Zaterdagavond was het terug zover, Ultra, beestige Minimal party in De Vooruit, balzaal! Het was ook terug zover dat ik zenuwen had de avond daarvoor, het kriebelt mega als ik zo een dingen ga gaan doen en ik zou een nieuwe techniek toepassen welke ik nog nooit gedaan heb... spanning alom... maar dan wel in de goede zin Zonder dat ik het echt besefte was het 5 uur in de morgen...ik was totaal niet moe en kon nog blijven doorgaan eigenlijk... De eerste selectie van beelden zijn van de artiesten die er hun ding deden, de DJ's, echt artiesten, hoe ze met zoveel liefde hun muziek aan de feestvierders brengen is ongelooflijk!
Hoe kan je kinderen het best fotograferen, gewoon als ze mogen spelen én kind zijn! Het was geleden van in mijn kindertijd dat ik nog eens op het domein van Wachtebeke geweest was, het deed raar aan, ik herkende bijna niets meer doordat ze het park volledig veranderd hadden maar de speeltuin was er nog steeds, het kriebelde eerlijk gezegd om zelf eens op dat klimrek te kunnen gaan maar ik heb het zo gelaten Het broertje van Eline amuseerde zich met volle teugen...
Het liefste van al dat ik doe is, jullie weten het wel al, het leven fotograferen zoals het is... op die fotosessie van dat meisje fotografeerde ik ook de eigenaar van de boerderij waar Eline haar paars staan heeft, hij nam een baby geitje vast en vertroetelde het zodanig dat ik er perpleks van stond om eerlijk te zijn, wat een liefde voor dieren, dit kon ik niet laten om te fotograferen,wat een zalig moment! Bij de tweede foto begon die geit lawaai te maken terwijl ik erstond op te kijken door men lens
Vorig zondag ben ik een communicant gaan fotograferen... het meisje wou perse met haar Pony op de foto, daarna zijn we nog wat beelden gaan maken in het "domein van Wachtebeke"
We hadden echt geluk met het mooie weer! Heb een mooie kleur selectie gemaakt maar voor hier hou ik het liever in het zwart wit...zoals steeds
Men stamcafé, de Vooruit is dikwijls de plaats waar je mij kan vinden, samen of soms alleen, met een lekkere pint een koffie en een sigaret, het is een café waar je nog op je gemak alleen kan zitten samen met een goed boek en je laptop zonder dat je scheef bekeken word, de sfeer die er hangt is uniek, nog echt " Gents" vol rebelie en iedereen is er zichzelf... Vorige week was ik er ook met een aantal vrienden en heb voor het vertrek naar huis rap eens een paar beelden genomen van de traphal, er was een feestje bezig in de balzaal van Stad Gent waarbij alles mooi versiert was met kaartjes... Men derde thuis, zo noem ik het daar, een café met een karakter en een " heel speciale sfeer " zo melde men moeder toen we daar samen op de koffie gingen en ik denk dat het de laatste keer niet zal geweest hebben dat ik met haar daar samen zat!
Ja zeker, het is foor! Verleden week zijn we eens gaan fotograferen aldaar...veel gefotografeerd werd er niet toen ik de bostauto's zag, men jeugdgevoel kwam weer boven en ik genoot met volle teugen van een paar ritjes die me deden terugdenken aan men jeugd... Het kind zal nooit sterven in mij, daar ben ik zeker van
Zoals beloofd... Vorige week woensdag moesten we buiten op school op de parking een auto gaan fotograferen, als sportmodel ( ronniecar ) en oude pé kar... die foto's ga ik jullie besparen aangezien ik iets heb tegen auto's was het niet men ding! Ik maakte dan maar wat beelden van men klasgenoten, dat was veel wijzer! Eva was model van dienst!
Deze beelden heb ik genomen op men favoriete Bike parcour, ja ik doe aan sport Heel graag zelfs, men mountain bike gaan crossen in de bossen... Snotneus ging ook eens jumpen met zijn stadfiets en dat werd hem bijna fataal, ik deed bijna in men broek als ik hem zag vliegen en toch maakte ik deze beelden
Het voordeel van het vele fotograferen is gewoon dat je echt alles anders begint te zien en men maatje heeft dat ook, die zag op zijn fiets deze twee mannen liggen te genieten van de eerste zonnestralen en wou deze natuurlijk fotograferen! In de Haven van Gent is dit beeld ontstaan
ik kan het niet laten om kerken te gaan bezoeken, dat is zo één van die dingen waar ik niet kan aan weerstaan... In Rieme was het ook weer van dat... Zalig licht viel daar binnen, zeer mooi en zacht ligt brachten bepaalde onderwerpen in de kijker zoals de zangboeken die in een kast lagen tegen de muur, snotneus had die eerst gezien!
Vorige week maakten men maatje snotneus een heuse fietstoer welke ik jullie een beetje ga van laten meegenieten want genoten hebben we en kilometers hebben we ook gevreten In Rieme maakte ik opnamen die mij nog heel lang zullen bijblijven... Ik zag een man zitten op zijn bank, klopte men remmen toe en terug om hem te vragen of ik een beeld mocht maken, dat was geen probleem, een echt heel vriendelijke man die van zijn pensioen genoot en ons trakteerde op een tas koffie voor mij en een pintje voor men maat waarbij nog eens dank mocht je het lezen! Op het dorpsplein fotografeerde ik een vrouw die ook aan het genieten was van de eerste warme zonnestralen, die frituur maakte het geheel af! Morgen meer!
Ja ze, ik fotografeer ook soms wel eens een postkaart motief, toen vorige week de Orient Expres reed trokken men maatje snotneus en ik naar Hansbeke waar we hem gingen fotograferen, dit beeld maakte ik daar ook, vind het schitterende hoe de bomen nog zo kaal zijn met een vleugje zacht avondlicht kon ik deze treinvasthouden op beeld...ICa met men reeks 13, het zal niet lang meer duren dus volle bak erachter
Heb het gisteren nog gezegd tegen men Broere, ik beleef men spoorhobby nog veel intenser dan ooit tevoren! De dingen die ik vroeger soms fotografeerde doe ik nu voor de 90%, sfeerbeelden en...ik geniet ervan Vorige week ging het op een namiddag naar Wondelgem Station, eens goededag gaan zeggen aan die mensen waar ik als klein manneken met de camera van men vader men eerste opnamen ging maken, homecomming, dat was het gevoel dat ik had als ik daar terug aankwam en ik werd terug onthaald zoals het daar steeds is, gemoedelijk, vriendelijk, steeds lol maken en sfeerbeelden schieten! Aan iedereen op Wondelgem station, hartelijke dank voor al die mooie tijden die ik daar mocht hebben...
Niets is zo zalig om als spoorwegliefhebber mee te kunnen rijden met een goederentrein vooraan op de locomotief en eerlijk gezegd, ik krijg er soms kippevel van als ik de motoren hoor brullen welke alles geven om een helling op te geraken met de trein van 2000ton... Het ganse fotografeer ik dan ook met volle teugen... dit beeld werd genomen in een reeks 13, men lievelingsbakken tijdens een rit tussen Ronet en Bertrix enkele weken geleden, waarbij de bestuurder klaar was om alles te geven...
Zondag...familie dag... ik was van de partij om een familie te gaan fotograferen in Pollare, ergens tegen Ninove aan de Dender. Opdracht om alle familieleden in beeld te brengen om deze dan mooi te laten afdrukken in boekvorm als geschenk aan de grootouders door de familie zelf. Het was een eer om deze shoot te mogen doen waarvoor dank! Hierbij enkele beelden van deze heel mooie dag...
Wie ook eens wil gefotografeerd worden, alleen, in familieverband of andere, laat mij gerust iets weten...en ja, het kan ook in kleur ( hier gebruik ik meestal zwart wit omdat het meer men persoonlijke smaak is )
Vorige week kregen we terug zo een lekkere lente dag voorgeschoteld, zalig gewoon en wat beter dan eens de stad in te trekken als je pauze hebt op je werk, nog beter om een oudje mee te nemen die reeds een ganse winter binnenzit... Ons Lou was direct van de partij om me te gaan en genoten heeft ze ervan, een potje koffie met een sigaret bij Henk op het Veerleplein, haar dag kon niet mee stuk...en de mijne ook niet!
Ben de vele rondritten en zwerftochten langs de spoorweg, goederenstations en aanverwante plaatsen doe ik tegenwoordig niets liever dat portret opnames maken van de mensen die er werken, ik hun werkkledij, in hun natuurlijke habitat. Zonder enige vorm van bijbelichten of zo van die zaken maak ik deze beelden... in men levengroote en echte "studio"... Veel van deze mensen zijn verwonderd als je hen dat vraagt, waarom geen treinen, waarom ons vragen ze dan opmerkelijk, uit respect en met passie voor fotografie en het leven zoals het is zeg ik dan, respect is de sleutel om mooie portretten te kunnen maken van mensen op plaatsen waar ze zich eraan totaal niet verwachten... Ik hoop nog veel van deze beelden te mogen en kunnen maken, het is een andere manier van spoorwegfotografie die voor mij persoonlijk een andere kijk heeft op men hobby, een nieuwe manier om te gaan fotograferen met een veelal menselijke kijk door het venster van mijn camera.
