Search for the hero in yourself Het waarom , de voorbereiding , de beslommeringen , trainingen en nog veel meer in functie van " the worlds longest hottest and hardest MTB adventure "
16-11-2010
Nabeschouwing door Christof
We zijn nu een 2-tal weken thuis en zijn ondertussen weer aangepast aan ons koude en vooral natte Belgenlandje. De crocodile trophy waar we zolang naar hadden uitgekeken is voorbij gevlogen! Als ik terugblijk op die 3 weken Australië kan ik voor mezelf alleen maar tevreden zijn!
Allereerst over de kameraadschap en vriendschap tussen de verschillende deelnemers. Ongelofelijk hoe een 100-tal zielsgenoten zo hecht naar mekaar kunnen toegroeien in toch zon competitief evenement! Niet alleen was het superleuk om samen te leven met de verschillende ploegmakkers maar ook supertof dat ook bekende profwielrenners en mountainbikers zoals Haselbacher, Kirsipuu, Brentjens, Huber en nog een aantal anderen, zich niet boven de anderen verheven voelden en ook meewerkten aan de leuke sfeer gedurende de wedstrijd! Ik heb er echt een héél aantal nieuwe vrienden aan overgehouden!
Vervolgens ben ik ook superenthousiast over het land Australië op zich! De mensen ginder zijn per definitie véél vriendelijker en gastvrijer dan pakweg de gemiddelde Europeaan en het levenstempo ligt een stukje lager dan bij ons! 1 van de meest gebruikte termen ginder is: No Worries mate!! En die spreuk spreekt voor zich!
En last but not least ben ik uiteraard supertevreden met mijn ritzeges en de eindoverwinning in deze wedstrijd die The toughest and longest MTB-race in the world wordt genoemd! Of dit effectief zo is laat ik in het midden maar de warmte, de dagelijkse kilometers, het slapen in tenten, het eten wat niet altijd ok is, enz maken het in ieder geval wel superzwaar. Dat ik 5 ritten zou winnen in mijn Master1-klassement had denk ik niemand op voorhand verwacht! Laat staan dat ik de Master1-eindoverwinning zou pakken en op de 8ste plaats zou eindigen overall! Ondanks mijn struize lichaamsbouw en de vele klimkilometers kon ik toch tijdens de zwaardere ritten de schade beperken om tijdens de overgangsritten opnieuw tijd goed te maken en uiteindelijk zelf een comfortabele voorsprong uit te bouwen! Het was dan ook met kippenvel dat ik het strand van Cape Tribulation opreed! Ook de ploegmaten deden wat van ze verwacht werd en meer Ik wil dan ook iedereen feliciteren met zijn prestaties. Iedereen die deze wedstrijd succesvol finisht is een winnaar!
Graag zou ik iedereen nog eens willen bedanken die ons gesteund heeft! De familie die ons heel wat uren/dagen heeft moeten missen omdat we aan het trainen waren, de supporters die vanaf het thuisfront ons steunden en volgden, maar ook de broodnodige sponsors die elk van hen hun steentje bijdroegen aan ons project! En natuurlijk ook Roeland, die een supermechanieker en verzorger bleek voor ZIJN ploeg! Elke dag kon iedereen zijn fiets opnieuw proper betreden, en geloof me, dat was niet altijd even simpel!!
Of ik dit nog ooit opnieuw doe, is voorlopig nog een moeilijke vraag met een open antwoord! Het zou super zijn om dit nog eens mee te maken, maar dan met méér klimkilometers in mijn benen! Dus wie weet ooit ..
Ongedeerd zijn we teruggekeerd in België , eventjes in paniek geraakt toen de de vulkaan in Java weer actief was en de stofwolk in onze aankomstrichting stroomde , vlucht uitgesteld een andere vliegroute berekend waardoor we na enkele uren in de transitzone te Darwin onze vlucht naar Singapore konden verderzetten , van daaruit de Airbus A - 380 genomen richting London , geweldig vliegtuig want twee dagen later verliest dat toestel een stuk van haar motor en voert een noodlanding uit , na dat incident worden de A 380 voorlopig uit roulatie genomen , we hebben geluk gehad , de dag na het incident krijgt ook een Boeing 747 van Quantas problemen en maakt ook een noodlanding , de toestellen hebben geleden onder het vervoer van het CrocTeam en hun materiaal
Het was voor iedereen een prettig weerzien met het thuisfront , de jetlag kan nu zijn werk doen
Het doktorsbezoek bevestigde de diagnose van de wedstrijddoktor , zowat elke spier en vlies in het linkerbovenbeen zijn uitgerokken , ik wordt op ontstekeningsremmers en pijnstillers gezet en absoluut trainingsverbod tot voorlopig 15 Oktober.
Foto's worden uitgewisseld op facebook
Op 14 November komt de reportage van de Crocodile Trophy op de Europese zenders , Eurosport en waarschijnlijk SPORZA , ik zou zeggen kijken iedereen !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
De bagage is aangekomen , iedereen maakt zich klaar voor de ceremonie , een locatie in het regenwoud, dit was alvast prima. Het buffet werd ordelijk aangevallen en de uitreiking kon beginnen , alle finishers kregen hun trofee, een crocodil op een houten plank miniatuur weliswaar daarvoor hebben we het gedaan.
De leidersrtrui van de winnaar en het kaderplaatje van de overleden renner worden door iedereen getekend en zullen worden overhandigd aan de weduwe , een nobel gebaar maar vanzelfsprekend want vergeten zijn we het niet
De vermoeidheid laat zijn sporen na want rond middernacht is het vat letterlijk en figuurlijk af en begeven we ons naar onze kamers , een verrassing wacht ons daar alles is aangedampt binnen van de koude we hadden een defecte airco , al onze warme kleren aan en zo gaan slapen kwestie van eens iets anders te beleven.
De dag erna moest al onze bagage incl fiets ( pedalen gaan er niet meer af , cassetes ook niet , het materiaal heeft net als wij enorm geleden )terug naar de vertrekplaats Cairns worden gebracht goed voor een rit van 3 uur door het regenwoud we gingen zelfs op een veerboot de rivier over , wat we hier allemaal meemaken grenst soms aan het ongeloofwaardige , enkele uurtjes te laat komen we in Cairns in de namiddag aan , moe en leeg , fysisch en mentaal , we gaan na ingechekt te zijn allemaal het thuisfront verwittigen , ons douchen en ... gaan eten veel , heel veel, waarna we gaan slapen
Vandaag zijn we naar het Great Barrier Reef gevaren , hebben daar wat gesnorkeld tussen de kleurrijke vissen en schildpadden , Nemo was ook aangekondigd maar die hebben we niet gezien ( hij zal het te druk gehad hebben met zijn filmopnames )en zo hebben we onze zinnen even verzet , mentale oplading dus , mijn been is iets minder dik , de bloeduitstorting nog steeds zichtbaar maar alles doet bij iedereen nu pijn. Een trap is nu zelfs teveel , morgen nog wat rondkeuvelen , shoppen , alles terug inpakken en maandag vertrekken we terug naar België waar we dinsdag rond de middag zullen landen ongeveer rond 1120 hr
Iedereen stelt zich de vraag doen we het weer ? mijn antwoord is NEE waarom ? dit was een avontuur , een eerste keer het regenwoud , de onbekende geluiden , kangeroes, slangen , de spanning , de aankomst op het strand dit alles kan je maar 1 keer echt beleven en er achteraf van genieten , alleen de toppers moeten terugkomen die kunnen er aan verdienen , wij niet , het is mooi geweest de beleving zal waarschijnlijk in de loop van de weken wel volgen bij ons , want wij hebben het anders gezien , gevoeld en beleefd
We hebben genoten van veel , de vriendschap van de Australiërs in het bijzonder , van de kleine dingen des levens , we hebben ook veel bijgeleerd oa de term Australian Flat dwz als het 25 % omhoog gaat en erna 25 % naar beneden over 100 km bijvoorbeeld dat men dan spreekt over een vlakke rit ;-)
Er zijn ook veel negatieve dingen gebeurt , dingen waarover ik niet ga uitweiden onder het motto "What is happened in Australia stays in Australia"
Dit is voorlopig het laatste bericht vanuit Down Under , thuis zal ik alles wat trachten te vervolledigen en van foto's te voorzien , het zijn er duizenden geworden dus kijk regelmatig eens op de blog
Ik bedank Bart die vanuit Belgie alles op de blog heft geplaatst , de communicatie was hier soms ver te zoeken , soms hadden we dagen geen verbinding , soms via een gsm nar een email adres , soms op australische computersd ook dat was een opgave
We weten ondertussen dat het ook heeft geleefd op het thuisfront en beseffen zeer zeker dat de opofferingen langs alle kanten zich hebben geloond
In naam van het volledige Croc team en ondertussen ook alle andere Belgisch deelnemers en begeleiders hier bedank ik jullie allen voor deze morele steun http://www.crocodile-trophy.com/trophy/photo.html
Na een zeer slechte nachtrust , was het door de vermoeidheid of was het mentale vermoeidheid ik weet het niet , de meeste van ons hadden niet veel meer te winnen of te verliezen in deze rit die extreem gevaarlijk bleek.
Klims en afdalingen tot 30 % op gravel en stenen , river crossings etc .... klonk als muziek in de horen voor de term tijdrit
Ik warm op (raar maar op een paar km kijken we niet meer ) en moet zoals verwacht een tandje kleiner rijden dat lukt wonderwel tot halverwege de rit , dan begint het echt gevaarlijk te worden en breekt de veer bij mij , te voet over de bergen en de steilste afdalingen is het gevolg , meer dan de helft van het peleton is dat lot beschoren , een nederlander die teveel risco neemt mist een brug en dondert het decor in , resultaat OUT is het dat waard ? NEE
Guido krijgt een inzinking van formaat , hij kan geen bochten meer nemen en rijdt daardoor steeds van de weg ? Sven besluit bij hem te blijven ook al zal hij hierdoor enkele plaatsen verliezen , klasse van hem
Christof komt mij voorbij en het is ook niet zijn dag en parcours en moet ook van de fiets, alleen Hans rijdt een fenomenale tijdrit
Plots komen we aan een diepe rivier crossing , verwonderd kijk ik want daar staat een massa volk ? het einde van de etappe van de crocodile trophy , er wordt gewacht op de laatste deelnemer , van zodra die er is openen zich de hemelsluizen ( een teken van de goden als eerbetoon ? ) en we rijden samen de laatste 10 km naar het beloofde strand van Cape Tribulition , door een smalle laatste km door het regenwoud komen we aan op dat strand , dit is het waarvoor we het gedaan hebben . En we hebben het gedaan!
Eerst worden nog wat euforisch foto's gemaakt voordat iedereen op zijn manier de emoties die over hem heen komen verwerkt. Ieder op zijn manier Sven neemt zijn fiets en rijdt de kustlijn af totdat we hem niet meer zien , Guido staart wezenloos minutenlang richting oceaan , ikzelf keil mijn helm in de oceaan en plof dan in het zand waar alle emoties in mij loskomen , ach wat maakt het nog uit of er tranen vloeien of niet
Dan word er nog gehuldigd en we mogen als team met een vierde plaats zelfs nog op het podium op het strand , tenslotte de afsluitende groepsfoto op het strand .
Daarna krijgen we een kamer toegewezen in een resort in het regenwoud , wauw een bed , een douche met warm water een wc , wat kunnen normale dingen plots gigantisch zijn , de organisatie houdt zijn trend aan want de bagage is er niet. Gevolg , de ene heeft een onderbroek, de andere heeft geen schoenen , de meeste geen geld. Er worden zelfs Garmin's in pand gegeven voor een maaltijd het deert ons allemaal niet
Straks is het officiële uitreiking en buffet , we kijken ernaar uit.
De voorlaatste etappe werd weeral gewijzigd doordat we eigenlijk de hele rit tussen 2 valleien moesten rijden en door vele river crossings moesten met crap en zig zag tracks maar het waterniveau van die crossing was gestegen naar 1,60 m en dat was te diep voor de voertuigen , ik had nog voorgesteld wat koorden te hangen voor de rijders maar dat was geen optie
Origineel was het alternatief wel , ze stuurden ons door een oud mijnterrein waar de goudzoekers hun putten waren vergeten dicht te maken, holes van 30-40 cm diep verspreid over 15 km stonden ons te wachten , we reden vanuit de outback terug naar het regenwoud, de oplossing voor het stofprobleem word hier simpel opgelost, ze sturen de ruimingsdienst erdoor die de weg besproeid, we hadden de eer hiervan te genieten, het stof was weg daarvoor kregen we bruine plekjes op onze kledij
De laatste keer door bananen en avocado-plantages en de drukkende warmte van de outback, het stuk met de holes viel voor mij tegen in zoverre zelfs dat mijn contracturen terug opengingen, een doktorsbezoek na de rit bevestigde dat. Afzien blijft dus de boodschap , we wisten dat we nog een plaatselijke ronde van 10 km moesten rijden uiteindelijk bleek dat 10 km enkele richting wat neerkwam op 20 km, maakt niet veel meer uit...
's Avonds op het bivak kregen we de fotos te zien die ze de voorbije dagen hadden genomen, indrukwekkend wijzelf hebben dat zo niet gezien en vonden het fantastisch!
Christof wint zijn vijfde rit , de rest van het team komt zonder grote problemen binnen.
Na een relatief goede nacht met slechts 1 incident, ik kwam oog in oog te staan met 2 kangeroes tijdens mijn nachtelijke toiletstop. Ik weet niet wie er het hardst schrok maar de kangeoroes vervolgden hun weg tussen de tenten. Er was ook een meer maar daar zaten zoutwaterkrokodillen in gelukkig waren er 'open' douches
De rit ging over meer dan 140 km meestal over corogations, je kan dat best vergelijken met rijden over spoorwegrails en dat over meer dan 60 km, je weet niet hoe je erover moet rijden, je handen te plaatsen enz. Mijn polsen voel ik niet meer, een marteling voor lichaam en materiaal !
Geloof het of geloof het niet ik begin dit zelfs leuk te vinden, de rit gaat goed ik heb al twee dagen geen pijnstillers meer genomen, al blijft het achteraan links stijf in de bil, de komende weken zal ik zeker alles laten nazien en goed rusten
Vanmorgen tekenden nog 65 deelnemers het startblad, het word een slijtageslag ook vandaag, ze vallen weer met hopen vandaag, de vermoeidheid neemt toe bij alle deelnemers.
Ze laten Christof vandaag niet wegrijden ook al staat hij achtste, een Est krijgt wel vrijgeleide en wint de rit. Hans bevestigd zijn vorm en staat 22 algemeen, Guido 32 gevolgd door Sven, Marc en mezelf
Marc heeft een slechte dag en wordt medisch onderzocht maar kan de rit beëindigen, Sven krijgt het in de laatste km zwaar te verduren, we zijn aangekomen in Cooktown waar de laatste km van de rit tussen de 20 en 30 % naar boven ging dat was nog niet alles, want dan moesten we nog 15 trappen oplopen tot het monument waar de aankomst was, je kan je waarschijnlijk wel inbeelden hoe we eruit zagen, maar het uitzicht was wel de moeite waard , zie fotos organisatie , daarna moesten we nog een zestal km terugrijden naar ons campingplaats .
Morgen nog 1 rit maar 124 km maar wel de gevaarlijkste, vind ik niet erg verstandig van de organisatie temeer dat de meesten erdoor zitten, ik ga het zeker voorzichtig houden, mijn doel is uiteindelijk dit avontuur in een degelijke staat uit te rijden, tenslotte op de laatste dag nog een tijdrit van een kleine vijftig km, het zit er bijna op
Het is zeker een onvergetelijk avontuur, maar één keer is genoeg daar blijf ik bij!
Vandaag weer meer dan 150 km en de temperaturen stegen onderweg naar 53 graden, het was loodzwaar voor mens en materiaal , de enige voertuigen buiten de bevoorradingen die je ziet zijn rail trucs , gevaartes van meer dan 50 m lang die dus enorm veel stof maken , de rit was zo oneffen als iets ze noemen dat corogations !!
De vermoeidheid slaat toe bij de deelnemers , enorm veel valpartijen en stukken vandaag , Christof rijdt in de laatste km weer lek anders had hij meegesprint voor de dagoverwinning , nu wint hij wel in zijn categorie en wordt ook bijna leider in de masters categorie , de rest van de belgen komen goed en veilig aan , nog 2 dagen en een tijdrit en we zijn er , het grenst soms aan het waanzinnige maar we zijn eraan begonnen en moeten erdoor !!
Rit 6 is gereden maar er was geen klassement door het overlijden van een Nederlandse deelnemer. De rit ging door de outback waar we temeraturen kregen van 50,3 graden. Ik vormde een groep met Guido, Sven, Marc en Kurt en we reden met een gemiddelde van 30,6 km de 120 km uit. De laatste 20 km kwamen we bij Christof die was lekgereden, ikzelf viel ook lek maar de band vulde zicht gelukkig zodat ik tot in het kamp geraakte.
Een verzengende hitte , geen toiletten alleen een schop en papier , wassen deden we ons in de rivier , mijn kuiten waren zo dik opgezwollen dat ik even vreesde maar vanmorgen was alles terug normaal, een slang sliep 2 meter van mijn tent, toen ik vannacht naar " wc " moest hoorde ik al iets vreemd en vanmorgen zag ik het !!
Het was 34 graden in de tent dus het was na middernacht toen ik insliep.
Vrijdagnacht is er een deelnemer overleden aan een hartsstilstand maar alle Belgen zijn ongedeerd zijn. Het thuisfront hoeft zich dus geen zorgen te maken.
Chillagoe Chillagoe vandaag goed voor 100km over een golvend parcours te vergelijken met een tank track bij ons , alles wel op gravel maar wel snikheet , van bij de start werd er gevlamd ..
Na mijn gebruikelijk opwarmingsritueel kwam ik goed op dreef en reed ik ver naar voor vandaag , na vijftig km zagen we de kopgroep terugrijden en Christof zat er bij , hij werd vierde algemeen vandaag en word ritwinnaar bij de masters 1, Hans reed een groepje erachter en komt terug op de derde plaats bij de masters 2 terecht, daarna volgt Guido in een klein groepje , Marc en Sven heb ik halverwege al ingehaald en de bus ben ik ook al voorbij gereden , door een schakelprobleem ( ketting eraf ) slaag ik er net niet in het groepje van Guido bij te halen , maar ben toch zeer tevreden vandaag , we zijn halverwege oef ..
Gisteren waren we in Chillagoe aangekomen een gehucht met 1 cafe/rstaurantal was de kaart beperkt tot hamburgers , je kan niet geloven hoe lekker zo een vettig ding smaakt J daarna nog wat vis en rijst gegeten in onze keuken , de eerste dag dat we eigenlijk voldaan waren !
Voor morgen weten ze nog niets concreet en zou door de aanhoudende regen een River crossing ondoorwaadbaar zijn en er zou een alternatief worden gezocht , ik heb in ieder geval mijn zwembril bij , onze bagage is een grote puinhoop , de was wordt wel gedaan maar het ruikt alleen anders en ziet er hetzelfde uit voor en na , back to basics maar ook dat went wel , ik weet wel niet hoe we terug op de beschaafde wereld gaan reageren als we hopelijk binnen 5 dagen het strand van Cape Tribulition oprijden , de voorbije dagen is het deelnemersveld al uitgedund , de vermoeidheid stapelt zich langzaam op , we voelen ons wel allemaal goed en hebben nog geen erge ongemakken , als is ons zitvlak al behoorlijk geïrriteerd , het zou voor minder
De langste etappe bijna 160 km , waarvan de eerste 100 km over een met de hand gelegde treinbedding uit het verleden , vandaag werden we op zand getracteerd en hoge temperaturen, ook de dagelijkse river crossings staat op het menu.
We hebben bosbranden naast ons gezien , iets wat blijkbaar normaal is en geen mens van wakker ligt ? Verder springen er regelmatig kangeroes over de baan , echt wel schrikken want die geven geen voorang ! Wat opvalt is dat er veel dode kangeoroes naast de weg liggen net zoals bij ons egels
De laatste 60 km komen we op verharde wegen tercht waar ik mijn hart kan ophalen en de gas opendraai , niemand kon of wou volgen , zolang ik kan rijden ondervind ik geen pijn
Christof wint voor de tweede dag op rij , Hans rijdt twee keer lek en verliest een plaats naar 4
Sven en Guido vinden mekaar ( na de val zonder veel gevolgen van Guido ) en rijden de laatste 60 km samen , Marc heeft een slechte dag en na bevoorading 3 moet hij mij lossen. De laatste 60 km zijn er voor hem teveel aan.
Verder wens ik mijn zoon een gelukkige verjaardag ( proficiat Steven !! ) want telefoonverbinding is er niet en de satteliettelefoon van de organistie krijg ik niet te pakken
De vriendschap tussen de rijders groeit verder , of het nu Hasselbacher , Brentjes of Kirsipuuis , het zijn allemaal toffe gasten ,alleen de leider Huber is een arrogante kerel die op niemand zijn sympatie kan rekenen , hij lapt alle regels van sportiviteit aan zijn laars !
Gelukkig zijn er nog de Belgen om het hier recht te houden J
Het nieuws van de dag Christof wint de etappe en heeft de eerste boomerang binnen, de etappe was ontzettend zwaar , het was echte trial te gevaarlijk en onverantwoord voor mij , voor anderen echt MTBiken , alhoewel ik me vragen stel als iedereen moet afstappen wat het dan ook met mtb te maken heeft ?
Dit was een loodzware etappe , zowel Hans had een superdagen staat in het algemene master 2 klassement derde , Christof zelfs op plaats 2 in master 1 , Sven , Marc en Guido overleven de rit heelhuids en zijn moe maar voldaan , ik verlies een paar uur maar kom heelhuids aan en ben dan ook zeer blij , de pijn is te harden de pijnstillers doen hun werk , een ganse dag alleen gereden alleen op de bevooradingen wat kunnen spreken
In een pittoresk gehucht Irvine Bank komen we op een weide terecht en er was 1 pub ! de recentste muziek in de jukebox was van Smokie ?!Gelukkig voor onze nachtrust speelde het plaatselijke bandje uit de saloon tot middernacht J
Is dit een avontuur? Zeer zeker ! Is het verantwoord? Volgens mij niet. Er zijn al te veel ongelukken gebeurt door overmoed of vermoeidheid , voor mij hoeft dat niet , als hier iets gebeurt als je alleen bent merken ze dit pas een halve dag later op en dan moeten ze je nog vinden , jeeps rijden zich kapot op de stenen ,de organsatie is en blijft ondermaats !ik zal het zonder ongelukken zeker uitrijden maar ik kom zeker niet meer terug.
Christof schuift op naar de tweede plaats, de rest van het team reed weer met de bus naar de aankomst, ik had bang moet ik eerlijk zijn, zou ik het overleven ?
De eerste 30 km rustig ( relatief ) gereden en de bergtoppen overschreden, nu zou ik vandaag zeker uitrijden wat er ook gebeurde, weliswaar op achterstand, sorry voor het ploegklassement, maar het word minder pijnlijk , ik zal de race uitrijden !! De laatste 5 km nog aangevallen door 3 roofvogels, maar dat kon me ook niet meer deren, morgen meer, nu eten, rusten en morgen een van de langste etappes maar superzwaar, als we die overleven halen we het einde ook wel.
Vandaag zijn we op camp tussen de kangoeroes , walabi genaamd , knap toch even genieten , het eten valt tegen en veel te weining , de organisatie is op vrijwilligers gebouwd meestal studenten en dat is er ook aan te merken ook al zijn de omstandigheden soms niet altijd makkelijk.
Nu goed rusten en morgen het eind halen is de opdracht, en Christof misschien zijn eerste boomerang ?
Euforie en pech het ligt allemaal dicht bij elkaar, na organisatorische problemen ( weeral ) moesten we tot 3 maal toe herstarten, tussen de tweede naturalisatie en de derde start viel er een Australier voor mij, ik kon hem niet ontwijken en ging onderuit, jammer genoeg naar rechts en mijn linkse voet ging niet uit zijn pedaal resultaat een stekende pijn ! Ik kon niet meer ijden laat staan stappen, met veel moeite op de derde startplaats geraakt en onmiddellijk naar de doktorverdickt contractuur in de hamstring en aductoren, ze gaven me pijnstillers en hoopten me daardoor tot aan het einde te krijgen waar ze me verder zouden behandelen, er was maar 1 probleem dit was de zwaarste rit met 2900 hoogtemeters, de moed zakte eigenlijk al onder nul ..
Na de laatste herstart reed iedereen me voorbij het stilstaan had geen deugd gedaan, langzaam begon ik erdoor te komen als was dat relatief ik kon rijden en ik haalde uiteindelijk nog een tiental rijders in, de aankomst was een verlossing, afzien was hier zeker niet misplaats als gevoel.
Opgewacht door mijn teammaats die het allemaal zeer goed hadden gedaan, Christof eindigde derde en heeft uitzicht op de eindoverwinning bij de masters, Hans reed ook knap naar en derde plaats in zijn categorie, terwijl Sven Marc en Guido zich makkelijk in de bus konden handhaven, klasse jongens !!!
Door al dat tijdverlies kwamen de laatst erijders in het donker toe, was het eten 2 uur later, geen awardsceremonie kortom chaos, onze tentjes en bedjes waren zeer basic !! dus niet al teveel geslapen doe nacht temeer dat we in het donker onze fietsen in orde moesten zetten, afwassen, wassen etc ..; gelukkig hebben we met Roeland een Belgische jongen die een jaar in Australie werkt en die bereid was gevonden ons hier te komen ondersteunen van goudwaarde.
Na een nachtelijke fysio en een pijnstiller zou het morgen duidelijk worden of ik verder kon ja of niet, de tweede ritwaren de eerste 30 km berop ging dat zou ik verder kunnen, het was een korte nacht
Is het hier mooi JA nemen we er iets van op NEE , watervallen , buffels , zelfs een slang die naast de weg rare kuren deed nemen we niet waar , ongelofelijk je moet zo geconcentreerd blijven , door de aanhoudende regens was het regenwoud een modder peol ipv stofwegen !
Het was zoals de australiers zeiden toch makkelijk anders was er stof ? nu modder kwestie van interpretatie zeke.
Traditioneel is dat de dag teveel voor de meeste onder ons , dit was vandaag niet anders , in de voormiddag nog naar de fietsenzaak geweest om allerlei herstellingen te laten uitvoeren , bij was mijn kabel van de voorvork afgebroken vrijdag hadden ze dat niet gezien De vakbekwaamheid is hier dan ook beperkt , het prijskaartje eerder indrukwekkend , het koste mij 65 AUD voor de kabel , maar goed beter dat de fiets in orde is .
Twee zakken gemaakt , eentje voor het eindpunt en de andere voor de bivak , vol met sportvoeding , campinggerief en medicatie.
Deze namiddag was het dan voorstelling van de race , briefing en check in van de deelnemers en begeleiders , ik heb al heel veel meegemaakt maar dit tart elke verbeelding voorbereid was er niets en buiten een inheemse bosjesman die vuur kwam maken en een krokodil ( die ik trouwens mocht vastnemen ) zou het evengoed de voorstelling van de plaatselijke rotary club kunnen geweest zijn .
Er zijn 99 deelnemers en we zien het wel van rit tot rit , de kleuren van de wegwijzers en dit was zowat de informatie , morgen komen ze om 0700 hr de bagage ophalen , de showstart is om 0930 hr , de echte start 12 km verder aan de voet van de eerste beklimming.
De zenuwen staan gespannen , vooral bij Hans , Christof en Marc , voor Sven , Guido en mezelf is het eerder een opluchting dat we morgen kunnen starten.
Nog een laatste maal pasta verorbert in ons huisrestaurant , nu nog de startnummers aanbrengen en al onze bevoorrading klaarmaken en dan de laatste keer in een bed slapen , de volgende 10 dagen is het back to basics
Het momet is aangebroken waarvoor we een gans jaar hebben getraind , ik hoop dat iedereen zijn doel bereikt wat dit ook moge wezen , dat iedereen gespaard blijft van alle ongemakken en dat we binnen 10 dagen het strand van Cape Tribulition kunnen oprijden.
Ik hoop in de outback elke dag een kort bericht te posten , bedankt voor de morele steun op het thuisfront vanwege gans het Crocteam dat inmiddels al is aangegroeid
Na een slechte nachtrust van zowat de ganse ploeg , vanmorgen niet al te fris opgestaan , de meesten hebben vanacht rond 0130 hr zelfs een slaappil genomen om toch te kunnen rusten , de jetlag speelt ons parten
Na een sterke kop koffie vertrokken we voor een rit van 1 hr 40 goed voor 41 km over deels hetzelfde parcours al gisteren , de meesten wouden nog eens klimmen ( ik niet ) goed boven aangekomen stonden enkele Australische downhillers die Christof en Raf in de verleiding brachten met hun naar beneden te rijden , tijdens deze downhill ging Christof tweemaal over kop , gelukkig zonder al te veel erg enkel een contractuurtje in de kuit en een nieuwe pad op de fiets
Na een gezond middagmaal bestaande uit fruitsalade en een sandwich met kip , trokken we naar het bad naast de esplanade en de zee om wat te keuvelen en te rusten , daarna de lokale apotheek bezocht voor de Outback muggen spray en extra sterke zonnemelk voor de race , ook borden en bestek werden aangeschaft.
Alles voor de 10 dagen moet in 1 sporttas dus dat zal duwen zijn morgen
De spanning stijgt langzamerhand , iedereen meet zich ambities toe , terecht of niet de toekomst zal het uitwijzen , maar iedereen heeft een heilige schrik voor stukken aan de fiets , dat is ook mijn enigste vrees !
Ook Hasselbacher de Oostenrijkse ex prof doet dit jaar mee , het beloofd dus spannend te worden voor het podium , wij hopen op een top 10 plaats van Christof als hij de eerste twee dagen de schade kan beperken denk ik dat dit hem lukt.
De rest van de ploeg buiten Sven en Guido ambieeren in hun age group op een goed klassement , ik hou het bij uitrijden net als Sven trouwens.
Morgen is er een soort check in en zullen we iets wijzer worden hopelijk over de eerste dagen , vooral over de staat van het parcours m morgen zal ik de laatste keer vanuit Cairns posten , daarna zal ik zien dat ik vanuit de perswagen in de Outback jullie op de hoogte te houden , als iedereen 5 min krijgt moet dat wel lukken , het zal wel iets later zijn maar waarschijnlijk niet meer zo druk dan
Vannacht rond drie uur wakker geworden , bio ritme nog verstoord , uiteindelijk nogmaals ingeslapen tot 0800 hr .......
Eerste werk even langsgaan bij kinesist voor het losmaken van de rug die behoorlijk vast zat na de lange vlucht , de fietsen van Hans en Sven waren vanmorgen ook klaar zodat iedereen tegen de middag operationeel was , na een licht middagmaal vertrokken we voor de training , we waren gisteren Raf tegen het lijf gelopen in ons hotel die twee dagen vroeger was aangekomen en in 2008 reeds had deelgenomen en ons vandaag zou gidsen voor een rit van een kleine 75 km goed voor 2 hr 40 richting Kuranda watervallen , na een vlakke aanloop begonnen we aan een klimmetje van een tiental km daaruit bleek dat ik vandaag over de slechtste benen beschikte , tot overmaat van ramp zijn de seizoenen ook hier op hol geslagen en regende het constant , zelfs met bakken viel het uit de hemel de watervallen waren prachtig temeer dat we daarvoor door een stuk regenwoud moesten rijden op een houten voetgangersbrugje , wat we voor een mooie foto allemaal moesten over hebben. We hebben ook een helmcamera mee en die heb ik dan op de helm gemonteerd , de beelden posten we later wel .
Ook een nieuwe zesde man hebben we gevonden Guido een chirurg uit Hasselt , we hadden hem al ontmoet tijdens onze training in de Voerstreek , beresterke kerel en we hadden nog shirts over in maat 7 zijn bijnaam is dan ook toepasselijk The Flying Doctor .
Onze fietsen zijn nog niet helemaal in orde , mijn vork doet het niet deftig en Christof zijn schakelen verloopt zeker niet vlekkeloos , zullen dus maandag weer moeten langsgaan bij de fietsenwinkel al zijn we niet overtuigd van hun talent maar wel van hun prijzen.
Australie en specifiek Cairns beschrijven is niet evident , het is een smeltcroes van overwegend Aziaten en Afro Amerikanen , hoe een typische Australier eruit ziet weet ik nog niet , waarom ze hier met voelsprieten op hun helm rondrijden weet ik wel , er vliegen hier duizenden vleermuizen rond en andere grote vogelsoorten die soms eens een duik maken naar beneden
Aangezien het hier heel veel regent is het parcours herschapen in een grote slijkpoel ipv zand , wat niet echt in mijn voordeel is , maar ja het niveau is hier uitzonderlijk hoog en blijkbaar komen er elk jaar meer en meer echte atleten erop af en blijken de avonturiers of uitrijders in de minderheid te zijn zodat mijn ambitie blijft bij uitrijden
We hebben met Michaelangelos ( geen schrijffout ) een uitstekend Italiaans restaurant gevonden waar we ook daarjuist lekker zijn gaan eten.
Morgen gaan we een uurtje losrijden en als het weer het toelaat gaan we naar het strand aan de zee om wat te rusten ........
In bijlage een artikel verschenen in Het Laatste Nieuws
Ongedeerd zijn we teruggekeerd in België , eventjes in paniek geraakt toen de de vulkaan in Java weer actief was en de stofwolk in onze aankomstrichting stroomde , vlucht uitgesteld een andere vliegroute berekend waardoor we na enkele uren in de transitzone te Darwin onze vlucht naar Singapore konden verderzetten , van daaruit de Airbus A - 380 genomen richting London , geweldig vliegtuig 
want twee dagen later verliest dat toestel een stuk van haar motor en voert een noodlanding uit , na dat incident worden de A 380 voorlopig uit roulatie genomen , we hebben geluk gehad , de dag na het incident krijgt ook een Boeing 747 van Quantas problemen en maakt ook een noodlanding , de toestellen hebben geleden onder het vervoer van het CrocTeam en hun materiaal 
D
Ri
Traditioneel is dat de dag teveel voor de meeste onder ons , dit was vandaag niet anders , in de voormiddag nog naar de fietsenzaak geweest om allerlei herstellingen te laten uitvoeren , bij was mijn kabel van de voorvork afgebroken 
De vakbekwaamheid is hier dan ook beperkt , het prijskaartje eerder indrukwekkend , het koste mij 65 AUD voor de kabel , maar goed beter dat de fiets in orde is .
