zo van deze opnamen te gaan maken, mensen tijdens hun dagdagelijkse bezigheden, welke voor mij een aparte sfeer weergeeft, welke ik zo graag in beeld hou en waar ik mezelf verwijt er vroeger veel te weinig van gemaakt te hebben!!
Een paar weken terug gingen we met de klas beelden gaan maken in St Martens Latem...een geen toestanden met softboxen of dergelijke boel... Latem is heel mooi maar op men gemak voelde ik mij daar niet zo,de mensen van Gent of omstreken zullen wel weten waarom Dit beeld nam ik van een koppeltje die daar rustig aan de Leie zat te vertoeven...
Ik kan het niet laten om treinreizigers in beeld te brengen, het is meer of minder een kleine verslaving van mij! het mooiste is dat ze gewoon niet weten zodat je geen geposeerde toestanden hebt! Meestal is dat nooit een probleem als de mensen het opmerken, soms krijg je wel eens een opmerking ofzo maar trek mij daar niets van aan
Wat kan het toch zalig zijn om met de trein onderweg te zijn, dan heb je tijd om te genieten en door het raampje te kijken, te lezen, een babbel te slaan met mensen die je nog nooit gezien hebt... elke keer als ik van de Ardennen kom rijd ik de brug van de Maas over in Namur, steeds een bijzonder moment voor mij, gewoon iets raars welke ik niet kan beschrijven... dit beeld nam ik toen de zon vlak voor het ondergaan nog zijn laatste stralen geeft...
Gisteren ging het nog eens de toer op van de communicanten... een plechtige communicant was aan de beurt hier in onze stad, het Gravensteen was de eerste plaats waar we beelden gingen maken en dan daarna naar de Augustijnen kaai! Het meisje was zeer verlegen maar ik heb haar op haar gemak kunnen stellen en ze kunnen doen lachen en omduur ging alles vanzelf!
Heb twee beelden voor hier in zwart wit gezet omdat ik deze nog steeds iets meer hebben dan in kleur en zeker omdat het om een persoon gaat!
Dit beeld was het allerlaatste wat ik gemaakt heb op de reis...afscheid van de Bodensee in zijn mooiste vorm, de Alpen, een boot en de rust... Ik mis het daar mega... pijn in men hart en dik tegen men zin moest ik de trein op richting Gent! Het was een reis die ik nooit meer zal vergeten!
Met dank aan Broere, Bart, Geert, Wim, Felix, Bernd, Michael, Tobias...
Bij het mooiste licht fotograferen aan de Bodensee in Bregenz, Oostenrijk, daar zou ik elke dag wel een opname willen gaan maken... Jammer dat het zover is en dat ik geen boom heb op men terras waar briefjes van 100euro aan groeien... Genieten van de tijd dat je er bent en niet denken aan waar je een uur later of de volgende dagen zal zijn, gewoon genieten van elke seconde, van elke zonnestraal en van wat je ziet en beleefd, wat je opneemt in je gedachte en welke je nooit vergeet!
Aangezien de winter dit jaar lang geduurd heeft had ik geluk met de bloesems in Lindau, die stonden juist open! Aan de Alpenrand zelf was bijna alles nog dor, raar eigenlijk, zelfs waren er plekken sneeuw aanwezig en naar het schijnt zou er vorige week terug sneeuw gevallen zijn!
Dit beeld nam ik in de buurt van Lindau, een schitterende boom, ik ben niet zo voor landschappen maar aan deze kon ik ook niet weerstaan!
Ik heb eindelijk men favoriete restaurant, een boerderij in Bechtersweiler! Dieter is uw gastheer, hartelijke ontvangst op zijn eigen manier en ik een soort van dialect waar een buitenlander en zelfs andere Duitsers niets van verstaan, echt zalig om hem bezig te horen! De Kaart is heel eenvoudig, Wustsalat in alle vormen en soorten, echt zo Duits kan je het nergens vinden denk ik. De restaurant is in zijn eigen woonkamer, gemoedelijk en fijn! Vrijdag avond is het steeds live muziek,muziek uit de streek, de bergen! wat een zalige sfeer dat er dan heerst is niet te beschrijven... Zijn schoonzus zag mij zitten, één probleem, ze is eind de 70 Ik hoop daar nog dikwijls te mogen en kunnen gaan eten, gewoon onder de lokale bevolking, geen toeristen, geen chi chi en bla bla, gewoon die " einheimiche" mensen die houden van hun streek, hun bier en hun leven, dat staat op hun gezicht te lezen welke mij gedachten maakt ik wil daar heen gaan wonen... Danke an Felix, Bernd, Tobi und Michael fur die schöne abenden dort und danke felix fur das bild das du von mir und die frau genommen hattest!
De avond van aankomst spraken we af met men twee vrienden die in Ravensburg wonen, Bernd en Felix om samen wat te gaan eten in Friedrichshaven aan de Bodensee, het was een hartelijk weerzien, spijtig dat we zover uit elkaar wonen want het zijn super gasten! Na het eten zijn we dan nog wat " Blauwe stunde aufnahmen " gaan maken vanop een soort van uitzichtspunt hoog boven de Bodensee, een redelijk wankel punt van staal met heel wat trappen, men hoogtevrees speelde mij parten en geen klein beetje, zo zot ben ik er niet van maar voor de foto...alles
