Search for the hero in yourself Het waarom , de voorbereiding , de beslommeringen , trainingen en nog veel meer in functie van " the worlds longest hottest and hardest MTB adventure "
30-06-2010
Juni - Tijd voor nieuwe ervaringen
Juni een nieuwe maand en tijd voor iets zeer belangrijk , namelijk de Crocodile Trophy is een MTB wedstrijd en ik heb nooit op een MTB gereden buiten in de winter als vervangtraining op de baan , dus ik ga op zoek naar een geschikte fiets voor mijn avontuur en na wat rondkijken viel mijn oog op een Trek 9.9 een carbon exemplaar uitgerust met XTR onderdelen en net geen 9 kg op de weegschaal , ideaal dus , nu nog ermee leren omgaan , dus had ik mij ingeschreven voor een MTB school in Spa ( voor beginners ).... goed op een zaterdag ernaar toe gereden en werd er warm onthaald door Rob en zijn team , we moesten onze fietsen laten checken en dus haalde ik mijn fonkelnieuw exemplaar uit mijn koffer , groot was natuurlijk hun verbazing entoen ik zei dat ik nog nooit had MTB gereden en was ingeschreven voor de Crocodile Trophy vielen ze bijna letterlijk om van verbazing Ook mijn mede cursisten konden hun lach niet bedwingen , na een sterke koffie gingen we van start ,na wat rondjes draaien terplaatse , ging het naar een " helling " ieder mocht naar boven rijden op zijn manier , ik dus op kracht en conditie bleek dus niet goed te zijn en ik was al blij dat ik het gehaald had , het moest dus heel traag en op souplesse en zo ging de clinic door bergaf , hindernissen overmeesteren enz .... blij dat het middag was en er een lunchpauze was voorzien zodat ik even van de emoties kon bekomen , in de namiddag gingen we echt het terrein in , steiler bergop en ook bergaf ( achter het zadel zitten dus ) en ook wortels en ander ongedierte kregen we te verwerken , misschien was het met meer geluk dan kunde maar het ging relatief goed ( in gedachte houdend steeds blijven trappen ) ik dacht meermaals dat lukt nooit maar op één of andere manier kwam ik bijna steeds goed weg , uiteindelijk terug op vertrek aangekomen en ik was enerzijds superblij anderzijds besefte ik meer dan ooit dat MTB rijden iets totaal anders is dan wielrennen op de weg en ik nog heééel veel werk zou hebben een aanvaardbaar niveau te halen ................................
Eind Juni ging ik met Sven nog een clinic doen in La Roche die werd gegeven door Kris Hertsens ex Croc deelnemer en ook voor de" rookie " cursus , bleek dat Kris een totaal ander beeld had van beginners direct een steile klim van 2 km naar boven als opwarming , tips al rijdend en dan bergaf ook al tamelijk stijl naar beneden , ik dacht dat ik deze dag niet zou overleven maar ook deze aanpak levert zijn vruchten af s'middags tijdens de lunchpauze was ik bekaf ! bleek dat we in de namiddag het echte werk gingen doen Naar boven is mijn favoriete richting blijkt want we moesten als we naar beneden reden en daar aankwamen de tranen in onze ogen hebben gaande weg kwamen we boven op de down hill piste terecht en mochten we eens naar beneden kijken , verschrikkelijk diep en stijl wat moeten dat waaghalzen zijn niets voor mij dus , Kris kreeg plots het idee " we zijn allemaal goed bezig " en we zijn klaar voor deze afdaling langs de piste weliswaar maar even diep en stijl , ik dacht aanvankelijk dat ik niet goed hoorde en zei ik ben een beginner !!! geen medelijden voor mij een laatste tip niet sneller dan 10 km/hr en rustig blijven hahaha zogezegd zogedaan als laatste naar beneden en het ging aanvankelijk vlot tot bijna op het einde toen we als extraatje nog over losse stenen moesten , dan ben ik afgestapt en de laatste tientallen meter te voet gegaan , ik keek daarna naar boven en het koude zweet liep over mijn rug , langzaam verder vorderend kwamen we aan de laatste afdaling en toen nam ik alle moed samen en liet mijn fiets " rijden " tot beneden , een hartslagmeter had ik gelukkig niet aan maar ik kwam beneden aan en had tranen in mijn ogen na een goede douche zijn we allemaal nog samen afgezakt naar La Roche en hebben nog een prachtige avond doorgebracht allemaal samen .
Ook de 3 Ballons een cyclosportieve tocht in de Vogezen stond in Juni op het programma samen met de Sempste Duvels een mooie tocht van 205 km over alle " bulten " in de Vogezen met als finale de laatste 5 km aan 15 % .....................
Een inspanningstest eind van de maand wees uit dat ik al 380 Watt uitreed en een VO2 Max had van 60 wat zeer goed is voor mijn leeftijd
Door de noodgedwongen rust door valpartij voorbije maand ( wat uiteindelijk niet slecht was voor het lichaam naar rust toe ) kwam ik nog aan de volgende cijfers 1800 km verdeeld over 72% weg , 22% MTB en 6 % op de rollen , lopen heb ik afgebouwd naar 50 km en door kwetsuur heb ik nog 20 km gezwommen.
Wat heeft deze maand mij geleerd , respect voor het mountain biken en het besef dat ik nooit één ga worden , zal dus niet zo makkelijk worden " Down Under "
entoen ik zei dat ik nog nooit had MTB gereden en was ingeschreven voor de Crocodile Trophy vielen ze bijna letterlijk om van verbazing 
Ook mijn mede cursisten konden hun lach niet bedwingen , na een sterke koffie gingen we van start ,na wat rondjes draaien terplaatse , ging het naar een " helling " ieder mocht naar boven rijden op zijn manier , ik dus op kracht en conditie bleek dus niet goed te zijn en ik was al blij dat ik het gehaald had , het moest dus heel traag en op souplesse en zo ging de clinic door bergaf , hindernissen overmeesteren enz .... blij dat het middag was en er een lunchpauze was voorzien zodat ik even van de emoties kon bekomen , in de namiddag gingen we echt het terrein in , steiler bergop en ook bergaf ( achter het zadel zitten dus ) en ook wortels en ander ongedierte kregen we te verwerken , misschien was het met meer geluk dan kunde maar het ging relatief goed ( in gedachte houdend steeds blijven trappen ) ik dacht meermaals dat lukt nooit maar op één of andere manier kwam ik bijna steeds goed weg , uiteindelijk terug op vertrek aangekomen en ik was enerzijds superblij anderzijds besefte ik meer dan ooit dat MTB rijden iets totaal anders is dan wielrennen op de weg en ik nog heééel veel werk zou hebben een aanvaardbaar niveau te halen ................................
Naar boven is mijn favoriete richting blijkt want we moesten als we naar beneden reden en daar aankwamen de tranen in onze ogen hebben 
gaande weg kwamen we boven op de down hill piste terecht en mochten we eens naar beneden kijken , verschrikkelijk diep en stijl wat moeten dat waaghalzen zijn niets voor mij dus , Kris kreeg plots het idee " we zijn allemaal goed bezig " en we zijn klaar voor deze afdaling langs de piste weliswaar maar even diep en stijl , ik dacht aanvankelijk dat ik niet goed hoorde en zei ik ben een beginner !!! geen medelijden voor mij een laatste tip niet sneller dan 10 km/hr en rustig blijven hahaha zogezegd zogedaan als laatste naar beneden en het ging aanvankelijk vlot tot bijna op het einde toen we als extraatje nog over losse stenen moesten , dan ben ik afgestapt en de laatste tientallen meter te voet gegaan , ik keek daarna naar boven en het koude zweet liep over mijn rug , langzaam verder vorderend kwamen we aan de laatste afdaling en toen nam ik alle moed samen en liet mijn fiets " rijden " tot beneden , een hartslagmeter had ik gelukkig niet aan maar ik kwam beneden aan en had tranen in mijn ogen 
na een goede douche zijn we allemaal nog samen afgezakt naar La Roche en hebben nog een prachtige avond doorgebracht allemaal samen .
