Vorige week kregen we terug zo een lekkere lente dag voorgeschoteld, zalig gewoon en wat beter dan eens de stad in te trekken als je pauze hebt op je werk, nog beter om een oudje mee te nemen die reeds een ganse winter binnenzit... Ons Lou was direct van de partij om me te gaan en genoten heeft ze ervan, een potje koffie met een sigaret bij Henk op het Veerleplein, haar dag kon niet mee stuk...en de mijne ook niet!
Ben de vele rondritten en zwerftochten langs de spoorweg, goederenstations en aanverwante plaatsen doe ik tegenwoordig niets liever dat portret opnames maken van de mensen die er werken, ik hun werkkledij, in hun natuurlijke habitat. Zonder enige vorm van bijbelichten of zo van die zaken maak ik deze beelden... in men levengroote en echte "studio"... Veel van deze mensen zijn verwonderd als je hen dat vraagt, waarom geen treinen, waarom ons vragen ze dan opmerkelijk, uit respect en met passie voor fotografie en het leven zoals het is zeg ik dan, respect is de sleutel om mooie portretten te kunnen maken van mensen op plaatsen waar ze zich eraan totaal niet verwachten... Ik hoop nog veel van deze beelden te mogen en kunnen maken, het is een andere manier van spoorwegfotografie die voor mij persoonlijk een andere kijk heeft op men hobby, een nieuwe manier om te gaan fotograferen met een veelal menselijke kijk door het venster van mijn camera.
Langs de Ajuinlei hier in hartje Gent bevind zich een schilder die schitterende portretten maakt,werk met eenvoudige kleurpatronen, echt schitterend! Toen ik een tijdje voor ik dit beeld maakte er voorbij reed met men fiets merkte ik op dat hij een kunstwerk, portret aan de balustrade gehangen had...ik wou dat toen reeds fotograferen maar had toen men camera niet bij... in de hoop dat het er ook zou hangen trok ik er terug heen en maakte ik het beeld welke ik reeds in men gedachte had...gekadreerd en reeds in zwart wit...
Dat zijn de woorden waar ik dit beeld mee beschrijf, twee ouderen op men werk die om elkaar geven en elkaar graag zien en hebben zonder schroom of masker...
Aan het justitiepaleis is dit beeld ontstaan, de zon zit nog steeds heel laag en dat zorgt steeds voor heel mooie contrasten en glinsteringen op het water!
Het overkwam mij zondag, het eerste Lente gevoel toen ik naar men werk ging, te voet al kuierend langs de Leie, heel wat lachende gezichten en vriendelijke mensen, genietend van de eerste "warme" zonnestralen... Jammer dat ik moest gaan werken, anders was ik in de stad gebleven denk ik om mensen te fotograferen... De winter heeft nu wel lang genoeg geduurd vind ik, laat het maar warm worden en laat de zonnestralen op ons vallen!
Een week ofzo geleden was ik terug actief aan de kanten van Namur, Ronet om juist te zijn in het goederenstation. Het is steeds zo zalig om personeel te fotograferen, als een ode voor diegene die de treinen doen rijden! Ik maakte dit portret, toen ik afdrukte lachte deze persoon zo spontaan, echt zalig, hij genoot ervan om in beeld te mogen staan en ik genoot ervan om hem te mogen fotograferen!
Ik weet niet echt waarom maar deze trap heeft iets speciaals vind ik, hij komt uit in... De Leie hier in hartje Gent. Onlang ging ik hem gaan fotograferen met dit resultaat!
Een tijd geleden vroegen mij twee jongedames of ik hem wou fotograferen voor hun uitnodigingen omdat ze een feestje geven voor hun 18 verjaardag, dus zogezegd zo gedaan en vorige week maakte ik een paar beelden en deze twee kozen ze uit...
Ik kon het niet laten om toch zaterdag enkele "treinbeelden" te gaan nemen, omduur ga ik liever in bundels en stations gaan fotograferen, op afstelplaatsen van locomotieven dan langs de lijn, ik heb echt wel gezien voor een deel eerlijk gezegd... buiten op de AM Combineren is de boodschap, 25% lijn en 75% sfeer... In Dunkerque Grande Synthe kon ik in de afstelbundel deze uitemate vriendelijke "zandman" fotograferen tijdens zijn werkzaamheden.
Zaterdag moest ik er even uit,even weg en eens uitwaaien, het was nodig en waar is het beter om dat te doen...Frankrijk, men favoriet land! Van De La Panne ging het naar het strand om daar de grens over te steken naar een wereld van verschil, geen flatgebouwen meer of een uitgebuite kustlijn maar puur duinen zoals het jaren geleden bij ons ook was, de mensen die je tegenkwam zegden allemaal "bonjour", ik voelde dat ik "thuis" was, niet bereikbaar, gsm lag af, ging het langs de kustlijn verder richting Dunkerque met veel halten om beelden te maken, alles is nog zoals vroeger, de boten van de ontscheping in 1940 na de inval van de Duitsers liggen er nog nadat ze kapot geschoten waren, als de zee volledig afgetrokken is kan je er gewoon oplopen... wat een gevoel... geen massa toerisme maar enkele mensen die juist hetzelfde deden als ik, genieten, puur genieten! Hierbij enkele beelden van zaterdag...
Onze Camiel was in volle actie met zijn nieuwe bril, hij is eigenlijk van iemand anders maar hij vind het wijs om hem een te dragen en ik kon het niet laten om hem te fotograferen, zo fier als een gieter keek hij in men lens, een mens kan gelukkig zijn, met een bril...die zelfs niet van hem is Dat is het fijne aan men werk, men mensen, men oudjes, ik hou van hem stuk per stuk mensen die ik warm in men hart draag...
Wie denkt er af en toe nog eens aan je kindertijd, een tijd van spelen, ontdekken en een zorgeloos leven voor de meeste onder ons, niet gaan werken, geen facturen,geen verplichtingen allerhande... Gisteren maakte ik een paar beelden van de kinderen van men collega's Met mega dank aan Bi
Onlangs kwam ik deze gast tegen op straat die met zijn filmcamera het stadsleven aan het vastleggen was, ik herkende er mij in maar dan wel op fotogebied... Ik kon het niet laten om hem te fotograferen en weet dat hij er niets van gemerkt heeft, hij was zodanig opgeslorpt door zijn film camera, ik stond pal bij hem en niets zag hij, een die hard in hart en nieren!
Waarom steeds achter treinen jagen als je zoveel andere dingen kan fotograferen op spoorweggebied...die vraag stel ik mij meer en meer. Als treinspotter wil ik allersinds niet bestempeld worden want ik spot totaal geen treinen meer, fotograferen wel maar de laatste tijd hou ik mij meer en meer bezig met de spoorwegmannen te fotograferen, portretten, als ze aan het werk zijn, hun gewoon dagdaagelijkse leven in en rond de spoorweg en eerlijk gezegd, ik beleef nu nog meer en meer plezier aan men hobby bij het maken van deze beelden, beelden die dagenlang, maandenlang en sommige men levenlang zullen bijblijven... De chef van Gent Zeehaven portretterde ik verleden week, met dank aan heml voor het vele fotoplezier dat ik daar al mocht beleven!
Art ofwel kunst en iets wat iedereen voor zchzelf moet gaan uitmaken wat hij kunst vind... Deze affiches vallen mij op in het straatbeeld hier in Gent, kunst als duidelijke boodschap?? Ik vind het allersinds heel geslaagd, vraag mij nog steeds af wie deze gaat gaan plakken!
Zalig, dat ronddwalen in men stad en dan samen men camera, overal kom je wel iets tegen dat je wil op beeld vastleggen zoals deze jongedame die in haar GSM opgesloten zit terwijl ik opgesloten zin in de zoeker van men camera... Ze heeft er nooit iets van gemerkt of geweten en dat zijn de beelden zonder schroom zonder te veranderen omdat een camera op jou gericht is. Daar hou ik wel van... Het is een zeer minimaal beeld geworden, een muur, een deur, een tag en een persoon en dit te middag van een grootstad...ik zou dat meer moeten gaan doen maar de tijd...
Stilstaan bij het feit...Bomen, een vorm van leven welke ons zuiver lucht schenkt, welke ons schaduw bied als het snitheet is in de zomer, welke ik soms minuten lang naartoe kan staren als ik ergens ten velde lig in het gras op een warme dag... Toch kom ik er niet aan toe om ze te fotograferen of toch niet helemaal ook al kan ik zo genieten van de momenten dat je gans alleen door een bos loopt waar geen paden zijn, de wildernis en de rust, heb je dan het gevoel dat je bekeken word langs alle kanten door iets welke de mens bijna nooit bij stilstaan...een dood simpele boom... De onderstaande bomen heb ik onlangs in beeld gebracht in Kwatrecht toen ik in een plas water keek zag ik dit motief, een weerspiegeling van iets groots...
