Search for the hero in yourself Het waarom , de voorbereiding , de beslommeringen , trainingen en nog veel meer in functie van " the worlds longest hottest and hardest MTB adventure "
15-09-2010
Christof Mariën - Mijn sterkste ploegmaat !
Bijdrage van Christof:
Stilletjes aan komen we dichter en dichter bij ons grote Australische avontuur! Voor iedereen van ons betekent dit stress, twijfel maar vooral nog veel bloed, zweet en tranen! De laatste weken zijn immers nog superbelangrijk om ginder optimaal aan de start te komen! En het gaat véél verder dan enkel en alleen maar trainen! Fietsmeting, zweettest, materiaaltesten, massage, voorbereidingen, enz
Dit avontuur zat al lang in mijn hoofd en na enkele jaren Ronde van Burkina Faso was het eindelijk tijd voor iets nieuw! Daarom ging ik ruim een jaar geleden op zoek naar geïnteresseerde partners om dit project aan te pakken! Alleen is maar alleen en daarom was het superleuk om tijdens mijn zoektocht mensen zoals Rudi tegen te komen die gebeten zijn door hetzelfde (misschien gekke) avonturiersvirus dan mezelf! Samen stampten we ons Crocteamploegje uit de grond en inmiddels zitten we op iets minder dan een maand van ons vertrek!
Mijn voorbereiding liep vlotter dan verwacht! Van half maart werkte ik zoals ieder jaar mijn wegseizoen af. Door mijn motivatie voor de Croc boekte ik de eene zege na de andere dankzij Rudi, die me begeleide met schemas, raad en daad! Ondertussen staat de teller op 22 zeges, en dat had ik vooraf nooit durven dromen! Sinds Juli moest ik even temporiseren want er werd een hardnekkig virus in mijn bloed gevonden! Micoplasma is vergelijkbaar met klierkoorts maar heeft als voordeel dat het, in tegenstelling tot klierkoorts, behandelbaar is! Na een verplichte rustperiode en de nodige medicatie kon ik de conditie terug opbouwen in Spanje om eind augustus opnieuw in competitie te komen! Stilletjes aan gaat het opnieuw beter en beter en won ik opnieuw enkele koersen! Toch staat nu alles in het teken van de croc en staan er enkel nog grote koersen met veel kilometers op het programma!
Ik zal er klaar voor zijn en heb er alles voor gedaan! Samen met ons team maken we er een onvergetelijke ervaring van en hoop ik op enkele mooie prestaties! Zowel van mezelf als van de ploeg!
Tot slot zou ik nog graag alle mensen willen bedanken die ons op eender welke manier dan ook steunen in het realiseren van deze droom! Vooral familie, vrienden, sponsors! Zonder hen was dit niet mogelijk! Een dikke MERCI!!
We zijn ondertussen halverwege September en het loopt mis met mijn voorbereiding , na terugkomst van de stage in Lanzarote loopt het voor geen meter meer , vermoeid , geen zin om te trainen , gewicht dat de verkeerde richting uitgaat , ik had er wel mee rekening gehouden dat ik tijdens mijn opbouw en voorbereiding wel een terugslag zou krijgen maar na acht maanden van serieuze trainingsarbeid en in de laatste rechte lijn naar de start komt het nu wel ongelegen .
Ik heb mij natuurlijk niet gespaard in Lanzarote en heb daar een kleine Crocodile gereden in tropische omstandigheden maar dat staat ons in het meervoud te wachten in Australië . De opeenstapeling van inspanningen en de slechtere recuperatie , ik ben tenslotte geen 3 X 7 meer eisen hun tol.
De inspanningstest die deze week gepland was bevestigd dit , ik haal nog wel 380 Watt maar kan deze blok niet uitfietsen zoals in Juni , bij elke blok wattage ligt mijn hartslag +- 10 slagen hoger , positief was dat mijn lactaatcurve vlakker is dan in Juni , dus als ik nu enkele dagen relatieve rust neem zal ik de " supercompensatie " van de stage nog wel krijgen , bloedonderzoek was niet abnormaal (een tekort van zouten , mineralen , magnesium en ijzer ) bij de masseur op tafel krijg ik te horen dat alle spieren soepel zijn.
Vorige week enkel wat clubtrainingen gedaan en Zondag de Sven Nijs Classic te Averbode , wat een zandomloop hoorde te zijn was veranderd in een modderpoel , na 62 km er wijselijk de brui aangegeven , had al geen remmen meer na 4o km .. Daar ben ik dus ook te diep gegaan ..
Deze week hou ik het bij wat lichte joggings s'morgens en tracht in het WE te hernemen .
Slecht nieuws komt nooit alleen , we krijgen te horen dat Maarten afhaakt voor de Crocodile wegens privé problemen ,een groot verlies voor het ganse team , we bedanken Maarten enorm voor zijn inzet en hopen hem op onze persvoorstelling toch nog een blijk van erkenning te kunnen overhandigen .
Augustus doorgaands een zomermaand liet het dit jaar afweten De trainingen en voorbereidingen gaan echter normaal verder.
Ons team besluit een " zweettest" te laten uitvoeren in het TopSport ABC in Leuven , die test bepaald hoeveel vocht en zweet we gaan verliezen. De hittekamer is opgewarmd naar 33°C en een vochtigheid van 65% de omstandigheden die we gemiddeld daarginds gaan aantreffen . We trainen gedurende 90 min in deze kamer en dit tamelijk intensief , voor en na worden verschillende metingen gedaan , besluit voor mij is dat ik gemiddeld per uur 1,7 l vocht verlies en 1,2 g Natrium , qua zoutverlies niet onoverkomelijk qua vochtverlies zal het wat anders zijn , een boodschap die we al direct meekrijgen is goed gehydrateerd elke dag aan de start te staan , wordt vervolgd ......
Christof gaat 14 dagen naar Spanje met verlof lees trainen , Sven en ik besluiten een week naar Lanzarote te trekken voor een MTB stage . Koffer met fiets weegt dus 25 kg en we mogen naar Australië maar 23 kg in totaal meenemen , we hebben direct stof om over na te denken .. In Lanzarote zullen we onze tochten ter plaatste met vrienden van daar doen , Steve en Maria van de Pro Bike Shop ( La Santa ) en die hebben als toemaatje een Deense ex MTB prof Morten meegebracht , dat zou leuk worden
We wisten dus voor we vertokken dat we zouden getest worden en zo gebeurde het dan ook , Sven kon zich moeiteloos handhaven op de technische stukken , ik daarentegen viel letterlijk en meestal figuurlijk door de mand maar slaagde er keer op keer weer in terug te keren op de mindere stukken en hun zelfs achterlaten als het begon te stijgen respect was gegroeid en de strijdbijl werd begraven , de sfeer werd nu ook gemoedelijker
Bij ons vertrek kregen we van het Pro Bike team nog een opblaasbare crocodil en we beloofden die mee te nemen als mascotte , ze is ondertussen al in België aangekomen
De temperaturen waren tropisch rond de 35°C en in de woestijn zelfs 44°C ideaal scenario met het oog op Australië , uiteindelijk zijn we na drie dagen op onszelf aangewezen en we trainen duchtig verder soms tweemaal per dag omdat we geen bevoorrading hebben .
De laatste nachten slapen we slecht , het lichaam is oververhit dat beloofd voor in ons tentje en slaapzak " Down Under "......
Uiteindelijk 26 uur getraind en dit zeker niet op de vlakste parcours , als ik mijn dagelijks gemiddelde bekijk zakt de moed stillaan in mijn schoenen , het gaat harder in de race , veel harder ..... zou ik het wel aankunnen , twijfels beginnen op te komen
De cijfers 1600 km verdeeld over 48 % weg en 48 % MTB en 4 % rollen
Juli - De zomer is eindelijk in het land en de temperaturen swingen de pan uit , we negeren gewoon de ozon waarschuwingen en trainen er duchtig op los .
Samen met Tom en Sven besluit ik een vijftal dagen naar de Vogezen te trekken naar de herberg van Michel Snel ( winnaar Marmotte en 3 Ballons ) De eerste dag zou hij ons vergezellen niet zozeer voor Sven of mij maar wel voor Tom Van den Bossche ( Prof bij AA-team ) dit zou ik me later op de dag beklagen na een " rustige " opwarming wat Crétes en een Ballontje ging bij het licht al uit , veel te snel geklommen 22-23 km/hr ipv de gebruikelijke 16 km/hr en dus de klop van de hamer dit begint al goed , Michel besluit alleen verder te trekken en ik hark gedurende enkele tientallen kilometers achter Tom en Sven aan , uiteindelijk na een korte stop met koffie en een croissant kunnen we de rest van de training normaal verder zetten . De volgende dagen maken we veel kilometers en hoogtemeters zonder Michel maar met onze vriend de GPS
Op het eind van Juni trek ik met Christof en de Sempste Duvels terug naar Spa voor een MTB Clinic , eens kijken wat ik nog over heb gehouden van mijn vorige bezoek , aanvankelijk verliep alles super tot mijn grote verbazing , het lukte allemaal op een technisch goede manier , s'namiddags werd onze MTB horizon veruimd en langzaam maar zeker ging hier ook het licht uit , te verkramt , te veel focus , maar één na één hadden ze hetzelfde voor en besloten we langzaam terug te rijden naar start , allen Christof die verbaasde vriend en " vijand " ( onderrichters ) dat hadden ze nog nooit meegemaakt en die mannen hebben al veel gezien geloof me !! hij donderde overal op en af , na de training vertelde hij mij doodleuk dat hij de vering van zijn vork was vergeten op te zetten , ik zakte bijna door de grond ...
Op de ladder van MTB vaardigheid van onze twee teams bengel ik nu hopeloos onderaan , ik zal me in Australië dan maar op de kangeroes focussen zeker ...............
Beslommeringen genoeg , nu blijkt dat we maar 23 kg mogen meenemen en 7 kg handbagage , elke kg overgewicht bij de maatschappij kost schandalig veel geld( meer dan 650 euro voor 20 kg ) , DHL en andere bedrijven zijn niet goedkoper( meer dan 450 euro ) en we zijn bijna de wanhoop nabij als ik het bij onze Belgische Post probeer" slechts " 104 euro om 10 kg te versturen naar Australië , eindelijk wat meeval.
Aangezien MTB ook geweldig veel materiaalkennis vereist , roep ik de hulp in van Jan van den Bossche ( één van de betere MTB'ers ) die me met raad en daad zal bijstaan , eerste punt wielen met Notubes velgen aanschaffen , ik had daarvan nog nooit gehoord , ook de termen UST , TNT , tubelessready , rebound waren onbekend , ik weet alles van een renfiets maar dat een MTB zo moeilijk was had ik nooit durven dromen
De cijfers van Juli 1900 km waarvan 70% op de weg , 22% op de MTB en 8 % op de rollen
Ik maak mij toch stillaan zorgen , niet over de conditie want die is goed maar over het MTB in zijn geheel , misschien had ik dit in twee jaar moeten doen en niet zo impulsief zijn geweest ....
Juni een nieuwe maand en tijd voor iets zeer belangrijk , namelijk de Crocodile Trophy is een MTB wedstrijd en ik heb nooit op een MTB gereden buiten in de winter als vervangtraining op de baan , dus ik ga op zoek naar een geschikte fiets voor mijn avontuur en na wat rondkijken viel mijn oog op een Trek 9.9 een carbon exemplaar uitgerust met XTR onderdelen en net geen 9 kg op de weegschaal , ideaal dus , nu nog ermee leren omgaan , dus had ik mij ingeschreven voor een MTB school in Spa ( voor beginners ).... goed op een zaterdag ernaar toe gereden en werd er warm onthaald door Rob en zijn team , we moesten onze fietsen laten checken en dus haalde ik mijn fonkelnieuw exemplaar uit mijn koffer , groot was natuurlijk hun verbazing entoen ik zei dat ik nog nooit had MTB gereden en was ingeschreven voor de Crocodile Trophy vielen ze bijna letterlijk om van verbazing Ook mijn mede cursisten konden hun lach niet bedwingen , na een sterke koffie gingen we van start ,na wat rondjes draaien terplaatse , ging het naar een " helling " ieder mocht naar boven rijden op zijn manier , ik dus op kracht en conditie bleek dus niet goed te zijn en ik was al blij dat ik het gehaald had , het moest dus heel traag en op souplesse en zo ging de clinic door bergaf , hindernissen overmeesteren enz .... blij dat het middag was en er een lunchpauze was voorzien zodat ik even van de emoties kon bekomen , in de namiddag gingen we echt het terrein in , steiler bergop en ook bergaf ( achter het zadel zitten dus ) en ook wortels en ander ongedierte kregen we te verwerken , misschien was het met meer geluk dan kunde maar het ging relatief goed ( in gedachte houdend steeds blijven trappen ) ik dacht meermaals dat lukt nooit maar op één of andere manier kwam ik bijna steeds goed weg , uiteindelijk terug op vertrek aangekomen en ik was enerzijds superblij anderzijds besefte ik meer dan ooit dat MTB rijden iets totaal anders is dan wielrennen op de weg en ik nog heééel veel werk zou hebben een aanvaardbaar niveau te halen ................................
Eind Juni ging ik met Sven nog een clinic doen in La Roche die werd gegeven door Kris Hertsens ex Croc deelnemer en ook voor de" rookie " cursus , bleek dat Kris een totaal ander beeld had van beginners direct een steile klim van 2 km naar boven als opwarming , tips al rijdend en dan bergaf ook al tamelijk stijl naar beneden , ik dacht dat ik deze dag niet zou overleven maar ook deze aanpak levert zijn vruchten af s'middags tijdens de lunchpauze was ik bekaf ! bleek dat we in de namiddag het echte werk gingen doen Naar boven is mijn favoriete richting blijkt want we moesten als we naar beneden reden en daar aankwamen de tranen in onze ogen hebben gaande weg kwamen we boven op de down hill piste terecht en mochten we eens naar beneden kijken , verschrikkelijk diep en stijl wat moeten dat waaghalzen zijn niets voor mij dus , Kris kreeg plots het idee " we zijn allemaal goed bezig " en we zijn klaar voor deze afdaling langs de piste weliswaar maar even diep en stijl , ik dacht aanvankelijk dat ik niet goed hoorde en zei ik ben een beginner !!! geen medelijden voor mij een laatste tip niet sneller dan 10 km/hr en rustig blijven hahaha zogezegd zogedaan als laatste naar beneden en het ging aanvankelijk vlot tot bijna op het einde toen we als extraatje nog over losse stenen moesten , dan ben ik afgestapt en de laatste tientallen meter te voet gegaan , ik keek daarna naar boven en het koude zweet liep over mijn rug , langzaam verder vorderend kwamen we aan de laatste afdaling en toen nam ik alle moed samen en liet mijn fiets " rijden " tot beneden , een hartslagmeter had ik gelukkig niet aan maar ik kwam beneden aan en had tranen in mijn ogen na een goede douche zijn we allemaal nog samen afgezakt naar La Roche en hebben nog een prachtige avond doorgebracht allemaal samen .
Ook de 3 Ballons een cyclosportieve tocht in de Vogezen stond in Juni op het programma samen met de Sempste Duvels een mooie tocht van 205 km over alle " bulten " in de Vogezen met als finale de laatste 5 km aan 15 % .....................
Een inspanningstest eind van de maand wees uit dat ik al 380 Watt uitreed en een VO2 Max had van 60 wat zeer goed is voor mijn leeftijd
Door de noodgedwongen rust door valpartij voorbije maand ( wat uiteindelijk niet slecht was voor het lichaam naar rust toe ) kwam ik nog aan de volgende cijfers 1800 km verdeeld over 72% weg , 22% MTB en 6 % op de rollen , lopen heb ik afgebouwd naar 50 km en door kwetsuur heb ik nog 20 km gezwommen.
Wat heeft deze maand mij geleerd , respect voor het mountain biken en het besef dat ik nooit één ga worden , zal dus niet zo makkelijk worden " Down Under "
We zijn eindelijk in Mei , de hoop op degelijk weer groeit ik vertrek samen met mijn fietsclub " de Sempste Duvels " naar Mallorca de zon tegemoet .......
De waarheid was echter dat we een ganse week zijn " verzopen " de straten waren zelfs afgesloten omdat ze onder water stonden maar niets zou mijn voorbereiding dwarsbomen en aangezien ik triatleet ben geweest kon ik ook zwemmen Elke dag dus kilometers afgemaald met af en toe een zeldzame Duvel die me gezelschap hield in mijn regenritjes . Tussen de ritjes door was ik te vinden in het sauna complex van het hotel om mij te verwarmen ! Verder tijdens de grijze dagen goed getraind en alle wegen richting Palma ( de zon ) uitgetest .
Ik denk dat op dat moment ook Tom Waes aanwezig was in ons Hotel want enkele maanden later in België hoorde ik plots zijn hit , raar ik dat dit lied in Mei al gehoord in Mallorca maar met een andere uitvoerder ( KC)
Omdat de boog niet altijd kan gespannen zijn een concert van de Black Eyed Peas meegenomen in Antwerpen.
Op 22 Mei sloeg het noodlot echter toe een klapband in volle afdaling met val tot gevolg , het medisch rapport ga ik niet opsommen maar het zou toch 14 dagen duren vooralleer ik zou kunnen herbeginnen ...
Hoe ga je daar mee om , de tijd tikt in mijn nadeel , twijfels nemen toe ....................
Tenslotte de cijfers 1900 km waarvan 95 % op de weg en 5 % op de MTB en ook nog een dertigtal loopkilometers
Traditioneel is April de maand van het EPIC WE georganiseerd door mijn vriend Wim De Doncker :
Over Epic
3coach.be organiseert sinds 2007 steeds in april een fietsweekend. De afstanden varieren van 180 tot 260km per dag, wat deze tochten een echte uitdaging maakt. Het idee kwam van Wim De Doncker, nadat hij deelnam aan Epic camp Nieuw-Zeeland. Elk jaar motiveren een 40tal atleten zich om in groep langs de mooiste wegen gezamelijk af te zien. Grenzen worden doorbroken en nieuwe vriendschappen ontstaan. Het parcours wordt tot in de puntjes voorbereid en voor alles wordt gezorgd. Bevoorrading, vervoer van baggage, volgwagen zijn allemaal aanwezig.
2010 driedaagse 5 landen EPIC
Dit jaar doet EPIC maar liefst 5 landen aan en gaat voor de eerste maal over drie dagen. Maar liefst 40 atleten gaan deze sportieve uitdaging uit. Het parcours dit jaar vertrekt door de voerstreek en doet enkele hellingen aan van de Amstel Gold race. Vanaf het drielandenpunt gaat het in gestrekte draf naar Eupen en Monschau. Na een ommetoer door het nationaal park van de Eifel eindigen we dag1 in Luxemburg.
Op dag 2 vertrekken we via de wondermooie Sûre vallei naar Habay, alwaar we een zwemtraining afwerken. Dan gaat het in hoog tempo naar onze tweede slaapplaats te Orval , waar we een extra verassing voorgeschoteld kregen een macrobiotisch avondmaal
Dag drie tenslotte voert ons noordwaarts via La Roche - Hotton, Durbuy en Esneux. Dit alles goed voor 550 km en samen met mijn maatje Ignace Deckmyn behoren we tot het kransje atleten die nog geen enkele uitgave hebben gemist
de cijfers dan 1900 km verdeeld over 85 % weg - 10 % MTB en 5 % rollen en ook nog een 50-tal loopkilometers , eind van de maand deed ik terug een inspanningstest en kwam terug aan een aanvaardbare 340 Watt en de weegschaal gaf al 5 kg minder aan , een lichtpunt in de duisternis
De criticasters echter die blijven bij hun mening en groeien in aantal wat ik raar vind , dit is een uitdaging en een avontuur voor mij ik moet niemand meer iets bewijzen , maar goed er zijn ook mensen die mij volop steunen ( die zullen ook altijd op mij kunnen rekenen !) Ik weet zelf ook wel dat zeer zwaar zal zijn en onderschat dit zeker niet
Nu de teams compleet waren moesten we op zoek naar sponsoring , door het uitvallen van hoofdsponsor Koen Druyts besloten Christof en Maarten dit ondankbare werk op zich te nemen .....
Ikzelf ging me bezig houden met een aantal ploegmakkers te trainen en mezelf fysisch klaar te stomen voor dit avontuur , we begonnen dus aan deze opgave eind 2009 en wie zich die periode nog herinnerd zal vooral de sneeuw , ijs en barre temperaturen niet vergeten zijn .....
Januari werd een maand van 700 trainingskilometers ( 52 % spinning ) ( 32 % op de rollen ) en 16 % op de MTB en nog 25 loopkilometers daarbuiten nog een griep
In Februari besloot ik toch om dit winterweer te ontvluchten en besloot met een aantal atleten voor 10 dagen naar Lanzarote te trekken om degelijke lange basistrainingen te doen ( Ignace Deckmyn , Dries Busselot en Wim de Dobbelare ) vergezelden mij . De cijfers voor Februari 1060 km ( 50 % weg ) ( 28 % rollen ) ( 15 % spinning ) en 7 % MTB daarnaast nog 70 loopkilometers.
Op 26 Feb werd de Crocodile trophy officiël voorgesteld in de lage landen en dit te Kortenberg waar de organistie een blik gaf wat ons te wachten zou staan De eerste twijfels kwamen toen wel op bij mij waar ben ik aan begonnen ...... In februari deed ik ook mijn tweede inspanningstest en die was na mijn eerste in December 2009 na vijf sportloze jaren en een overgewicht van 10 kg weliswaar beter maar er wachte mij nog veel zweet bloed en tranen
Maart 2010 het weer in België is nog steeds niet uitnodigend en besluit terug een week naar Lanzarote te gaan trainen ditmaal met Sven Mariën en Tom Van den Bossche een top veldrijder , nog steeds om aan de basisuithouding te werken die me meer dan nodig zullen hebben. We hebben zo hard getraind daar dat we de hulp moeten inroepen van Celia en Deense kinesiste De cijfers 1400 km ( 35 % MTB ) ( 25 % weg ) ( 30 % spinning ) en 10 % op de rollen en ook weer een zeventigtal loopkilometers
Ik schrijf dit alles begin September een viertal weken voor onze afreis en het is een soort flashback van de voorbije maanden
Eind vorig jaar kreeg ik een aantal sponsoraanvragen binnen voor de Crocodile Trophy 2010 , na wat telefoon en mail verkeer spraken we allemaal samen eens af om eens te kijken wat we voor mekaar konden betekenen , ikzelf was als sinds Hawaii 2005 gestopt met actief sporten en hield me sindsdien bezig met Trisport voedingssupplementen en trainingsbegeleiding , die bewuste avond in Turnhout op kantoor van Koen Druyts ( initiatiefnemer ) was ook Christof Mariën aanwezig een begenadigd wielrenner die al de Ronde van Burkina Fasso had gereden. Het klikte eigenlijk direct en na enkele uurtjes praten kregen ze me zover dat ik het zou overwegen ook zelf mee te doen ...
Een race van 1300 km met 13000 hoogtemeters erin en dat bij extreme teperaturen , zou dat verantwoord zijn
Nadat ik eigenlijk zakelijk enorm veel problemen had en me die stress en zorgen fysisch en mentaal enorm parten speelden besloot ik de nieuwe uitdaging aan te gaan , weliswaar nog niet beseffend wat mij zou te wachten staan ..............
Ik stel mij een schema op, op een basis van 10000 km voor om conditioneel degelijk aan de start te komen.
Het Croc Team Belgium 2010 was geboren.
We gingen voor twee teams ( Christof en ikzelf zouden een team maken ) ik had Sven Mariën , Ignace Deckmuyn , Eric Boffe en Wouter Marinus gekontacteerd maar Ignace koos voor een tweede Hawaii avontuur , Eric en Wout vielen uit door operaties , ook in het andere kamp vielen ze als vliegen twee door uitzending humanitaire missies en initiatiefnemer Koen Druyts die armen en benen brak door een ski ongeval , tot overmaat was Koen ook verantwoordelijk voor de sponsoring .....
Uiteindelijk kreeg ik via Wout het adres van een vriend van hem Marc Withofs die de Croc al gedaan had in 2008 en onmiddelijk bereid was mee te gaan samen met Sven en mijzelf , Christof kreeg met Maarten De Roeper en ex moto crosser Hans Mertens ook twee nieuwe ploegmaats .
Christof , Sven en ikzelf gingen in het eerste Croc Team , Hans , Marc en Maarten in het tweede ...
Eerste probleem opgelost ( voorlopig altans zou later blijken )
Wat wel realiteit was , ik had al 5 jaar niet meer degelijk getraind , woog bijna 90 kg had totaal geen MTB ervaring ( buiten s'winters op de baan ) en was ondertussen ook 50 jaar ... op veel bijval of enthouisasme kon ik niet rekenen wat ik uiteindelijk niemand kon kwaadnemen zeg nou zelf dit was waanzinning ....
maar na acht maanden van serieuze trainingsarbeid en in de laatste rechte lijn naar de start komt het nu wel ongelegen .
eisen hun tol.
Daar ben ik dus ook te diep gegaan ..
en we mogen naar Australië maar 23 kg in totaal meenemen , we hebben direct stof om over na te denken ..
respect was gegroeid en de strijdbijl werd begraven , de sfeer werd nu ook gemoedelijker 
na een " rustige " opwarming wat Crétes en een Ballontje ging bij het licht al uit , veel te snel geklommen 22-23 km/hr ipv de gebruikelijke 16 km/hr en dus de klop van de hamer dit begint al goed , Michel besluit alleen verder te trekken en ik hark gedurende enkele tientallen kilometers achter Tom en Sven aan , uiteindelijk na een korte stop met koffie en een croissant kunnen we de rest van de training normaal verder zetten . De volgende dagen maken we veel kilometers en hoogtemeters zonder Michel maar met onze vriend de GPS 
Ook mijn mede cursisten konden hun lach niet bedwingen , na een sterke koffie gingen we van start ,na wat rondjes draaien terplaatse , ging het naar een " helling " ieder mocht naar boven rijden op zijn manier , ik dus op kracht en conditie bleek dus niet goed te zijn en ik was al blij dat ik het gehaald had , het moest dus heel traag en op souplesse en zo ging de clinic door bergaf , hindernissen overmeesteren enz .... blij dat het middag was en er een lunchpauze was voorzien zodat ik even van de emoties kon bekomen , in de namiddag gingen we echt het terrein in , steiler bergop en ook bergaf ( achter het zadel zitten dus ) en ook wortels en ander ongedierte kregen we te verwerken , misschien was het met meer geluk dan kunde maar het ging relatief goed ( in gedachte houdend steeds blijven trappen ) ik dacht meermaals dat lukt nooit maar op één of andere manier kwam ik bijna steeds goed weg , uiteindelijk terug op vertrek aangekomen en ik was enerzijds superblij anderzijds besefte ik meer dan ooit dat MTB rijden iets totaal anders is dan wielrennen op de weg en ik nog heééel veel werk zou hebben een aanvaardbaar niveau te halen ................................
gaande weg kwamen we boven op de down hill piste terecht en mochten we eens naar beneden kijken , verschrikkelijk diep en stijl wat moeten dat waaghalzen zijn niets voor mij dus , Kris kreeg plots het idee " we zijn allemaal goed bezig " en we zijn klaar voor deze afdaling langs de piste weliswaar maar even diep en stijl , ik dacht aanvankelijk dat ik niet goed hoorde en zei ik ben een beginner !!! geen medelijden voor mij een laatste tip niet sneller dan 10 km/hr en rustig blijven hahaha zogezegd zogedaan als laatste naar beneden en het ging aanvankelijk vlot tot bijna op het einde toen we als extraatje nog over losse stenen moesten , dan ben ik afgestapt en de laatste tientallen meter te voet gegaan , ik keek daarna naar boven en het koude zweet liep over mijn rug , langzaam verder vorderend kwamen we aan de laatste afdaling en toen nam ik alle moed samen en liet mijn fiets " rijden " tot beneden , een hartslagmeter had ik gelukkig niet aan maar ik kwam beneden aan en had tranen in mijn ogen 
